Część 2 - NADZÓR NAD STOSOWANIEM USTAWY I ORGANA WYMIERZAJĄCE PODATEK. CZYNNOŚCI WSTĘPNE DO WYMIARU. ZEZNANIA. - Przepisy wykonawcze do ustawy o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.48.298

Akt utracił moc

Wersja od: 15 czerwca 1921 r.

CZĘŚĆ  II.

NADZÓR NAD STOSOWANIEM USTAWY I ORGANA WYMIERZAJĄCE PODATEK. CZYNNOŚCI WSTĘPNE DO WYMIARU. ZEZNANIA.

Rozdział  I.

Nadzór nad stosowaniem ustawy i organa wymierzające podatek.

(do art. 30 i 136 ustawy).

§ 50. Naczelny nadzór nad załatwianiem spraw podatku dochodowego i podatku majątkowego, oraz piecza nad ścisłem i jednolitem wykonywaniem przepisów tudzież rozstrzyganie kwestji spornych co do stosowania tych przepisów należy do Ministra Skarbu.

§ 51. Ogólny zarząd sprawami podatku dochodowego i podatku majątkowego, oraz nadzór nad stosowaniem i wykonywaniem przepisów ustawy i wydanych do niej rozporządzeń w okręgach Izb skarbowych należy do Dyrektorów Izb skarbowych.

W razie wątpliwości co do wykładni i stosowania postanowień ustawy oraz przepisów zawartych, w rozporządzeniach, Dyrektorzy Izb skarbowych zwracają się o wyjaśnienie lub rozstrzygnięcie do Ministra Skarbu.

Dyrektorzy Izb skarbowych w szczególności mają nadzór:

1) nad tworzeniem Komisji szacunkowych,

2) nad czynnościami podległych władz skarbowych i Naczelników Urzędów skarbowych w przedmiocie ewidencji osób, podlegających podatkowi dochodowemu i majątkowemu, oraz źródeł dochodowych i przedmiotów majątkowych, należących do podatników,

3) nad czynnościami wymiarowemi, a w szczególności nad ustalaniem dochodu i oszacowaniem wartości majątku,

4) nad wpłacaniem tych podatków i nad ich ściąganiem,

5) nad prowadzeniem biurowości, dotyczącej tych podatków.

§ 52. Do Izb skarbowych należy:

1) określenie miejscowości, w których winny być złożone wykazy wymienione w art. art. 45-47 ustawy;

2) dostarczenie przewodniczącym Komisji szacunkowych potrzebnych druków formularzy do podatku dochodowego i podatku majątkowego;

3) zaopatrzenie Kas skarbowych w formularze i w księgi rachunkowe do tych podatków;

4) przygotowywanie spraw na posiedzenia Komisji odwoławczych, prowadzenie biurowości tych Komisji i wykonanie ich decyzji;

5) określenie właściwego miejsca opodatkowania tych osób z pośród podatników, którym w obrąbie Izby skarbowej wymierzono podatek równocześnie w kilku okręgach szacunkowych, oraz przedstawianie do decyzji Ministerstwa Skarbu wniosków w tym przedmiocie co do spraw, obejmujących równocześnie okręgi szacunkowe, położone w obrębie Izb skarbowych;

6) przedstawianie do decyzji Ministerstwa Skarbu wszystkich spraw jemu wyraźnie zastrzeżonych.

Organa wymierzające podatek.

(do art. 31 i 135 ustawy).

§ 53. Celem ustalenia dochodu, oszacowania majątku i wyznaczenia stawki podatku dochodowego oraz podatku majątkowego powołuje się w pierwszej instancji Komisje szacunkowe, a w drugiej instancji-Komisje odwoławcze.

Dla przygotowania spraw mogą Komisje wyłaniać potrzebną ilość podkomisji.

§ 54. Izby skarbowe ustalają w pierwszej instancji podlegający podatkowi zysk wszystkich towarzystw i zakładów obowiązanych do publicznego składania rachunków oraz uskuteczniają wymiar podatku tym towarzystwom i zakładom.

Właściwość Izb skarbowych w tym względzie określa się:

a) co do towarzystw i zakładów krajowych-według siedziby głównego zarządu pomienionego rodzaju towarzystw i zakładów,

b) co do towarzystw i zakładów zagranicznych-według postanowień § 49 nin. rozp., dotyczących miejsca opodatkowania.

Komisje szacunkowe.

(do art. 32 i art. 135 ustawy).

§ 55. Ilość Komisji szacunkowych, ich miejsce urzędowania oraz obszar działalności zostaną określone osobnem rozporządzeniem.

Komisje odwoławcze.

(do art. 35 i 136 ustawy).

§ 56. Komisje odwoławcze powołuje się przy każdej Izbie skarbowej. W siedzibie tej Izby odbywają się posiedzenia Komisji.

Zakres działalności Komisji odwoławczych rozciąga się na obszar podlegający kompetencji Izby skarbowej.

Organizacja Komisji szacunkowych i odwoławczych.

(do art. art. 33-35 i 37-39 ustawy).

§ 57. Członków Komisji z pośród płatników podatku dochodowego i ich zastępców należy wybrać i mianować w takim czasie, aby mogli przystąpić do sprawowania swych czynności od 1 stycznia tego roku, od którego rozpoczyna się ich trzechletni okres urzędowania.

Wybory i mianowania członków Komisji na pierwszy okres, który upływa z końcem roku 1923, należy uskutecznić najpóźniej do 1 lipca 1921 r.

Wybory i mianowania należy przeprowadzić w ten sposób, aby istniejące w każdym okręgu szacunkowym główne źródła dochodu, o ile możności, były równomiernie reprezentowane przez przedstawicieli różnych kategorji dochodów, podlegających podatkowi dochodowemu, przedewszystkiem z pośród tych, którzy mieszkają stale w okręgu Komisji.

§ 58. Przewodniczący Komisji mają zapoczątkować tworzenie Komisji oraz czuwać nad ich należytym składem i kompletem.

W tym celu Dyrektorzy izb skarbowych, względnie Naczelnicy Urzędów skarbowych mają w szczególności wezwać piśmiennie właściwe instytucje do przeprowadzenia wyborów wymaganej ilości członków Komisji odwoławczych, względnie szacunkowych i zastępców członków, wyznaczając tym instytucjom odpowiedni termin do dokonania wyborów, aby po dokonaniu wyborów nastąpiły niezwłocznie mianowania reszty członków Komisji i ich zastępców przez Dyrektora właściwej Izby skarbowej, względnie Ministra Skarbu w myśl art. 33 i 35 ustawy.

§ 59. Organa wykonawcze instytucji, powołanych do wyboru członków i zastępców członków Komisji, obowiązane są komunikować bezzwłocznie o wybranych osobach przewodniczącym właściwych Komisji. O osobach wybranych na członków i zastępców członków Komisji szacunkowej mają przewodniczący Komisji szacunkowych zawiadomić odnośnego Dyrektora Izby skarbowej. W powyższych zawiadomieniach należy podać imię, nazwisko, zawód względnie zatrudnienie oraz miejsce zamieszkania (dokładny adres) każdego z wybranych.

§ 60. Jeżeli w skład Komisji wybrano osoby nie odpowiadające warunkom, przewidzianym w art. art. 33, 35, 37 i 33 ustawy, wówczas przewodniczący Komisji zwraca się do właściwych instytucji z żądaniem wyboru nowych członków lub zastępców w miejsce niewłaściwie wybranych.

§ 61. Gdyby wybór członków i zastępców członków Komisji nie został dokonany w terminie wyznaczonym, wówczas uzupełnienie składu Komisji następuje drogą zamianowania.

Brakujących z wyboru członków i zastępców członków Komisji szacunkowych mianuje Dyrektor Izby Skarbowej, a takichże członków i zastępców członków Komisji odwoławczych-Minister Skarbu na wniosek właściwych przewodniczących.

§ 62. Osoby, wybrane lub zamianowane na członków, względnie zastępców członków Komisji, nie mogą bez dostatecznych powodów uchylać się od pełnienia swych obowiązków.

§ 63. W razie równoczesnego wyboru na członka Komisji szacunkowej i odwoławczej, wybrany obowiązany jest oświadczyć instytucji wybierającej, do jakiej Komisji wybór przyjmuje.

W takim wypadku należy dokonać nowych wyborów na członka tej Komisji, w której wybrany nie życzy sobie uczestniczyć. To samo obowiązuje i zastępców członków Komisji.

§ 64. Jeżeli w ciągu urzędowania którykolwiek z członków Komisji utraci możność pełnienia swych obowiązków, wówczas powinien złożyć o tem piśmienne oświadczenie przewodniczącemu właściwej Komisji, z podaniem okoliczności uzasadniających ustąpienie.

§ 65. W wypadku przewidzianym w § 64 nin. rozp. przewodniczący Komisji powołuje w miejsce ustępującego jego zastępcę.

Gdyby i zastępca członka Komisji nie mógł przyjmować udziału w pracach Komisji, wówczas przewodniczący przedsiębiorą środki celem dokonania uzupełniającego wyboru lub zamianowania.

Uzupełnienie kompletu następuje również wtedy, gdy członek lub zastępca członka Komisji straci prawo obieralności lub przestanie być płatnikiem podatku dochodowego w okręgu danej Komisji (śmierć, wyprowadzenie się i t. p.).

§ 66. Członek Komisji, obejmujący opróżnione stanowisko, pełni obowiązki tylko do końca okresu urzędowania swego poprzednika.

§ 67. Członkowie Komisji, którzy ustępują z powodu upływu ich okresu urzędowania, mogą być ponownie wybrani.

§ 68. Przewodniczący Komisji utrzymują w ścisłej ewidencji skład członków i zastępców członków zarówno wybranych, jak i mianowych

Obowiązki i prawa przewodniczących oraz członków Komisji.

(do art. art. 36, 40 - 44 ustawy).

§ 69. Przewodniczący zwołują Komisje w miarę potrzeby.

Zwołanie następuje przez zaproszenie każdego członka, względnie jego zastępcy pod adresem, wskazanym w aktach, dotyczących składu Komisji, z oznaczeniem dnia, godziny i miejsca posiedzenia oraz z podaniem porządku dziennego, w którym sprawy różnorodne wymienia się oddzielnie, sprawy zaś jednorodne co do treści łączy się w jeden punkt.

Członkom Komisji, mieszkającym w tej samej miejscowości, w której ma się odbyć posiedzenie, zawiadomienia wysyła się w takim czasie, aby zostały doręczone ile możności na trzy dni przed wyznaczonym terminem posiedzenia.

Zawiadomienia zaś członków Komisji, mających miejsce zamieszkania poza siedzibą Komisji, należy wysłać również w takim czasie, aby * zostały doręczone ile możności na tydzień przed posiedzeniem.

§ 70. Członkowie Komisji zaproszeni na posiedzenie są obowiązani przybyć punktualnie lub bezzwłocznie po otrzymaniu zaproszenia usprawiedliwić wobec przewodniczącego niemożność przybycia.

Przewodniczący, o ile pozostało dość czasu, wysyła zaproszenie zastępcy tego członka, który uprzedził o swojej nieobecności.

§ 71. Zastępcy, zaproszeni w miejsce członków, biorą udział pracach Komisji z głosem stanowczym.

§ 72. Przed otwarciem posiedzenia przewodniczący przedewszystkiem ustala ilość przybyłych członków, sprawdza, czy zawiadomienia o posiedzeniu zostały doręczone wszystkim członkom i decyduje o ważności posiedzenia.

Posiedzenie jest ważne, jeżeli oprócz przewodniczącego jest obecną połowa ogólnej ilości członków.

§ 73. Jeżeli pierwsze posiedzenie nie mogło się odbyć skutkiem niedostatecznej liczby obecnych, wówczas sporządza się o tem krótki protokół, który podpisuje przewodniczący i którykolwiek z przybyłych na posiedzenie członków Komisji.

Przy zwołaniu następnie drugiego posiedzenia 'z tym samym porządkiem dziennym, przewodniczący uprzedza członków Komisji w wysyłanych im powtórnych zawiadomieniach że w myśl części trzeciej art. 40 ustawy, to drugie posiedzenie będzie ważne bez względu na ilość obecnych członków.

§ 74. W razie nieprzybycia na drugie posiedzenie przynajmniej dwóch członków, przewodniczący zarasza do udziału w posiedzeniu z prawami członków dwie osoby z pomiędzy płatników podatku dochodowego.

§ 75. Czynnościami Komisji kieruje przewodniczący, wykonuje uchwały Komisji i jest odpowiedzialny za należyte stosowanie ustawy.

Przewodniczący między innymi: zagaja i zamyka posiedzenia Komisji, przedstawia do rozważania i rostrzygnięcia sprawy wniesione na porządek dzienny, prowadzi obrady, poddaje wnioski pod głosowanie i t. d.

