Dział 3 - Postępowanie wykonawcze. - Przepisy dyscyplinarne dla Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.75.504

Akt utracił moc
Wersja od: 22 sierpnia 1939 r.

DZIAŁ  III.

Postępowanie wykonawcze.

Wykonanie kar dyscyplinarnych.

1.
Wyższy przełożony dyscyplinarny (art. 7) lub władza wojskowa, wymieniona w art. 8 zawiadamia o nałożeniu kary dyscyplinarnej bezpośredniego przełożonego dyscyplinarnego ukaranego, wymieniając czyn, za który nastąpiło ukaranie oraz rodzaj i wysokość nałożonej kary; w przypadku zarządzenia wykonania kary zawiadamia się także o jej wykonaniu.
2.
O ukaraniu dyscyplinarnym za przestępstwo ścigane na wniosek pokrzywdzonego, jego władzy przełożonej lub z oskarżenia prywatnego (art. 12 ust. 3) przełożony dyscyplinarny zawiadamia stawiającego wniosek lub oskarżyciela prywatnego.
3.
O nałożeniu kary dyscyplinarnej w przypadku przewidzianym w art. 42 ust. 1 pkt 3) zwierzchnik sądowo-karny zawiadamia wojskowego prokuratora okręgowego (oficera sądowego).
1.
Dyscyplinarne kary porządkowe oraz kary pozbawienia wolności, nałożone na żołnierza w czynnej służbie wojskowej, ogłasza się w najbliższym rozkazie po odbyciu raportu karnego, a jeżeli nałożenie kary nastąpiło z pominięciem raportu karnego - niezwłocznie po jej nałożeniu. Dyscyplinarne kary na czci ogłasza się po upływie terminu do wniesienia zażalenia z powodu nałożenia kary, a w razie wniesienia takiego zażalenia, dopiero po jego ostatecznym odmownym załatwieniu.
2.
Kary nałożone na szeregowców i starszych szeregowców (równorzędnych) ogłasza się w rozkazie dziennym, odczytywanym na zbiórce, - nałożone na podoficerów (równorzędnych) w dodatku do rozkazu dziennego, podawanym do wiadomości podoficerów w stopniu równym i wyższym, - nałożone na oficerów - w rozkazie oficerskim podawanym do wiadomości oficerów w stopniu równym i wyższym.
3.
Kary ogłasza się zasadniczo w obrębie pododdziału (oddziału), do którego należy ukarany. Wyższy przełożony dyscyplinarny, który nałożył karę dyscyplinarną, może również zarządzić ogłoszenie jej w szerszym zakresie.
1.
Przełożony zarządza wykonanie dyscyplinarnej kary porządkowej lub pozbawienia wolności zasadniczo niezwłocznie po ogłoszeniu kary w rozkazie, jeżeli względy służbowe na to pozwalają.
2.
Jeżeli jednak nałożono karę aresztu średniego, ciężkiego lub garnizonowego na jedną z osób wskazanych w art. 10 pkt 1) w czasie odbywania przez nią ćwiczeń wojskowych, karę taką należy w zasadzie wykonać dopiero po odbyciu przez ukaranego ćwiczeń, chyba, że względy karności wojskowej wymagają niezwłocznego wykonania kary. W tym przypadku karę wykonywa się niezwłocznie, a czas służby zaniedbany przez jej odbywanie ma być odsłużony przez ukaranego bezpośrednio po odbyciu kary.
3.
Wykonanie kary aresztu kabinowego lub garnizonowego przez dowódców okrętów i zespołów może nastąpić dopiero po wyrażeniu zgody przez dowódcę floty na termin rozpoczęcia wykonania kary, a o ile chodzi o dowódców okrętów, statków i zespołów flotylli rzecznej - przez dowódcę flotylli rzecznej.
4.
Dyscyplinarne kary na czci wykonywa się dopiero po upływie terminu do wniesienia zażalenia z powodu nałożenia kary, a w razie wniesienia takiego zażalenia dopiero po jego ostatecznym odmownym załatwieniu.
1.
Wykonanie kary zarządza bezpośredni przełożony dyscyplinarny ukaranego bez względu na to, czy on sam karę nałożył czy też inny przełożony dyscyplinarny. Nie dotyczy to kary nagany ustnej, którą wykonywa przełożony, który ją nałożył.
2.
Komendanci garnizonów (miast), komendanci i oficerowie placu oraz dowódcy okrętów lub zespołu mogą zarządzić wykonanie kary nałożonej przez nich w warunkach art. 8.
3.
Jeżeli po nałożeniu kary, a przed zarządzeniem jej wykonania nastąpiło przeniesienie lub przydział (przydzielenie) ukaranego do innej jednostki - wykonanie kary zarządza nowy przełożony.
1.
Przełożony, zarządzając wykonanie dyscyplinarnych kar porządkowych, powinien dbać o to, aby przez wykonanie tych kar służba nie doznawała uszczerbku.
2.
Jeżeli w czasie wykonywania kary porządkowej nastąpiło ukaranie winnego karą pozbawienia wolności, należy przerwać wykonanie kary porządkowej do czasu odbycia przez ukaranego kary pozbawienia wolności.
