Rozdział 5 - Przepisy przejściowe. - Przepisy wprowadzające prawo o sądowym postępowaniu egzekucyjnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.93.804

Akt utracił moc
Wersja od: 1 października 1954 r.

Rozdział  V.

Przepisy przejściowe.

§  1.
Egzekucja z oznaczonego majątku, wszczęta przed dniem wejścia w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem, będzie przeprowadzona wraz z postępowaniem podziałowem według przepisów dotychczasowych.
§  2.
Wszakże na obszarze, na którym obowiązuje ustawa z dnia 27 maja 1896 r. o postępowaniu egzekucyjnem i zabezpieczającem, również do takiej egzekucji stosuje się z dniem wejścia w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem przepisy tego prawa, dotyczące właściwości sądu i komornika oraz uprawnień komornika i trybu zaskarżania jego czynności. Sąd, który taką egzekucję dotychczas prowadzi, przekaże ją komornikowi lub sądowi, powołanemu do jej prowadzenia według prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

Akty, które przed wejściem w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem miały według dotychczasowych przepisów, obowiązujących w jakiejkolwiek części Państwa, moc tytułu do egzekucji sądowej, zachowują moc tytułów egzekucyjnych na całym obszarze Państwa. Jednakże tytuły, którym nie była nadana klauzula wykonalności według dotychczasowych przepisów, powinny być zaopatrzone w klauzulę według przepisów prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

Przepis o umorzeniu postępowania z powodu niepopierania egzekucji w ciągu trzech lat (art 55 prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem) stosuję się do egzekucyj, wszczętych przed wejściem w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem. Wszakże umorzenie nastąpi przed upływem trzech lat, jeżeli dotychczasowe przepisy przewidują krótszy termin.

Przepisu dowodowego, zawartego w art. 59 § 1 p. 2) prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem, nie stosuję się, jeżeli zdarzenie nastąpiło przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego.

W razie przyłączenia się wierzyciela egzekwującego po wejściu w życia prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem do egzekucji, wszczętej przed wejściem w życie tego prawa, postępowanie połączone prowadzone będzie według przepisów dotychczasowych ze zmianą, wynikającą z art. LXVII § 2 rozporządzenia niniejszego.

Przepisu art. 215 prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem nie stosuje się do czynności, dokonanych przed wejściem w życie tego prawa.

Na obszarach, na których obowiązują: ustawa z dnia 27 maja 1896 r. o postępowaniu egzekucyjnem i zabezpieczającem oraz ustawa z dnia 24 marca 1897 r. o przymusowej licytacji i przymusowym zarządzie, przepisów art. 251 § 2 i 4 prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem nie stosuje się do zarządów przymusowych, ustanowionych przed wejściem w życie tego prawa.

Odsetki od wierzytelności zabezpieczonych hipotecznie korzystają z pierwszeństwa w równym stopniu z kapitałem według przepisów dotychczasowych, jeżeli licytacja zostanie wyznaczona w ciągu roku po wejściu w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

§  1.
Wnioski co do zabezpieczenia, złożone po wejściu w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem w sprawach wszczętych wcześniej, będą rozpoznawane według przepisów, które obowiązywały w czasie wszczęcia sprawy.
§  2.
Jednakże na obszarze okręgów Sądów Apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie zabezpieczenie, przewidziane w art. 350 prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem, będzie stosowane również w sprawach wszczętych wcześniej.

Na obszarze okręgów Sądów Apelacyjnych w Krakowie i Lwowie oraz Sądu Okręgowego w Cieszynie:

1)
wierzyciel, który przed wejściem w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem uzyskał prawo zastawu w drodze egzekucji celem zabezpieczenia, zachowuje również po wejściu w życie tego prawa swoje pierwszeństwo zaspokojenia;
2)
przepisów art. 297 prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem nie stosuje się w przypadku, gdy wpisy następujące po hipotece łącznej powstały przed wejściem w życie tego prawa; w przypadku tym przy podziale ceny uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, obciążonych hipoteką łączną, należy postąpić według przepisów § 222 ustawy z dnia 27 maja 1896 r. o postępowaniu egzekucyjnem i zabezpieczającem.

W ustawie z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 41, poz. 413) wprowadza się następujące zmiany:

1)
Nagłówkowi przed art. 30 nadaje się brzmienie:

"D. Współudział sądów i komorników.".

2)
W art. 30 punkcie 1) zdaniu pierwszemu (przed średnikiem) nadaje się brzmienie:

"1) od postanowień sądu o przybiciu na rzecz licytanta lub nadlicytanta".

3)
W art. 30 ustęp przedostatni skreśla się, ustępowi zaś ostatniemu nadaje się brzmienie:

"Od pisma, stwierdzającego sprzedaż, dokonaną przez komornika, lub przyznanie wierzycielowi na własność ruchomości, z których egzekucja jest prowadzona, wymierza opłatę komornik".

4)
W art. 31 ustępie trzecim wyrazy: "sądowy organ wykonawczy" zastępuje się wyrazem: "komornika", a wyrazy: "ten organ" zastępuje się wyrazem: "komornik".
5)
W art. 31 ustępie piątym wyrazy: "sądowemu organowi wykonawczemu" zastępuje się wyrazem: "komornikowi".
6)
W art. 52 punkcie 3) wyrazy: "lub zostaje sprzedana z wolnej ręki" zastępuje się wyrazami: "lub nadlicytanta".
7)
W art. 52 punkcie 4) wyrazy: "wymienione w § 367 austrjackicj ordynacji egzekucyjnej, w § 894 niemieckiej procedury cywilnej" zastępuje się wyrazami: "w art. XLV przepisów wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 93, poz. 804) oraz w art. LIV tych przepisów, o ile wymienia art. XLV".
8)
W art. 57 ustępowi pierwszemu nadaje się brzmienie następujące:

"Jeżeli w przypadku nadlicytacji przybicie ostateczne zostało udzielone licytantowi, który uzyskał przybicie, to za świadczenie wzajemne (art. 7) uważa się kwotę, do której cenę pierwotną podwyższono (cena zwiększona)".

