Część 2 - Postanowienia szczegółowe. Do - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.99.842

Akt utracił moc

Wersja od: 12 listopada 1934 r.

CZĘŚĆ DRUGA

Postanowienia szczegółowe.

Do art. 54 (punktu 2).

§ 101.

Na mocy punktu 2 artykułu 54 są wolne od opłaty;

§ 102. 31

Na mocy punktu 3 artykułu 54 są wolne od opłaty:

pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem powiększenia swego gospodarstwa karłowatego kupuje działkę lub jej część od innego uczestnika scalenia, przenoszącego się na osadę, nabytą gdzie indziej z parcelacji; natomiast podlegają opłacie w wysokości 1%, przewidzianej w ustępie trzecim art. 58 - pisma, stwierdzające umowę, na mocy której uczestnik scalenia celem uzupełnienia swego gospodarstwa karłowatego lub niepełnorolnego nabywa działkę drogą parcelacji zgodnie z postanowieniami ustawy o wykonaniu reformy rolnej (art. 7, cz. 2 oraz art. 16, cz. 2, powołanej ustawy o scalaniu gruntów);

układy dobrowolna i orzeczenia, tyczące się zamiany gruntów włościańskich w b. zaborze rosyjskim, a podlegające zatwierdzeniu przez władze ziemskie.

Celem zastosowania punktu d) niniejszego paragrafu notarjusz, ma sporządzić bez wymierzenia opłaty stemplowej akt, stwierdzający umowę o kupno działki, w razie przedstawienia przez strony zaświadczenia powiatowego urzędu ziemskiego, że kupno ma na celu powiększenie gospodarstwa karłowatego, znajdującego się na prawomocnie ustalonym obszarze scalenia (art. 17 i 18 powołanej ustawy o scalaniu gruntów), oraz że zarówno sprzedawca jak kupujący są uczestnikami scalenia, Notarjusz, przesyła urzędowi skarbowemu (§ 16) uwierzytelniony odpis takiego aktu wraz z wyżej wymienionem zaświadczeniem powiatowego urzędu ziemskiego.

Powiatowy urząd ziemski zawiadamia o każdem prawomocnem zatwierdzeniu projektu scalenia (art. 36 ustawy o scalaniu gruntów) jak również o każdem odrzuceniu projektu scalenia (art. 35 tej że ustawy), ten urząd skarbowy (§ 16), w którego okręgu znajduje się obszar scalenia. W przypadku zatwierdzenia projektu urząd skarbowy przesyła powiatowemu urzędowi ziemskiemu wszystkie zaświadczenia tegoż urzędu ziemskiego, wymienione w dwóch poprzednich ustępach niniejszego paragrafu, a tyczące się danego obszaru scalenia; powiatowy urząd ziemski stwierdza na każdem zaświadczeniu, czy wymienione w niem powiększenie gospodarstwa karłowatego jest objęte zatwierdzonym projektem scalenia.

W przypadku odrzucenia projektu scalenia, jak również gdy powiększenie gospodarstwa karłowatego nie zostało objęte prawomocnie zatwierdzonym projektem scalenia, urząd skarbowy wymierza opłatę stemplową zapomocą nakazu płatniczego (art. 33 ustęp ostatni).

Do art. 54 (punktu 5).

§ 104. 32

Początek okresu ulgowego, przewidzianego w punkcie "a" lub "b" art. 9 ustawy z dnia 24 marca 1933 r. o ulgach dla nowowznoszonych budowli (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 173) oraz okoliczność, że pismo tyczy się przedmiotu, wymienionego w punkcie "a" powołanego art. 9, mają być ustalane zapomocą zaświadczenia właściwej władzy, sprawującej nadzór nad budownictwem (art. 382 - 393 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 202).

O ile chodzi o budynek niewykończony (punkt "a" art. 9 ustawy o ulgach dla nowowznoszonych budowli) zaświadczenie ma stwierdzić: 1) datę rozpoczęcia robót technicznych celem położenia fundamentów, 2) okoliczności faktyczne, ujawniające, w jakiem stadjum znajdowała się budowa w dniu sporządzenia pisma, do którego ma być zastosowany punkt "a" powołanego art. 9 lub w dniach poprzednich, ale nie wcześniej, niż tydzień przed sporządzeniem owego pisma. Uwolnienie od opłaty będzie przyznane, gdy z okoliczności faktycznych, o których mowa wyżej pod 2), wynika, że w dniu, którego dotyczy zaświadczenie, budynek jeszcze nie był zdatny do użytkowania. O ile chodzi o początkowe stadjum budowy, a celem jej jest wystawienie budynku ogniotrwałego lub przeznaczonego na pobyt ludzi budynku nieogniotrwałego (art. 205 i 233 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli) uwolnienie od opłaty będzie przyznane, gdy z okoliczności faktycznych, o których mowa wyżej pod 2), wynika, że w dniu, którego dotyczy zaświadczenie, na nieruchomości, która jest przedmiotem przeniesienia, znajdowały się co najmniej fundamenty, zajmujące całą powierzchnię, która ma być zabudowana według zatwierdzonego projektu (planu) tyczącego się danego budynku (§ 12 rozporządzenia z dnia 2 lipca 1929 r. Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 456) względnie według pozwolenia na budowę, udzielonego w myśl § 13 tegoż rozporządzenia.

Okoliczność, że właściciel budynku nie posiada jeszcze pozwolenia na użytkowanie (art. 357 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli), nie dowodzi sama przez się, że budynek nie jest zdatny do użytkowania.

O ile chodzi o budynek wykończony, nowo wzniesiony (punkt "b" art. 9 powołanej ustawy o ulgach dla nowowznoszonych budowli) zaświadczenie ma stwierdzić datę, w której rozpoczęło się użytkowanie budynku; jeżeli jednak w dniu sporządzenia umowy o przeniesienie budynku wykończonego, budynek ten nie jest jeszcze użytkowany, to zaświadczenie ma stwierdzić datę wykończenia budynku.

Zaświadczenie lub jego odpis uwierzytelniony ma pozostać w aktach notarjusza (art. 27) względnie sądu (art. 30, punkt. 3); jeżeli zaświadczenie przedstawiono w drodze odwołania (art. 46), to ma pozostać w aktach władzy skarbowej przy odwołaniu.

Do art. 58.

§ 106.

Opłatę od orzeczenia, wymienionego w punkcie a) § 105 (w punkcie 6 art. 52), wymierza w myśl ustępu drugiego art. 61 ustawy o opłatach stemplowych okręgowy urząd ziemski zapomocą nakazu płatniczego, który doręcza nabywcy, wyznaczonemu w orzeczeniu (art. 15, punkt 2). Na mocy art. 177 zarządza się doręczenie tego nakazu płatniczego jednocześnie z doręczeniem orzeczenia ustalającego przejście prawa własności; opłata ma być uiszczona w ciągu 3 tygodni od doręczenia nakazu płatniczego.

Opłatę uiszcza się gotówką w kasie urzędu skarbowego (§ 17), której w tym celu należy złożyć deklarację, wymieniającą datę i numer nakazu płatniczego oraz okręgowy urząd ziemski, od którego nakaz płatniczy pochodzi. W razie nieuiszczenia w ciągu 3 tygodni od doręczenia nakazu płatniczego okręgowy urząd ziemski zawiadomi o tem urząd skarbowy, który zarządzi ściągnięcie przymusowe.

Okręgowy urząd ziemski wyda zaświadczenie wykonalności orzeczenia (art. 61, ustęp 2, ustawy o wykonaniu reformy rolnej) dopiero po przedstawieniu mu pokwitowania kasy urzędu skarbowego z uiszczenia opłaty lub zaświadczenia urzędu skarbowego, stwierdzającego, że władza skarbowa zezwoliła na odroczenie płatności (art. 177).

Od nakazu płatniczego można wnieść odwołanie w ciągu miesiąca od daty doręczenia nakazu płatniczego (art. 46). Należy je złożyć okręgowemu urzędowi ziemskiemu, a ten przesyła je wraz ze swoją opinją izbie skarbowej, w której okręgu ma siedzibę.

§ 108.

§ 106 stosuje się również do orzeczeń, przewidzianych w art. 11 i 17 ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. w sprawie uwłaszczenia b. czynszowników, b. wolnych łudzi i długoletnich dzierżawców (Dz. U, R. P. z 1929 r. Nr. 24, poz. 254) - z tą zmianą, że czynności, należące według powołanego § 106 do okręgowego urzędu ziemskiego, wykonywa komisja uwłaszczeniowa.

Również stosuje się § 106 do orzeczenia, kończącego postępowanie, przewidziane w ustawie z dnia 18 marca 1932 r. o wykupie gruntów, podlegających ustawie w przedmiocie ochrony drobnych dzierżawców rolnych (Dz. U. R. P. Nr. 30, poz. 307) - z ta zmianą, że czynności, należące według powołanego § 106 do okręgowego urzędu ziemskiego, wykonywa powiatowy urząd ziemski. Ten urząd wymierza opłatę o tyle, o ile nie została już poprzednio uiszczona w należnej kwocie, w trybie, przewidzianym w art. 23, 24, 27, 28 lub 29 ustawy o opłatach stemplowych; powiatowy urząd ziemski wymierza opłatę zawsze bez podwyżki stemplowej, przewidzianej w art. 42.

§ 109. 33

Celem zastosowania drugiego zdania ustępu przedostatniego artykułu 58 należy - o ile chodzi o nieruchomości ziemskie - przedstawić organowi, właściwemu do wymierzenia opłaty stemplowej (art. 17), zezwolenie na nabycie nieruchomości, udzielone przez prezesa okręgowego urzędu ziemskiego w myśl § 7 (ustępu 3) rozporządzenia Ministra Reform Rolnych z dnia 19 stycznia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 229), a zawierające zastrzeżenie, że w razie niewykonania parcelacji w terminie, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację, ma być dopłacona różnica miedzy kwotą, obliczona według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, a obliczoną według stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim tegoż artykułu. Organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza opłatę według stawki, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak (art. 28 ustęp pierwszy) - względnie poleca pobrać (art. 24 punkt "b") - tylko kwotę, obliczoną według stawki ulgowej; reszta ulega odroczeniu do dnia, w którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w zezwoleniu na parcelację. Kwota odroczona ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu (§ 16) - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa okręgowego urzędu ziemskiego, stwierdzającego wykonanie parcelacji.

§ 110.

34 W przypadku kupna terenu budowlanego (art. 53 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 23. poz. 202) przez osobę prawną, która na mocy swego statutu lub na mocy umowy, normującej jej ustrój, jest uprawniona do zawodowego wykonywania parcelacji, organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, wymierza ją według, stawki, przewidziany w ustępie pierwszym art. 58, pobiera jednak (art. 28, ustęp pierwszy) - względnie poleca pobrać (art. 24 punkt "b") - tylko kwotę, obliczoną według stawki, podanej w ustępie przedostatnim art. 58, jeżeli:

przedstawiono: a) bądź zatwierdzony plan parcelacji (art. 52 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej), uzupełniony decyzją właściwej władzy, wymienionej w art. 57 tegoż rozporządzenia, wydaną na wniosek strony, a oznaczającą termin, do którego parcelacja ma być wykonana pod rygorem utraty prawa do korzystania ze stawki ulgowej, przewidzianej w ustępie przedostatnim art. 58, b) bądź plan parcelacji jeszcze niezatwierdzony, ale zaopatrzony w zaświadczenie właściwej władzy - wydane nie wcześniej niż dwa tygodnie przed datą kontraktu kupna, od którego zostaje wymierzona -opłata - o zawieszeniu rozpatrzenia planu (art. 58 tegoż rozporządzenia) - i jeżeli zarazem:

z planu parcelacji wynika, że cały teren - poza obszarem, przeznaczonym na cele użyteczności publicznej, jak ulice, place, ogródki publiczne i t. p.- ma być podzielony na działki budowlane, a ilość tych działek wynosi co najmniej pięć.

Termin, o którym mowa pod "a", nie może wynosić więcej niż trzy lata od daty decyzji, oznaczającej termin. W zaświadczeniu, o którem mowa pod "b", ma być wymieniona data zgłoszenia planu parcelacji. W przypadku, wymienionym wyżej pod "a", reszta, niepobrana przez organ, właściwy do wymierzenia opłaty stemplowej, ulega odroczeniu do dnia, w którym upłyną dwa miesiące po terminie wykonania parcelacji, oznaczonym w decyzji, o której mowa pod "a". Ta kwota ulega umorzeniu w razie przedstawienia urzędowi skarbowemu (§ 16) - przed upływem terminu odroczenia - świadectwa właściwej władzy (art. 57 powołanego rozporządzenia z dnia 16 lutego 1928 r.), stwierdzającego całkowite wykonanie parcelacji zgodnie z warunkiem, podanym w punkcie 2.