W nieobecności przewodniczącego, wszystkie jego czynności sprawuje jego zastępca, który ponosi odpowiedzialność za przewodnictwo.

Obrady Komisji toczą się ustnie i są tajne.

W razie wyłonienia się w toku obrad kilku wniosków w jednym i tym samym przedmiocie, przewodniczący decyduje o kolejności głosowania nad niemi, kierując się zasadą, że należy najpierw poddać pod głosowanie wniosek, który jest najkorzystniejszy dla interesów Skarbu.

Ten wniosek zostaje przyjęty i uważa się za uchwalony przez Komisję, który otrzyma bezwzględną większość głosów obecnych członków.

Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu, rozstrzyga jedynie w razie równości głosów.

Jeżeli przy głosowaniu nad wnioskami o wysokości pewnej cyfry nie można osiągnąć ani bezwzględnej większości, ani równości głosów obecnych członków, wówczas należy doliczać glosy za cyfrą najniekorzystniejszą dla podatnika tak długo do głosów za cyfrą najbliższą dla podatnika korzystniejszą, aż okaże się większość lub równość głosów obecnych członków.

§ 76. Członkowie Komisji nie mogą zabierać głosu w wypadkach rozważania i rozstrzygania opodatkowania ich samych, tudzież osób, do których pozostają w stosunku małżeńskim albo w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linji wstępnej albo zstępnej lub do trzeciego stopnia w linii bocznej, albo wreszcie w stosunku służbowym. Przed rozpoczęciem obrad w takich wypadkach, opuszcza dotyczący członek miejsce obrad aż do chwili powzięcia uchwały.

Członek Komisji, będący jawnym lub cichym wspólnikiem albo pełnomocnikiem podatnika lub jego opiekunem, kuratorem, dr radcą prawnym i t. p., nie może również być obecnym ani przy rozważaniu wysokości dochodu, względnie zysku lub wartości majątku, ani przy głosowaniu nad opodatkowaniem takiego podatnika.

Przewodniczący w wypadkach, wymienionych w niniejszym paragrafie, oddaje zawsze kierownictwo swemu zastępcy albo jednemu z członków, wybranemu przez Komisję.

§ 77. Gdy przewodniczący Komisji szacunkowej nie zgadza się z uchwałą Komisji, wtedy wstrzymuje wykonanie uchwały i wraz ze swym umotywowanym wnioskiem przedstawia sprawę do decyzji Komisji odwoławczej

§ 78. Z każdego posiedzenia Komisji winien być sporządzony zwięzły protokół, obejmujący przedmioty wniesione pod obrady oraz zapadłe uchwały bez przebiegu obrad.

W przedmiotach większej wagi w protokóle przytoczyć należy również podstawy, na których się opiera uchwał» Komisji.

W protokóle zamieszcza się oświadczenia tych członków, nie zgadzających się z decyzją Komisji, którzy tego zażądają.

Do prowadzenia protokółów na posiedzeniach Komisji wyznacza przewodniczący sekretarza z grona podwładnych mu urzędników.

Protokół winien być podpisany przez przewodniczącego i przynajmniej dwóch przy obradach obecnych członków.

§ 79. Przewodniczący, jak również wszyscy członkowie Komisji i zastępcy członków Komisji są obowiązani przy wykonywaniu swych czynności postępować, bezstronnie bez względu na osobę, według najlepszej wiedzy i sumienia, oraz zachować w najściślejszej tajemnicy wszystko to, o czem dowiedzą się podczas obrad w ogólności, a w szczególności o stosunkach majątkowych i dochodowych podatników.

§ 80. Od członków i zastępców członków Komisji, którzy nie są urzędnikami państwowymi, przewodniczący odbiera na wstępie ich urzędowania

uroczyste ślubowanie przez podanie ręki, że przy obradach Komisji będą postępować bezstronnie bez względu na osobę, według najlepszej wiedzy i sumienia i zachowają w najściślejszej tajemnicy wszystko to, o czem się dowiedzą podczas obrad w ogólności, a w szczególności o stosunkach majątkowych i dochodowych podatników.

Przed odebraniem ślubowania przewodniczący obowiązany jest zwrócić uwagę członków i zastępców członków Komisji na postanowienia karne, zawarte w art. 100 ustawy.

Imiona i nazwiska osób, które złożyły ślubowanie, uwidacznia się w protokóle odnośnego posiedzenia.

§ 81. Członkom i zastępcom członków Komisji, którzy nie są urzędnikami państwowymi, zwraca się koszty podróży z miejsca zamieszkania na posiedzenia Komisji i z powrotem, oraz wypłaca się diety, jako wynagrodzenie za stratę czasu, spowodowaną udziałem w posiedzeniach Komisji. Koszty podróży zwraca się tylko wówczas, gdy odległość od miejsca zamieszkania członka lub zastępcy członka Komisji do miejsca urzędowania Komisji wynosi więcej, niż dwa kilometry.

Koszty podróży zwraca się w wysokości nie przekraczającej:

1)	przy	podróży	koleją	ceny	biletu	II	kl.	w pociągu osobowym;
2)	"	"	statkiem wodnym	"	"	I	"	na statku;
3)	"	"	kołowej, odbytej karetką, dyliżansem, omnibusem,
			tramwajem i t. p.	"	"	I	"	w karetce, dyliżansie^ omnibusie i t. p. albo ceny pobieranej od każdego z jadących w jednakowej kwocie;
4)	"	"	kołowej, odbytej w inny sposób, jeżeli na danej odległości niema wyżej wymienionych zbiorowych środków przewozowych,	ceny taryfowej, obowiązującej w danym powiecie dla podwód, dostarczanych w razie podróży służbowych funkcjonariuszom państwowym.

Cenami pod 3 i 4 należy się również kierować przy określeniu podlegających zwrotowi kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, względnie z przystani i do przystani.

Diety przyznaje się w takiej samej wysokości, jak funkcjonarjuszom państwowym, zaliczonym do VII stopnia płacy.

Rozdział  II.

Czynności wstępne do wymiaru.

(do art. art. 45-49 ustawy).

§ 82. Corocznie przed 1 października roku, poprzedzającego rok podatkowy, Izby skarbowe, na wnioski przewodniczących Komisji szacunkowych, określają, w jakich miejscowościach na nadchodzący rok podatkowy osoby, wymienione w art. art. 45 - 47 ustawy, są obowiązane składać wykazy temi artykułami wymagane.