9)
W art. 59 ustępom trzeciemu i czwartemu nadaje się brzmienie:

"Przepisy prawne o skutkach nieuiszczenia ceny nabycia nieruchomości, ustalonej przy licytacji bądź nadlicytacji lub w przypadku objęcia na własność przez wierzyciela nieruchomości, będącej przedmiotem licytacji, stosuje się również w razie nieuiszczenia w przepisanym terminie opłaty stemplowej, przewidzianej w punkcie 2) bądź 3) art. 52.

W razie stwierdzenia, że przysądzenie własności nie nastąpiło na rzecz osoby, obowiązanej w myśl art. 15 punktu 2 do uiszczenia opłaty stemplowej, przewidzianej w punkcie 2 bądź 3 art. 52, izba skarbowa zarządzi zwrot opłaty lub uchyli jej wymiar; stosuje się przytem art. 49.".

10)
Art. 60 nadaje się brzmienie:

"Opłatę od wyroku sądu polubownego (art. 52 punkt 5) należy uiścić w ciągu miesiąca od wydania wyroku. Jeżeli jednak przed upływem tego terminu wniesiono skargę o uchylenie wyroku, termin płatności odracza się do upływu trzech tygodni od daty uprawomocnienia się wyroku, oddalającego skargę o uchylenie. W razie zawieszenia postępowania należy uiścić opłatę w ciągu 4 miesięcy od daty postanowienia o zawieszeniu, jeżeli przed upływem tego terminu ani nie zapadło postanowienie o podjęciu dalszego postępowania, ani nie został złożony wniosek o podjęcie postępowania. Celem uiszczenia opłaty mają osoby obowiązane do jej uiszczenia (art. 15 punkt 2) przedstawić urzędowi skarbowemu oryginał lub odpis wyroku (art. 23 punkt b) i art. 24 punkt b). Postanowienie o wykonalności wyroku sądu polubownego może być wydane tylko w razie dostarczenia sądowi dowodu uiszczenia opłaty stemplowej w kwocie, wymierzonej przez urząd skarbowy, albo zezwolenia na odroczenie terminu płatności (art. 177)".

11)
W art. 63 wyrazy: "w § 894 niemieckiej procedury cywilnej" zastępuje się wyrazami: "w art. LIV przepisów wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem - Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 93, poz. 804 (o ile wymienia art. XLV)".
12)
W art. 66 punktowi 3 nadaje się brzmienie:

"że w toku postępowania egzekucyjnego rzecz ruchoma, będąca własnością dłużnika, przechodzi na własność wierzyciela albo zostaje sprzedana z wolnej ręki lub drogą nadlicytacji;".

13)
W art. 71 trzem ostatnim ustępom nadaje się brzmienie:

"Opłatę od sprzedaży ruchomości drogą licytacji, dokonanej przez komornika lub przez urząd administracyjny, wymierza komornik (art. 30 ustęp ostatni), bądź urząd administracyjny, który licytacji dokonał. Opłatę taką, jak również opłatę od pisma, stwierdzającego, że rzecz ruchoma została sprzedana z wolnej ręki (art. 66 punkt 3), należy uiścić niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży do rąk organu urzędowego, dokonywającego sprzedaży. Minister Skarbu może zarządzić uiszczanie opłat powyższych za pomocą znaczków stemplowych.

W razie nieuiszczenia opłaty od sprzedaży licytacyjnej lub opłaty od sprzedaży z wolnej ręki uważa się sprzedaż za niedoszłą do skutku.

Oświadczenie wierzyciela, że chce przejąć na własność ruchomości, z których jest prowadzona egzekucja, będzie uwzględnione tylko wtedy, gdy wierzyciel jednocześnie z wnioskiem złoży (oprócz całej ceny) kwotę, należną tytułem opłaty stemplowej, przewidzianej w punkcie 3) art. 66. Do opłaty, należnej w myśl punktu 2) lub 3) art. 66 w przypadku egzekucji ze statku, wpisanego do polskiego rejestru statków lub ze statku zagranicznego, odpowiadającego warunkom, pod któremi statek polski podlega wciągnięciu do rejestru, stosuje się zasady, podane w art. 57 i 59.".

§  1.
Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.
§  2.
Gdyby do czasu wejścia w życie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem i przepisów niniejszych nie zostały wydane przewidziane w nich rozporządzenia, stosować należy odpowiednio przepisy dotychczasowe.
§  3.
Upoważnia się Ministra Sprawiedliwości do włączenia tekstu prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem do kodeksu postępowania cywilnego, do wydania jednolitego tekstu kodeksu postępowania cywilnego z nowym podziałem na części, księgi i tytuły i nową numeracją artykułów, z uwzględnieniem zmian, wynikających z przepisów, wydanych do dnia ogłoszenia jednolitego tekstu, oraz do dokonania w tekście takich zmian redakcyjnych, jakie okażą się konieczne wskutek włączenia prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1933 r.