Prowizorjum budżetowe za czas od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 r.
Dz.U.1923.66.511
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 15 czerwca 1923 r.
o prowizorjum budżetowem za czas od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 r.
Upoważnia się Rząd do czynienia wydatków państwowych w czasie od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 r. w wysokości kredytów, przyznanych w art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1923 r. (Dz. U. R. P. № 22, poz. 138), oraz w wysokości kredytów dodatkowych, przyznanych w okresie od 1 stycznia do 31 marca 1923 r. na mocy art. 2 powołanej ustawy oraz art. 1 ustawy z dnia 24 marca 1923 r. o pierwszem dodatkowem prowizorjum budżetowem za czas od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 38, poz. 253) i art. 1 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. o drugiem dodatkowem prowizorjum budżetowem za czas od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 66, poz. 510).
Przekroczenie kredytów prowizorycznych, ustalonych w art. 1, może nastąpić tylko w razie dalszego wzrostu drożyzny w granicach 100% tych kredytów.
Wyjątek stanowią:
Zmiany budżetowe, o których mowa w ustępie poprzednim, mogą być dokonane za uprzednią zgodą Ministra Skarbu ponad granicę, ustaloną w ustąpię pierwszym.
Otwieranie nowych kredytów może nastąpić tylko na wniosek Ministra Skarbu, zatwierdzony w drodze ustawodawczej.
Upoważnia się Ministra Skarbu ds otwarcia w prowizorjum budżetowem za czas od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 r. w części 16 "Ministerstwo Robót Publicznych" kredytu dodatkowego w kwocie 3.000.000.000 mk. z przeznaczeniem na koszty dokończenia budowy kolonji urzędniczych na Mokołowie i Żoliborzu.
Wymienione w art. 1, 2 i 3 wydatki państwowe maja. być dokonywane na poczet konstytucyjnie mającego się zatwierdzić budżetu na r. 1923.
Upoważnia się Rząd do pokrycia wydatków państwowych w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 1923 r. dochodami państwowemi, przewidzianemi w preliminarzu na rok 1922, przy uwzględnieniu podwyżki tych dochodów, oraz dochodami, opartemi na nowych tytułach prawnych.
Minister Skarbu upoważniony jest do przedsiębrania operacji finansowych celem pokrycia wymienionych w art. 1, 2 i 3 wydatków, nie znajdujących pokrycia w dochodach państwowych.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 kwietnia 1923 r.