1.
Dyscyplinarne kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem aresztu domowego, wykonywa się w aresztach garnizonowych i oddziałowych. W stosunku do załóg okrętów wojennych kary te wykonywa się na okrętach, jeżeli warunki na to pozwalają; w przeciwnym razie kary te wykonywa się na lądzie. Osoby nie będące w czynnej służbie wojskowej, ukarane dyscyplinarną karą pozbawienia wolności, z wyjątkiem kary aresztu domowego, odbywają karę w areszcie garnizonowym, najbliższym miejsca ich pobytu.
2.
Przepisy wydane przez Ministra Spraw Wojskowych określają urządzenie aresztów garnizonowych i oddziałowych, sposób przyjmowania ukaranych do aresztu oraz sposób prowadzenia kontroli nad wykonaniem kary.
1.
W razie ukarania aresztem garnizonowym oficera pełniącego czynną służbę wojskową przełożony dyscyplinarny, który karę nałożył postanawia, czy ukarany ma udać się sam do miejsca zamknięcia, czy też ma być tam odstawiony. Decyzję należy ogłosić w rozkazie oficerskim równocześnie z ogłoszeniem kary.
2.
Osoba nie będąca w czynnej służbie wojskowej, ukarana dyscyplinarną karą pozbawienia wolności, ma stosownie do rozkazu właściwego przełożonego (art. 54) udać się sama do miejsca zamknięcia. W razie niestawienia się w wyznaczonym terminie bez usprawiedliwionych powodów do odbycia kary, przełożony powyższy zarządza doprowadzenie do miejsca zamknięcia:
1)
żołnierzy w stanie spoczynku lub pozostających w stanie nieczynnym - przez organa wojskowe;
2)
innych osób - przez powiatową władzę administracji ogólnej właściwą ze względu na miejsce pobytu tych osób.
1.
Odbywanie aresztu ciężkiego poprzedzają oględziny lekarskie celem stwierdzenia zdolności fizycznej ukaranego do odbycia tej kary.
2.
Jeżeli według orzeczenia lekarza ukarany nie może kary tej odbywać z powodu złego stanu zdrowia, należy wykonanie kary odroczyć lub wykonywaną karę przerwać do czasu powrotu ukaranego do zdrowia.
3.
Jeżeli ze względu na rozmieszczenie oddziałów wojskowych lub też inne szczególne warunki, nie może nastąpić niezwłoczne stwierdzenie przez lekarza zdolności fizycznej ukaranego do odbywania kary aresztu ciężkiego i wskutek tego wykonanie tej kary musiałoby ulec odroczeniu na czas powyżej 24 godzin ze szkodą dla utrzymania karności, właściwy przełożony (art. 54) zarządza niezwłoczne jej wykonanie bez poprzednich oględzin lekarskich ukaranego. Ukarany ma być jednak poddany niezwłocznie oględzinom lekarskim w czasie odbywania kary, jeżeli powstanie tylko możność takiego zbadania.
1.
W czasie wojny, mobilizacji, podczas manewrów, ćwiczeń lub koncentracyj połączonych z czasową zmianą miejsca postoju oraz w braku odpowiednich pomieszczeń przystosowanych do wykonywania dyscyplinarnych kar pozbawienia wolności, można zamienić karę aresztu lekkiego, średniego lub ciężkiego nałożoną na szeregowców i starszych szeregowców (równorzędnych) pełniących czynną służbę wojskową, na karę stójki pod karabinem (szablą).
2.
Karę aresztu lekkiego zamienia się w stosunku: jeden dzień aresztu lekkiego na jedną godzinę stójki pod karabinem (szablą) na baczność. Karę aresztu średniego zamienia się w stosunku: jeden dzień aresztu średniego na dwie godziny stójki pod karabinem (szablą) na baczność z przerwą co najmniej godzinną po odbyciu pierwszej godziny kary. Karę aresztu ciężkiego zamienia się w stosunku: jeden dzień aresztu ciężkiego na dwie godziny stójki w pełnym rynsztunku polowym pod karabinem (szablą) na baczność, z przerwą co najmniej godzinną po odbyciu pierwszej godziny kary.
3.
W jednym dniu może być zastosowana tylko 1 godzina stójki pod karabinem (szablą) zamiast kary aresztu lekkiego, albo 2 godziny stójki pod karabinem (szablą) zamiast kary aresztu średniego lub ciężkiego.
4.
Karę stójki należy zarządzać tylko w miejscach nieuczęszczanych przez osoby cywilne; wykonanie kary stójki zastępującej areszt ciężki powinny poprzedzać oględziny lekarskie, celem stwierdzenia zdolności fizycznej ukaranego do odbycia tej kary.
5.
Zamiany kar aresztu na stójkę pod karabinem (szablą) nie stosuje się do kobiet.

Ewidencja kar i zażaleń.

1.
Dla użytku władz wojskowych prowadzi się ewidencję kar, do której wpisuje się kary dyscyplinarne (z wyjątkiem kary nagany ustnej) oraz ostrzeżenia.
2.
Przepisy wydane przez Ministra Spraw Wojskowych określają sposób prowadzenia ewidencji kar, przełożonych którzy ją prowadzą oraz kontrolę tej ewidencji.
1.
Kary dyscyplinarne oraz ostrzeżenia wykreśla się z ewidencji kar i innych dokumentów osobistych (okresowe uzupełnienia do kart kwalifikacyjnych) tak, by stały się one nieczytelne w przypadkach:
1)
mianowania żołnierza zawodowym podoficerem (starszym marynarzem) lub podoficera - oficerem;
2)
po upływie dwóch lat od wykonania kary nałożonej na szeregowca lub podoficera, jeżeli w tym czasie nie był on karany sądownie lub dyscyplinarnie;
3)
przy mianowaniu oficera oficerem sztabowym lub generałem (admirałem));
4)
po upływie trzech lat od wykonania kary nałożonej na oficera, jeżeli w tym czasie nie był on karany sądownie, w drodze orzeczenia oficerskiego sądu honorowego i dyscyplinarnie.
2.
Ukaranie żołnierza karą nagany ustnej w okresach wymienionych w ust. 1 pkt 2) lub 4) nie stanowi przeszkody do wykreślenia kary z ewidencji.
3.
Kary dyscyplinarne ulegają również wykreśleniu w razie uchylenia ich, lub darowania kary.
4.
Ostrzeżenia ulegają wykreśleniu po upływie okresu poprawy.
1.
Wykreślenie kary zarządza z urzędu przełożony, który prowadzi ewidencję kar.
2.
Wykreślenie kary pociąga za sobą ten skutek, iż ukaranego, którego dotyczy wykreślona kara, uważa się za niekaranego.
3.
Wykreślenie ostrzeżenia pociąga za sobą ten skutek, że ostrzeżenie uważa się za niebyłe.