Prywatne szkoły wyższe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.13.89

Akt utracił moc

Wersja od: 26 lutego 1937 r.

USTAWA

z dnia 22 lutego 1937 r.

o prywatnych szkołach wyższych.

Art.  1.

(1) Za prywatne szkoły wyższe w rozumieniu ustawy niniejszej uważa się prywatne szkoły wyższe, nie objęte ustawą z dnia 15 marca 1933 r. o szkołach akademickich (Dz. U. R. P. Nr 29, poz. 247). Szkoły te mają na celu nie tylko kształcenie i wychowanie młodzieży na świadomych swych obowiązków obywateli Rzeczypospolitej, ale także przyczynianie się do rozwoju odpowiednich gałęzi wiedzy.

(2) Ilekroć ustawa niniejsza używa określenia "szkoła wyższa", rozumieć należy pod tym prywatną szkołę wyższą, nie objętą postanowieniami ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o szkołach akademickich.

Art.  2.

Opiekę i nadzór nad szkołami wyższymi sprawuje bezpośrednio Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Art.  3.

(1) Na założenie szkoły wyższej wymagane jest zezwolenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

(2) Zezwolenie na założenie szkoły wyższej może być udzielone tylko osobie prawnej, mającej siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem:

a) przedstawienia celem zatwierdzenia statutu szkoły, odpowiadającego wymaganiom dydaktycznym i naukowym, określającego cele i ustrój szkoły oraz czyniącego zadość innym wymaganiom niniejszej ustawy,

b) przysposobienia szkoły do pracy naukowo-twórczej przez zapewnienie jej nauczycieli o odpowiednich kwalifikacjach i należytego wyposażenia,

c) zapewnienia szkole odpowiedniego lokalu, urządzeń i pomocy naukowych,

d) wykazania, że środki utrzymania szkoły będą wystarczające.

(3) Zezwolenie na otwarcie szkoły traci moc, jeżeli w ciągu roku od jego wydania szkoła nie zostanie otwarta lub jeżeli Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego orzeknie przed otwarciem szkoły, że właściciel przestał czynić zadość jednemu z warunków, określonych w pkt b), c) lub d) ustępu poprzedzającego.

Art.  4.

(1) Władzami szkoły wyższej są dyrektor szkoły i rada szkoły. W skład rady szkoły wchodzą dyrektor, nauczyciele i przedstawiciel właściciela szkoły. Statut szkoły wyższej może przewidywać udział w radzie szkoły. znawców odpowiednich dziedzin wiedzy lub innych osób.

(2) Statut szkoły wyższej określa kompetencje dyrektora, rady szkoły i właściciela szkoły, obowiązki właściciela w zakresie dostarczenia szkole środków materialnych oraz warunki zwinięcia szkoły przez właściciela.

(3) Statut szkoły wyższej ustala również zasady odpowiedzialności dyscyplinarnej dyrektora (nauczycieli), organizację władz dyscyplinarnych szkoły oraz postępowania dyscyplinarnego.

Art.  5.

Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zatwierdza, po wysłuchaniu opinii resortowo zainteresowanych ministrów, program studiów i egzaminów w szkołach wyższych; nadto Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego zatwierdza roczny program nauk oraz skład komisji egzaminacyjnej, przy czym może delegować swego przedstawiciela na egzaminy dyplomowe.

Art.  6.

Szkoła wyższa obowiązana jest składać Ministrowi Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego sprawozdania roczne oraz wszelkie inne, wymagane od niej dane, dotyczące jej działalności.

Art.  7.

(1) Dyrektora, jego zastępcę i nauczycieli zatwierdza Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, przy czym dyrektora i jego zastępcę na okres trzyletni.

(2) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zażądać usunięcia dyrektora lub nauczyciela, jeżeli uzna, że:

a) wywiera na słuchaczy szkodliwy wpływ,

b) nie przestrzega obowiązujących przepisów i postanowień statutu szkoły,

c) winien jest rażącego zaniedbania obowiązków dyrektora lub nauczyciela.

(3) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zawiesić w czynnościach dyrektora lub nauczycieli w przypadkach, przewidzianych w ustępie poprzedzającym.

