Rozdział 1 - O uchyleniu przepisów dotychczasowych. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.33.314

Akt utracił moc
Wersja od: 1 marca 1956 r.

Rozdział  I.

O uchyleniu przepisów dotychczasowych.

§  1.
Z dniem wejścia w życie kodeksu postępowania karnego tracą moc, z zastrzeżeniami podanemi poniżej, wszystkie przepisy dotyczące postępowania przed sądami karnemi powszechnemi, a w szczególności tracą moc następujące przepisy prawne wraz z późniejszemi ich zmianami:
1)
ustawa postępowania karnego z dnia 20 listopada 1864 r. wraz z przepisami przechodniemi z r. 1917;
2)
ustawa postępowania karnego z dnia 23 maja 1873 r. wraz z ustawą wprowadzającą z tejże daty (Dz. u. p. austr. Nr. 119);
3)
ustawa postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. (Dz. u. Rzeszy str. 253) wraz z ustawą wprowadzającą z tejże daty (Dz. u. Rzeszy str. 346);
4)
ustawa o sądach doraźnych z dnia 30 czerwca 1919 r. (Dz. P. P. P. Nr. 55, poz. 341);
5)
ustawa z dnia 6 lipca 1922 r. w przedmiocie sądów doraźnych w b. dzielnicy pruskiej i na obszarze górnośląskim województwa śląskiego (Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 536), oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 542);
6)
§§ 27 - 29, 72 - 74, 123 punkt 2 i 4 (art. 2 rozp. Ministra Sprawiedliwości z 16 czerwca 1922 r. - Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 390 - i ustawa z 9 lipca 1920 r. - Dz. U. R. P. Nr. 60, poz. 370) i § 136 ustawy o ustroju sądownictwa z dnia 27 stycznia 1877 r. (Dz. u. Rzeszy z r. 1877 str. 41 i z r. 1898 str. 371), a nadto tylko w zastosowaniu do postępowania karnego §§: 18, 19, 21, 170 - 176 ust. 1 i 2, 183 ust. 1 i 3, 184, 185 - 193, 195 - 204 tej ustawy;
7)
§§ 50, 51 i 56 ustawy wykonawczej z dnia 24 kwietnia 1878 r. do ustawy o ustroju sądownictwa (Zb. u. prus. str. 230), o ile dotyczą spraw karnych;
8)
art. 3 rozporządzenia Ministra b. dzielnicy pruskiej z 15 grudnia 1919 r. o organizacji sądownictwa karnego (Tyg. Urzęd. Nr. 70, poz. 185 str. 414);
9)
ustawa z 13 lutego 1854 r., dotycząca konfliktów w wypadku sądowego ścigania z powodu czynności urzędowych i służbowych (Zb. u. prus. str. 86) oraz obowiązujące jeszcze przepisy ustawy z 8 kwietnia 1847 r. o postępowaniu w konfliktach kompetencyjnych między sądami a władzami administracyjnemi (Zb. u. prus. str. 170);
10)
ustawa z dnia 21 października 1919 r. o postępowaniu uproszczonem w sprawach o zbrodnie i występki na ziemiach b. zaboru austrjackiego (Dz. U. R. P. Nr. 87, poz. 473);
11)
art. 44 cz. 2 i art. 52, 53 ustawy z dnia 2 lipca 1920 r. o zwalczaniu lichwy wojennej (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 449);
12)
§§ 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 maja 1923 r. w przedmiocie właściwości sądów i postępowania w sprawach o lichwę wojenną w województwie poznańskiem i pomorskiem (Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 366);
13)
art. 7, 7a ust. 1 i 2, 8, 9, 11, 12 ustawy z dnia 10 czerwca 1926 r. o warunkowem zawieszeniu wykonania kary na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z dnia 23 maja 1873 r. (Dz. U. R. P. Nr. 61, poz. 354);
14)
art. 9 - 12, 13 ust. 1, 3 i 4, 15 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 września 1927 r. o warunkowem zawieszeniu wykonania kary na obszarze, na którym obowiązuje ustawa postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 741);
15) 1
ustawa z dnia 16 marca 1892 r. o odszkodowaniu z powodu niesłusznego prawomocnego skazania (Dz. u. p. austr. Nr. 64) i ustawa z dnia 21 marca 1918 r. o wynagrodzeniu szkody osobom niesłusznie skazanym (Dz. u. p. austr. Nr. 109) oraz ustawa z dnia 18 sierpnia 1918 r. o odszkodowaniu z powodu aresztu śledczego (Dz. u. p. austr. Nr. 318);
16) 2
ustawa z 20 maja 1898 r. o odszkodowaniu osób uniewinnionych wskutek wznowienia postępowania (Dz. u. Rzeszy str. 345) oraz ustawa z dnia 14 lipca 1904 r. o odszkodowaniu za niewinnie odcierpiany areszt śledczy (Dz. u. Rzeszy, str. 321);
17)
przepisy ustaw dotychczasowych dotyczące zaskarżania orzeczeń karnych władz administracyjnych;
18)
w uwadze do art. 13 kodeksu karnego 1903 r. wyrazy umieszczone w nawiasie w końcu tej uwagi;
19)
art. 287 kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego 1825 r.
§  2.
Pozostają w mocy następujące przepisy prawne wraz z późniejszemi ich zmianami:
1)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 19 stycznia 1927 r. o zwolnieniu przedterminowem osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz. U. R. P. Nr. 5, poz. 25);
2)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. o odroczeniu i przerwie wykonania kary pozbawienia wolności oraz uchyleniu aresztu tymczasowego ze względów wojskowych (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 405);
3) 3
(uchylony);
4)
ustawa karna skarbowa z dnia 2 sierpnia 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 105, poz. 609) z tą zmianą, że "wniosek o zarządzenie rozprawy głównej", przewidziany w art. 222, 223, 224, 226 tej ustawy, określa się jako "akt oskarżenia", który w tym wypadku nie wymaga uzasadnienia;
5)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o policji państwowej (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 257);
6)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10 maja 1927 r. o prawie prasowem (Dz. U. R. P. Nr. 45, poz. 398) i rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z tejże daty zmieniające niektóre postanowienia ustaw karnych o rozpowszechnianiu nieprawdziwych wiadomości i o zniewagach (Dz. U. R. P. Nr. 45, poz. 399);
7)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 stycznia 1928 r. o stanie wojennym (Dz. U. R. P. Nr. 8, poz. 54), rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 307), rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 sierpnia 1926 r. o cudzoziemcach (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 465) z wyjątkiem ustępu ostatniego art. 18, i rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 grudnia 1927 r. o granicach Państwa (Dz. U. R. P. Nr. 117, poz. 996) z wyjątkiem ustępu ostatniego art. 20; przewidziane w tych rozporządzeniach "odwołanie" zastępuje się, z zachowaniem terminów i trybu w tych rozporządzeniach przewidzianych, żądaniem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, w którem sąd okręgowy stosuje przepisy art. 619 §§ 2 i 3, 620 - 625 kodeksu postępowania karnego; wyrok sądu okręgowego nie ulega zaskarżeniu;
8)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpiegostwo i niektóre inne przestępstwa przeciw Państwu (Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 160) z następującemi zmianami:
a)
w wypadku art. 24 punkt 3 zamiast decyzji wydaje się postanowienie, a zamiast skargi incydentalnej służy zażalenie według przepisów kodeksu postępowania karnego;
b)
art. 25 punkt 6 uchyla się;
c)
w zakresie przewidzianym w art. 26 punkt 4 mają zastosowanie §§ 333 - 335 ustawy postępowania karnego 1877 r. z tem, że sąd wydaje postanowienia, przeciw którym służy zażalenie według przepisów kodeksu postępowania karnego;
9)
ustawa z dnia 2 marca 1923 r. w przedmiocie udzielenia Ministrowi Skarbu upoważnienia do regulowania w drodze rozporządzeń obrotu pieniężnego z krajami zagranicznemi oraz obrotu obcemi walutami (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 154) przy odpowiedniem zastosowaniu w miejsce dotychczasowych przepisów proceduralnych - przepisów kodeksu postępowania karnego;
10)
art. VIII ustawy wprowadzającej procedurę karną z dnia 23 maja 1873 r. (Dz. u. p. austr. Nr. 119) z tą zmianą, że sądy są wyłącznie właściwe do rozpoznawania i orzekania w sprawach o wszelkie przestępstwa przewidziane w ustawach wydanych po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile ustawa wyraźnie nie przekaże danego przestępstwa orzecznictwu karno-administracyjnemu;
11) 4
§ 265 i § 338 ust. 2, 3, 4 ustawy postępowania karnego 1873 r. w brzmieniu ustaw z 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 453) i z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr. 3, poz. 8);
12)
ustawa z dnia 9 kwietnia 1920 r. o ograniczonym wywiadzie z rejestru karnego i o zatarciu zapisków karnych (Dz. u. Rzeszy str. 507); w zakresie tej ustawy przepisy art. 614 - 617 kodeksu postępowania karnego stosowane nie będą;
13)
art. 5, 7 i 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 lipca 1927 r. o sędziach śledczych do spraw wyjątkowego znaczenia (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 611);
14)
przepisy ustaw szczególnych, które, prócz osób wymienionych w art. 618 kodeksu postępowania karnego, upoważniają do zaskarżenia orzeczenia władzy administracyjnej inne jeszcze osoby.

Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przepisy art. 60 - 67 i 68 działu V przepisów tymczasowych o kosztach sądowych (Dz. U. R. P. z 1924 r. Nr. 28, poz. 284) będą obowiązywały na całym obszarze Państwa; opłata przewidziana w art. 67 może być pokryta z zaliczki złożonej na zasadzie art. 554 kodeksu postępowania karnego.

(skreślony).

§  1.
Wszelkie grzywny, kary pieniężne i przedmioty skonfiskowane lub uzyskana za nie kwota przypadają na rzecz Skarbu Państwa, o ile ustawa szczególna nie stanowi inaczej.
§  2.
Art. 24 kodeksu karnego 1903 r. otrzymuje brzmienie następujące:

"Grzywnę, ilekroć ustawa najwyższy jej wymiar określa nie niżej dwustu złotych, wymierza się w wysokości nie mniejszej od dwudziestu złotych".

§  3.
Paragraf 27a kodeksu karnego 1871 r., wprowadzony ustawą z dnia 11 sierpnia 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 92, poz. 721), uchyla się.
1 Art. 1 § 1 pkt 15:

- zmieniony przez pkt 5 obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 kwietnia 1928 r. w sprawie sprostowania błędów w rozporządzeniach Prezydenta Rzeczypospolitej (Dz.U.28.53.512).

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 1932 r. zmieniającego niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.73.662) z dniem 1 września 1932 r.

2 Art. 1 § 1 pkt 16 zmieniony przez art. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 1932 r. zmieniającego niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.73.662) z dniem 1 września 1932 r.
3 Art. 1 § 2 pkt 3 uchylony przez art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz.U.50.38.348) z dniem 2 października 1950 r.
4 Art. 1 § 2 pkt 11 zmieniony przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 stycznia 1932 r. zmieniającej niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.10.60) z dniem 1 marca 1932 r.
5 Art. 3 skreślony przez art. 1 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o zniesieniu instytucji sądów przysięgłych i sędziów pokoju (Dz.U.38.24.213) z dniem 1 maja 1938 r.