Część 2 - PODATEK OD DAROWIZN. - Przepisy wykonawcze dla obszaru b. dzielnicy rosyjskiej w przedmiocie opodatkowania spadków i darowizn.
Dz.U.1923.101.794
Akt utracił mocCZĘŚĆ DRUGA
PODATEK OD DAROWIZN.
PODATEK OD DAROWIZN.
Przedmiot.
Przedmiot.
Analogiczne zastosowanie przepisów o podatku spadkowym.
Analogiczne zastosowanie przepisów o podatku spadkowym.
Ilekroć w przepisach tych użyto wyrazów: "spadek" lub "legat" (zapis), należy je zastąpić wyrazem "darowizna"; słowa: "spadkodawca" lub "testator" wyrazem "darujący", wyrazy "spadkobierca" lub "następca" słowem "obdarowany"; zamiast wyrażenia "śmierć spadkodawcy" należy podstawić: "zdziałanie aktu darowizny", zamiast "podatku spadkowego" "podatek od darowizn".
Współudział notarjuszów.
Współudział notarjuszów.
Strony umawiające się obowiązane są na wezwanie notarjusza podać mu szczegółowo i zgodnie z prawdą wszelkie znane im okoliczności., których znajomość potrzebna jest celem wymiaru podatku.
Analogiczne zastosowanie ustępu drugiego § 14 przez notarjusza zależy od uprzedniego zezwolenia izby skarbowej, w której okręgu notarjusz ma siedzibę.
W razie odpowiedzi twierdzącej notarjusz oblicza podatek od ostatniego aktu darowizny tymczasowo bez uwzględnienia darowizn poprzednich. Zastosowanie art. 14 Przep. o op. sp. jest rzeczą władzy skarbowej (§ 104).
Uwierzytelnienie odpisu nie podlega opłacie stemplowej.
O ile chodzi o akty, przewidziane w ustępach a) i b) § 98, ma notarjusz zaznaczyć na odpisie, któremu Ministerstwu złożył odpis aktu stosownie do art. 6 dekretu z dnia 7 lutego 1919 r. o fundacjach i o zatwierdzeniu darowizn i zapisów (Dz. P. P. P. № 15, poz. 215).
Notarjusz winien gotówkę pochodzącą z powyższych źródeł, przelewać do kasy skarbowej: za każdy tydzień - w ciągu pierwszych 2-ch dni tygodnia następnego. Wpłaty za ostatni okres pewnego miesiąca nie należy łączyć z wniesieniem gotówki zebranej już w miesiącu następnym.
Notarjusz składa kasie skarbowej przy każdej wpłacie deklarację, ułożoną według załączonego wzoru 6.
W kolumnie 1 rozpoczyna się z początkiem każdego roku kalendarzowego nowa numeracja,
Notarjusz ma zapisać do wykazu wszystkie akty darowizn, zarówno podlegające podatkowi jako też wolne od podatku; przy tych ostatnich należy w koi. 10 zaznaczyć, że zachodzi uwolnienie.
Reklamacja nie podlega opłacie stemplowej (§ 6 ustęp 15 "Przepisów w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzędowych" z dnia 24 kwietnia 1923 r., Dz. U. R. P. № 44 poz. 298).
Urząd skarbowy, uzupełniwszy akta danemi, które potrzebne są do rozstrzygnięcia reklamacji "przedkłada je przełożonej izbie skarbowej.
Od decyzji izby skarbowej można wnieść odwołanie w ciągu miesiąca od doręczenia decyzji. Należy je złożyć temu samemu urzędowi skarbowemu, do którego wniesiono reklamację. Rozstrzyga Ministerstwo Skarbu.
Odwołanie podlega opłacie stemplowej, przewidzianej w pozycji 8 taryfy, załączonej do rozporządzenia z dnia 14 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 61 poz. 452).
Zwrot nadpłaty z urzędu, przewidziany w ostatniem zdaniu art. 29 Przep. o op. sp., zarządza izba skarbowa.
Wymierzenie podatku przez władze skarbową.
Wymierzenie podatku przez władze skarbową.
Postępowanie, określone w § 37 jest dopuszczalne, gdy ten sam przedmiot majątkowy przypadł kilku obdarowanym w częściach idealnych.
Władza skarbowa może zażądać uiszczenia podatku nie tylko od obdarowanego lecz także od darującego (art. 19, ustęp b, Przep. o op. sp.).
W nakazie płatniczym należy zaznaczyć, że podatek jest płatny przed zatwierdzeniem aktu przez właściwą władzę.
Odpis nakazu płatniczego przesyła władza skarbowa właściwemu ministerstwu (art. 7 powołanego dekretu i ustęp trzeci § 100. Wydanie zaświadczenia o zatwierdzeniu fundacji lub darowizny przez właściwe ministerstwo może nastąpić dopiero z chwilą uiszczenia podatku, lub na podstawie zezwolenia władzy skarbowej (§ 84).
W razie odmowy zatwierdzenia podatek nie należy się. Właściwe ministerstwo zawiadamia o odmowie władzę skarbową, od której otrzymało odpis nakazu płatniczego.
Urząd skarbowy ukończywszy postępowanie przygotowawcze lub bez takiego postępowania (o ile ono nie jest potrzebne albo nie da się przeprowadzić w okręgu danego urzędu skarbowego) przedstawia sprawę przełożonej izbie skarbowej. Ta ostatnia, Jeżeli jest właściwa, wymierza podatek, uzupełniwszy w razie potrzeby postępowanie bądź sama, bądź za pośrednictwem odpowiedniego urzędu skarbowego, w przeciwnym razie odstępuje sprawę izbie właściwej.
Izba właściwa ustala stosownie do zachodzących okoliczności faktycznych, który z podwładnych jej urzędów skarbowych ma doręczyć nakaz płatniczy lub utrzymywać sprawę w ewidencji, o ileby wymierzenie podatku było narazie niemożliwe lub tylko w części możliwe.
W przypadkach, o których mowa w niniejszym paragrafie, stosują się odpowiednio §§ 62 do 65.
Jeżeli obdarowany jest zarazem spadkobiercą lub legatarjuszeni, to należy postąpić, jak gdyby również majątek darowany przypadł mu tytułem spadku lub legatu.
W przypadkach, których dotyczy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1922 r., zawierające przepisy przechodnie w przedmiocie obywatelstwa na obszarze Ziemi Wileńskiej (Dz. U. R. P. № 63, poz. 565) - jeśli spadkodawca zmarł w czasie od dnia 15 stycznia 1921 r. do dnia 23 marca 1922 r.-należy stosować art. 35 i 36 Przep. op. sp., jak gdyby powołane rozporządzenie Rady Ministrów obowiązywały już w dniu śmierci spadkodawcy.
W przypadkach, których dotyczą §§ 2 lub 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. z 1923 r. № 10, poz. 58), dotyczące Śląska Cieszyńskiego, Spiszą i Orawy - jeśli spadkodawca zmarł przed dniem 31 stycznia 1923 r. należy stosować art. 35 i 36 Przep. o op. sp., jak gdyby powołane rozporządzenie Rady Ministrów obowiązywało już w dniu śmierci spadkodawcy.
Równocześnie przestają obowiązywać rozporządzenia: z dnia 22 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 78, poz. 524), z dnia 5 sierpnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 79, poz. 543), z dnia 17 stycznia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 10, poz. 74), z dnia 24 czerwca 1922 roku (Dz. U. R. P. № 52, poz. 476), o ile dotyczy b. dzielnicy rosyjskiej z dnia 20 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. z 1923 r. № 6, poz. 39) i z dnia 24 stycznia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 13, poz. 86).