Powyższe wnioski winny być przedstawiane najpóźniej do 15 września i co do każdej projektowanej miejscowości poparte danemi, wykazującemi:

1) nazwę miejscowości;

2) ilość mieszkańców;

3) ilość zakładów handlowych i przemysłowych;

4) ilość zabudowanych posiadłości nieruchomych z podaniem osobno ilości posiadłości całkowicie lub częściowo za czynszem odnajmowanych;

5) ilość posiadaczy mieszkań, zamieszkałych we własnych domach;

6) ilość posiadaczy mieszkań, zamieszkałych w cudzych domach; oraz w przybliżeniu;

7) ilość osób, stanowiących głowy rodziny i

8) ilość osób, otrzymujących uposażenia służbowe, emerytury i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia w pieniądzach lub w naturze, a to oddzielnie za służbę państwową i samorządową i oddzielnie za służbę innego rodzaju.

Równocześnie do wniosków dołącza się wykaz ilości niezużytych i znajdujących się w rozporządzeniu przewodniczących formularzy druków.

§ 83. We wnioskach, przedstawianych w myśl § 82 nin. rozp., należy uwzględnić przedewszystkiem miejscowości o znaczniejszej ilości mieszkańców, oraz skupienia ludności o wybitniejszym charakterze handlowym lub przemysłowym, następnie zaś miejscowości ze znaczniejszą stosunkowo liczbą odnajmowanych za czynszem mieszkań i pomieszczeń.

§ 84. Po określeniu miejscowości w trybie, wskazanym w §§ 82 i 83 nin. rozp., Izby skarbowe niezwłocznie komunikują o postanowieniach swych w tym względzie właściwym przewodniczącym Komisji szacunkowych i równocześnie, kierując się danemi, zawartemi we wnioskach przewodniczących, zamawiają potrzebną ilość formularzy druków, z zaznaczeniem w zamówieniu, że formularze winny być wygotowane i dostarczone w terminie miesięcznym od daty zamówienia.

§ 85. Bezzwłocznie po otrzymaniu potrzebnych formularzy, Izby skarbowe najpóźniej do 15 listopada zaopatrują poszczególnych przewodniczących w odpowiednią ilość formularzy z poleceniem obwieszczenia lub rozesłania tychże stosownie do ich przeznaczenia odnośnym osobom, władzom, urzędom, instytucjom i przedsiębiorstwom.

Odpowiednie formularze przewodniczący Komisji szacunkowej rozsyłają w swych okręgach albo bezpośrednio właścicielom, względnie dzierżawcom lub rządcom domów, albo za pośrednictwem samorządów gmin miejskich i wiejskich, celem doręczenia lokatorom i głowom rodziny.

Dla udogodnienia osobom interesowanym, zgłaszającym się po formularze, przewodniczący Komisji posyłają pewną ilość odpowiednich formularzy samorządom gmin miejskich i wiejskich, kasom państwowym i innym instytucjom i urzędom po porozumieniu się z niemi.

§ 86. Rozesłanie formularzy winno być uskutecznione przez przewodniczących Komisji szacunkowych przed 15 grudnia roku, poprzedzającego rok podatkowy.

§ 87. Miejscowości, określone w myśl § 82 nin. rozp. i dokonanie rozesłania formularzy przewodniczący Komisji szacunkowych podają do ogólnej wiadomości, najpóźniej do 15 grudnia, publicznem obwieszczeniem wydrukowanem w miejscowych pismach, oraz rozlepionem w odnośnych miejscowościach na słupach, narożnikach i innych widocznych miejscach. Tem samem obwieszczeniem przewodniczący Komisji szacunkowych wzywają lokatorów, głowy rodziny, właścicieli domów, władze, urzędy, instytucje publiczne i prywatne towarzystwa, przedsiębiorstwa oraz wszelkiego rodzaju pracodawców do składania wymaganych wykazów w terminie przepisanym ustawą właściwym Komisjom szacunkowym, względnie urzędom skarbowym.

W obwieszczeniach tych należy zwrócić uwagę na skutki prawne z powodu niezłożenia wykazów i zarazem zaznaczyć, że interesowane osoby winny same zatroszczyć się o odbiór formularzy, które w razie potrzeby mogą być otrzymane bezpłatnie we właściwych urzędach skarbowych, kasach państwowych i innych wyznaczonych w obwieszczeniu miejscach.

§ 88. W miejscowościach, które określiła w myśl § 82 nin. rozp. właściwa Izba skarbowa, każdy, kto zajmuje mieszkanie (lokator), jest obowiązany corocznie najpóźniej do 1 stycznia dostarczyć właścicielom domów lub ich zastępcom (dzierżawcom lub zarządzającym niemi), za potwierdzeniem odbioru, według przepisanego wzoru, wykazy osób, zamieszkałych w dniu 15 grudnia w jego mieszkaniu i mających samoistny dochód bez względu na to, w jakiej wysokości te osoby otrzymują dochód.

§ 89. W wykazach, wymaganych przepisami § 88 nin. rozp., należy umieścić tylko osoby zamieszkałe w mieszkaniach w dniu 15 grudnia.

Wykazy winny obejmować posiadaczy mieszkań, członków ich rodzin, mających samoistny dochód, oraz osoby, które, znajdując się w stosunku służbowym do posiadaczy mieszkań, u nich zamieszkują, jak np. guwernantki, bony, sekretarze osobiści, subjekci, służba domowa (kucharki, lokaje) i t. p., wreszcie sublokatorów, odnajmujących pokoje lub części mieszkania.

Do wykazów winny być wpisane również i te osoby, które przypadkowo lub chwilowo były nieobecne w mieszkaniu w dniu 15 grudnia, lecz pozostawiły pomieszczenia do dalszego swego użytku.

Do liczby zamieszkałych nie należą osoby przypadkowo w tym terminie przebywające, a mające miejsce zamieszkania w innych miejscowościach, oraz osoby odnajmujące pomieszczenia nie w celu zamieszkania, lecz dla spełniania czynności służbowych lub zawodowych (np. pomieszczenia wynajęte przez lekarzy, adwokatów, ajentów handlowych i t. p. dla przyjęć chorych, klijentów, interesantów).

§ 90. Utrzymujący hotele, pokoje umeblowane, pensjonaty, gospody, domy zajezdne, oraz inne zakłady, przeznaczone do wynajęcia pomieszczeń na zamieszkania, jak zakłady lecznicze, sanatorja i t p., wciągają do wykazów tylko te zamieszkałe w ich zakładach osoby, które, odnajmując pomieszczenia na miesiące lub chociażby na doby, zamieszkują dłużej, jak dwa miesiące. Wymienione osoby włącza się do wykazów również i w tym wypadku, gdy były nieobecne w dniu 15 grudnia, lecz odnajęte pomieszczenia zatrzymały nadal dla siebie.

