Rozdział 3 - Właściwość rzeczowa sądów. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1928.33.314
Akt utracił moc Wersja od: 1 marca 1956 r.
Rozdział III.
Właściwość rzeczowa sądów.
Właściwość rzeczowa sądów.
§ 1.
Do właściwości sądów okręgowych należą, prócz spraw określonych w art. 16 i 18 kodeksu postępowania karnego, także przestępstwa, które ustawy szczególne przekazały wyraźnie do właściwości tych sądów.§ 2.
Niezależnie od wymiaru kary, nie należą do właściwości sądów grodzkich sprawy: 1)
o przestępstwa przewidziane w art. 464, 603, 604, 605, 606, oraz w części XXXVII "o przestępstwach na służbie państwowej i samorządowej" kodeksu karnego 1903 r.; 2) 9
o zbrodnie, przewidziane w §§ 83, 104, 159, 163, 164, tudzież o występki, przewidziane w §§ 335, 337, 486, 486a, 486b, 486c ustawy karnej 1852 r. (w brzmieniu art. 10 ces. rozporządzenia z 18 grudnia 1914 r. Dz. u. p. austr. Nr. 337); 3)
o występki przewidziane w rozdziale 28 kodeksu karnego 1871 r. i w §§ 241 i 243 ordynacji konkursowej 1877 r. (Dz. u. Rzeszy z r. 1877 str. 351 i z r. 1898 str. 230, 612).
§ 1.
Sądy grodzkie rozpoznają, prócz spraw, należących do ich właściwości z mocy art. 15 i 16 kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem jednak wymienionych w art. 8 § 1 i § 2 pkt. 2 i 3 przepisów wprowadzających ten kodeks, nadto sprawy o następujące przestępstwa: 1)
o występek, wymieniony w § 187 kodeksu karnego 1871 r. z wyjątkiem, gdy czyn popełniono treścią druku (art. 16 k.p.k.); 2)
o występek, wymieniony w § 223 kodeksu karnego 1871 r.; 3)
o występki, wymienione w §§ 242, 246 i 263 oraz w §§ 258 L. 1 i 259 kodeksu karnego 1871 r., jeżeli wyrządzona lub zamierzona szkoda nie przenosi pięciuset złotych; 4)
o zbrodnie, wymienione w § 244 w wypadku popełnienia zwykłej kradzieży (§ 242) i § 261 ust. 2 kodeksu karnego 1871 r., jeżeli wyrządzona lub zamierzona szkoda nie przenosi pięciuset złotych; 5)
o zbrodnie, przewidziane w §§ 98 i 99 ustawy karnej 1852 r., choćby zachodziły okoliczności szczególnie obciążające, lecz nie wymienione wyraźnie w § 100 ust. 2 tej ustawy; 6)
o zbrodnię, wymienioną w § 152 (§ 154) ustawy karnej 1852 r.; 7)
o zbrodnię, wymienioną w § 153 (§ 154) ustawy karnej 1852 r., o ile dotyczy uszkodzenia cielesnego rodziców; 8)
o zbrodnie, wymienione w §§ 171 -178, 183 - 184, 185-186 ustawy karnej 1852 r., w wypadkach, zagrożonych karą pozbawienia wolności nie powyżej lat pięciu, jeżeli kwota lub wartość rzeczy nie przenosi pięciuset złotych; 9)
o zbrodnię, wymienioną w §§ 197, 200-202 ustawy karnej 1852 r., w wypadkach, zagrożonych karą więzienia nie powyżej lat pięciu, jeżeli szkoda, wyrządzona lub zamierzona, nie przenosi pięciuset złotych.§ 2.
Jeżeli w wypadkach, wskazanych w § 1 pkt. 3, 4, 8, 9, ujawni się dopiero w toku rozprawy, że kwota lub wartość rzeczy albo szkoda wyrządzona lub zamierzona przenosi pięćset złotych, sąd grodzki nie przestaje być z tego powodu właściwy, chyba że w wypadkach, wymienionych w § 1 pkt 8, 9, kwota lub wartość albo szkoda przekracza dwa tysiące złotych.§ 3.
W wypadkach, wymienionych w § 1, z wyjątkiem gdy kara jest uzasadniona powrotem do przestępstwa (art. 15 § 2 k. p. k.), sąd grodzki nie może wymierzyć kary surowszej, niż dwa lata pozbawienia wolności. Jeżeli uzna w toku rozprawy głównej za odpowiednią karę surowszą, przekazuje sprawę sądowi okręgowemu. Sąd okręgowy może jednak na wniosek prokuratora przekazać sprawę z powrotem sądowi grodzkiemu; postanowienie sądu okręgowego wiąże sąd grodzki. W razie uznania przez sąd okręgowy swej właściwości, oskarżyciel winien wnieść nowy akt oskarżenia.§ 4.
W sprawach, przewidzianych w niniejszym artykule, z wyjątkiem wypadków powrotu do przestępstwa, dopuszczalne jest w sądach grodzkich postępowanie zaoczne (art. 379-384, 447 k.p.k.), choćby ustawa karna zagrażała karą pozbawienia wolności ponad jeden rok.9 Art. 8 § 2 pkt 2 zmieniony przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. zmieniającej niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.10.60) z dniem 1 marca 1932 r.
10 Art. 9 zmieniony przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. zmieniającej niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.10.60) z dniem 1 marca 1932 r.