Przedterminowe zwolnienia osób, odbywających karę pozbawienia wolności z mocy wyroków wojskowych sądów karnych.
Dz.U.1928.72.655
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAW WOJSKOWYCH
z dnia 6 lipca 1928 r.
w sprawie przedterminowego zwolnienia osób, odbywających karę pozbawienia wolności z mocy wyroków wojskowych sądów karnych.
A) oficerów, odbywających wszelkie kary pozbawienia wolności,
B) szeregowych i innych osób, skazanych wyrokami wojskowych sądów karnych, odbywających kary;
1) bezterminowego (dożywotniego) pozbawienia wolności, lub terminowego w wymiarze ponad lat sześć,
2) pozbawienia wolności w wymiarze poniżej lat 6, wyznaczonego wskutek aktów łaski, zamiast kary: śmierci, bezterminowego (dożywotniego) pozbawienia wolności, lub terminowego pozbawienia wolności ponad 6 lat,
3) pozbawienia wolności - bez względu na jego wymiar - za przestępstwa, przewidziane:
a) w art. 46, 47, 54 (o ile jest zbrodnią), 55, 56 (o ile jest zbrodnią), 57, 67, 68, 69, 70, 79, 80, 81 (także w warunkach, przewidzianych w art. 82), 83, 84 - 88, 90 - 95, 104, 108, i 123 Kodeksu Karnego Wojskowego,
b) w art. 99-119, 122, 123, 125, 126, 128-132, 135, 222, 455 p. 8 i 457 cz. 2 Kodeksu Karnego z 1903 r., oraz w art. 562 i 563 tego kodeksu, jeżeli czyn popełniono przez wybuch,
c) w art. 1 - 11 i 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpiegostwo i niektóre inne przestępstwa przeciw Państwu (Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 160),
d) w art. 105 ustawy z dnia 23 maja 1924 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr. 46, poz. 458).
Prócz wypadków, przewidzianych wyżej, Minister Spraw Wojskowych decyduje o przedterminowem zwolnieniu, jeśli w poszczególnej sprawie to sobie zastrzegł.
Są oni również władni wydawać decyzje w wypadkach, przewidzianych § 1 niniejszego rozporządzenia, o ile Minister Spraw Wojskowych w poszczególnej sprawie do tego ich upoważni.
W wypadkach, wymienionych w ustępach poprzednich niniejszego paragrafu, właściwym jest dowódca właściwy dla tego wojskowego sądu okręgowego (sądu admiralskiego), który orzekł w pierwszej instancji, względnie w którego okręgu znajduje się sąd rejonowy (marynarski), który wydał wyrok w pierwszej instancji. Właściwy dowódca decyduje po wysłuchaniu wniosku prokuratora wojskowego.
Prośbę może wnieść skazany, jego obrońca lub pełnomocnik, małżonek, krewni i powinowaci w linji wstępnej i zstępnej, rodzeństwo, ustawowi zastępcy (opiekunowie, kuratorowie) i wychowawcy.
Prośby innych osób mogą stanowić powód do rozważenia sprawy z urzędu.
Skazany, odbywający karę w więzieniu wojskowem, o ile jest szeregowym, może zgłosić prośbę tylko przy raporcie ustnie. Prośba o przedstawienie go w tym celu do raportu musi być uwzględniona.
Skazany, odbywający karę w więzieniu, podlegającem władzom cywilnym, może zgłosić prośbę także urzędnikowi zarządu lub nadzoru więziennego.
Do tego komendanta (zarządu) należy kierować wszystkie prośby, zgłoszone u prokuratorów wojskowych i u władz przełożonych skazanego.
Co do sprawowania się skazanego w więzieniu należy dołączyć opinję zarządów więzień, w których skazany odbywał poprzednio część kary.
Jeżeli po wysłaniu opinji przychylnej zajdą lub wyjdą najaw okoliczności, uzasadniające zmianę opinji, komendant (zarząd) więzienia zawiadomi o tem właściwego prokuratora wojskowego. Prokurator ten, jeśli już przesłał swój wniosek władzy właściwej, skieruje do niej niezwłocznie otrzymane zawiadomienie, oświadczając, czy wniosek swój podtrzymuje.
Prośbę, zgłoszoną przed terminem, przewidzianym w art. 149 cz. 5 Kodeksu Karnego Wojskowego, odrzuca komendant (zarząd) więzienia.
Zażalenie, na taką decyzję komendanta więzienia wojskowego jest dopuszczalne tylko wedle wojskowych przepisów o zażaleniach, na decyzję zaś zarządu więzienia, podlegającego władzom cywilnym - tylko w trybie nadzoru służbowego.
