Przepisy wykonawcze do prawa karnego skarbowego.
Dz.U.1937.51.398
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRÓW SKARBU I SPRAWIEDLIWOŚĆ!
z dnia 1 lipca 1937 r.
Przepisy wykonawcze do prawa karnego skarbowego.
Przekazanie sprawy innej władzy skarbowej może nastąpić zwłaszcza wówczas, gdy wpłynie to na ograniczenie kosztów postępowania lub na ułatwienie stawiennictwa stronom i świadkom.
Występki, popełnione w okolicznościach określonych w art. 24, nie mogą być uznane za występki małej wagi.
W razie wątpliwości, czy przestępstwo jest małej wagi, władze skarbowe II instancji przedstawiają sprawę Ministrowi Skarbu.
W razie umorzenia przez władze skarbowe dochodzenia w sprawach należących do właściwości sądu, władze te wydają rozstrzygnięcia co do zajętych dowodów i przedmiotów występku skarbowego wtedy tylko, jeżeli prokurator w ciągu miesiąca od daty zawiadomienia go o umorzeniu nie zażąda akt sprawy w celu wszczęcia postępowania sądowego (art. 272 § 2).
W sprawach o przestępstwa, określone w art. 44-54, 200-202, oraz w art. 206 i 207 w związku z art. 201 i 202, dochodzenie prowadzą także urzędy celne nieuprawnione do orzecznictwa.
Zawiadomienie o wszczęciu dochodzenia nie przerywa czynności dochodźczych.
W razie objęcia dochodzenia przez władzę skarbową, należy niezwłocznie przekazać jej akta sprawy i wykonać zlecone czynności.
Objęcie dochodzenia przez władze skarbowe uprawnione do orzecznictwa wyłącza właściwość urzędów celnych nieuprawnionych do orzecznictwa oraz organów wykonawczych władz skarbowych.
Odpowiedzialnemu posiłkowo lub zastępczo należy wyjaśnić okoliczności, uzasadniające jego odpowiedzialność majątkową lub zastępczą.
Co do każdego oskarżonego i odpowiedzialnego zbiera się dane dotyczące jego osoby, w szczególności - jego wieku, stosunków rodzinnych i majątkowych.
Z przebiegu czynności nie wymagających zaprotokołowania sporządza się zapiski.
Jeżeli protokolanta nie przybrano, protokół spisuje się w obecności pełnoletniego mieszkańca okolicznego nieskazitelnej opinii, umiejącego czytać i pisać, który podpisem stwierdza zgodność protokołu z przebiegiem czynności.
Protokół podpisują wszystkie osoby biorące udział w czynności.
Przed podpisaniem protokołu należy go odczytać i zaznaczyć to w protokole.
Osoba mająca podpisać protokół może zgłosić zarzuty co do jego treści. Zarzuty takie wciąga się do protokołu.
Wszelkiego rodzaju poprawki i uzupełnienia należy umieścić w końcu protokołu przed podpisaniem lub w osobno podpisanym dopisku.
Jeżeli wobec wyjaśnienia stron nie zajdzie potrzeba uzupełnienia dochodzenia, przesyła się akta dochodzenia właściwej władzy skarbowej I instancji uprawnionej do orzecznictwa.
W razie uzupełnienia dochodzenia, należy przed odesłaniem akt zaznajomić strony z treścią dodatkowo zebranych dowodów.
W sprawach, należących do właściwości sądu, wniosek należy złożyć za pośrednictwem prokuratora okręgowego.
Urząd ten, choćby nie był właściwy do rozstrzygnięcia sprawy, władny jest określić wysokość zabezpieczenia (art. 257 § 3) albo grzywny (art. 281 § 2) oraz przyjąć przypadającą z tych tytułów kwotę.
W razie zastosowania względem oskarżonego środka zapobiegawczego, sąd niezwłocznie zawiadamia właściwą władzę skarbową I instancji uprawnioną do orzecznictwa o- przekazaniu akt sprawy prokuratorowi (art. 258 § 2).
O pobraniu próbek sporządza się protokół, który dołącza się do akt sprawy, a jego odpis- do próbek.
Oskarżonego należy wezwać do obecności przy pobieraniu próbek i do podpisania protokołu.
Niestawiennictwo oskarżonego nie stanowi przeszkody do pobrania próbek i sporządzenia protokołu.
W razie zgłoszenia się stron należy umożliwić im zastosowanie tych środków pod dozorem urzędowym, zwłaszcza gdy istnieje małe prawdopodobieństwo orzeczenia przepadku.
Wezwanie stron sporządza się na piśmie. Odpis wezwania oraz pokwitowanie z odbioru oryginału dołącza się do akt sprawy.
Jeżeli interwencję zgłoszono po wydaniu orzeczenia o przepadku, można ją uwzględnić tylko w trybie art. 307 § 4.
Jeżeli osoba uprawniona jest nieznana, należy wystosować publiczne wezwanie do odbioru rzeczy (art. 277 § 4).
Pomiędzy doręczeniem wezwania oskarżonemu a terminem wyznaczonym do jego stawiennictwa powinien upłynąć co najmniej miesiąc.
Pismo uważa się za doręczone po upływie 7 dni od daty ogłoszenia go w wyżej wskazany sposób.
Okres wymieniony w art. 306 § 1 liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
Po upływie przerwy władza skarbowa sprawdza, czy skazany rozpoczął dalsze odbywanie kary. Jeżeli skazany w ciągu 3 dni po upływie czasu przerwy nie zgłosi się dobrowolnie do odcierpienia kary, władza skarbowa zwraca się do sądu grodzkiego z wnioskiem o bezzwłoczne aresztowanie skazanego i sprowadzenie go do więzienia.
Właściwy do powyższych czynności jest ten organ wykonawczy, który prowadził dochodzenie w sprawie.
Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli władza skarbowa sama działa.
Z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą przepisy rozporządzenia Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości z dnia 22 kwietnia 1932 r. o wykonaniu ustawy karnej skarbowej (Dz. U. R. P. Nr 36, poz. 362), z wyjątkiem przepisów o ewidencji przestępstw skarbowych (§§ 83 - 106), które zachowują moc obowiązującą do chwili wydania instrukcji przewidzianej w § 61.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »