Przepisy sanitarne dla hoteli, pokojów umeblowanych i pensjonatów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.10.78

Akt utracił moc

Wersja od: 9 marca 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA

z dnia 23 stycznia 1922 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych w przedmiocie przepisów sanitarnych dla hoteli, pokojów umeblowanych i pensjonatów. ^*

Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie zwalczania chorób zakaźnych oraz innych chorób występujących nagminnie (Dz. U. R. P. № 67, poz. 402) oraz punktów 1, 7 i 10 artykułu 2 zasadniczej ustawy sanitarnej z dnia 19 lipca 1919 r. (Dz. U. R. P. № 63, poz. 371) co następuje:

§ 1. Każde pomieszczenie przeznaczone na hotel, pokoje umeblowane lub pensjonat, przed uzyskaniem właściwego pozwolenia na otwarcie powinno być poddane oględzinom sanitarnym dla stwierdzenia, czy odpowiada ono przepisom niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Hotele, pokoje umeblowane i pensjonaty w miastach, zaopatrzonych w wodociągi i kanalizację mogą być otwierane tylko w domach posiadających te urządzenia; zaś w miejscowościach nie posiadających wymienionych urządzeń tylko w budynkach, zaopatrzonych w należyte urządzenia ściekowy i wodą, uznaną przez władzę sanitarne za dobrą.

§ 3. W hotelach, pokojach umeblowanych i pensjonatach wysokość pokojów powinna wynosić conajmniej 2,5 metra a ilość powietrza, przypadającego na jedną osobę nie mniej niż 15 metrów sześciennych. Pokoje powinny być suche, dostatecznie oświetlone światłem dziennem (stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi powinien wynosić conajmniej 1 : 12) mieć należyte urządzenia do ogrzewania przewietrzania. Ściany i sufity powinny być gładkie, jasne, podłogi szczelne.

§ 4. Podczas chłodnej pory roku ciepłota w pokojach, zajętych przez gości, powinna wynosić nie mniej, niż 17¹/₂°C (14° R).

§ 5. Korytarze powinny być szerokości conajmniej 2 metrów i posiadać dostateczny i bezpośredni dostęp światła i powietrza z zewnątrz, posiadać podłogę szczelną, lub z materjału nieprzepuszczalnego.

Korytarze nie mogą być zastawiane meblami, kuframi i t. p., jak również nie mogą służyć na składy jakichkolwiek rzeczy.

§ 6. Kuchnia powinna być przestronna, widna, mieć ściany jasne, pomalowane farbą olejną conajmniej do wysokości 2 metrów lub pokryte materjałem, który się daję zmywać wodą, podłogę nieprzepuszczalną i należyte przewietrzanie.

Pozatem powinna ona posiadać należyte urządzenia ściekowe i urządzenia do mycia naczyń kuchennych wodą bieżącą. Kuchnie mogą się mieścić w suchych widnych półsuterenach z bezpośrednim dostępem światła i powietrza z zewnątrz, jeżeli zagłębienie ich nie przekracza 1/3 ogólnej wysokości.

§ 7. W kuchni niewolno mieszkać, spać, przechowywać łóżek, pościeli, odzieży i innych sprzętów, nie przeznaczonych do użytku kuchennego.

§ 8. Produkty spożywcze powinny być przechowywane w oddzielnem, widnem i debrze przewietrzanem pomieszczeniu. Produkty łatwo ulęgające zepsuciu, powinny w ciepłej porze roku być przechowywane w lodowni.

§ 9. Na każdem piętrze powinny być conajmniej dwa ustępy (1 dla kobiet i 1 dla mężczyzn) przyczem jeden ustąp powinien przypadać na liczbę pokoi, nie większą niż 20. Ustępy te powinny posiadać bezpośredni dostęp powietrza i światła z zewnątrz i mieć należyte przewietrzanie W miastach, posiadających urządzenia kanalizacyjne, ustępy powinny być skanalizowane (waterklozety). W innych miejscowościach ustępy powinny być urządzone w sposób, zabezpieczający grunt od zanieczyszczeń odchodami, a powietrze od wyziewów.

§ 10. Służba hoteli, pokoi umeblowanych i pensjonatów powinna być czysto ubrana i posiadać na dyżury oddzielne, suche, odpowiednio obszerne i widne pomieszczenia.

Osoby pracujące w kuchni, powinny być pozatem ubrane w czyste fartuchy białe z napierśnikami, na głowie zaś mieć czyste białe czapki i stale dbać o czystość rąk.

Osoby, dotknięte chorobami zakaźnemi lub łatwo udzielającemi się, lub też chorobami skóry, połączonemi z uszkodzeniami jej całości, jak również otwartą gruźlicą płuc, nie mogą pełnić obowiązków służby w wymienionych zakładach.

§ 11. Pokoje dla służby, mieszkającej przy zakładzie, winny być urządzone w myśl § 3 niniejszego rozporządzenia. Każda osoba powinna posiadać osobne łóżko.

§ 12. Bielizna zakładowa powinna być czysta, utrzymywana w całości i często zmieniana. Każdy przybywający gość powinien otrzymać czystą (świeżo upraną) bieliznę pościelową, względnie stołową. W zakładzie powinien być stały zapas czystej bielizny pościelowej, conajmniej na dwie zmiany.

Bielizna pościelowa i stołowa czysta jakoteż brudna powinna być przechowywana oddzielnie w specjalnie na ten cel przeznaczonych pomieszczeniach.

§ 13. Wszystkie pomieszczenia i urządzenia w hotelach, pokojach umeblowanych i pensjonatach, należy utrzymywać we wzorowym porządku i czystości. Do przestrzegania tego jest obowiązany właściciel zakładu lub jego dzierżawca.

Do obowiązków właściciela zakładu względnie dzierżawcy należy również:

1) bezzwłocznie zawiadomić władze sanitarne o każdym wypadku choroby zakaźnej, który zajdzie w zakładzie,

2) nie zezwalać pod żadnym pozorem na dokonywanie złożonych zabiegów chirurgicznych,

3) nie dopuszczać, ażeby w zakładzie uprawiano nierząd,

4) baczyć, aby wietrzenie i trzepanie pościeli, garderoby, dywanów, mebli i t. p. odbywało się wyłącznie na podwórzu i nie zakłócało spokoju lokatorom,

§ 14. We wszystkich pokojach, korytarzach i kuchniach powinny stać na miejscach widocznych napełnione wodą spluwaczki, dające się łatwo oczyścić i odkazić.

§ 15. Pojazdy, służące do przewożenia gości, powinny być tak urządzone, żeby mogły być z łatwością oczyszczane lub odkażane,

§ 16. Wszystkie nowootwierane hotele, pokoje umeblowane i pensjonaty muszą bezwzględnie odpowiadać niniejszym przepisom.

Hotele, pokoje umeblowane i pensjonaty już istniejące powinny w ciągu pół roku od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia przystosować swe urządzenia do zawartych w niem przepisów; w razie przeciwnym ulegną one zamknięciu aż do czasu uporządkowania. W drodze wyjątku może władza administracyjna II instancji zezwolić na dalsze istnienie zakładu, posiadającego drobne usterki, o ile zakład ten naogół odpowiada wymaganiom niniejszego rozporządzenia.

§ 17. Rozporządzenie niniejsze powinno być wywieszone na widocznem miejscu w pomieszczeniach ogólnych i w każdym numerze hotelu, pokojów umeblowanych lub pensjonatu.

§ 18. Nadzór nad wykonaniem niniejszych przepisów sprawują władze administracyjne I instancji przy współudziale władz komunalnych.

§ 19. Właściciele hoteli, pokojów umeblowanych i pensjonatów, względnie dzierżawcy winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia, ulegną karze w myśl art. 25 ustawy z dn. 25 lipca 1919 r. (Dz. U. R. P. № 67 poz. 402).

§ 20. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje na przeciąg dwóch lat na obszarze byłych zaborów rosyjskiego i austrjackiego.

^* Z dniem 17 lutego 1924 r. moc obowiązującą nin. rozporządzenia przedłuża się na dalsze dwa lata, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 9 lutego 1924 r. (Dz.U.24.15.145).

Z dniem 9 marca 1926 r. moc obowiązującą nin. rozporządzenia przedłuża się na czas aż do odwołania, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 3 marca 1926 r. (Dz.U.26.23.142).