Przepisy tymczasowe o moratorjum mieszkaniowem dla pozostających bez pracy.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1918.20.62

Akt utracił moc

Wersja od: 20 grudnia 1918 r.

DEKRET

w przedmiocie przepisów tymczasowych o moratorjum mieszkaniowem dla pozostających bez pracy.

Art. 1. W sprawach o eksmisję lokatorów z mieszkań jedno lub dwuizbowych, sąd może z urzędu lub na wniosek pozwanego zawiesić eksmisję na czas do trzech miesięcy, o ile takie zawieszenie jest usprawiedliwione położeniem pozwanego, w szczególności pozostawaniem jego bez pracy, spowodowanem niezależnemi od niego okolicznościami. W tym celu sad ma prawo zbierać dowody z urzędu. Brak pracy dla pozwanego może być stwierdzony przez odpowiednie zaświadczenie państwowego urzędu pośrednictwa pracy.

Udzielając zwłoki, sąd jednocześnie zawiadamia o tem najbliższy państwowy urząd pośrednictwa pracy tudzież zarząd gminy miejskiej lub wiejskiej, w której pozwany ma miejsce stałego zamieszkania.

Art.  2.

Traci prawo do korzystania z moratorjum mieszkaniowego robotnik, który na wezwanie państwowego urzędu pośrednictwa pracy nie przyjmie zaofiarowanej mu pracy.

Art.  3.

Przepisy niniejsze będą miały zastosowanie do tych miast i osad Państwa Polskiego, na które uzna za stosowne rozciągnąć je Rada Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych. Odnośne uchwały Rady Ministrów winny być ogłaszane w Dzienniku Praw.

Art.  4.

Właścicielom domów, dotkniętych tym dekretem, przyznane będą ulgi podatkowe: wysokość i rodzaj tych ulg określi rozporządzenie Ministra Skarbu.

Art.  5.

Przepisy niniejsze będą miały moc obowiązującą do dnia 1 lipca 1919 r. Rada Ministrów władną będzie uchylić powyższe przepisy bądź wogóle, bądź też dla poszczególnych miejscowości państwa przed powyższym terminem, o czem winno być ogłoszone w Dzienniku Praw.

Art.  6.

Minister Spraw Wewnętrznych wyda odpowiednie zarządzenia w celu wykonania niniejszych przepisów.

Dan w Warszawie, dnia 19 grudnia 1918 r.