Rozdział 4 - Większa ilość darowizn między tymi samymi kontrahentami. - Przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.101.795

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1924 r.

4.

Większa ilość darowizn między tymi samymi kontrahentami.

(do art. 8 i 24 ustawy).

§ 8. Notarjusz, spisując akt notarjalny, podlegający należytości spadkowej (§ 1 ustęp i, punkty 2 i 3, oraz § 1 ustęp 3, punkty 1 i 2 cesarskiego rozporządzenia) lub należytości od darowizn (§§ 30 i 31 cesarskiego rozporządzenia), winien zapytać odpowiednio strony umawiające się, czy już przed tem - bądź w kraju bądź za granicą - zawarły między sobą umowy, podlegające należytości spadkowej lub należytości od darowizn (względnie "podatkowi" spadkowemu lub "podatkowi" od darowizn w myśl przepisów, obowiązujących w b. dzielnicach: rosyjskiej lub pruskiej). Chodzi przytem również o umowy, zawarte przed wejściem w życie ustawy z dnia 29 maja 1920 r. (Dz. U R. P. № 49, poz. 299), które podlegałyby opodatkowaniu według tej ustawy, gdyby ona obowiązywała w dniu zawarcia urnowy.

W razie odpowiedzi twierdzącej ma notarjusz wezwać strony, aby wymieniły: miejscowości i daty zdziałania owych umów, ich przedmiot oraz władze skarbowe lub notarjuszów, którzy obliczyli należytość ("podatek", "opłatę") od tych poprzednich umów.

Notarjusz zwróci uwagę stron, że udzielenie niezgodnych z prawdą odpowiedzi na powyższe pytania stanowi występek, przewidziany w art. 21 ustawy.

Odpowiedź stron należy podać w akcie, choćby była ujemna.

§ 9. § 8 stosuje się odpowiednio, jeżeli umowę podlegającą podatkowi spadkowemu lub podatkowi od darowizn, zawarto wobec sądu jak również wówczas, gdy na dokumencie, którym stwierdzono taką urnową, ma sąd lub notarjusz uwierzytelnić własnoręczność podpisu. W tym ostatnim razie należy odpowiedź stron podać w klauzuli legalizacyjnej oraz w kolumnie 6 rejestru G (§ 239 Instrukcji sądowej z dnia 5 maja 1897, Dz. p. p. Na 112, oraz reskrypt Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 sierpnia 1902 r., Dz. rozp № 36) względnie w protokule legalizacji (§ 82 ordynacji notarjalnej).