Prowadzenie rzemiosła kominiarskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.5.40

Akt utracił moc
Wersja od: 27 lutego 1969 r.

ROZPORZĄDZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU DROBNEJ WYTWÓRCZOŚCI
z dnia 10 lutego 1969 r.
w sprawie prowadzenia rzemiosła kominiarskiego.

Na podstawie art. 9 ust. 2 i art. 41 ust. 1 prawa przemysłowego z dnia 7 czerwca 1927 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 468 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:
1.
Uprawnienia do samoistnego wykonywania usług w zakresie rzemiosła "kominiarstwo", zwanych dalej "usługami kominiarskimi", mogą uzyskać jedynie spółdzielnie pracy kominiarzy, zwane dalej "osobami prawnymi", oraz rzemieślnicy-kominiarze, zwani dalej "osobami fizycznymi",
2.
Przez samoistne wykonywanie usług kominiarskich rozumie się wykonywanie tych usług we własnym imieniu oraz na własny rachunek i ryzyko.
1.
Dokumentem uprawniającym do samoistnego wykonywania usług kominiarskich jest:
1)
dla osób prawnych - koncesja wydana na podstawie przepisów prawa przemysłowego z dnia 7 czerwca 1927 r. (Dz. U. Nr 53, poz. 468 z późniejszymi zmianami), zwanego dalej "prawem przemysłowym";
2)
dla osób fizycznych - zezwolenie wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 1 lipca 1958 r. o zezwoleniach na wykonywanie przemysłu, rzemiosła, handlu i niektórych usług przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. z 1958 r. Nr 45, poz. 224, z 1960 r. Nr 52, poz. 303 i z 1963 r. Nr 22, poz. 113).
2.
Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o uprawnieniach, należy przez to rozumieć koncesję lub zezwolenie.
1.
Uprawnienia udzielane są na prowadzenie usług kominiarskich w okręgach, o których mowa w § 6 ust. 1.
2.
Na wykonywanie usług kominiarskich w jednym okręgu może być wydane tylko jedno uprawnienie.
1.
Za dowód umiejętności zawodowej w zakresie usług kominiarskich uważa się dyplom mistrza.
2.
Organ do spraw przemysłu prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej może w uzasadnionych wypadkach uznać za dowód umiejętności zawodowej świadectwo czeladnicze lub świadectwo stwierdzające posiadanie tytułu robotnika wykwalifikowanego w połączeniu ze świadectwem trzyletniej pracy w charakterze czeladnika lub robotnika wykwalifikowanego w zawodzie kominiarskim.
3.
Czeladnik lub robotnik wykwalifikowany, który po dniu wejścia w życie rozporządzenia uzyskał prawo wykonywania usług kominiarskich samoistnie (§ 2 ust. 1 pkt 2) lub został wyznaczony jako zastępca osoby prawnej (§ 2 ust. 1 pkt 1), obowiązany jest złożyć egzamin mistrzowski w okresie dwu lat od dnia rozpoczęcia samoistnego wykonywania usług lub od dnia podjęcia pracy. Warunek ten powinien być umieszczony w treści dokumentu uprawnienia.
4.
Uczniowie i pomocnicy kominiarscy mogą wykonywać usługi kominiarskie tylko pod bezpośrednim nadzorem mistrza, czeladnika lub robotnika wykwalifikowanego.
1.
W skład zarządu osoby prawnej ubiegającej się o koncesję powinny wchodzić co najmniej dwie osoby posiadające dowód umiejętności zawodowej, określonej w § 4 ust. 1 lub 2.
2.
Osoby prawne obowiązane są ustanowić na każdy przydzielony im w uprawnieniu okręg kominiarski zastępcę (art. 5 ust. 2 prawa przemysłowego), posiadającego dowód umiejętności zawodowej określony w § 4 ust. 1 lub 2. Nazwisko aktualnego zastępcy powinno być wymienione w dokumencie uprawnienia.
1.
Podziału oraz zmian podziału województwa (miasta wyłączonego z województwa) na okręgi kominiarskie dokonuje organ do spraw przemysłu prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) po zasięgnięciu opinii zainteresowanych prezydiów powiatowych (miejskich, dzielnicowych) rad narodowych, powiatowych komend straży pożarnych, wojewódzkiego związku spółdzielni pracy oraz izby rzemieślniczej. Granice okręgów powinny pokrywać się z granicami jednostek administracyjnych.