W przypadku, wymienionym wyżej pod "b", niepobrana reszta opłaty stemplowej ulega odroczeniu zasadniczo do dnia w którym upłyną trzy lata od dnia zgłoszenia planu parcelacji. Jeżeli jednak przed upływem tego terminu właściwa władza odmówiła zatwierdzenia planu parcelacji, to termin, do którego opłata ulega odroczeniu, kończy się z upływem trzech miesięcy od uprawomocnienia się owej decyzji, względnie od daty orzeczenia, którem owa decyzja została uchylona. Jeżeli zaś przed upływem terminów, wymienionych w dwóch zdaniach poprzednich przedstawiono urzędowi skarbowemu (§ 16) dokumenty, wymienione pod "a" i przytem zatwierdzony plan parcelacji odpowiada warunkowi, podanemu w punkcie 2, to ma zastosowanie ustęp poprzedni niniejszego paragrafu.

§ 111. 35

O ile kwota, której płatność została odroczona na mocy § 109 lub § 110, nie uległa umorzeniu, to obie strony, które zawarły umowę (t. j. zbywca oraz instytucja uprawniona do parcelacji) mają uiścić tę kwotę przed upływem terminu odroczenia; nieuiszczenie w tym terminie spowoduje wymierzenie zapomocą nakazu płatniczego (art. 33 ustęp ostatni) kwoty należnej, wraz z podwyżką w wysokości 5-krotnej (art. 42).

Notarjusz przesyła urzędowi skarbowemu uwierzytelniony odpis aktu, co do którego płatność części opłaty jest odroczona na mocy §§ 109 lub 110 wraz z zezwoleniem na nabycie nieruchomości (§ 109) - względnie z dokumentami, wymienionemi w punkcie 1 § 110.

Do art. 67 ustawy o opłatach stemplowych oraz do art. 3 ustawy z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 340).

§ 114.

Uwolnienie od opłat stemplowych, przewidziane w punktach 2 i 3 art. 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 372), tyczy się zakupu materjałów budowlanych, względnie robót budowlanych, tylko w takim razie, gdy zakup lub roboty mają na celu zbudowanie domu mieszkalnego. Niema więc uwolnienia od opłat stemplowych, gdy chodzi o budowę: fabryki, domu towarowego, dworca kolejowego, domu, przeznaczonego na urządzenie lokali biurowych, świątyni, szkoły, teatru i t. p.

Istnienie warunku, wymienionego w ustępie poprzednim, ma być udowodnione zasadniczo zaświadczeniem komitetu rozbudowy miasta, względnie magistratu, stwierdzającem przyznanie krótkoterminowego kredytu budowlanego (art. 16 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, w brzmieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej ż dnia 15 czerwca 1932 r., Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 481; § 11 rozporządzenia ministerialnego z dnia 3 listopada 1927 r. Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 913) lub zatwierdzenie krótkoterminowego kredytu budowlanego, przewidzianego w art. 28 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, a uzyskanego na warunkach, zatwierdzonych przez Ministra Skarbu.

Uwolnienie, o którem mowa, obejmuje w szczególności rachunki.

Sporządzenie - bez uiszczenia opłaty stemplowej, a na mocy punktu 2 lub 3 art. 31 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej pisma, stwierdzającego bądź zawarcie umowy o zakup materjałów budowlanych (art. 66 i 67 ustawy o opłatach stemplowych) lub o roboty budowlane (art. 93, ustęp pierwszy, tejże ustawy) bądź wykonanie takiej umowy (art. 72 oraz art. 90 ustęp drugi, tejże ustawy), jest dopuszczalne tylko w razie umieszczenia na tem piśmie adnotacji w formie następującej: "Wolne od opłaty stemplowej na mocy art. 31 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o rozbudowie miast, a na skutek otrzymania kredytu budowlanego (decyzja komitetu rozbudowy miasta/magistratu w ...... z dnia ...... L ......)". Wystawca rachunku lub innego pisma, stwierdzającego wykonanie umowy (art. 72, ustęp drugi ustawy o opłatach stemplowych), zaopatrzonego w powyższą adnotację, ma nadto sporządzić odpis tego pisma i przechowywać go przez trzy lata.

Do art. 71.

§ 116.

Przedsiębiorstwa, zajmujące się zawodowo licytacjami (przedsiębiorstwa sklepów komisowych, o ile dokonywają sprzedaży komisowej drogą licytacji, oraz przedsiębiorstwa lombardowe), mają prowadzić rejestr opłat stemplowych według za-łączonego wzoru 7 i zapisywać do niego każdą sprzedaż zaraz po zawarciu umowy sprzedaży.

Jeżeli przedsiębiorca prowadzi dla swoich celów i przechowuje przez lat pięć (§ 46, zdanie ostatnie) księgę, w której wszystkie sprzedaże drogą licytacji są wymienione w porządku, chronologicznym i która zawiera wszystkie dane, zawarte we wzorze 7, a w szczególności zawiera, kolumnę dla uwidocznienia opłaty stemplowej, to prowadzenie rejestru opłat stemplowych nie jest potrzebne.

§ 117.

Opłata stemplowa od sprzedaży ruchomości drogą licytacji, dokonanej przez urząd administracyjny, ma być uiszczona niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży - do rak organu urzędowego, który licytacje przeprowadził. Można ją uiścić bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką. Organ urzędowy, który przeprowadził licytacją, ma za otrzymaną gotówkę zakupić znaczki stemplowe i postąpić, jak gdyby opłata została uiszczona znaczkami stemplowemi.

Znaczki stemplowe maja być naklejone na protokóle licytacji i skasowane pieczęcią urzędową. Poniżej należy umieścić uwagę: "Skasowano znaczki stemplowe w kwocie ...... zł ...... gr"; uwaga ta ma być zaopatrzona w podpis z wymienieniem stanowiska służbowego.

Do art. 72.

§ 118.

Jeżeli co do tej samej należności sporządzono, kilka pism, wymienionych w art. 72 (kilka rachunków, kilka potwierdzeń odbioru), to stosuje się art. 3. Opłata należy się zatem od pisma pierwszego (o ile ono nie jest zwolnione od opłaty w myśl art. 73).

W rasie wykonywania umowy sprzedaży częściami (częściowego dostarczania towarów, częściowego płacenia ceny) i sporządzania pism (rachunków i t. p.), z których każde stwierdza wykonanie pewnej części zobowiązania, należy przy każdem takiem piśmie uiścić opłatę, odpowiadającą odnośnej części.

Nie podlega opłacie rachunek pozorny t. j. pismo, z którego treści - bądź samej przez się, bądź, w związku z inną korespondencją handlową - wynika, że celem jego jest jedynie poinformowanie odbiorcy o cenie towaru, że zatem pismo to ma charakter oferty. Samo zaopatrzenie rachunku w napis "rachunek pozorny" lub analogiczne określenie w języku obcym (np. pro forma, facture simulée, Vorfaktur) nie wystarcza do uznania, że rachunek nie podlega opłacie.

Do art. 74.

§ 121.

Umowa, mająca na celu zamianę papieru wartościowego, wymienionego w punkcie 1 art. 77, na papier, niewymieniony w powołanym przepisie (np. zamiana obligacyj państwowych na akcje, zamiana papieru wartościowego wylosowanego na niewylosowane odcinki papierów wartościowych tego samego lub innego rodzaju) podlega opłacie. Należy uiścić opłatę tylko jednokrotną, a mianowicie od nabycia papierów niewymienionych w punkcie 1 art. 77. Wartość tych ostatnich bierze się za podstawę wymiaru.

Do art. 78.

§ 122.

Punkt a) artykułu 78 stosuje się również do sprzedaży komisowej, względnie do kupna komisowego (art. 75, ustęp trzeci). Łączną wartość wszystkich zobowiązań osoby trzeciej z którą komisant zawiera umowę w imieniu własnem na rachunek komitenta, sprzedając jej papiery komitenta - względnie łączna wartość zobowiązań komisanta wobec osoby trzeciej, przyjętych na rachunek komitenta przy komisowem kupnie. - bierze się za podstawę wymiaru opłaty: zarówno od umowy między komisantem a osobą trzecią (art. 75, ustęp pierwszy) jak od wykonania umowy komisowej (art. 75, ustęp trzeci).

Do art. 80.

§ 124.

Osoby, wykonywające czynności bankowe, leżeli zajmują się sprzedażą i kupnem papierów wartościowych, są obowiązane prowadzić rejestr według załączonego wzoru 8.

Do rejestru tego należy zapisywać wszelkie umowy, przy których osoba, prowadząca rejestr, jest obowiązana do uiszczenia opłaty stemplowej w myśl punktu 2 artykułu 80.

Zamianę papierów wartościowych na inne papiery wartościowe (art. 78, ustęp ostatni) należy zapisać do rejestru pod dwiema pozycjami; jedna z nich jest przeznaczona dla papierów wartościowych, które ma dostarczyć jeden z kontrahentów, druga dla tych, które ma dać współkontrahent. Łączność obu pozycyj należy zaznaczyć w kol. 11 rejestru. Jeżeli kontrakt zamiany zawarły bez udziału maklera dwie osoby, wykonywające czynności bankowe, to każda z nich ma tę umowę zapisać do swego rejestru pod dwiema pozycjami. Kolumny 9 i 10 należy w każdym rejestrze wypełnić tylko przy pozycji, obejmującej papiery wartościowe, które mają być wydane drugiemu kontrahentowi.

Również należy utworzyć dwie pozycje, gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem oprocentowaniu.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 3 bądź tylko 4. Wypełnienie kolumny 4 nie jest konieczne, jeżeli nabywca nie wykonywa czynności bankowych.

Wypełnia się bądź tylko kolumnę 6, bądź tylko 7 rejestru - według tego, czy kurs giełdowy oznacza się co do sztuki czy co do jednostki wartości nominalnej.

Przy zamianie należy w kolumnie 11 podać, na podstawie jakich danych ustalono wartość, wymienioną w kolumnie 9.

§ 125.

Zapisanie do rejestru (§§ 45 i 124) ma nastąpić zasadniczo w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym nastąpiło przyjęcie oferty.

Jeżeli kontrahent, który ma zapisać umowę do rejestru, był oferentem, to zapisanie ma nastąpić w części rejestru, obejmującej miesiąc, w którym oferent otrzymał zawiadomienie o przyjęciu oferty, lub stwierdził w inny sposób, że oferta została przyjęta.

Gdy do rejestru ma być zapisane wykonanie umowy, zawartej między komisantem a komitentem (art. 75, ustęp trzeci), obowiązują zasady następujące:

§ 126.

Makler nie prowadzi rejestru opłat stemplowych. Ma natomiast uwidocznić kwotę opłaty stemplowej w księdze maklerskiej, w osobnej kolumnie. Do kolumny tej stosuje się przepisy o rejestrze oraz o uiszczaniu opłat, zawarte w zdaniu przedostatniem § 45 oraz w §§ 46 i 47.

Co do umów o zamianę makler ma wymienić oddzielnie każda z dwóch opłat, obliczonych w myśl ustępu ostatniego artykułu 78, podać co do każdej z nich wartość, którą przyjął za podstawę wymiaru, oraz wyjaśnić, według jakich danych wartość tę ustalił.

Gdy przedmiotem tej samej umowy są papiery o stałem oprocentowaniu oraz papiery o niestałem oprocentowaniu, to makler ma wymienić oddzielnie opłatę, obliczoną co do jednego rodzaju papierów i oddzielnie co do rodzaju drugiego.

§ 127.

Osoba, wykonywająca czynności bankowe, jak również makler przysięgły, mają co do każdego przypadku, który ma być zapisany do rejestru (§§ 124 i 125), względnie do księgi maklerskiej (§ 126), wystawić zaświadczenie, w którem należy wymienić: imię i nazwisko (firmę) kontrahenta, dla którego pismo jest przeznaczone, rodzaj papierów wartościowych, ilość sztuk względnie wartość nominalną (§ 124, ustęp przedostatni), cenę jednostkową i ogólna, pozycję rejestru, względnie księgi maklerskiej i kwotę opłaty stemplowej. Przy zamianie należy nadto wymienić dane, na podstawie których ustalono wartość.

Pismo ma być zaopatrzone w datę wystawienia i podpisane.

Wymienienie nazwiska (firmy) kontrahenta, dla którego pismo jest przeznaczone, nie jest konieczne, jeżeli wystawca wykonywa czynności bankowe, drugi zaś kontrahent czynności tych nie wykonywa.

Osoba, wykonywająca czynności bankowe, ma pismo, o którem mowa, sporządzić w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, drugi zaś wręczyć lub przesłać drugiemu kontrahentowi zaraz po zapisaniu do rejestru.

Makler ma sporządzić to pismo w trzech egzemplarzach. Jeden egzemplarz ma zatrzymać, dwa inne wręczyć (przesłać) obu kontrahentom, najpóźniej w ciągu 10 dni po upływie miesiąca kalendarzowego, w którym umowę zawarto.

Egzemplarze zatrzymane (lub odpisy, przewidziane w ostatniem zdaniu niniejszego paragrafu) należy przechowywać - uporządkowane według dat wystawienia - przez lat pięć po upływie, roku kalendarzowego, w którym odnośne dokumenty sporządzono.

Osoba, wykonywająca czynności bankowe, ma przechowywać według zasad powyższych egzemplarz, otrzymany od drugiego kontrahenta lub od maklera.

Sporządzenie pisma, o którem mowa w ustępach poprzednich niniejszego paragrafu, nie jest potrzebne w razie wręczenia (przesłania) drugiemu kontrahentowi (obu kontrahentom) w terminie, wskazanym wyżej (w ustępie czwartym, względnie piątym niniejszego paragrafu) karty umowy lub rachunku lub wyciągu z księgi maklerskiej, o ile dokumenty te zawierają wszystkie dane wyżej wymienione. Osoba, wykonywająca czynności bankowe, względnie makler, winni zatrzymać odpis karty umowy lub rachunku.

Do art. 83.

§ 128. 37

Opłata od pisma, stwierdzającego umowę między wierzycielem, a dłużnikiem o ustanowienie zastawu ruchomego dla wierzytelności już istniejącej, wynosi (w myśl ustępu pierwszego art. 115) 0,3% od sumy wierzytelności - w razie udzielenia pożyczki pod zastaw towarów osobie, wykonywającej sprzedaż towarów tegoż rodzaju i z tego powodu podlegającej podatkowi przemysłowemu lub ustawowo zwolnionej od tego podatku. W innych przypadkach opłata wynosi - w myśl art. 114 - 0,5% od sumy wierzytelności.

Od zasad powyższych zachodzą wyjątki w razie zastawienia papieru wartościowego. Wtedy bowiem za podstawę wymiaru bierze się nie sumę wierzytelności, lecz wartość zastawionego papieru (art. 8), a opłata wynosi:

gdy przedmiotem zastawu są akcje, kuksy lub inne papiery wartościowe o niestałem oprocentowaniu:

0,05% - jeżeli zarówno wierzyciel jak i dłużnik wykonywają czynności bankowe (art. 79, ustęp drugi);

0,2% - jeżeli tylko jedna ze stron (bądź wierzyciel, bądź dłużnik) wykonywa czynności bankowe (art. 79, ustęp pierwszy, punkt "a"; w tym wypadku opłata wynosi do końca 1935 r. - 0,1 %, a mianowicie na mocy rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 15 listopada 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 755);

0,5% - jeżeli ani wierzyciel ani dłużnik nie wykonywa czynności bankowych (art. 79, ustęp trzeci);

gdy przedmiotem zastawu są papiery wartościowe o stałem oprocentowaniu (listy zastawne, obligacje fundowane, obligacje spółek akcyjnych) - z wyjątkiem wymienionych w ustępie ostatnim niniejszego paragrafu:

0,01% - jeżeli zarówno wierzyciel jak i dłużnik wykonywają czynności bankowe (art. 79, ustęp drugi);

0,05% - jeżeli tylko jedna ze stron (bądź wierzyciel bądź dłużnik) wykonywa czynności bankowe (art. 79, ustęp pierwszy, punkt "b");

0,1% - jeżeli ani wierzyciel ani dłużnik nie wykonywa czynności bankowych (art. 79, ustęp trzeci),

W razie zastawienia papieru wartościowego ustala się jednak opłatę w wysokości 0,5% od sumy wierzytelności - w razie udzielenia pożyczki osobie, zajmującej się zawodowo sprzedażą papierów wartościowych: w wysokości 0,3% od sumy wierzytelności - jeżeli kwota, w ten sposób obliczona, wynosi mniej niż obliczona według zasad, podanych w ustępie poprzednim.

Nie podlegają opłacie (ze względu na art. 77, punkt 1) pisma, stwierdzające oddanie w zastaw obligacyj Państwa Polskiego, listów zastawnych Państwowego Banku Rolnego, wylosowanych papierów wartościowych, płatnych kuponów od papierów wartościowych, oraz zagranicznych środków płatniczych.

Do art. 89.

§ 130.

Opłata, przewidziana w art. 92, należy się:

gdy osoba, w Polsce zamieszkała, otrzymała na obszarze Polski bądź bilet okrętowy (względnie prepaid) bądź pismo, upoważniające do odbioru takiego biletu (prepaidu), a przedsiębiorca okrętowy ma siedzibę w Polsce lub działa tu przez swe przedstawicielstwo, albo przez pełnomocnika lub komisanta; nie stanowi różnicy czy umowę o przewóz zawarto na obszarze Polski, czy zagranicą.

Przedsiębiorstwo żeglugi morskiej, mające siedzibę w Polsce, względnie działający w Polsce przedstawiciel, albo pełnomocnik, lub komisant zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi morskiej, ma prowadzić rejestr według załączonego wzoru 10.

Jeżeli przedsiębiorstwo żeglugi morskiej (polskie lub zagraniczne) posiada w Polsce centralę i zakłady fijalne, to rejestr ma prowadzić tylko centrala; rejestr taki ma obejmować również wszystkie te przypadki, w których zawarcie umowy o przewóz, względnie odstąpienie od niej za wzajemną zgodą stron (stornowanie; kolumna 9), nastąpiły za pośrednictwem zakładów filjalnych. Jeżeli zaś przedsiębiorstwo zagraniczne posiada w Polsce przedstawicieli (pełnomocników, komisantów), którzy nie pozostają w stałym stosunku z centralą, znajdującą się w Polsce, lecz korespondują wprost z centralą zagraniczną, to rejestr ma prowadzić każdy przedstawiciel względnie pełnomocnik lub komisant.

Nie zapisuje się do rejestru tych przypadków, w których nastąpiło stornowanie umowy, leżeli przytem przedsiębiorstwo okrętowe zwróciło klientowi całą kwotę pobraną zaliczkowo, Jeżeli natomiast przedsiębiorstwo okrętowe przy stornowaniu umowy pewną kwotę zatrzymało, to przypadek taki należy do rejestru zapisać.

Rejestr prowadzi się zeszytami, z których każdy obejmuje jeden miesiąc.

Każdy zeszyt rejestru ma obejmować wszystkie te przypadki, w których w danym miesiącu nastąpił odjazd podróżnego (koi. 8 rejestru) oraz wszystkie w danym miesiącu dokonane stornowania z zatrzymaniem kwoty pobranej zaliczkowo lub jej części (kol. 9).

Należy wypełnić w każdym razie kolumny 1 - 4 oraz 10 i 17. Kolumnę 5, względnie 6, oraz 8 tudzież 11-13 wypełnia się w razie odjazdu podróżnego. Kolumnę 7 wypełnia się, jeżeli nastąpiło udzielenie podróżnemu wizy przez Urząd Emigracyjny, a mianowicie nietylko w razie odjazdu podróżnego, lecz także w razie stornowania z potrąceniem pewnej kwoty na rzecz przedsiębiorstwa. W tym ostatnim przypadku wypełnia się kolumny 9 i 14. Wypełnia się bądź kolumnę 7, bądź 8 i stosownie do tego kolumnę 9.

Do podstawy wymiaru (kol. 12 rejestru) nie wlicza się takich kwot, złożonych przez podróżnego przedsiębiorstwu okrętowemu, które służą na pokrycie danin publicznych np. amerykańskiego podatku pogłównego (Head Tax), należności za dezynfekcję przymusową.

Przerachowanie waluty obcej (kol. 15 i 16) ma nastąpić według najniższego kursu giełdy warszawskiej z dnia bezpośrednio poprzedzającego odejście okrętu (kol. 8) względnie stornowanie umowy (kol. 9).

Zapisanie do rejestru ma nastąpić najpóźniej w dniu następującym bezpośrednio po tym dniu, w. którym, prowadzący rejestr otrzymał wiadomość o odejściu okrętu, względnie stornowaniu.

Jeżeli w przypadku poszczególnym podróżny ma odbyć podróż morską kilkoma statkami, to dla zastosowania postanowień niniejszego paragrafu, tyczących się daty odejścia statku, decydującym jest dzień odejścia pierwszego statku, na którym podróżny rozpoczyna podróż.

Uiszczenie opłat, zapisanych do jednego zeszytu rejestru, ma nastąpić w dwóch ratach, a mianowicie: 1. sumę opłat, zapisanych do rejestru za dany miesiąc w tymże miesiącu, należy uiścić do 10 dnia miesiąca następnego, 2. sumę opłat zapisanych do rejestru za dany miesiąc w miesiącu następnym (z powodu otrzymania wiadomości o odejściu okrętu lub o stornowaniu - dopiero w ostatnim dniu miesiąca danego albo po upływie tego miesiąca) należy uiścić do 10 dnia drugiego miesiąca następującego po danym miesiącu (np. opłaty, które do rejestru za styczeń zapisano dopiero w lutym, należy uiścić do dnia 10 marca).

W deklaracji według wzoru 2 (§ 46) należy po wyrazie "od" wpisać wyrazy "biletów okrętowych; rata pierwsza" (względnie "druga") "za miesiąc ..... 19 ...... r."

W rejestrze należy - stosownie do postanowień, zawartych w poprzednich dwóch ustępach niniejszego paragrafu - dokonywać podsumowania dwukrotnie i obok każdej sumy wymienić w kolumnie 18 datę uiszczenia oraz pozycję dziennika przychodu, prowadzonego przez kasę urzędu skarbowego.

Rejestr za każdy miesiąc, uzupełniony w sposób, podany w ustępie poprzednim, należy złożyć urzędowi skarbowemu (§ 16) najpóźniej w dniu 10 drugiego miesiąca, następującego po tym miesiącu, którego rejestr dotyczy. Pozycje rejestru, tyczące się emigrantów, urząd skarbowy sprawdza przez porównanie z księgami i aktami urzędu emigracyjnego; przepis ten nie uchyla prawa urzędu emigracyjnego do badania pism i ksiąg przedsiębiorstwa okrętowego, w jego centrali i w zakładach filjalnych.

Do art. 93.

§ 131.

Kolejowy list przewozowy, za którym nadano dwa lub więcej przedmiotów, podlega opłacie jednokrotnej.

Opłacie jednokrotnej podlega także list przewozowy, tyczący się zwartego składu pociągowego (rozdział A III uwaga 2 Cz. I B taryfy towarowej kolei żelaznych dla linij normalnotorowych: nr. 22, poz. 152 Dziennika Taryf i Zarządzeń Kolejowych z 1932 r. oraz Cz. I taryfy towarowej polskich kolei wąskotorowych, postanowienie wykonawcze: II do punktu 13 § 6: nr. 24, poz. 304 Dziennika Taryf i Zarządzeń Kolejowych z 1931 r.).

Opłacie w wysokości 10 gr, względnie 1 zł podlega również każdy arkusz dodatkowy (§ 6, punkt 9 d regulaminu przewozu przesyłek towarowych na kolejach żelaznych, załączonego do Nr. 93, poz. 721 Dz. U. R. P. z 1931 r. oraz art. 6, § 6 punkt "e" konwencji międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi, ogłoszonej w Nr. 73, poz. 667 Dz. U. R. P. z 1928 r.).

Wtórnik listu przewozowego (§ 8 punkty 6 i 7 powołanego regulaminu przewozu) nie podlega opłacie (art. 93, ustęp drugi).

