Przepisy tymczasowe o wynagrodzeniu adwokatów.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.15.203

Akt utracił moc
Wersja od: 8 lutego 1919 r.

PRZEPISY TYMCZASOWE
o wynagrodzeniu adwokatów.

Niniejsze przepisy ustalają wynagrodzenie adwokata w stosunku do klijenta w braku umowy w sprawach z powództwa cywilnego.

Podstawą wynagrodzenia jest wartość przedmiotu sporu.

Zasadnicze wynagrodzenie może być podwyższone według uznania sądu aż do 50% po nad przepisaną wysokość w sprawach szczególnie trudnych lub wymagających szczególnej pracy adwokata, w razie zmniejszenia ceny powództwa w toku sporu lub zastępstwa więcej niż jednej osoby.

W sprawach o nadanie aktom klauzuli egzekucyjnej (art. 16124 i 3651 ust. post. cyw.) należy się 1/3 zasadniczego wynagrodzenia.

W razie umorzenia sprawy:

a)
przez sąd z urzędu w wypadkach, przewidzianych w ust. 4 i 5 art. 53 i ust. 1 i 2 art. 584 ust. post. cyw.,
b)
na żądanie pozwanego w wypadkach, przewidzianych w ust. 1, 2 i 3 art. 69 i ust. 1, 2 i 3 art. 571 ust. post. cyw., i
c)
wskutek zrzeczenia się przez powoda powództwa

należy się adwokatowi tylko 1/4 część zasadniczego wynagrodzenia bądź za pierwszą instancję, jeżeli sprawa umorzona będzie w tej instancji, bądź za dwie instancje, jeżeli sprawę umorzy instancja apelacyjna lub jeżeli instancja ta zatwierdzi umarzającą decyzję w pierwszej instancji. W razie umorzenia postępowania drugiej instancji wskutek zrzeczenia się przez stronę skargi apelacyjnej, należy się adwokatowi niezależnie od wynagrodzenia za pierwszą instancję 1/4 zasadniczego wynagrodzenia za drugą instancję.

Jeżeli strona broniona jest przez kilku adwokatów, należy się wszystkim jedno wynagrodzenie.

Taksa obejmuje wynagrodzenie za wszelkie czynności w danej sprawie i bez względu na jej wynik.

Wydatki ulegają likwidacji osobnej.

Jeżeli wartość przedmiotu sporu nie da się ustalić, określi sąd wynagrodzenie adwokata według swego uznania do wysokości 10.000 mk. polskich.

W razie zmiany wartości przedmiotu sporu w toku postępowania, wynagrodzenie adwokata stosuje się do zmienionej sumy, co nie ubliża postanowieniu, zawartemu w art. 3.

W sprawach przed sądami pokoju otrzymuje adwokat wynagrodzenie według uznania sądu w wysokości od 25 do 150 mk. polskich.

W sprawach przed sądami okręgowemi otrzymuje adwokat następujące zasadnicze wynagrodzenie:

do 5.000 mk. polskich 61/2%

najmniej jednak 100 mk. polskich;

od 5.000 mk. polskich do 25.000 mk. polskich

za pierwsze 5.000 mk. pol. - 325 mk. pol.

a za resztę 3%

od 25.000 mk. pol. do 100.000 mk.

za pierwsze 25.000 mk. - 925 mk.

a za resztą 11/2%

powyżej 100.000 mk. za pierwsze 100.000 mk. - 2.050 mk.,

a za resztę 1/2%

Za prowadzenie procesu w drugiej instancji należy się połowa, a w trzeciej instancji 1/3 taksy za pierwszą instancję.

W razie zakończenia procesu układem pojednawczym przed wszczęciem rozprawy głównej, należy się adwokatowi 1/4 zasadniczego wynagrodzenia, a po wszczęciu rozprawy głównej wynagrodzenie podług norm, wskazanych dla instancji, w której układ zawarty został.

W razie odwołania pełnomocnictwa bez uzasadnionej przyczyny przed rozpoczęciem rozprawy głównej, należy się adwokatowi 1/4 zasadniczego wynagrodzenia, a po rozpoczęciu rozprawy głównej całe zasadnicze wynagrodzenie za tę instancję, w której odwołanie nastąpiło.

Gdy odwołanie uzasadnione będzie, może być przyznana adwokatowi odpowiednia część wynagrodzenia według uznania sądu.

W sprawach, nie objętych powyższemi przepisami, sąd w braku umowy ustala wynagrodzenie adwokata według swego uznania.

W procesach, rozpoczętych przed wejściem w życie niniejszej ustawy wynagrodzenie adwokata ustalone będzie według dotychczasowych przepisów.

Ustawa niniejsza ma zastosowanie także do obrońców sądowych i obrońców przy sądach pokoju.

Przepisy niniejsze obowiązują na ziemiach polskich dawnego zaboru rosyjskiego.

Dan w Warszawie, dnia 8 lutego 1919 r.