§ 91. W terminie wyznaczonym w art. 45 ustawy posiadacze mieszkań składają wykazy, wymienione w § 88 nin. rozp., właścicielom domów, dzierżawcom lub ich zastępcom, od których otrzymują potwierdzenie odbioru.

§ 92. W tych samych miejscowościach, które w myśl § 82 nin. rozp. określiła właściwa władza skarbowa, głowy rodziny zarówno zajmujące (lokatorzy), jak i odnajmujące (sublokatorzy) mieszkania, a obowiązane do opłaty podatku dochodowego, winny do 1 stycznia złożyć właścicielowi domów, dzierżawcom lub ich zastępcom, albo właściwej władzy skarbowej, za potwierdzeniem odbioru, na przepisanym formularzu wykaz wszystkich będących w dniu 15 grudnia na ich utrzymaniu członków rodziny bez względu na miejsce zamieszkania lub pobytu tych członków.

Wykazy te można przesłać właściwej Komisji szacunkowej również pocztą.

§ 93. Właściciele domów, w których znajduje się kilka, albo i więcej mieszkań, układają otrzymane wykazy albo w porządku kolejnym według numerów mieszkań, o ile mieszkania w ich domach są ponumerowane, albo w porządku alfabetycznym według nazwisk osób obowiązanych do złożenia wykazów, o ile mieszkania nie posiadają numerów, a to co do każdej posiadłości domowej oddzielnie.

Do ułożonych w ten sposób wykazów właściciele domów, względnie ich zastępcy lub dzierżawcy, o ile zajmują pomieszczenia we własnym domu, dołączają wykaz zamieszkałych w ich mieszkaniu osób, a o ile zarazem stanowią głowy rodziny, dołączają również i wykaz będących na ich utrzymaniu członków rodziny, poczem najpóźniej do 10 stycznia roku podatkowego składają wykazy, za potwierdzeniem odbioru, do właściwej Komisji szacunkowej.

Właściciele domów (dzierżawcy lub zastępcy) mogą przesyłać wykazy do właściwej Komisji szacunkowej również za pośrednictwem poczty.

§ 94. Równocześnie z wykazami, złożonemi przez lokatorów, oraz przez głowy rodziny, właściciele domów lub posiadłości budynkowych (dzierżawcy lub zastępcy) są obowiązani dostarczyć (za potwierdzeniem odbioru), właściwej władzy skarbowej na przepisanym formularzu imienne listy osób, które w dniu 15 grudnia zajmowały w ich posiadłościach budynkowych mieszkania lub pomieszczenia, przeznaczone dla zakładów handlowych lub przemysłowych np. na sklepy, fabryki, warsztaty, składy, spichlerze, stajnie, garaże i t. p. z oznaczeniem rocznej wysokości umówionej ceny najmu za wynajęte mieszkania lub pomieszczenia, względnie wartości czynszowej mieszkania lub pomieszczenia, oddanego do bezpłatnego użytku albo zajętego przez samego właściciela domu, albo posiadłości budynkowej.

§ 95. Wszystkie władze i urzędy państwowe, związki komunalne, instytucje publiczne i prywatne, wszelkiego rodzaju towarzystwa, stowarzyszenia i spółki, właściciele lub dzierżawcy zakładów handlowych i przemysłowych i innych przedsiębiorstw, przynoszących dochód, jak również właściciele lub dzierżawcy nieruchomości, wogóle wszyscy służbodawcy są obowiązani corocznie najpóźniej do 15 stycznia złożyć właściwym urzędom skarbowym wykazy tych osób, które w ciągu minionego roku otrzymały ud nich uposażenia służbowe, emerytury i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia w pieniądzach lub naturze, w wysokości przekraczającej minimum egzystencji w miejscu zamieszkania podatnika w myśl § 9 nin. rozp. i w dniu 1 stycznia roku podatkowego miały miejsce zamieszkania na obszarze, na który rozciąga się moc obowiązująca ustawy.

Nadto w tym samym terminie winny być złożone wykazy osób zamieszkałych poza obszarem Rzeczypospolitej, o ile te osoby w ciągu roku, poprzedzającego rok podatkowy, pobrały tantjemy lub z funduszów Państwa, związków komunalnych oraz innych tego rodzaju funduszów publicznych otrzymały płace albo emerytury.

Wykazy osób, które otrzymały uposażenie albo wynagrodzenie za służbę państwową lub samorządową, władze, urzędy państwowe i związki komunalne sporządzają na przepisanym formularzu, wykazy zaś wszystkich innych osób należy sporządzić na odrębnym formularzu.

§ 96. Odnośnie do osób, otrzymujących uposażenia służbowe, emerytury i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia w pieniądzach lub naturze, należy dla każdej osoby sporządzić oddzielny wykaz według stanu w dniu 1 stycznia.

Uposażenia służbowe, emerytury i wynagrodzenia podaje się w tej kwocie, jaka przypadła do wypłaty w ciągu ubiegłego roku. Oprócz wynagrodzenia w pieniądzach, w wykazach uwidacznia się również i wszelkie korzyści, otrzymane w naturze np. w formie bezpłatnego mieszkania, opału, oświetlenia, produktów (ordynarja) i t. p., wyrażając je w wartościach pieniężnych według przeciętnych cen miejscowych.

Wreszcie wykaz winien obejmować wszystkie ustawowo dopuszczalne potrącenia.

§ 97. Wykazy osób, otrzymujących uposażenia służbowe, emerytury i wszelkiego rodzaju wynagrodzenia, winny być dostarczane temu urzędowi skarbowemu, w okręgu którego te osoby w dniu 1 stycznia miały miejsce zamieszkania, albo w braku tegoż miejsce pobytu.

Wykazy osób, wymienionych w części 2 § 95 nin. rozp., należy składać do tego Urzędu skarbowego, w okręgu którego znajdują się władze, urzędy, instytucje i towarzystwa albo zamieszkują osoby dokonywujące wypłaty.

§ 98. Po otrzymaniu wykazów, wymienionych w §§ 88, 92 i 94 niniejszego rozporządzenia. Urzędy skarbowe porównują wykazy, dostarczone przez posiadaczy mieszkań, z wykazami składanemi przez właścicieli domów, a wykazy, złożone przez głowy rodziny, z wykazami, dostarczonemi przez posiadaczy mieszkań i sprawdzają, czy wszyscy posiadacze mieszkań i głowy rodziny dopełnili obowiązku włożonego na nich art. art. 45 i 46 ustawy.

§ 99. Urzędy skarbowe, posiłkując się posiądanemi materjałami z dziedziny innych podatków, sprawdzają również, czy dostarczone wykazy obejmują wszystkie domy w odnośnych miejscowościach i czy wszystkie wykazy, wymagane art. 48 ustawy, złożone zostały przez osoby fizyczne i prawne, wymienione w § 95 niniejszego rozporządzenia.

§ 100. Na dowód złożenia wykazów, wymaganych z mocy art. art. 46-48 ustawy, wydaje się pokwitowanie na przepisanym formularzu.

Osoby, które nie złożyły wspomnianych wykazów, albo w złożonych wykazach nie umieściły dostatecznych danych, przewodniczący Komisji przynagla pisemnie do złożenia lub uzupełnienia wykazów.

§ 101. O wszystkich osobach, mających samoistny dochód, zarówno zamieszkujących w danym okręgu szacunkowym, jak i o osobach, które, zamieszkując poza obszarem okręgu szacunkowego, mają w tym okręgu źródła dochodu, przewodniczący Komisji czerpie niezbędne wiadomości: z danych urzędów ziemskich, urzędów ubezpieczeniowych i urzędów gminnych, z danych samorządów powiatowych, miejskich i gminnych, z materjałów, dotyczących rozkładu podatku gruntowego we wsiach, z materjałów, dotyczących podatku majątkowego, przemysłowego, od zysków wojennych, od spadków i darowizn, z nieruchomości miejskich i innych. Przy korzystaniu z powyższych danych i materjałów należy robić wyciągi nietylko co do jakości i ilości samych źródeł dochodowych, lecz również w miarę możności i co do osiągniętych dochodów, co do ciężarów podatkowych, powinności, świadczeń i t. p.

Co się tyczy wiadomości o osobach, które mieszkały poza obszarem Rzeczypospolitej, a od 1 stycznia roku podatkowego obrały sobie miejsce zamieszkania na obszarze, na który rozciąga się moc obowiązująca ustawy, albo przybyły do tegoż obszaru dla zarobku i osiągają dochody, podlegające podatkowi dochodowemu, przewodniczący Komisji odnośnie do powierzonego mu okręgu, zasięga informacji u władz i urzędów, prowadzących rejestrację tej kategorji osób.

Prace przygotowawcze w tym kierunku przewodniczący Komisji mają podjąć bezzwłocznie po ogłoszeniu niniejszego rozporządzenia.

§ 102. Ma podstawie materjałów i wiadomości, otrzymanych i zebranych zgodnie z §§ 88, 92, 94, 95 i 101 niniejszego rozporządzenia, przewodniczący Komisji sporządza na osobnych kartkach listę imienną domniemanych płatników podatku dochodowego i majątkowego.

Na każdej kartce przewodniczący Komisji umieszcza posiadane dane, dotyczące, dochodu i majątku płatnika.

Lista ta ma zawierać cztery grupy osób, a mianowicie:

a) zamieszkujących lub przebywających w dniu 15 grudnia w okręgu szacunkowym;

b) zamieszkujących poza obszarem okręgu szacunkowego, a w tym okręgu posiadających źródła dochodu, wymienione w art. 3 ustawy;

c) zamieszkujących poza obszarem Rzeczypospolitej, a w okręgu szacunkowym posiadających dochody, płynące ze źródeł wymienionych w art. 1 ustęp 2 ustawy;

d) podlegających opodatkowaniu w ciągu roku podatkowego na zasadzie części drugiej art. 75 ustawy.

§ 103. Oprócz listy, przewidzianej w poprzednim paragrafie, przewodniczący Komisji sporządza również systemem kartkowym na przepisanym formularzu listy imienne:

a) tych osób prawnych, których zarząd ma siedzibę w okręgu szacunkowym;

b) tych osób prawnych, które, mając siedzibę zarządu poza obszarem okręgu szacunkowego, posiadają w okręgu szacunkowym źródła dochodu, wymienione w art. 3 ustawy;"

c) tych osób prawnych, które, mając siedzibę zarządu poza obszarem Rzeczypospolitej, posiadają w okręgu szacunkowym źródła dochodu, wymienione w ustępie 2 art 1 ustawy;

d) tych osób prawnych, które podlegają opodatkowaniu w ciągu roku podatkowego na zasadzie części drugiej art. 75 ustawy.

Takie same listy sporządzają Izby skarbowe co do towarzystw i zakładów obowiązanych do publicznego składania rachunków.

§ 104. W odpowiednich przedziałkach listy domniemanych płatników należy wpisać krótko i zwięźle: jakość, ilość i miejsce położenia źródeł dochodowych, oraz przedmiotów majątkowych i sporządzić te listy w taki sposób, aby w każdym roku podatkowym, na termin wyznaczony do składania zeznań, obejmowały spisy i wiadomości, dotyczące wszystkich osób danego okręgu szacunkowego, o których przewodniczący Komisji mógł się dowiedzieć.

W razie otrzymania po wspomnianym terminie dodatkowych wiadomości o osobach, które już są wpisane do listy, dodatkowe wiadomości notuje się na kartce odnośnej osoby. Jeżeli takie wiadomości dotyczą osób, nie objętych listą, wówczas dla takich osób sporządza się nowe kartki, które umieszcza się w stosownej grupie odpowiedniej listy.

Przedziałka "uwagi" przeznaczoną jest przedewszystkiem do zapisania jakości urządzenia domowego, długów, powinności, świadczeń i t. p.

Kartki w każdej grupie danej listy winny być ułożone w porządku alfabetycznym nazwisk, domniemanych płatników.

Listy domniemanych płatników z roku poprzedniego, odpowiednio uzupełnione i poprawione, służą na rok następny.

Jeżeliby w stanie dochodu i majątku danej osoby nastąpiły tak znaczne zmiany, że zachodziłaby potrzeba poczynienia licznych uzupełnień i poprawek, wówczas w takich wypadkach sporządza się nowe kartki w miejsce dawniejszych.