Do dokumentów kolejowych, wręczanych kolei przez wysyłającego i podlegających opłacie, nie mających jednak charakteru listu przewozowego, należą: wykaz co do przesyłki czasopism (taryfa osobowa, bagażowa i ekspresowa Polskich Kolei Państwowych, Cześć II ogłoszona w Nr. 8, poz. 86 Dziennika Taryf i Zarządzeń Kolejowych z 1931 r., Tytuł II, Dział VI, punkt 10), wykaz przesyłkowy na przewóz stały pieczywa (§ 68, punkt "j", Cz. I B taryfy towarowej kolei żelaznych dla linij normalnotorowych: nr. 22, poz. 152 Dziennika Taryf i Zarządzeń Kolejowych z 1932 r.) i list ekspresowy (§ 52 Regulaminu przewozu osób, bagażu i przesyłek ekspresowych, Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 89, poz. 783).

Do art. 94.

§ 132.

Opłatę od dokumentów przewozowych, wymienionych w art. 93, o ile te dokumenty tyczą się przesyłek kolejowych, ma uiścić przedsiębiorstwo kolejowe gotówką, bez urzędowego wymiaru. Przedsiębiorstwo to ma sumę opłat za każdy miesiąc kalendarzowy wnieść do kasy urzędu skarbowego najpóźniej w ciągu trzech miesięcy następnych (np. za styczeń do końca kwietnia). Jako przypadające za dany miesiąc kalendarzowy uważa się:

od tych dokumentów przewozowych, sporządzonych zagranicą, na podstawie których nastąpiło w danym miesiącu wydanie przesyłki.

Przedsiębiorstwo kolejowe, które uzależnia przyjęcie lub wydanie przesyłki od uiszczenia opłaty do jego rąk (art. 94, zdanie ostatnie), ma stwierdzić uiszczenie opłaty na dokumencie przewozowym.

Wyjątek od zasad powyższych stanowią bezpośrednie listy przewozowe na przesyłki do stacyj, położonych zagranicą. Opłatę stemplową od takiego listu przewozowego ma uiścić nadawca, zapomocą znaczków stemplowych, naklejonych na liście przewozowym; znaczki te kasuje stacja nadawcza zapomocą pieczęci ekspedycyjnej (datownika).

Przepisy ustępu poprzedniego nie tyczą się bezpośrednich listów przewozowych na przesyłki do stacyj, położonych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska.

§ 134.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości 2%, przewidzianej w art. 96, wlicza się nietylko świadczenia, otrzymywane przez zakład ubezpieczeń na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego, lecz także wpłaty, dokonane tytułem zadatku i wogóle pozostające w związku z wnioskiem (ofertą) w przedmiocie zawarcia umowy ubezpieczenia.

Jako świadczenia na mocy istniejącego już stosunku ubezpieczeniowego wlicza się do podstawy wymiaru nietylko składkę (premję), lecz także należności uboczne (z wyjątkiem wymienionych w punktach "c", "d", art. 96), jako to: wpisowe, wpłaty na fundusz gwarancyjny, na koszta administracji, na koszta badania lekarskiego, zwrot porta i t p. Zakłady ubezpieczeń wzajemnych mają wliczać do podstawy wymiaru również dopłaty, wniesione przez ubezpieczających celem pokrycia niedoboru.

§ 135.

Do podstawy wymiaru opłaty w wysokości 1%, przewidzianej w art. 96, wlicza się nietylko wypłaty tytułem sumy ubezpieczenia względnie renty, lecz także wszelkie inne świadczenia zakładu ubezpieczeń na rzecz ubezpieczających lub uposażonych, dokonywane na mocy stosunku ubezpieczeniowego (z wyjątkiem świadczeń wymienionych w punktach "a", "b" art. 96) np. sumy wykupu, rezerwy premiowe, wypłacone na skutek rozwiązania umowy ubezpieczenia przed umówionym terminem, wypłacone udziały w zyskach (z wyjątkiem bonusu, wypłaconego przez nieakcyjny zakład ubezpieczeń wzajemnych).

O ile nie zachodzi przypadek, przewidziany w ustępie ostatnim art. 99, wlicza się każdą wypłatę do podstawy wymiaru opłaty za ten rok operacyjny, w którym wypłaty dokonano. W szczególności zadatek na poczet sumy ubezpieczenia ma być wciągnięty do sumy wypłat za ten rok operacyjny, w którym zadatek wypłacono.

§ 136.

Nawet w razie pisemnego stwierdzenia wpłaty lub wypłaty ma być uiszczona jedynie opłata, przewidziana w art. 96, a nie należy się opłata od pokwitowania (art. 136, ustęp trzeci). Tyczy się to również potwierdzenia odbioru kwot, wymienionych w punktach "a", "b", "c", "d" art. 96.

Dokumenty umowne, mające związek ze stosunkiem ubezpieczeniowym - stwierdzające zawarcie, przedłużenie, zmianę, lub rozwiązanie umowy ubezpieczenia (np. polisy, polisy dodatkowe, dokumenty w przedmiocie redukcji sumy ubezpieczenia), podlegają opłacie stemplowej tylko wówczas, gdy je sporządzono lub uwierzytelniono sądownie lub notarjalnie; opłatę należy w tych razach uiścić według zasad, podanych w art. 139 (niezależnie od opłaty, przewidzianej w art. 96).

Do art. 97.

§ 137.

Wpłaty i wypłaty, wymienione w art. 96, są wolne od opłat - jako dokonywane z tytułu ubezpieczenia przymusowego lub z tytułu ubezpieczenia dobrowolnego, zawartego z instytucją ubezpieczeń przymusowych, powołaną do życia przez ustawę (art. 97, punkt 1), w przypadkach następujących:

1. w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby, gdy są dokonywane na mocy ustawy z dnia 19 maja 1920 r. (Dz. U R. P Nr. 44, poz. 272) obowiązującej na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego (art. 103 powołanej ustawy oraz rozporządzenie z dnia 27 lipca 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 88, poz. 578) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. 8 i 13 powołanej ustawy - albo na mocy §§ 165 - 536 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 509), obowiązującej w górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 176, 313 i 495 niem. ordynacji ubezpieczeniowej;

2. w zakresie ubezpieczenia na wypadek bezrobocia i ubezpieczenia na wypadek braku pracy - gdy są dokonywane na mocy ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 58, poz. 555), względnie na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 105. poz. 911) ; powołane akty ustawodawcze obowiązują na całym obszarze Rzeczypospolitej (art. 42 ustawy i art. 170 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej);

3. w zakresie ubezpieczenia od wypadków - gdy są dokonywane: a) na mocy ustaw austrjackich, wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 30 stycznia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 148), a obowiązujących na obszarze b. dzielnic austriackiej i rosyjskiej - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w art. V i VI ustawy austrjackiej z dnia 20 lipca 1894 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 168), jak również w przypadku, gdy zrzeszenie przedsiębiorców, wymienione w § 58 ustawy austrjackiej z dnia 28 grudnia 1887 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1888 r.) przyrzeka drogą umowy korzyści, przewyższające minimum ustawowe; b) na mocy §§ 537 - 1225 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem., str. 509), obowiązującej na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 550 - 552, 927 - 929, 1061 i 1064 niem. ordynacji ubezpieczeniowej; c) na mocy ustawy z dnia 26 listopada 1925 r. w sprawie uzupełnienia odszkodowania osób dotkniętych skutkami nieszczęśliwych wypadków przy pracy w b. dzielnicy rosyjskiej lub na wychodźtwie w Rosji (Dz. U. R. P. Nr. 125, poz. 892);

4. w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia członków rodziny na wypadek śmierci ubezpieczonego:

na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - na mocy §§ 1226 - 1500 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem., str. 509) - w szczególności też w przypadkach, przewidzianych w §§ 1243, 1244 i 1472 - 1483 tej ordynacji; na mocy ustawy o bractwach górniczych (Zb. Ustaw pruskich z 1912 r., str. 137) - w szczególności w przypadkach, przewidzianych w §§ 13 i 17 tej ustawy oraz na mocy rozporządzenia Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 10 września 1920 r. w przedmiocie kasy emerytalnej robotników kolei żelaznych w b. dzielnicy pruskiej (Dz. Urz. Nr. 56, poz. 455);

§ 138.

Umowy ubezpieczenia, zwalniające od ubezpieczenia przymusowego (punkt 2 artykułu 97) są przewidziane: 1) w zakresie ubezpieczenia na wypadek choroby (tylko na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego) - w §§ 503 - 516 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r., 2) w zakresie ubezpieczenia na starość, na wypadek niezdolności do pracy oraz ubezpieczenia na rzecz wdów i sierot: a) dla obszaru b. dzielnicy austrjackiej - w §§ 64 i 65 ustawy austrjackiej z dnia 16 grudnia 1906 r. (austr. Dz. P. P. Nr. 1 z 1907 r.) w brzmieniu, ustalonem ustawą z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 370), b) dla obszaru województw poznańskiego i pomorskiego, oraz górnośląskiej części województwa śląskiego - w §§ 1360 - 1380 niemieckiej ordynacji ubezpieczeniowej z 1911 r. oraz w §§ 372 - 386 niemieckiej ustawy o ubezpieczeniu urzędników prywatnych z dnia 20 grudnia 1911 r. (Dz. Pr. Rzeszy Niem. str. 989).

Wpłaty i wypłaty, dokonywane na mocy umów, zwalniających od ubezpieczenia przymusowego, nie podlegają opłacie nawet wówczas, gdy rozmiar ubezpieczenia umownego przewyższa rozmiar ubezpieczenia przymusowego.

Do art. 98.

§ 141.

Zarówno zaliczki (punkt "a" art. 100), jako też resztę należności rocznej (punkt "b"), należy uiścić - w sposób, wskazany w § 46 niniejszego rozporządzenia - w tej kasie urzędu skarbowego (§ 17) w której okręgu ma siedzibę centrala polskiego zakładu ubezpieczeń, względnie główne przedstawicielstwo zakładu zagranicznego (art. 69 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 stycznia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 9, poz. 64).

Celem obliczenia zaliczki może zakład ubezpieczeń postąpić w sposób trojaki, a mianowicie przyjąć za podstawę obliczenia:

bądź kwotę wpłat względnie wypłat, należnych w miesiącu, za który zaliczka ma być obliczona.

W razie zastosowania metody 1 należy zaliczkę uiścić w ciągu pierwszego tygodnia po upływie miesiąca, za który zaliczkę obliczono. Przy metodzie 2 i 3 zaliczka ma być uiszczona w ciągu miesiąca po upływie tego, za który należy się zaliczka.

Zakład ubezpieczeń, obrawszy jedną z metod powyższych, nie jest obowiązany trzymać się już stale tej metody - byleby metoda, za dany miesiąc faktycznie zastosowana, była jedną z powyższych trzech.

W razie zastosowania metody 1 należy w ciągu tygodnia po zatwierdzeniu rachunków za rok bezpośrednio poprzedzający - uiścić różnicę między sumą zaliczek, obliczonych według kwoty, która posłużyła za podstawę definitywnego ustalenia opłaty za ostatni rok operacyjny, a uiszczoną faktycznie sumą zaliczek, obliczonych tymczasowo według danych z roku przedostatniego.

Zaraz po uiszczeniu zaliczki (punkt "a" artykułu 100) lub wyrównaniu zaliczek (ustęp poprzedni niniejszego paragrafu) lub reszty należności rocznej (punkt "b" art. 100) ma zakład ubezpieczeń donieść o wpłacie urzędowi skarbowemu (§ 16) i wyjaśnić sposób obliczenia. Do doniesienia o uiszczeniu reszty należności rocznej należy załączyć sprawozdanie rachunkowe za odnośny rok operacyjny, a w wyjaśnieniu sposobu obliczenia należy powołać się na odpowiednie działy tego sprawozdania.

Do art. 101.

§ 142.

Jeżeli w przypadku zawarcia umowy o rentę dożywotnią obaj kontrahenci mają udział w nieruchomości, znajdującej się w Polsce - z tytułu dziedziczenia, zapisu, lub darowizny - i przytem kontrahent, nabywający prawo do renty daje drugiemu kontrahentowi - wzamian za rentę - swój udział w owej nieruchomości, to należy uiścić: od wartości udziału w nieruchomości (wraz z przynależnościami), danego wzamian za rentę - 0,5% (art. 58, ustęp drugi), a od wartości rzeczy innego rodzaju, danych jednocześnie wzamian za rentę - 2%.

Do art. 102.

§ 147.

Pokwitowanie, którem spółdzielnia stwierdza wpłatę na udział, nie podlega opłacie stemplowej (art. 136, ustęp trzeci).

