Przepisy dla obsługujących kotły parowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.53.370

Akt utracił moc

Wersja od: 24 maja 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYŚLU I HANDLU

z dnia 20 marca 1923 r.

w przedmiocie przepisów dla obsługujących kotły parowe.

Na zasadzie ustawy z dnia 31 maja 1921 r. o nadzorze nad kotłami parowem! (Dz. U. R. P. № 50, poz. 303) oraz ustawy z dn. 6 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. № 108 poz. 736), uzupełniając rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 8 listopada 1921 r. (Dz. U. R. P. № 103, poz. 744) zarządza się co następuje:

I.

Zakres i przedmiot przepisów.

§ 1. Obsługujący kotły parowe jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy kotła powierzonego jego obsłudze.

§ 2. Do obowiązków obsługujących kotły parowe należy:

A) przy ogólnym dozorze:

1) w kotłowni nie przechowywać przedmiotów nie przeznaczonych do obsługi kotła, 2) ludzi obcych do kotłowni nie wpuszczać bez zezwolenia zwierzchnika, 3) przyrządy i narzędzia do obsługi kotła utrzymywać w porządku i gotowości do użycia, 4) manometry i wodowskazy dobrze oświetlać, 5) kiedy ogień jest w palenisku posterunku nie opuszczać bez pozostawienia zastępcy, 6) jeżeli kocioł lub jego urządzenia nie są w porządku, zawiadomić zwierzchnika, 7) nie zajmować się inną robotą prócz potrzebnej dla obsługi kotła.

B) przy rozpalaniu kotła:

1) zasuwę dymową otworzyć, 2) sprawdzić czy poziom wody w kotle wznosi się przynajmniej do wysokości oznaczonej strzałką przy wodowskazie, 3) sprawdzić ruchliwość kurków wodowskazowych i manometru przytem zauważyć czy wskazówka manometra opada do zera, 4) przy opalaniu ropą lub gazami najpierw rzucić podpał a następnie ostrożnie puścić gaz lub ropę, 5) parę podnosić powoli.

C) w czasie pracy kotła:

1) zawory i kurki otwierać powoli, 2) poziom wody utrzymywać możliwie jednaki i nie niżej oznaczonego strzałką przy wodowskazie, 3) wodowskazy i zawory bezpieczeństwa codziennie przedmuchiwać, 4) urządzenia zasilające używać naprzemian, 5) ciśnienie pary utrzymywać możliwie równe i nie wyższe jakie jest oznaczone na manometrze czerwoną kreską, 6) uważać żeby zawory bezpieńczeństwa puszczały parę kiedy wskazówka na manometrze przechodzi czerwoną kreskę, 7) reperacji żadnych przy kotle nie wykonywać, 8) przy końcu pracy kotła ogień możliwie wypalić, kocioł zasilić do wysokości ponad strzałkę 'przy wodowskazie, zawór dla- pary i zasuwę dymową zamknąć. Ogień wyrzucić, dopływ gazu lub ropy przerwać kiedy: 9) ciśnienie pary w kotle mimo zasilania wodą, wypuszczania pary i przytłumienia ognia wzrośnie na manometrze ponad czerwoną kreskę., 10) poziom wody w kotle mimo zasilania nie da się; utrzymać na wysokości oznaczonej strzałką przy wodowskazie, 11) nie działają (odmówią) urządzenia zasilające, 12) nie działają (odmówią) zawory bezpieczeństwa, 13) pojawią się. nieszczelności szwów, wypukliny blach, rozżarzenie blach, wogóle oznaki niebezpieczeństwa, 14) o zatrzymaniu kotła z tych powodów zaraz zawiadomić zwierzchnika.

D) przy zatrzymaniu pracy kotła:

1) wodę wypuszczać wtedy kiedy ciśnienie pary spadło do jednej atmosfery i obmurze dostatecznie ostygło.

E) przy czyszczeniu kotła:

1) przed wejściem do kotła oddzielić go od sąsiednich kotłów czynnych przez wyjęcie części łączących dla pary i wody lub założenie między nie ślepych krążków, 2) przed wejściem do kanałów dymowych dobrze je przewietrzyć, 3) kamień odbijać ostrożnie i nieostremi narzędziami, 4) obejrzeć starannie blachy, szwy, połączenia, obmurze i o stanie kotła zawiadomić zwierzchnika.

F) w czasie pożaru kotłowni:

1) ogień z paleniska wyrzucić lub przerwać dopływ do niego gazu lub ropy, 2) wypuszczać na kotłownię parę.

II.

Postanowienia karne.

§ 3. Za nieprzestrzeganie bezpieczeństwa pracy kotła wogóle, a w szczególności za: 1) wpuszczanie obcych ludzi do kotłowni, 2) niezawiadomienie zwierzchnika o oznakach niebezpieczeństwa kotła, 3) wyjście z kotłowni bez zostawienia zastępcy kiedy ogień jest na ruszcie, 4) niewykonanie zarządzeń wydanych przez organa dozoru kotłów i 5) za dodatkowe obciążenie zaworów bezpieczeństwa lub ich zaklinowanie, winni będą karani aresztem i grzywną w myśl art. 5 ustawy z dnia 31 maja 1921 r. (Dz. U. R. P. № 50 poz. 303), o ile obowiązujące ustawy karne nie przewidują surowszych kar za powyższe czyny.