Przekazanie czynności zniesionych państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami Funduszowi Bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.22.167

Akt jednorazowy
Wersja od: 17 marca 1934 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 15 marca 1934 r.
w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Sprawiedliwości, Skarbu, Spraw Wojskowych i Komunikacji w sprawie przekazania czynności zniesionych państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami Funduszowi Bezrobocia.

Na podstawie art. 2 ust. 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o zniesieniu państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami (Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 621) zarządza się co następuje:
Funduszowi Bezrobocia przekazuje się czynności, należące dotychczas do kompetencji państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami, a wynikające z przepisów następujących ustaw i rozporządzeń:
1)
art. 23 ustawy z dnia 11 kwietnia 1924 r. o ochranie lokatorów (Dz. U. R. P. Nr. 39, poz. 406), zmienionego ustawą z dnia 27 marca 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 30, poz. 185), ustawą z dnia 28 listopada 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 100, poz. 894) oraz ustawą z dnia 7 listopada 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 105, poz. 808);
2)
§ 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 29 grudnia 1926 r., wydanego w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Spraw Wojskowych w celu wykonania ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o podatku od lokali (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr. 12, poz. 95);
3)
§ 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 1931 r. o podatku wojskowym (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 697);
4)
rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 106, poz. 911), w brzmieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 231), ustawy z dnia 22 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 229), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 czerwca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 45, poz. 349) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 102, poz. 794);
5)
rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 13 czerwca 1930 r. o rejestracji, kontroli i udzielaniu świadczeń z powodu braku pracy pozostającym bez pracy pracownikom umysłowym (Dz. U. R. P. Nr. 54, poz. 459);
6)
art. art. 57, 58 i 59 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o zaopatrzeniu inwalidzkiem (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 238) w brzmieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 października 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 86, poz. 669);
7)
rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej i Ministra b. Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Skarbu z dnia 15 listopada 1921 r. o obowiązku zatrudniania ciężko poszkodowanych inwalidów wojennych (Dz. U. R. P. Nr. 94, poz. 699) w brzmieniu rozporządzenia z dnia 19 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 1047) oraz rozporządzenia z dnia 10 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 63, poz. 620);
8)
rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych, Ministra Pracy i Opieki Społecznej, Ministra Skarbu oraz Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 22 listopada 1921 r. o obsadzaniu wolnych miejsc pracy w zakładach samorządowych oraz prywatnych, subwencjonowanych i koncesjonowanych przez Państwo (Dz. U. R. P. Nr. 96, poz. 707) i
9)
rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 28 listopada 1933 r. w sprawach taryfowych (Dz. Taryf i Zarządzeń Kolejowych z 1933 r. Nr. 77, poz. 603) i stanowiącej załącznik do niego taryfy osobowej, bagażowej i ekspresowej Polskich Kolei Państwowych na obszarach Rzeczypospolitej Polskiej i Wolnego Miasta Gdańska.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.