Oświadczenie (deklaracja) o przystąpieniu do spółdzielni oraz deklaracje co do dalszych udziałów (art. 17 ustawy o spółdzielniach - Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 111, poz. 733), jak również pismo, stwierdzające przyjęcie do spółdzielni (art. 20 ustawy o spółdzielniach), są zasadniczo wolne od opłaty stemplowej; podlegają opłacie tylko w przypadkach, przewidzianych w art. 139.

§ 148.

Na mocy ustępu trzeciego art. 103 (zdania pierwszego) oraz ustępu ostatniego tegoż artykułu - wolne są od opłaty stemplowej wpłaty na udziały w spółdzielni:

1. która swą podstawową działalność według statutu i faktycznie ogranicza tylko do swych członków,

2. która podstawową działalność rozciąga wprawdzie na osoby, nie będące jej członkami, jeżeli członkowie - poza dywidenda od udziałów w granicach, zakreślonych ustępem drugim art. 57 ustawy o spółdzielniach - do żadnego dalszego udziału w zyskach nie są dopuszczeni,

3. która, rozciągając działalność podstawową na osoby, nie będące jej członkami, przelewa do funduszu zasobowego (art. 56 ustawy o spółdzielniach) lub do funduszów, które według statutu nie podlegają, podziałowi między członków (art. 81, ustęp trzeci, ustawy o spółdzielniach) kwoty, obliczone co do nieczłonków na tych samych zasadach, jakie posłużyły do ustalenia nadpłat i zwrotów, przyznanych członkom.

Za nadpłaty i zwroty uważa się sumy, przyznane członkom z zysku według podziału, dokonanego w myśl przepisu, zamieszczonego w statucie na mocy ustępu trzeciego art. 57 ustawy o spółdzielniach.

§ 149.

Na mocy postanowienia, zawartego w ustępie trzecim art. 103, w punkcie "a", nie uchylają uwolnienia od opłaty, np.: zakupywanie towarów przez spółdzielnię spożywców lub przez spółdzielnię, której zadaniem jest dostarczanie członkom surowców, narzędzi i t, p,; zakupywanie materjałów budowlanych przez spółdzielnię budowlaną; sprzedawanie towarów dostarczanych spółdzielni rolniczej lub magazynowej przez jej członków, albo towarów, wytworzonych przez spółdzielnię przemysłowo - wytwórczą; przyjmowanie wkładów pieniężnych lub lokowanie w bankach funduszów zbędnych.

Na mocy punktu "b" tegoż ustępu trzeciego spółdzielnia nie traci uwolnienia np. na skutek zajmowania się sprzedażą obligów Państwa Polskiego, realizacji przekazów, wyjednywania pożyczek w bankach państwowych, wypłacania w imieniu tych banków sum pożyczkowych dłużnikom.

Do art. 104.

§ 150.

Jeżeli spółdzielnie, należące do związku rewizyjnego, uiszczają opłaty, przewidziane w art. 103, za pośrednictwem związku, to Minister Skarbu może na wniosek związku rewizyjnego zwolnić go od obowiązku uiszczenia opłat za spółdzielnie, które nie dostarczyły związkowi odnośnych kwot w ciągu terminu im wyznaczonego. O ile związek skorzysta z takiego zezwolenia, winien złożyć władzy skarbowej wykaz spółdzielni opieszałych.

Jeżeli nie uiszczono opłaty, którą należało uiścić za pośrednictwem związku rewizyjnego, to do uiszczenia podwyżki (art. 42 ustawy o opłatach stemplowych) są obowiązane; a) tylko związek rewizyjny, jeśli nie wskazał spółdzielni opieszałej, b) tylko spółdzielnia opieszała, jeżeli związek ją wskazał. Do zapłacenia zaś kwoty nieuiszczonej (art. 42 ustęp ostatni) jest obowiązaną tylko spółdzielnia.

Do art. 106.

§ 151.

Umowa, na mocy której spółka akcyjna lub komandytowo - akcyjna "kupuje" pewne przedmioty, a cenę kupna wypłaca swemi własnemi akcjami, nie jest kontraktem sprzedaży, lecz jest jednem z postanowień kontraktu o zawiązanie spółki, względnie o powiększenie jej kapitału - postanowieniem, ustalajacem, że dany spólnik wnosi tytułem swego wkładu nie gotówkę, lecz przedmioty innego rodzaju (art. 6, ustęp pierwszy). Pismo zatem, stwierdzające umowę taką, - o ile ona ma za przedmiot nieruchomości lub prawa do ciał kopalnych, nie podlega opłacie według rozdziału dziesiątego względnie jedenastego, lecz stosuje się do niej art. 106.

O ile wkładem rzeczowym nie są ani nieruchomości, ani prawa do ciał kopalnych, lecz tworzą go przedmioty innego rodzaju, o tyle pismo, stwierdzające umowę o wniesienie wkładu rzeczowego, nie podlega opłacie, przewidzianej w art. 106.

Do art. 103.

§ 153.

Spółka zagraniczna ma wnieść podanie o wymierzenie opłaty, wymienianej w art. 109 do Ministra Skarbu.

Wniesienie przez zagraniczną spółkę. akcyjną lub komandytowo-akcyjną podania o zezwolenie na rozpoczęcie działalności na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (§ 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1928 r. - Dz. U. R. P. Nr. 103, poz. 919) względnie o zezwolenie na powiększenie kapitału, przeznaczonego do działalności na tymże obszarze (§ 7 tegoż rozporządzenia), nie zwalnia od obowiązku wniesienia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim. Od obowiązku tego nie zwalnia także wniesienie podania o udzielenie koncesji na przewóz emigrantów, określonej w ustępie pierwszym art. 25 i w art. 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 października 1927 r. o emigracji (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 799). Opłata, o której mowa, ma być uiszczona przed rozpoczęciem działalności na obszarze Rzeczypospolitej, względnie przed użyciem na tym obszarze powiększonego kapitału.

Do art. 110.

§ 154.

Celem uiszczenia opłaty stemplowej od zagranicznego papieru obiegowego należy wartość nominalną przeliczyć na złote: a) według najniższego kursu giełdowego z dnia poprzedzającego złożenie papieru urzędowi skarbowemu - jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego znajduje się giełda; b) według najniższego kursu, notowanego na najbliższej terytorjalnie giełdzie polskiej w ostatnich trzech dniach przed złożeniem papieru urzędowi skarbowemu, jeżeli w siedzibie urzędu skarbowego giełdy niema, jak również gdy dana waluta nie była w dniu poprzedzającym notowana na giełdzie miejscowej.

Na papierze wartościowym urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 37).

Uiszczenie opłaty następuje według zasad, podanych w § 164 - z tą zmianą, że w zaświadczeniu o wymiarze, należy (zamiast sumy wekslowej) wymienić kwotę w walucie zlotowej, która posłużyła za podstawę wymiaru opłaty oraz z następującą dalszą zmiana: Znaczki stemplowe należy umieścić ile możności na pierwszej stronicy papieru obiegowego w ten sposób, aby nie zakrywały istotnych części tekstu; jeżeli pierwsza stronica jest już zajęta przez dowody uiszczenia opłat stemplowych zagranicznych, to należy umieścić znaczki stemplowe na stronicy drugiej.

Do art. 111.

§ 158.

Uiszczenie opłaty od pierwszego indosu na składowym dowodzie zastawniczym (warrancie) - o ile nie następuje "bezpośrednio" na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową zarządowi domu składowego (art. 25, ustęp trzeci), ma nastąpić przed umieszczeniem poświadczenia zarządu domu składowego (art. 31, ustęp drugi, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1924 r. - Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 1020), a mianowicie:

bądź - gdy oplata (bez dodatku 10%) nie przewyższa 300 zł - drogą skasowania znaczków stemplowych przez zarząd domu składowego; skasowanie następuje bądź przez przepisanie początkowymi lub końcowemi wyrazami poświadczenia domu składowego, bądź zapomocą pieczątki firmowej zarządu domu składowego.

W razie przedstawienia warrantu urzędowi skarbowemu celem wymierzenia opłaty stemplowej (punkt 1) urząd skarbowy nie umieszcza na warrancie pieczęci wpływu (§ 37).

Do art. 116.

§ 159.

Oblig (skrypt dłużny, rewers), stwierdzający otrzymanie pożyczki od spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego, której podstawowem zadaniem, statutowem jest udzielanie członkom pożyczek oraz przyjmowanie wkładów pieniężnych, podlega opłacie w wysokości 0,3% od sumy zobowiązania, jeżeli bądź w myśl statutu, bądź na mocy uchwały walnego zgromadzenia, obowiązującej w dniu podpisania obligu, suma najwyższego kredytu, jaki może być udzielony jednemu członkowi (art. 46, punkt 2 ustawy o spółdzielniach z dnia 29 października 1920 r. - Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 733), nie przewyższa: a) co do związków samorządnych, spółdzielni i innych zrzeszeń 8.000 zł, b) co do innych członków - 2.000 zł.

§ 162.

Opłatę stemplową od wekslu uiszcza się zasadniczo przez napisanie go na urzędowym blankiecie wekslowym.

Wypuszczone zostaną dwa rodzaje urzędowych blankietów wekslowych: 1) ze schematem umowy wekslowej, 2) bez tego schematu, a w każdym rodzaju 21 kategoryj wartości, a mianowicie:

za 20 gr dla sumy wekslowej nie przewyższającej 50 zł,

za 30 gr dla sumy wekslowej ponad 50 zł, nie przewyższającej 100 zł,

za 60 gr dla sumy wekslowej ponad 100 zł, nie przewyższającej 200 zł,

za 90 gr dla sumy wekslowej ponad 200 zł, nie przewyższającej 300 zł,

za 1 zł 20 gr dla sumy wekslowej ponad 300 zł, nie przewyższającej 400 zł,

za 1 zł 50 gr dla sumy wekslowej ponad 400 zł, nie przewyższającej 500 zł,

za 1 zł 80 gr dla sumy wekslowej ponad 500 zł, nie przewyższającej 600 zł,

za 2 zł 10 gr dla sumy wekslowej ponad 600 zł, nie przewyższającej 700 zł,

za 2 zł 40 gr dla sumy wekslowej ponad 700 zł, nie przewyższającej 800 zł,

za 2 zł 70 gr dla sumy wekslowej ponad 800 zł, nie przewyższającej 900 zł,

za 3 zł dla sumy wekslowej ponad 900 zł, nie przewyższającej 1.000 zł,

za 6 zł dla sumy wekslowej ponad 1.000 zł, nie przewyższającej 2.000 zł,

za 9 zł dla sumy wekslowej ponad 2.000 zł, nie przewyższającej 3.000 zł,

za 12 zł dla sumy wekslowej ponad 3.000 zł, nie przewyższającej 4.000 zł,

za 15 zł dla sumy wekslowej ponad 4,000 zł, nie przewyższającej 5.000 zł,

za 18 zł dla sumy wekslowej ponad 5.000 zł, nie przewyższającej 6.000 zł,

za 21 zł dla sumy wekslowej ponad 6.000 zł, nie przewyższającej 7.000 zł,

za 24 zł dla sumy wekslowej ponad 7.000 zł, nie przewyższającej 8,000 zł,

za 27 zł dla sumy wekslowej ponad 8.000 zł, nie przewyższającej 9.000 zł,

za 30 zł dla sumy wekslowej ponad 9.000 zł, nie przewyższającej 10.000 zł,

za 60 zł dla sumy wekslowej ponad 19.000 zł, nie przewyższającej 20.000 zł.

Blankiety wekslowe są sporządzone z papieru, zaopatrzonego w cieniowany znak wodny, zawierający: napis "Rzeczpospolita Polska" i godło Państwa, umieszczone naprzemian, przyczem litery napisu "Rzeczpospolita Polska" są naprzemian (w poszczególnych szeregach poziomych) to jaśniejsze to ciemniejsze od przezrocza papieru, otaczającego napis. Rysunek godła Państwa wykonany jest stale w linjach ciemniejszych od otaczającego go przezrocza.

______

¹) Przepis przejściowy w § 202.

Wymiar blankietów wekslowych wynosi 28 na 10,8 cm.

Blankiet wekslowy składa się z trzech części: z tekstu objaśniającego, z winiety oraz z przestrzeni, przeznaczonej na napisanie umowy wekslowej. Część trzecia w blankietach wekslowych, wymienionych w ustępie drugim niniejszego paragrafu pod 1), zawiera wydrukowany schemat umowy wekslowej.

Tekst objaśniający znajduje się na lewym węższym brzegu blankietu i składa się z trzech zdań, umieszczonych równolegle do owego brzegu. Zdanie pierwsze brzmi: "Urzędowy blankiet wekslowy"; zdanie drugie: "Cena wraz z dodatkiem 10% ...... gr ......" względnie "...... zł", lub ...... zł ...... gr"; zdanie trzecie: "Dla weksli, których suma nie przewyższa...zł". Zdanie pierwsze i trzecie jest wykonane pismem angielskiem, zdanie drugie - kursywą.

Wymiar krańcowych punktów winiety wynosi 96,5 na 36 mm. Winieta składa się z trzech tarcz: górna i dolna są okrągłe, środkowa jest owalna. Tarcze: górna i środkowa posiadają tło ciemne, którego barwą jest właściwy kolor winiety (wymieniony w następnym ustępie niniejszego paragrafu) ; tarcza dolna posiada tło jasne, którego barwą jest kolor tła winiety, względnie przy blankietach wartości od 20 gr do 90 gr -tło białe. W tarczy górnej jest umieszczony biały orzeł polski, wyłaniający się z ciemnego tła tarczy. W tarczy środkowej znajduje się biały napis, równoległy do węższych boków blankietów, wyłaniający się z tła; napis ten brzmi: "OPŁATA STEMPLOWA GR .... GR", względnie "ZŁ ... ZŁ" lub ".... ZŁ .....GR". W tarczy dolnej znajduje się napis, równoległy do szerszych boków blankietu, wykonany barwą, stanowiącą właściwy kolor winiety; napis ten brzmi: "... GROSZY" względnie .... ZŁOTE" lub ".... ZŁOTYCH" lub "..... ZŁOTY .... GROSZY", lub "ZŁOTE ..... GROSZY". Wszystkie tarcze są ujęte w stylizowaną ornamentację z motywów roślinnych.

Na blankietach wartości od 20 gr do 90 gr włącznie winieta jest koloru granatowego. Na innych blankietach winieta jest dwukolorowa, a mianowicie: na blankietach wartości od 1 zł 20 gr do 2 zł 70 gr włącznie kolor właściwy winiety jest granatowy, a tło pomarańczowe; na innych blankietach kolor właściwy winiety jest czerwony, a tło zielone.

Schemat umowy wekslowej brzmi:

...... dnia ...... 19 ...... r. Na ...... zapłac ...... za ten ...... weksel na zlecenie ...... sumę ......

Płatny ......

§ 163.

W przypadkach następujących:

gdy pismo, zaopatrzone w jeden lub więcej podpisów, a zawierające nazwę "weksel", ewentualnie inne jeszcze cechy wekslu (art. 1 i 99 powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) lecz nie wymieniające sumy wekslowej, sporządzono po uprzedniem uiszczeniu opłaty stemplowej, wynoszącej (bez dodatku 10%) co najmniej 30 zł (a mianowicie zapomocą użycia urzędowego blankietu wekslowego lub zapomocą znaczków stemplowych, skasowanych w sposób, podany w ustępie drugim niniejszego paragrafu lub w § 165) -

ma strona - celem uiszczenia opłaty (przypadki 1a, 1b, 2), względnie celem uzupełnienia kwoty już uiszczonej (przypadki 1 c, 3) - przedstawić papier niezapisany (przypadek 1a), względnie blankiet wcale niewypełniony i niepodpisany (przypadki 1b, 1c) lub pismo (przypadki 2 i 3), kasie urzędu skarbowego (§ 17), oświadczając w przypadku "1a", że na przedstawionym papierze ma być wystawiony weksel. Kasa przyjmuje kwotę, którą wymienia strona, a mianowicie: w znaczkach stemplowych, gdy ta. kwota (bez dodatku 10%) nie przewyższa 300 zł, a w gotówce, gdy ta kwota (bez dodatku 10%) wynosi więcej niż 300 zł.

Kasa urzędu skarbowego umieszcza znaczki stemplowe na przedstawionym przez stronę papierze, a mianowicie - jeżeli złożono blankiet (przypadki 1b, 1 c) lub pismo (przypadki 2 i 3) - na stronie odwrotnej, przy brzegu węższym; jeżeli (w przypadku 3) na stronie odwrotnej są już indosy, to znaczki stemplowe mają być umieszczone bezpośrednio poniżej ostatniego indosu tak, aby między nim a znaczkami nie było odstępu. Następnie kasa urzędu skarbowego kasuje znaczki stemplowe i umieszcza poniżej zaświadczenie wymieniające wartość nominalną użytych znaczków stemplowych.

W razie uiszczenia gotówką kasa urzędu skarbowego wręcza płatnikowi pokwitowanie oraz umieszcza na papierze, przedstawionym przez stronę (w miejscu, wskazanem w ustępie poprzednim) zaświadczenie, wymieniające kwotę uiszczoną, pozycję dziennika przychodu oraz datę uiszczenia.

W zaświadczeniu, umieszczonem na piśmie, które przedstawiła strona (ustępy drugi i trzeci), ma kasa urzędu skarbowego stwierdzić, że uiszczenie opłaty nastąpiło "od wekslu blanco".

§ 164.

Jeżeli poza przypadkami, wymienionemi w § 163, uiszczenie opłaty od wekslu ma nastąpić zapomocą znaczków stemplowych lub gotówką" to strona ma przedstawić pismo, podlegające tej opłacie, urzędowi skarbowemu (§ 16). (Pismem takiem jest w szczególności tekst wekslu, wymieniający sumę wekslową, a niezaopatrzony w żaden podpis, jak również tekst wekslu trasowanego, płatnego na własne zlecenie wystawcy, zaopatrzony jedynie w podpis wystawcy).

Urząd ten - jeżeli należność (§ 19, punkt f; § 38, ustęp ostatni) nie przewyższa 300 zł - umieszcza na przedstawionem piśmie znaczki stemplowe, dostarczone przez stronę (w miejscu, wskazanem w ustępie drugim § 163) i je kasuje, a poniżej umieszcza zaświadczenie o wymiarze, wymieniające sumę wekslową, wymierzoną opłatę stemplową oraz wartość nominalną skasowanych znaczków stemplowych i zaopatrzone w datę, podpis funkcjonariusza, który wymierzył opłatę, z wymienieniem jego stanowiska służbowego tudzież w pieczęć urzędową.

Gdy należność przewyższa 300 zł, to funkcjonariusz urzędu skarbowego, który dokonał wymiaru, skierowuje płatnika do kasy urzędu skarbowego (§ 17) i w tym celu wręcza płatnikowi "kartkę wymiarową" (§ 39). Kasa urzędu skarbowego wręcza płatnikowi pokwitowanie oraz umieszcza na piśmie, podlegającem opłacie (w miejscu, wskazanem w ustępie drugim § 163) zaświadczenie o wymiarze, wymieniające sumę wekslowa, kwotę wymierzona przez urząd skarbowy, kwotę uiszczoną, pozycję dziennika przychodu oraz datę uiszczenia.

W razie wymierzenia przez urząd skarbowy opłaty stemplowej wraz z podwyżką i bądź całkowitego uiszczenia obu tych kwot bądź całkowitego uiszczenia opłaty pojedynczej, wymienia się w zaświadczeniu o wymiarze (ustęp drugi i trzeci niniejszego paragrafu) tylko opłatę pojedynczą jako kwotę wymierzoną.

Na pismach, podlegających opłacie od wekslu (art. 122), urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu (§ 37).

§ 165.

Jeżeli w przypadku poszczególnym kwota, która ma być uiszczona tytułem opłaty stemplowej od wekslu (bądź opłata pełna, bądź reszta należności, po potrąceniu kwoty częściowej, uiszczonej poprzednio) nie przewyższa 300 zł, to skasowanie znaczków stemplowych może być dokonane również przez notarjusza, przez Bank Gospodarstwa Krajowego, Pocztową Kasę Oszczędności, Państwowy Bank Rolny, Bank Polski, przez urzędy celne oraz przez te urzędy państwowe, banki prywatne i spółdzielnie, którym Minister Skarbu na to zezwolił.

Osoby, względnie urzędy, powyższe mogą kasować jedynie znaczki stemplowe, umieszczone na blankietach wekslowych (urzędowych albo nieurzędowych) oraz na pismach, zawierających co najmniej nazwę "weksel", ewentualnie inne jeszcze cechy wekslu (art. 1 i 99 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100, poz. 926); nie mogą więc kasować znaczków stemplowych, umieszczonych na zwykłym papierze wcale niezapisanym, lub zaopatrzonym jedynie w podpis. Mogą kasować znaczki stemplowe na wekslach tylko przed upływem terminu, oznaczonego w art. 123.

Znaczki stemplowe umieszcza się na odwrotnej stronie wekslu (względnie blankietu wekslowego), a mianowicie przy brzegu węższym; jeżeli jednak na odwrotnej stronie wekslu, wystawionego zagranicą, są już indosy, to należy umieścić znaczki stemplowe bezpośrednio poniżej ostatniego indosu - tak, aby między nim a znaczkami nie było odstępu.

Znaczki stemplowe kasuje się przez wypisanie na każdym znaczku daty skasowania oraz umieszczenie pieczęci urzędowej notarjusza lub innego urzędu uprawnionego do kasowania, względnie pieczęci firmowej banku lub spółdzielni; pieczęć ma być tak wyraźna, aby dała się łatwo odczytać. Poniżej znaczków stemplowych należy umieścić następujące zaświadczenie: "Skasowano znaczki stemplowe za ...... zł ...... gr ...... słowami ...... dnia ...... 19 ...... r.". Zaświadczenie to ma być podpisane przez notarjusza, względnie przez tego funkcjonariusza urzędu, banku lub spółdzielni, który dokonał skasowania.

Spółdzielnia, należąca do związku rewizyjnego (art. 68 i 70 ustawy z dnia 29 października 1920 r. o spółdzielniach, Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 733) może - bez osobnego zezwolenia - kasować znaczki stemplowe na wekslach trasowanych, wystawionych przez spółdzielnię oraz na wekslach własnych, jeżeli te weksle (trasowane lub własne) są płatne na zlecenie spółdzielni lub na jej rzecz. Skasowanie znaczków stemplowych, umieszczonych na wekslu własnym, płatnym na zlecenie spółdzielni, należącej do związku rewizyjnego lub na jej rzecz, ma nastąpić w dniu otrzymania wekslu przez spółdzielnię; pozatem spółdzielnia ma przestrzegać wszystkich postanowień, zawartych w poprzednich ustępach niniejszego paragrafu.

Uprawnienia, przyznane w ustępie poprzednim spółdzielniom, służą również komunalnym kasom oszczędności (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 kwietnia 1927 r., Dz.-U. R. P. Nr. 38, poz. 339) oraz gminnym kasom pożyczkowo-oszczędnościowym (rozp. Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r., Dz. U. R. P. Nr. 118, poz. 1069).

§ 166.

Dłużnikami wekslowymi (art. 46, ustęp drugi art. 101 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowem, Dz. U. R. P. Nr. 100, poz. 926), obowiązanymi w myśl art. 125 do uiszczenia opłaty od wekslu są:

§ 167.

Celem uiszczenia opłaty w wysokości 0,3% od przekazu (art. 126, punkt 1) należy pismo, podlegające tej opłacie, przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16).

Urząd skarbowy wymierzy opłatę pojedynczą bez podwyżki, gdy mu przedstawiono:

przekaz, wystawiony zagranicą, zaopatrzony w podpis przekazującego, ewentualnie i w dalsze podpisy, jeżeli przedstawienie urzędowi skarbowemu nastąpiło, zanim na obszarze Polski została dokonana którakolwiek z czynności, wymienionych w ustępie drugim art. 123, względnie przed upływem tygodnia od wprowadzenia do Polski lub otrzymania w Polsce przekazu przez osobę, obowiązaną do uiszczenia opłaty w myśl ustępu piątego art. 127.

Uiszczenie opłaty następuje w sposób, wskazany w ustępach: drugim i następnych § 164.

Osoby i urzędy, wymienione w ustępie pierwszym § 165, mogą kasować znaczki stemplowe na pismach, wymienionych w ustępie drugim niniejszego paragrafu, jeżeli kwota, która ma być uiszczona tytułem, opłaty stemplowej od przekazu (bądź opłata pełna, bądź reszta należności, po potrąceniu kwoty częściowej, uiszczonej poprzednio) nie przewyższa 300 zł. Kasowanie następuje w sposób, wskazany w ustępach: trzecim i czwartym § 165.

Do art. 128 ustawy o opłatach stemplowych oraz do art. 5 ustawy z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 340).

§ 168.

Celem uiszczenia opłaty od czeku należy pismo, podlegające tej opłacie, przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16).