(4) Przed zażądaniem usunięcia dyrektora (nauczyciela) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego podaje do jego wiadomości zarzuty, wyznaczając mu zarazem stosowny termin do udzielenia wyjaśnień.

Art.  8.

Statut określa warunki przyjmowania słuchaczy szkół wyższych.

Art.  9.

Przepisy dyscyplinarne dla słuchaczy ustala statut szkoły.

Art.  10.

Absolwenci szkoły wyższej otrzymują świadectwa lub dyplomy, określające zakres wiedzy, zdobytej w tej szkole.

Art.  11.

Słuchacze szkół wyższych zakładać mogą w obrębie szkoły stowarzyszenia, działające pod nadzorem szkoły. Rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego ustala warunki i tryb zakładania tych stowarzyszeń oraz ich rozwiązywania, zgłaszania lub też rejestracji, zatwierdzania statutów i dokonywania ich zmiany, uzyskiwania przez stowarzyszenie osobowości prawnej, sposób i zakres sprawowania nadzoru i opieki nad nimi, jako też odpowiedzialności członków zarządu za działalność stowarzyszeń.

Art.  12.

(1) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zamknąć szkołą wyższą, jeżeli uzna, że:

a) poziom nauczania w szkole jest nie wystarczający,

b) szkoła nie przestrzega obowiązujących przepisów lub postanowień statutu,

c) nauczanie odbywa się w duchu nielojalnym w stosunku do Państwa, lub też szkoła nie przeciwdziała skutecznie szkodliwym pod względem wychowawczym wpływom na słuchaczy,

d) szkoła nie rozwija działalności naukowo- twórczej,

e) właściciel przestał czynić zadość jednemu z warunków, określonych w art. 3 ust. (2) pkt b), c) i d).

(2) Przed wydaniem orzeczenia, zamykającego szkołę, Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego podaje do wiadomości właściciela i dyrektora szkoły zarzuty, wyznaczając im równocześnie stosowny termin do udzielenia wyjaśnienia.

Art.  13.

Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może zawiesić czynności szkoły wyższej oraz może zarządzić czasowe jej zamknięcie, w całości lub w częściach, jeżeli uzna, że względy wychowawcze tego wymagają. Decyzja taka może być połączona z zarządzeniem nowych wpisów po otwarciu przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Szkoły lub jej części.

Art.  14.

W razie zwinięcia lub zamknięcia szkoły wyższej akta i pieczęcie szkolne powinny być złożone w instytucji, wskazanej przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Art.  15.

(1) Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego może na wniosek właściciela szkoły wyższej nadać jej osobowość prawną, ustalając zarazem jej ustrój oraz Kompetencje jej organów.

(2) Nad gospodarką finansową szkoły, posiadającej osobowość prawną, sprawuje nadzór komisja kontrolująca, w której skład nie mogą wchodzić osoby, wykonywające zarząd majątkiem lub gospodarką finansową, szkoły lub też będące członkami organów szkoły, zarząd ten wykonywających. W razie odmowy władz szkoły zastosowania się do żądań komisji, rozstrzyga ostatecznie Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Art.  16.

Szkoły wyższe, istniejące w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej, są obowiązane w przeciągu roku wypełnić warunki, wskazane w art. 3 ust. (2). Szkoły, które nie uczynią zadość powyższym wymaganiom, będą zamknięte w terminie, oznaczonym pi-zez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, o ile nie uzyskają orzeczenia, przewidzianego w art. 2 ustawy z dnia 11 marca 1932 r. o prywatnych szkołach oraz zakładach naukowych i wychowawczych (Dz. U. R. P. Nr 33, poz. 343), stwierdzającego spełnienie warunków, wymaganych przez tę ustawę do otwarcia szkoły.

Art.  17.

Ustawa niniejsza nie dotyczy wyższych seminariów duchownych, utrzymywanych na mocy art. XIII ust. 2) Konkordatu, zawartego pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską, podpisanego w Rzymie dnia 10 lutego 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr 72, poz. 501), katolickich zakładów teologicznych oraz szkół artystycznych.

Art.  18.

Z dniem wejścia w życie ustawy niniejszej tracą moc obowiązującą wszystkie przepisy, wydane w sprawach, uregulowanych ustawą niniejszą.

Art.  19.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Art.  20.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.