Rozdział 3 - Zmiany w ustroju sądów wojskowych. - Przekazanie do właściwości sądów wojskowych spraw o niektóre przestępstwa oraz zmiana ustroju sądów wojskowych i wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w czasie obowiązywania stanu wojennego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.29.157

Akt utracił moc
Wersja od: 1 września 1985 r.

Rozdział  III

Zmiany w ustroju sądów wojskowych.

1.
Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego może tworzyć poza siedzibą wojskowego sądu okręgowego (sądu równorzędnego) ośrodki zamiejscowe tego sądu, a poza siedzibą wojskowego sądu garnizonowego - wydziały zamiejscowe tego sądu, określając ich siedzibę i organizację.
2.
Obszar właściwości sądów wojskowych określa Prezes Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.
1.
Wojskowy sąd okręgowy (sąd równorzędny) jest sądem wyższym w stosunku do wojskowych sądów garnizonowych, działających na obszarze jego właściwości.
2.
Szef wojskowego sądu okręgowego (sądu równorzędnego) sprawuje nadzór w sprawach sądów nad wojskowymi sądami garnizonowymi, działającymi na obszarze właściwości tego sądu.
1.
Na stanowiska sądziów i asesorów sądów wojskowych mogą być na czas obowiązywania stanu wojennego powołani również oficerowie rezerwy powołani do czynnej służby wojskowej w trybie art. 110 ust. 1 w związku z art. 237 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1979 r. Nr 18, poz. 111).
2.
Na stanowiska, o których mowa w ust. 1, mogą być powołani oficerowie, którzy nie spełniają wymagań określonych w art. 24 § 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166), jeżeli posiadają odpowiednie przygotowanie do objęcia tych stanowisk. W takich wypadkach art. 24 § 4 ustawy nie stosuje się.
3.
Oficerowie rezerwy powołani na stanowiska, o których mowa w ust. 1, nie mogą przewodniczyć sądowi orzekającemu w sprawach rozpoznawanych w trybie postępowania doraźnego.
4.
Prezes Izby Wojskowej może upoważnić szefów wojskowych sądów okręgowych (sądów równorzędnych) do powoływania i odwoływania asesorów w sądach wojskowych oraz do powierzania im pełnienia czynności sędziowskich.

Jeżeli dobro służby tego wymaga, można bezterminowo delegować sędziego Izby Wojskowej Sądu Najwyższego do pełnienia czynności w innym sądzie wojskowym, a sędziego sądu wojskowego - do pełnienia czynności sędziowskich w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego albo do pełnienia obowiązków sędziowskich i czynności administracyjnych w innym sądzie wojskowym, nawet bez ich zgody.

1.
Zawiesza się moc obowiązującą przepisów art. 48 § 2 i 5 oraz art. 49 i 50 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. Nr 23, poz. 166).
2.
Ławników wyznacza do udziału w sprawie dowódca jednostki wojskowej. Przepisy art. 48 § 1 i 3 ustawy wymienionej w ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Sędzia sądu wojskowego może występować na rozprawie bez łańcucha z godłem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.