Urząd skarbowy wymierzy opłatę pojedynczą, bez podwyżki, gdy mu przedstawiono:

czek, wystawiany zagranicą, zaopatrzony w podpis wystawcy, ewentualnie i w dalsze podpisy, jeżeli przedstawienie urzędowi skarbowemu nastąpiło, zanim na obszarze Polski została dokonana którakolwiek z czynności, wymienionych w ustępie drugim art. 123, względnie przed upływem tygodnia od wprowadzenia do Polski lub otrzymania w Polsce przekazu przez osobę, która według zasad, podanych w art. 125, jest obowiązana do uiszczenia opłaty.

Uiszczenie opłaty następuje w sposób, wskazany w ustępach: drugim i następnych § 164. Ma zastosowanie ustęp ostatni § 167.

§ 169.

Punkt 1 art. 128 nie ma zastosowania do czeków na okaziciela, wymieniających Pocztową Kasę Oszczędności jako trasata, wystawionych przez funkcjonarjuszów państwowych, a wręczonych przed dniem, oznaczonym datą wystawienia funkcjonariuszowi państwowemu, upoważnionemu przez władzę przełożoną do podniesienia sum, wskazanych w owych czekach. Przepis powyższy ma zastosowanie również do czeków tego rodzaju, wystawionych przed ogłoszeniem niniejszego rozporządzenia.

Do art. 132.

§ 170.

W przypadku wspólności, nie wynikającej ani z dziedziczenia, ani z zapisu, ani z darowizny, ale opierającej się wyłącznie na innych tytułach - np. na kupnie, spółce (poza przypadkiem, przewidzianym w ustępie ostatnim art. 131), należy przedewszystkiem ustalić co do każdego uczestnika wartość brutto jego udziału (części idealnej):

w nieruchomościach, położonych w Polsce, b) w innego rodzaju przedmiotach (z wyjątkiem nieruchomości położonych zagranicą).

Następnie przez porównanie wartości części idealnej z wartością (brutto) części fizycznej, ustała się co do każdego uczestnika - osobno w zakresie nieruchomości i osobno w zakresie przedmiotów innego rodzaju - czy zachodzi nadwyżka (t. j. czy uczestnik otrzymał na skutek działu więcej z majątku wspólnego niż miał przed działem), czy też przydzielona mu część fizyczna równa się części idealnej lub jest od niej mniejsza. (Jest możliwe, że co do tego samego uczestnika działów okaże się nadwyżka w zakresie nieruchomości, a brak nadwyżki w przedmiotach innego rodzaju - lub odwrotnie).

Następnie sumują się wszystkie ustalone w sposób powyższy nadwyżki w zakresie nieruchomości i od tej sumy wymierza się 4%. Od sumy zaś nadwyżek w zakresie przedmiotów innego rodzaju wymierza się 1%.

Przykład:

Trzy osoby (A, B, C) kupiły trzy budynki wraz z znajdującemi się w nich ruchomościami za 300.000 zł, z czego na budynki przypada 240.000 zł, na ruchomości 60.000 zł. Budynki obciążone długami hipotecznemi w wysokości 90.000 zł; czysta wartość całego majątku, podlegającego działowi, wynosi zatem 210.000 zł.

Każdy z nabywców przyczynił się do ceny kupna kwotą 70.000 zł, wobec czego wszystkie nabyte przedmioty należały do każdego z nich w jednej trzeciej części.

Następnie współwłaściciele dzielą się w ten sposób, że A otrzymuje jedną z nieruchomości, wartości 100.000 zł (obciążoną długiem w wysokości 40.000 zł), B drugą nieruchomość, wartości 90.000 zł (dług 30.000 zł), C trzecią - wartości 50.000 zł (dług 20.000 zł); prócz tego otrzymuje A niektóre ruchomości, których wartość wynosi 25.000 zł, B dalszą część ruchomości, które są warte 10.000 zł, C resztę - wartości 25.000 zł. (Przytem tytułem ceny wyrównania otrzymuje C od A gotówką 15.000 zł).

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy, że wartość brutto części idealnej, należącej do jednego z współwłaścicieli, wynosi: co do nieruchomości - 80.000 zł (trzecia część z 240.000 zł), co do ruchomości - 20.000 zł (trzecia część z 60.000 zł). Z tego wynika, że w zakresie nieruchomości otrzymali więcej, niż mieli: A o 20.000 zł, B o 10.000 zł; w zakresie ruchomości zaś A i C - każdy o 5.000 zł. Nadwyżka wynosi zatem łącznie: w zakresie nieruchomości 30.000 zł, w zakresie ruchomości 10.000 zł.

Należy więc wymierzyć opłatę w wysokości 4% od 30.000 zł t. j. 1.200 zł i w wysokości 1% od 10.000 zł t. j. 100 zł, razem 1.300 zł.

§ 171.

Gdy wspólność wynikła częściowo z dziedziczenia, zapisu lub darowizny, a częściowo t innych tytułów, to ustala się nadwyżkę w sposób, wskazany w § 170. Opłatę wymierza się tylko od tej części nadwyżki, która odpowiada stosunkowi, w jakim wartość udziałów, nie wynikłych z dziedziczenia, zapisu lub darowizny (lecz opierających się na innych tytułach) pozostaje do wartości całego majątku, podlegającego działowi.

Przykład:

Cztery osoby (A, B, C, D) kupiły wspólnie sześć nieruchomości, z których jedna znajduje się w Warszawie, druga w Łodzi, trzecia we Lwowie, czwarta w Krakowie, piąta w Poznaniu, szósta w Wilnie. Każda z tych osób złożyła w część ceny kupna, wobec czego owe nieruchomości należały do każdego ze współwłaścicieli w ¹/₄ części. Następnie zmarła osoba A, a spadek po niej przypadł w połowie jej dwom synom (E, F). Potem E kupił od osoby B jej udział w owych sześciu nieruchomościach. Nakoniec Współwłaściciele (C, D, E, F) dzielą się w ten sposób, że C otrzymuje nieruchomości; łódzką i wileńską, E lwowską, krakowską i poznańską, F warszawską; D otrzymuje spłatę w gotówce. Wartość poszczególnych nieruchomości jest w dniu sporządzenia pisma, stwierdzającego umowę o dział, następująca: nieruchomości warszawskiej 500.000 zł, łódzkiej 400.000 zł, lwowskiej 300.000 zł, krakowskiej 200.000 zł, poznańskiej i wileńskiej po 100.000 zł. Wartość łączna wynosi zatem 1.600.000 zł, z czego C otrzymuje 500.000 zł, E 600.000 zł, F 500.000 zł. Z wartości łącznej w kwocie 1.600.000 zł przypada 400.000 zł na udziały, wynikające te spadkobrania, reszta (1.200.000 zł) na udziały, wynikające z kupna.

Celem obliczenia opłaty stwierdzamy:

§ 172.

Na mocy punktu 14 artykułu 137 są wolne od opłaty: a) pokwitowania, tyczące się należności spółdzielni za towary, dostarczone lub dostarczyć się mające członkowi, albo należności członka za towary, sprzedane spółdzielni lub jej oddane do komisowej sprzedaży (choćby członek był spółdzielnią), w szczególności znaczki, wydawane przez spółdzielnię celem kontroli zakupów członkowskich, jako też pokwitowanie w przedmiocie sumy wypłaconej przez spółdzielnię członkowi wzamian za towar jej zwrócony, b) pokwitowania, które spółdzielnia kredytowa wydaje członkom w przedmiocie całkowitej łab częściowej spłaty pożyczki lub w przedmiocie uiszczenia odsetek.

Pokwitowania, wymienione w punkcia a) są wolne od opłaty tylko wówczas, gdy sprzedaż lub zakupno towaru przez spółdzielnię mieści się w granicach jej działalności określonej statutem,

Do art. 141.

§ 173. 38

Przepisy punktu 2, względnie 3 art. 141 tyczą się w szczególności: a) takich podań, wystosowanych do polskich urzędów konsularnych, które wniesiono nie do urzędu konsularnego bezpośrednio, lecz za pośrednictwem urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce; b) podań, złożonych w urzędzie konsularnym, a wystosowanych do urzędu państwowego, mającego siedzibę w Polsce. Podania takie podlegają opłatom konsularnym (§ 17 rozporządzenia ministerialnego z dnia 1 kwietnia 1928 r., Dz. U. R. P. Nr. 49, poz. 474 oraz ustęp 5 uwag do poz. 52 taryfy, załączonej do tegoż rozporządzenia). W przypadkach, wymienionych w punkcie a), stosuje się taryfę opłat konsularnych (a nie ustawę o opłatach stemplowych) do wszelkich podań, należących do zakresu działania urzędów konsularnych, a zatem nietylko wówczas, gdy petent (w napisie podania lub jego treści) wystąpił z wnioskiem, aby podanie zostało przesłane urzędowi konsularnemu, ale także wówczas, gdy urząd, mający siedzibę w Polsce, do którego podanie wniesiono, mimo braku takiego wniosku, odstąpił podanie właściwemu urzędowi konsularnemu.

W myśl punktu 13 art. 141 są wolne od opłaty podania w sprawach pożyczek państwowych.

Do art. 142.

§ 174.

W myśl punktu 1 są wolne od opłaty podania, wnoszone w postępowaniu, unormowanem ustawą 2 dnia 1 lipca 1926 r. o aktach (metrykach) urodzenia dzieci nieznanych rodziców na obszarze byłego zaboru rosyjskiego (Dz. U. R. P. Nr. 72, poz. 413).

W myśl punktu 9 (a mianowicie na mocy postanowienia, wyrażonego słowami: "w sprawach, tyczących się pomocy kredytowej dla osadników") są wolne od opłaty wszelkie podania w sprawie pomocy finansowej, udzielonej osadnikom na podstawie działu VIII ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1) lub na podstawie art. 19 (punktu "a." ustawy z dnia 9 marca 1932 r. o Funduszu Obrotowym Reformy Rolnej (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 236).

Załatwienie podania mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty stemplowej, a mianowicie na tej podstawie, że uiszczenie opłaty nie jest możliwe bez dotkliwego uszczerbku majątkowego (art. 142, punkt 17), urząd, załatwiający podanie, winien umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia.

Do art. 149 i 151.

§ 175.

Celem uiszczenia opłaty od podania zapomocą znaczków stemplowych należy na pierwszej stronicy, a w razie wniesienia w dwu lub więcej egzemplarzach: na pierwszej stronicy jednego egzemplarza, nakleić znaczki stemplowe, których wartość równa się sumie opłat, należących się od wszystkich egzemplarzy, tudzież od odpisów podania oraz od wszystkich załączników.

W razie uiszczenia opłaty gotówką w kasie urzędu skarbowego i wydania petentowi osobnego kwitu kasowego - kasa nie umieszcza już pokwitowania na samem podaniu.

§ 176.

Urzędnik biura podawczego winien w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych (art. 151, zdanie pierwsze) skasować te znaczki, jeżeli nie nasuwa się podejrzenie, iż je podrobiono lub przerobiono albo usunięto z nich oznaki skasowania poprzedniego. W celu skasowania należy albo a) na każdym znaczku stemplowym wycisnąć pieczęć urzędową w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na znaczku, część zaś poza nim na papierze albo b) każdy znaczek stemplowy przekreślić nakrzyż, bądź atramentem bądź zapomocą pieczątki (kasownika) w ten sposób, aby końce linij znajdowały się poza znaczkami, na papierze.

O ile przyjęcie podania lub otwarcie koperty, w której ono się mieści, następuje poza biurem podawczem, kasuje znaczki stemplowe urzędnik, przyjmujący podanie lub otwierający kopertę, albo urzędnik, przezeń upoważniony.

Znaczki stemplowe, skasowane w sposób, podany w poprzednich dwóch ustępach, ulegają ponownemu skasowaniu zapomocą wypisania daty skasowania atramentem na znaczkach przez urzędnika, któremu poruczono załatwienie podania lub przez urzędnika przezeń upoważnionego - z wyłączeniem jednak urzędnika biura podawczego (ustęp pierwszy niniejszego paragrafu).

Opłata w kwocie 20 gr za pokwitowanie z przyjęcia podania (art. 149) ma być uiszczona przez naklejenie znaczków stemplowych na tem pokwitowaniu i skasowanie ich w sposób, podany w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu.

§ 177.

Przy wniesieniu podania drogą telegraficzną (art. 151, ustęp drugi), urząd nadawczy umieszcza po podpisie nadawcy uwagę: "stempel .... zł".