Przepis o zachowaniu terminu, przewidzianego w art. 149 cz. 5 Kodeksu Karnego Wojskowego nie będzie miał zastosowania, o ile poprzednia prośba o przedterminowe zwolnienie została odrzucona, albo odmownie załatwiona jedynie z powodu jej przedwczesności wedle poprzednich przepisów o zwolnieniu przedterminowem (tymczasowem zwolnieniu, warunkowem zwolnieniu).
Postanowienia niniejszego paragrafu mają również zastosowanie do próśb wniesionych przez osoby nieuprawnione, jeśli prośbą nie da powodu do rozważenia sprawy z urzędu.
Prokurator przy wojskowym sądzie okręgowym odrzuca prośbę, jeśli jest przedwczesną, albo jeśli wniosła ją osoba nieuprawniona, a prokurator nie widzi powodu do rozważenia sprawy z urzędu; decyzja nie ulega zaskarżeniu. W innych wypadkach prokurator wojskowy - po uzupełnieniu dochodzeń, jeśli uzna je za potrzebne - przedstawi sprawę ze swoim wnioskiem do decyzji właściwemu dowódcy lub przedłoży ją Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, zależnie od właściwości, określonej w §§ 1 i 2 niniejszego rozporządzenia.
Jeśli wyrok Wydał wojskowy sąd rejonowy (sąd marynarski), prokurator wojskowy może według własnego uznania zażądać opinji właściwego dowódcy dla tego sądu przed postawieniem wniosku co do zwolnienia.
Właściwy dowódca dla wojskowego sądu okręgowego (sądu admiralskiego) poweźmie według własnego uznania decyzję co do zwolnienia w sprawie, przedstawionej mu przez prokuratora wojskowego. Decyzja właściwego dowódcy nie ulega zaskarżeniu.
Jeżeli właściwy dowódca nie zgodzi się z wnioskiem prokuratora wojskowego, przedłoży niezwłocznie sprawę Ministrowi Spraw Wojskowych do rozstrzygnięcia.
Odmowa prośbie skazanego, jego obrońcy lub pełnomocnika powoduje powyższy skutek co do prośby wszystkich osób. Odmowa prośbie innej osoby powoduje ten skutek co do próśb wszystkich osób, wyjąwszy prośby skazanego, jego obrońcy lub pełnomocnika.
Nakazu zawiadamiania nie wydaje się, jeżeli skazany po zwolnieniu zostaje odesłany do formacji wojskowej, a okres, po którym uważa się karę za odbytą, jest krótszy od okresu, pozostającego mu do odsłużenia czynnie w wojsku.
Nakazu zawiadamiania można nie wydawać, jeśli okres, po którym karę uważa się za odbytą, nie przekracza roku, albo po dopełnieniu obowiązku służby wojskowej nie będzie przekraczał roku, a ze względu na szczególne okoliczności niema wątpliwości, że zwolniony będzie się prowadził dobrze.
Nakaz zawiadamiania można na prośbę zwolnionego cofnąć, jeśli na wolności prowadzi się on dobrze najmniej przez dwa lata.
Komendant (zarząd) więzienia, wypuszczając skazanego na wolność, powiadomi go o obowiązkach co do sprawowania się, o obowiązkach meldunkowych i skutkach ich zaniedbania, o ile został wydany nakaz zawiadamiania o miejscu pobytu, oraz zawiadomi o zwolnieniu i jego warunkach (art. 148 Kodeksu Karnego Wojskowego) dowódcę formacji, do której zwolniony zostaje odesłany lub posterunek (komisarjat) policji państwowej, właściwy dla miejscowości, do której udaje się zwolniony, nie pozostający w czynnej służbie wojskowej.
Komendanci (zarządy) więzień są obowiązani przedstawiać takie wnioski co do skazanych, którzy czynią zadość warunkom przedterminowego zwolnienia (§ 7).
Naczelny Prokurator Wojskowy i prokuratorzy przy wojskowych sądach okręgowych mogą komendantom więzień wojskowych, podlegających ich nadzorowi penitencjarnemu wydawać w tym zakresie zlecenia w poszczególnych sprawach.
Dochodzenia celem przygotowania wniosku wolno rozpocząć już przed terminem, określonym w § 8 niniejszego rozporządzenia.
Ten prokurator wojskowy może przed skierowaniem sprawy do właściwej władzy, która zarządziła przedterminowe zwolnienie (§ 16), zarządzić wypuszczenie przytrzymanego na wolność.
Tymczasowe przytrzymanie zalicza się na poczet kary.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »