Przepisy wprowadzające Kodeks Wojskowego Postępowania Karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.22.104 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 25 czerwca 1956 r.

PRZEPISY WPROWADZAJĄCE KODEKS WOJSKOWEGO POSTĘPOWANIA KARNEGO
z dnia 25 maja 1956 r.

Z dniem wejściw w życie Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego tracą moc, z zastrzeżeniami podanymi niżej, dotychczasowe przepisy, dotyczące wojskowego postępowania karnego.

Przepisy Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego stosuje się do spraw wszczętych przed dniem wejścia jego w życie, z zastrzeżeniami wskazanymi niżej w art. 3 i 4.

Sprawy wszczęte i prowadzone według przepisów dotychczasowych uznaje się za wszczęte i prowadzone prawidłowo, choćby nie odpowiadało to przepisom Kodeksu Wojskowego Postępowana Karnego.

§  1.
Postępowanie wojskowego organu wymiaru sprawiedliwości, wszczęte przed dniem wejścia w życie Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego, toczy się do końca przed tym organem według przepisów dotychczasowych.
§  2.
W razie jednak uchylenia wyroku lub wznowienia postępowania, dalsze postępowanie toczy się według przepisów Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego.

Wykonanie kar orzeczonych przed dniem wejścia w życie Kodeksu Wojskowego Postępowania Karnego odbywa się według przepisów tego kodeksu.

W sprawach należących do właściwości sądów wojskowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 79-82 i art. 85 kodeksu karnego z 1932 r.

W razie umorzenia potępowania w stosunku do nieletniego na podstawie art. 69 § 4 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego, sąd lub prokurator wojskowy zależnie od tego, kto sprawę umorzył, może zwrócić się do właściwego sądu powszechnego o zastosowanie środka wychowawczego określonego w art. 69 § 2 kodeksu karnego z 1932 r.

§  1.
W czasie wojny lub powszechnej mobilizacji postępowanie karne co do osób, podlegających w tym czasie właściwości sądów wojskowych, odnośnie poprzednio popełnionych występków i wykroczeń zawiesza się do czasu ustania okoliczności, uzasadniających tę właściwość.
§  2.
Z chwilą demobilizacji osób wymienionych w § 1 zawieszone w stosunku do nich postępowanie karne może być umorzone, jeżeli zachodzi przypadek mniejszej wagi, zła wola sprawcy jest nieznaczna, skutki czynu mało ważne albo sprawca swą służbą w wojsku wykazał poprawę lub przestał być niebezpieczny dla istniejącego porządku prawnego albo gdy ściganie przestępstwa w drodze postępowania sądowego jest niecelowe.

Wykonanie dekretu porucza się Ministrom: Obrony Narodowej, Sprawiedliwości, Spraw Wewnętrznych, Przewodniczącemu Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego i Prokuratorowi Generalnemu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.