Przejściowy tryb nabywania uprawnień pielęgniarki (pielęgniarza).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.44.410

Akt utracił moc

Wersja od: 4 października 1950 r.

DEKRET

z dnia 21 września 1950 r.

o przejściowym trybie nabywania uprawnień pielęgniarki (pielęgniarza).

Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 21 lipca 1950 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 29, poz. 271) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:

Art.  1.

Osoby, posiadające obywatelstwo polskie, uzyskują tytuł pielęgniarki (pielęgniarza) oraz stałe prawo wykonywania praktyki pielęgniarskiej określone w ustawie z dnia 21 lutego 1935 r. o pielęgniarstwie (Dz. U. R. P. Nr 27, poz. 199), jeżeli w terminie do dnia 31 grudnia 1958 r. złożą z wynikiem pomyślnym egzamin przewidziany w niniejszym dekrecie.

Art.  2.

1. Do egzaminu mogą być dopuszczone osoby, które:

1) posiadają wykształcenie na poziomie 7 klas szkoły podstawowej,

2) ukończyły 20 lat, a nie przekroczyły 50 lat życia,

3) korzystają z pełni praw obywatelskich,

4) posiadają nieskazitelną przeszłość i wykazują odpowiednią postawę społeczną,

5) posiadają odpowiednie warunki fizyczne,

6) były zatrudnione w zakładach leczniczych przy pielęgnowaniu chorych:

a) przez okres pięciu lat, a ponadto ukończą trzymiesięczny kurs szkoleniowy (art. 5) albo

b) przez okres trzech lat, w tym po sześć miesięcy na oddziałach szpitalnych: wewnętrznym, chirurgicznym i pediatrycznym oraz w ośrodku zdrowia, a ponadto ukończyły zorganizowany przez stowarzyszenie "Polski Czerwony Krzyż" bądź przez służbę zdrowia wojskową lub bezpieczeństwa publicznego sześciomiesięczny kurs dla młodszych pielęgniarek, albo

c) przez okres dwóch lat po uprzednim ukończeniu sześciomiesięcznego kursu dla młodszych pielęgniarek, zorganizowanego przez stowarzyszenie "Polski Czerwony Krzyż" bądź przez służbę zdrowia wojskową lub bezpieczeństwa publicznego, jeżeli zatrudnienie było połączone z systematycznym doszkalaniem w zakresie wiadomości teoretycznych, albo też

d) przez okres dwóch lat po uprzednim ukończeniu za granicą szkoły pielęgniarstwa, obejmującej co najmniej jednoroczne nauczanie, a ponadto ukończą trzymiesięczny kurs szkoleniowy (art. 5).

2. W przypadkach uzasadnionych Minister Zdrowia może na wniosek komisji kwalifikacyjnej dopuścić do egzaminu osoby, które:

1) przekroczyły 50 lat życia,

2) były zatrudnione w zakładach leczniczych przy pielęgnowaniu chorych przez okres krótszy, niż określony w ust. 1 pkt 6.

Art.  3.

1. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi) powołują komisje kwalifikacyjne, które decydują o dopuszczeniu kandydatów na kurs szkoleniowy.

2. Decyzje komisji kwalifikacyjnych są ostateczne.

3. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi) organizują stały nadzór nad działalnością komisji kwalifikacyjnych.

Art.  4.

W celu przeprowadzenia egzaminów na pielęgniarki (pielęgniarzy) powołuje się komisje egzaminacyjne przy prezydiach wojewódzkich rad narodowych oraz Rad Narodowych m. st. Warszawy i m. Łodzi.

Art.  5.

Skład komisji kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych, ich uprawnienia i tryb postępowania, program i terminy egzaminów oraz program kursu szkoleniowego ustali Minister Zdrowia.

Art.  6.

Minister Zdrowia na wniosek komisji kwalifikacyjnej może nadać tytuł pielęgniarki (pielęgniarza) oraz stałe prawo wykonywania praktyki pielęgniarskiej, określone w powołanej w art. 1 ustawie, osobom, które w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 maja 1950 r. złożyły egzamin według zasad określonych w dekrecie z dnia 11 kwietnia 1947 r. w sprawie praktyki pielęgniarskiej (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 141).

Art.  7.

Minister Zdrowia może zastosować odpowiednio przepisy niniejszego dekretu do cudzoziemców.

Art.  8.

Wykonanie dekretu porucza się Ministrowi Zdrowia.

Art.  9.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.