Rozdział 8 - Postępowanie nakazowe. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.33.314

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1956 r.

Rozdział  VIII.

Postępowanie nakazowe.

Art.  31. ¹⁹

§ 1. W sprawach karnych, które według dotychczasowych przepisów należały do właściwości sądów grodzkich, może sąd powiatowy wydać nakaz karny, jeżeli przestępstwo zagrożone jest niezależnie od kar dodatkowych i zastępczych, tylko aresztem i grzywną lub jedną z tych kar.

§ 2. Nakaz karny wydaje się bez rozprawy.

§ 3. Sprawy rozpoznaje jeden sędzia.

Art.  32.

Sędzia może wydać nakaz karny, jeżeli na zasadzie doniesienia wniesionego przez policję, inną władzę lub osobę urzędową w zakresie ich działalności, uzna, że dowody oskarżenia względem sprawcy przestępstwa są wystarczające i nie budzą wątpliwości.

Art.  33.

§ 1. Nakazem karnym można orzec tylko karę grzywny i aresztu do dni czternastu lub jedną z tych kar. Kara aresztu zastępczego łącznie z orzeczoną karą pozbawienia wolności nie może przekraczać dni czternastu.

§ 2. W nakazie karnym można wykonanie kary warunkowo zawiesić.

§ 3. W nakazie można orzec również konfiskatę przedmiotów już zajętych i będących w przechowaniu sądu, władzy administracyjnej, jej organów lub innych osób.

§ 4. W postępowaniu nakazowem powództwo cywilne pozostawia się bez rozpoznania, o czem powód będzie zawiadomiony.

Art.  34.

§ 1. Wydanie nakazu karnego jest niedopuszczalne przeciw osobom aresztowanym, przeciw nieletnim do lat siedemnastu i w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego.

§ 2. Do czasu wejścia w życie jednolitego kodeksu karnego nie wydaje się na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny 1871 r., nakazów karnych przeciw nieletnim do lat osiemnastu.

Art.  35.

Przed wydaniem nakazu karnego sędzia może przesłuchać oskarżonego i zażądać wniosku od oskarżyciela.

Art.  36.

Nakaz karny powinien zawierać dane wymienione w art. 366 pod lit. a), d), e), w art. 367 kodeksu postępowania karnego, tudzież oznaczenie osoby lub władzy, która wniosła doniesienie, oraz datę wydania nakazu. Nadto w nakazie należy przytoczyć treść przepisów o wnoszeniu sprzeciwu i skutkach jego niewniesienia.

Art.  37.

Odpis nakazu doręcza się oskarżonemu i oskarżycielowi.

Art.  38. ²⁰

§ 1. Oskarżonemu i oskarżycielowi służy w ciągu siedmiu dni od daty doręczenia nakazu prawo wniesienia sprzeciwu.

§ 2. Oskarżony może wnieść sprzeciw pisemnie lub ustnie do protokołu w kancelarii sądu.

§ 3. Sprzeciw wnosi się do sądu, który wydał nakaz.

Art.  39.

§ 1. W razie wniesienia sprzeciwu, sprawę rozpoznaje się w postępowaniu zwyczajnem.

§ 2. Nakaz karny nie wiąże sądu w postępowaniu zwyczajnem ani co do kwalifikacji czynu, ani co do wymiaru kary.

Art.  40.

Nakaz karny, przeciw któremu nie wniesiono w terminie sprzeciwu, ulega wykonaniu jak wyrok prawomocny.

¹⁹ Art. 31 zmieniony przez art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz.U.50.38.348) z dniem 2 października 1950 r.

²⁰ Art. 38 zmieniony przez art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz.U.50.38.348) z dniem 2 października 1950 r.