§ 105. Jeżeli na podstawie wiadomości, odnotowanych w odnośnej kartce listy domniemanych płatników, przewodniczący Komisji (Izba skarbowa) poweźmie przekonanie, że dana osoba osiąga taki dochód lub posiada taki majątek, który uzasadnia obowiązek opłacania podatku dochodowego lub majątkowego, wówczas zakłada dla osoby fizycznej arkusz wymiarowy na przepisanym formularzu dla osoby prawnej zaś na odrębnym formularzu. Równocześnie wypełnia dokładnie karty źródeł dochodu tudzież przedmiotów/ majątkowych oraz ciężarów, powinności, świadczeń, na przepisanych formularzach.

Wspomniane karty dołącza się do arkusza wymiarowego.

Arkusze wymiarowe numeruje się w arytmetycznym porządku założenia tych arkuszy.

Numer arkusza wymiarowego notuje się na dołączonych kartach i na odnośnej kartce listy domniemanych płatników.

Arkusz wymiarowy wraz ze wszystkiemi przepisane mi formularzami, dotyczące mi opodatkowania, stanowi akt wymiarowy płatnika (część pierwsza art. 67 ustawy).

§ 106. Dla osób, objętych listą domniemanych płatników w grupie b) §§ 102, 103 nin. rozp., arkuszów wymiarowych nie zakłada się. Natomiast dla wszystkich osób tej kategorji wypełnia się karty według przepisanego wzoru i karty takie przesyła się odnośnym przewodniczącym Komisji szacunkowych.

§ 107. Przepisy poprzednich §§ 104-106 nin. rozp. stosuje się również do Izb skarbowych względem towarzystw i zakładów obowiązanych do publicznego składania rachunków.

Rozdział  III.

Zeznanie do państwowego podatku dochodowego.

(do art. 50 i 51 ustawy).

§ 108. Wszystkie osoby, podlegające podatkowi dochodowemu w myśl art. 1 i 2 ustawy. obowiązane są w terminie ustawą wyznaczonym złożyć zeznanie o dochodzie na przepisanym formularzu.

Termin do składania zeznań biegnie od 1 stycznia odnośnego' roku podatkowego i upływa dla osób fizycznych i spadków wakujących (nieobjętych) z dniem 1 marca, dla osób prawnych zaś z dniem 1 lipca danego roku podatkowego.

Osoby fizyczne, które z ważnych powodów nie mogą dotrzymać w ustawi.* wyznaczonego terminu, winny przed upływem 1 marca wnieść uzasadnioną prośbę o odroczenie terminu. Odroczenia, jednak nie dłuższego, jak do 1 lipca danego roku podatkowego, udziela przewodniczący właściwej Komisji szacunkowej. Za tego rodzaju ważne powody można uznać np. dłuższą nieobecność, chorobę, niemożność wykończenia zamknięć rachunkowych i t. d.

Do złożenia zeznań Izby Skarbowe wzywają płatników w miesiącu styczniu każdego roku podatkowego publicznem obwieszczeniem.

W obwieszczeniu tem należy zarazem podać termin, do którego zeznania winny być złożone, wymienić miejsca wydawania i składania zeznań, oraz zwrócić uwagę na skutki prawne z powodu niezłożenia zeznań lub złożenia ich po terminie.

W zastępstwie osób fizycznych, które co do swego majątku pozostają pod opieką lub kuratelą, składają zeznania ich prawni zastępcy; w zastępstwie osób prawnych, członkowie zarządu, według statutu do tego uprawnień; w zastępstwie małoletnich dzieci, pozostających pod władzą rodzicielską - ich ojciec, jeżeli jednak władza rodzicielska przysługuje matce - ich matka; za spadki wakujące te osoby, które sprawują zarząd majątkiem masy spadkowej; wreszcie w zastępstwie osób, które nie mogą same złożyć zeznania z powodu nieobecności lub innych przeszkód - ich pełnomocnicy.

Na żądanie władzy winni pełnomocnicy złożyć udzielone im pełnomocnictwo w oryginale lub w wierzytelnym odpisie.

Jeśli kto w terminie w ustawie wyznaczonym nie złoży zeznania lub jeśli złoży je po upływie tegoż terminu, wówczas wymiar podatku będzie uskuteczniony zaocznie na podstawie rnaterjałów, jakiemi władza rozporządza. O ileby jednak te materjały nie wystarczały do uskutecznienia zaocznego wymiaru, wówczas można wezwać podatnika do złożenia zeznania z zagrożeniem grzywny.

Wypełnione formularze zeznań należy składać do właściwych organów, wymierzających podatek. Minister Skarbu może upoważnić do odbioru zeznań również kasy i urzędy podległe Ministerstwu Skarbu, oraz samorządy powiatowe, miejskie i wiejskie, a ze względu na miejscowe stosunki, mogą władze skarbowe z upoważnieniem Ministra Skarbu zwracać się także do innych instytucji z prośbą o odbieranie składanych zeznań. Wszystkie powyżej wymienione instytucje są powołane do bezpłatnego wydawania formularzy zeznań zgłaszającym się podatnikom lub ich zastępcom.

Składanie zeznań może być również uskutecznione należycie opłaconym listem poleconym w zapieczętowanych kopertach.

Zeznania mogą być składane także ustnie, lecz przyjmowanie takich zeznań uskutecznia tylko właściwa władza skarbowa. Tego rodzaju zeznanie powinno być podpisane przez zeznającego i odbierającego zeznanie.

Instytucje, powołane do zbierania zeznań, obowiązane są przesłać je natychmiast właściwemu organowi, wymierzającemu podatek.

Na żądanie należy wydać oddawcy zeznania urzędowe poświadczenie odbioru zeznania, o ile z niego można niewątpliwie powziąć, kto jest podatnikiem. To poświadczenie odbioru nie wyklucza dochodzeń w tym względzie, czy oddane zeznanie odpowiada wymogom ustawy, ani też żądania późniejszych uzupełnień, ani wreszcie ścigania podatnika za udaremnienie wymiaru lub uszczuplenie podatku. Na wszystkich zeznaniach należy zanotować dzień, w którym zeznanie zostało złożone, dla zeznań zaś nadesłanych pocztą wystarcza stempel poczty nadawczej.

Forma i treść zeznania osób fizycznych i spadków wakujących.

(do art. 52 ustawy),

§ 109. Zeznanie do podatku dochodowego, wypełnione na przepisanym formularzu, należy złożyć z zapewnieniem, że wszystkie przytoczone w niem dane oznajmione zostały według najlepszej wiedzy i sumienia.