Urząd nadawczy kasuje znaczki stemplowe odciskiem stempla kalendarzowego.

Urzędy, powołane do przyjmowania telegramów, nie odmawiają przyjęcia telegramów nieostemplowanych. Nie jest też ich rzeczą badać, czy poszczególne podanie telegraficzne podlega opłacie i w jakiej wysokości. Mają jednak przy telegramach, zawierających podania, wystosowane do urzędów państwowych, a niazaopatrzonych w znaczek stemplowy, zwrócić uwagę nadawcy, że może uiścić opłatę stemplową, naklejając na blankiecie telegraficznym znaczki stemplowe odpowiedniej wartości, o ileby nadawca mimo tej uwagi nie zaopatrzył telegramu w znaczek stemplowy, urząd nadawczy stwierdzi to, umieszczając po podpisie nadawcy uwagą: "Stempla odmówiono".

Uwagi, wymienione w ustępach pierwszym i trzecim niniejszego paragrafu, wlicza się do ogólnej liczby płatnych wyrazów.

Do art. 152.

§ 178.

Jeżeli od podania, wniesionego przez osobę, która ma zamieszkanie lub siedzibę na obszarze Polski, wcale nie uiszczono opłaty lub uiszczono ją niedostatecznie, to należy - o ile § 180 nie postanawia inaczej-postąpić w sposób następujący:

Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, umieszcza na niem uwagę "Kancelarja wezwie ...... do uiszczenia opłaty ...... zł ..... gr (wzór 11)".

Kancelarja sporządza wezwanie na druku w formie karty pocztowej, ułożonym według wzoru lii wysyła je pocztą, poczem umieszcza poniżej polecenia uwagę: "Wysłano dnia...".

Adresat winien przy odbiorze zawiadomienia uiścić pojedynczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową. Jeśliby odmówił uiszczenia, to poczta zwraca pismo jako niedoręczone urzędowi wysyłającemu, który ma pismo to przechować przy podaniu.

W razie dodatkowego uiszczenia opłaty kancelarja notuje na podaniu datę dostarczenia znaczków stemplowych lub nadesłania kwitu kasowego i kasuje znaczki stemplowe w sposób, wskazany w ustępie pierwszym § 176, względnie przykleja kwit kasowy do podania. Urzędnik, któremu poruczono załatwienie podania, kasuje znaczki stemplowe w sposób wskazany w ustępie przedostatnim § 176.

§ 179.

Zasadniczo nie należy przedsiębrać żadnych czynności urzędowych, zmierzających do załatwienia podania, zanim petent nie uczyni zadość wezwaniu w przedmiocie dodatkowego uiszczenia opłaty (§ 178). W przypadkach jednak, w których wstrzymanie załatwienia groziłoby niebezpieczeństwem niemożności załatwienia przychylnego, wolno wydać zarządzenie tymczasowe - oczywiście z rćwnoczesnem wystosowaniem zawiadomienia w myśl § 178.

Załatwienie tymczasowe mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty urząd winien umotywować - zapomocą notatki, umieszczonej na referacie załatwienia.

§ 180.

Odpowiedź ostateczna na podanie (czyli właściwe załatwienie podania) może nastąpić zasadniczo tylko w razie uiszczenia opłaty.

Od tej zasady zachodzą wyjątki:

jeżeli wniesienie podania stanowi czynność, dla której jest ustanowiony termin prekluzyjny.

W przypadkach, wymienionych wyżej w punktach a), b), należy załatwienie mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej umotywować zapomocą notatki na referacie załatwienia oraz umieścić na tymże referacie uwagę: "Kancelarja wezwie ...... do uiszczenia opłaty ..... ...... zł ...... gr (wzór 12)".

Kancelarja sporządza w dwóch egzemplarzach wezwanie na druku w formie kartki pocztowej, ułożonym według wzoru 12 i doręcza jeden z tych egzemplarzy za dowodem doręczenia, W przypadku doręczenia za pośrednictwem poczty należy wezwanie wysłać jako przesyłkę poleconą za zwrot-nem poświadczeniem odbioru. Adresat winien przy odbiorze wezwania uiścić pojedynczą opłatę pocztową, przypadającą według taryfy za kartkę pocztową, za polecenie i za zwrotne poświadczenie odbioru. Jeżeliby odmówił uiszczenia opłat, poczta pomimo to wezwanie doręcza za pokwitowaniem na zwrotnem poświadczeniu odbioru i na pocztowym dowodzie odbioru, a nieuiszczoną opłatę pocztową ściąga w drodze administracyjnej.

Po wysłaniu wezwania kancelaria umieszcza na referacie załatwienia, poniżej polecenia wymienionego w ustępie drugim niniejszego paragrafu, uwagę "Wysłano dnia ....".

Drugie egzemplarze wezwań według wzoru 12 kancelarja przechowuje w osobnej okładce pod napisem "Podania nieostemplowane". Nadchodzące dowody doręczenia należy dołączyć do odnośnych wezwań.

Po dostarczeniu przez petenta znaczków stemplowych, względnie kwitu kasowego, kancelarja postępuje w sposób, podany w § 178.

Jeżeli petent mimo upływu dwóch tygodni od doręczenia mu wezwania nie dostarczył znaczków stemplowych ani kwitu kasowego, kancelarja umieszcza na egzemplarzu wezwania, pozostałym w urzędzie, uwagę: "Opłaty do dnia ...... nie uiszczono", zaopatruje tę uwagę w podpis i w pieczęć urzędową, poczem ów egzemplarz wezwania wraz z dowodem doręczenia przesyła temu urzędowi skarbowemu (§ 16), w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę; urząd skarbowy zarządza następnie przymusowe ściągnięcie opłaty wraz z karą za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721), którą oblicza za czas od upływu czterech tygodni po doręczeniu wezwania.

§ 181.

Jeżeli wcale nie uiszczono opłaty od podania, wniesionego - bez pośrednictwa polskiego urzędu konsularnego - przez osobę, zamieszkałą zagranicą, lub uiszczono opłatę niedostatecznie, to podanie ma być mimo to załatwione, a odpowiedź na podanie ma być przesłana temu urzędowi konsularnemu Rzeczypospolitej Polskiej, w którego okręgu petent ma mieszkanie lub siedzibę; urząd, który załatwił podanie, podaje urzędowi konsularnemu-kwotę, której nie uiszczono. Urząd konsularny doręcza odpowiedź petentowi za pobraniem opłaty konsularnej, przewidzianej w pozycji 60 (ustępie 1b) taryfy opłat konsularnych (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 49, poz. 474).

Do art. 153.

§ 183.

Opłacie stemplowej w wysokości 1 zł, przewidzianej w punkcie b) artykułu 155, podlegają: 1) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego oraz górnośląskiej części województwa śląskiego (oprócz opłaty stemplowej należy uiścić opłatę w myśl ustawy niemieckiej z dn. 6 lutego 1875 r., Dz. Pr. Rzeszy str. 23, względnie w myśl rozporządzenia, wydanego na mocy ustawy z dnia 22 listopada 1921 r., Dz. U. R. P. Nr. 101, poz. 721); 2) wyciągi i inne świadectwa z ksiąg metrykalnych, prowadzonych na pozostałym obszarze Państwa, jeżeli Państwo nie ponosi kosztów utrzymania urzędu stanu cywilnego, wydającego świadectwo.

Do art. 156 (punktu 1).

§ 184.

Punkt 1 artykułu 156 tyczy się tylko tych przypadków, w których nadanie obywatelstwa zależy wyłącznie od uznania władzy (art. 8 i 9 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 7, poz. 44, oraz art. 14 rozporządzenia z dn. 7 czerwca 1920 r. Dz. U. R. P. Nr. 52, poz. 320).

Poświadczenie obywatelstwa polskiego, służącego pewne) osobie z mocy ustawy (art. 11 powołanego rozporządzenia z 1920 r.) podlega opłacie w wysokości 5 zł, przewidzianej w art. 154; poświadczenie takie jest wolne od opłaty, jeżeli tyczy się obywatelstwa, nabytego drogą opcji, opartej na traktacie międzypaństwowym (punkt 1 artykułu 160 w związku z punktem 16 artykułu 142).

Do art. 156 (punktu 5).

§ 185.

Opłacie w wysokości 3 zł podlegają: 1) koncesja na handel starzyzną (art. 8, punkt 10, rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468), 2) licencja na przemysł okrężny, polegający na sprzedaży towarów lub na wykonywaniu drobnych świadczeń natury przemysłowej (art. 45, punkty 1 i 3 powołanego rozporządzenia).

Licencja na przemysł okrężny, polegający na skupywaniu w celu odprzedaży towarów u innych osób niż u kupców albo w innych miejscach niż w przeznaczonych do sprzedaży towarów (art. 45, punkt 2, powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlega opłacie w wysokości 10 zł.

Koncesja na przemysł gospodni (art. 8, punkt 6, powołanego rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej) podlega opłacie w wysokości 10 zł jeżeli ma za przedmiot hotel, dom zajezdny lub pensjonat z ilością pokojów, wynoszącą nie więcej niż pięć.

Koncesja na wyrób, naprawę lub sprzedaż narzędzi mierniczych w celach zarobkowych (§ 1 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 22 lipca 1932 r. Dz. U. R. P. Nr. 68, poz. 630) podlega opłacie w wysokości 5 zł.

Zezwolenie na prowadzenie przedsiębiorstwa widowiskowego sposobem objazdowym, podlega opłacie: a) w wysokości 5 zł, jeżeli zostało udzielone aa obszar jednego powiatu, b) w wysokości 20 zł, jeżeli obejmuje obszar jednego województwa, c) w wysokości 30 zł, jeżeli obejmuje obszar większy, niż jedno województwo.

Do art. 157.

§ 187. 39

Jeżeli urząd, wydający świadectwo, nie żąda opłaty stemplowej, gdyż świadectwo jest wolne od opłaty na mocy art. 160, to ma zarówno w aktach jako też na świadectwie zaznaczyć powód uwolnienia od opłaty.

Urząd, wydający świadectwo wolne od opłaty stemplowej - celem przedstawienia go instytucji ubezpieczeń przymusowych niemajątkowych - ma zaopatrzyć je w adnotacje, wymieniającą instytucję, której świadectwo ma być złożone, a ułożoną według następującego schematu: "Wydano celem przedstawienia ...... dla stwierdzenia uprawnień ubezpieczeniowych".

Osoba, posiadająca świadectwo, wymienione w ustępie poprzednim - jeżeliby chciała przedstawić je nie instytucji ubezpieczeń społecznych, lecz innej osobie - ma uprzednio nakleić na świadectwie znaczki stemplowe, których wartość równa się opłacie, należnej od świadectwa oraz skasować je przez przepisanie swem nazwiskiem i datą skasowania.

Do art. 161.

§ 188.

W razie uiszczenia opłaty od świadectwa zapomocą znaczków stemplowych urząd, wydający świadectwo, nakleja znaczki stemplowe na świadectwie i kasuje zapomocą pieczęci urzędowej.

Wyjątek stanowią świadectwa, wymienione w art. 156. Znaczki stemplowe, dostarczone do tych świadectw, mają być naklejone na właściwym akcie, pozostającym w urzędzie, który wydaje świadectwo; jeżeli urząd ten zapisuję świadectwa tego rodzaju do specjalnego rejestru, to znaczki stemplowe mogą być również umieszczane w tym rejestrze. Uiszczenie opłaty zapomocą znaczków stemplowych, umieszczonych na akcie lub w rejestrze, ma być poświadczone na świadectwie.

31 § 102 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

32 § 104 zmieniony przez § 1 pkt 32 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

33 § 109 zmieniony przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

34 § 110 zmieniony przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

35 § 111 zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

36 § 115 zmieniony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 10 października 1932 r., zawierającego przepisy wykonawcze do ustawy o opłatach stemplowych (Dz.U.33.103.797) z dniem 1 lipca 1934 r.

37 § 128 zmieniony przez § 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

38 § 173 zmieniony przez § 11 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 31 października 1934 r. o opłatach za czynności urzędowe, dokonywane na podstawie ustawy elektrycznej (Dz.U.34.100.907) z dniem 12 listopada 1934 r.

39 § 187 zmieniony przez § 1 pkt 37 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

Część 2 - Postanowienia szczegółowe. Do - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dz.U.1932.99.842

CZĘŚĆ DRUGA Postanowienia szczegółowe.

CZĘŚĆ DRUGA

Postanowienia szczegółowe.