Do danych, które powinny być umieszczone w zeznaniu, należą:

1) nazwisko, imię i zawód osoby fizycznej;

2) miejsce zamieszkania lub pobytu;

3) ogólna suma dochodu, osiągniętego osobno z każdego poszczególnego źródła w myśl art. 3 ustawy, z odrębnem wykazaniem dochodu z nieruchomości i z przedsiębiorstw, znajdujących się poza granicami okręgu szacunkowego, oraz z zaznaczeniem, które ze źródeł dochodu należą do podatnika osobiście, a które do członków rodziny, o ile ich dochody podlegają opodatkowaniu łącznie z dochodem podatnika;

4) odsetki od długów, podatki i inne odliczenia dopuszczalne według art. 10 ustawy;

5) podpis podatnika.

Tego samego formularza należy używać również, gdy podatnik składa zeznanie ustnie do protokółu.

Dane pod 1), 2), 4) i 5) art. 52 ustawy nie wymagają bliższego wyjaśnienia, natomiast co do danych pod 3) tegoż artykułu zauważa się, co następuje:

Podlegający podatkowi dochód należy obliczyć według wskazówek zawartych w §§ 11 -42 nin. rozp. i wykazać go oddzielnie co do każdego poszczególnego źródła w odpowiednich rubrykach formularza zeznania.

Sposób obliczenia dochodów, pobranych w naturze, wyjaśnia § 110 nin. rozp.

Jeżeli przy obliczeniu dochodu z poszczególnego źródła okaże się strata, uwzględnia się ją przy ustalaniu ogólnego dochodu.

Co do odliczeń, wymienionych w odnośnych punktach formularza zeznania, należy mieć na uwadze postanowienia § 21 nin. rozp.

Podatnik uczyni zadość obowiązkowi złożenia zeznania, gdy złoży je po wypełnieniu dokładnem rubryk, zawierających powyżej wymienione dane, dotyczące dochodów z poszczególnych źródeł i odliczeń, dopuszczalnych według art. 10 ustawy, oraz po opatrzeniu zeznania swoim podpisem.

Wystarcza przeto, gdy podatnik przy każdem źródle dochodu poda jedną sumę, z wyjątkiem dochodu z lasu, osiągniętego z wyrębu, przekraczającego ilość określoną w planie gospodarstwa leśnego lub ilość, odpowiadającą naturalnemu przyrostowi. Tego rodzaju dochód z lasu należy zawsze wykazać w odrębnej sumie.

W celu uniknięcia dochodzeń i korespondencji zaleca się podatnikom w ich własnym interesie, aby w odpowiednich rubrykach zeznania lub na odrębnym arkuszu, który do zeznania dołączyć należy, przytaczali te wszystkie szczegóły i okoliczności, które służyły im za podstawę do obliczenia dochodu z. danego źródła.

Wszystkie okoliczności, które uzasadniają zniżkę stawki podatkowej w myśl art. art. 26 i 28 ustawy, przytacza się w odpowiednich rubrykach zeznania, o ile podatnikowi przysługuje prawo korzystania z tych ulg.

W razie wątpliwości co do sposobu wypełnienia formularza zeznania, udzieli wyjaśnień zgłaszającym się podatnikom naczelnik właściwej władzy skarbowej lub wyznaczony przez niego referent.

Sposób obliczenia dochodów pobranych w naturze.

(do art. 53 ustawy).

§ 110. Co do dochodów pobranych w naturze, których wysokości podatnik nie może określić w pieniądzach, powinien w zeznaniu przytoczyć tego rodzaju dane, na podstawie których Komisja mogłaby oszacować te dochody.

Przedmiotem takiego oszacowania może być: wartość użytkowa mieszkania we własnym domu lub mieszkania udzielonego w naturze; wartość pieniężna utrzymania lub innych świadczeń w naturze; wartość pieniężna

produktów gospodarstwa rolnego, leśnego lub produktów i towarów przedsiębiorstwa, użytych na potrzeby domowe, o ile okoliczności nie pozwalają na dokładne oddzielenie tej konsumcji od konsumcji na cele gospodarstwa rolnego, leśnego lub przedsiębiorstwa i t. p.

Dla uniknięcia jednak w tym względzie uciążliwych dochodzeń wolno podatnikowi przytaczać w zeznaniu wartość spotrzebowanych produktów lub towarów w jednej sumie ryczałtowej, obliczonej na podstawie przeciętnych cen miejscowych.

Jakich danych powinien podatnik dostarczyć w celu oszacowania tego rodzaju dochodów, zależy od okoliczności właściwych poszczególnemu wypadkowi. W każdym razie muszą być wyczerpująco przytoczone w zeznaniu takie fakta i stosunki, któreby umożliwiły ustalenie dochodu w pieniądzach.

Do dokładnego wyjaśnienia posłużą następujące przykłady:

1) jeżeli podatnik nie może określić w pieniądzach wartości użytkowej swojego mieszkania we własnym domu i chciałby w tym celu skorzystać z uprawnienia, przysługującego mu z art. 53 ustawy, wówczas powinien podać w zeznaniu ilość zajętych części mieszkalnych i innych pomieszczeń wraz z przynależnościami, rodzaj budowy, położenie budynku i t. p.;

2) jeżeli chodzi o wartość pieniężną produktów, użytych na potrzeby gospodarstwa domowego, wówczas celem ich oszacowania należy podać w zeznaniu rodzaj i ilość produktów, użytych rzeczywiście w czasie miarodajnym na cele gospodarstwa domowego; o ileby jednak wymogom tym nie można było uczynić zadość, wówczas należy w zeznaniu przytoczyć te fakta i stosunki, któreby umożliwiły słuszne oszacowanie rzeczywistej konsumcji przez porównanie tejże z konsumcją innych gospodarstw domowych tego samego rozmiaru i rodzaju.

Forma i treść zeznania osób prawnych.

(do art. 54 ustawy).

§ 111. Zeznania towarzystw obowiązanych do publicznego składania rachunków i innych osób prawnych winny zawierać zamiast danych, wyszczególnionych w ustępie 3 i 4 art. 52 ustawy, następujące dane:

1) sumy, wydzielone na dywidendy od akcji i udziałów;

2) sumy, przeznaczone na rozszerzenie i rozwój przedsiębiorstwa, oraz takie kwoty, które nie mogą być potrącane w myśl ust. 1 i 2 art. 8 ustawy;

3) kapitał zakładowy.

Do zeznań tych należy dołączyć:

1) sprawozdanie roczne, które powinno zawierać bilans oraz rachunek zysków i strat;

2) odpis protokółu, zatwierdzającego sprawozdanie roczne;

3) odpis aktu organu rewizyjnego.

Zeznanie należy złożyć na przepisanym formularzu.