2.
Zwiększenie ilości obiektów podlegających obsłudze lub zmiana charakteru zabudowy może stanowić podstawę nowego podziału danego obszaru na okręgi.
3.
Po zarządzeniu zmian podziału określonego obszaru na okręgi kominiarskie organ do spraw przemysłu, o którym mowa w § 11 ust. 1, wymieni dokumenty uprawnień wydanych na te okręgi, których granice uległy zmianom.
1.
Obszar i granice poszczególnych okręgów powinny być tak ustalone, aby osoby prawne albo osoby fizyczne posiadające uprawnienia do samoistnego świadczenia usług kominiarskich mogły należycie je wykonywać. Jako kryterium ustalenia wielkości okręgu należy przyjąć ilość przewodów kominowych, które jeden wykwalifikowany pracownik kominiarski przy współudziale pomocnika kominiarskiego może wyczyścić w okresie miesiąca, przestrzegając wymagań należytego bezpieczeństwa przeciwpożarowego i osobistego.
2.
Przy wyznaczaniu wielkości okręgów właściwy organ (§ 6 ust. 1) powinien brać pod uwagę, aby usługi typowe (§ 10 ust. 1 pkt 1) zapewniały posiadaczowi uprawnienia odpowiednie dochody, a jego pracownikom - dostateczne środki utrzymania.
3.
Osoba fizyczna może uzyskać zezwolenie tylko na jeden okręg kominiarski.
1.
Organ do spraw przemysłu prezydium wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa) na wniosek dużych przedsiębiorstw przemysłowych lub jednostek służących obronie kraju, po zasięgnięciu opinii prezydium właściwej powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej oraz po porozumieniu z wojewódzką komendą straży pożarnych, może wyłączyć z obszaru okręgu kominiarskiego obiekty lub tereny będące w użytkowaniu wymienionych przedsiębiorstw (jednostek).
2.
Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, może być zarządzone, jeżeli przedsiębiorstwo lub jednostka zorganizuje we własnym zakresie wykonywanie robót kominiarskich przez osoby posiadające kwalifikacje mistrza, czeladnika lub robotnika wykwalifikowanego.
3.
W decyzji o wyłączeniu (ust. 2) należy wymienić obiekty wyłączone lub określić teren, na którym się one znajdują.
Osoba fizyczna ma obowiązek zatrudniać jednego pracownika wykwalifikowanego (posiadającego dyplom mistrzowski bądź świadectwo czeladnicze lub tytuł robotnika wykwalifikowanego) albo jednego pomocnika kominiarskiego. Stan zatrudnienia u osoby fizycznej nie może przekraczać trzech pracowników najemnych, nie licząc uczniów.
1.
Do usług kominiarskich wykonywanych na zasadzie wyłączności (§ 3 ust. 2), z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z § 8 ust. 1, zalicza się:
1)
typowe usługi podlegające obowiązkowemu wykonaniu bez zlecenia posiadacza obiektu:
a)
czyszczenie przewodów kominowych, dymowych, spalinowych i gazowych,
b)
czyszczenie kanałów łączących paleniska z przewodami kominowymi, kanałów przełazowych i nasad kominowych,
c)
badanie stanu przewodów kominowych, kanałów oraz połączeń paleniskowych w budynkach nowo wznoszonych, przebudowywanych i po kapitalnych remontach - przed oddaniem ich do użytku,
d)
wypalanie sadzy w przewodach kominowych,
e)
inne usługi uznane za obowiązkowe na podstawie odrębnych przepisów;
2)
typowe usługi wykonywane na zlecenie posiadacza obiektu:
a)
czyszczenie kominów wolno stojących,
b)
czyszczenie wędzarni i ich wylepianie,
c)
odgruzowywanie przewodów,
d)
wyszukiwanie przerw w ścianach przewodów kominowych i sprawdzanie połączeń paleniskowych w budynkach już użytkowanych,
e)
badanie przyczyn wadliwego działania przewodów kominowych i kanałów,
f)
wydawanie - na podstawie przeprowadzonej kontroli przewodów kominowych - opinii dotyczących podłączenia palenisk.
2.
Osoby prawne i fizyczne mogą bez obowiązku uzyskania odrębnych uprawnień wykonywać dodatkowo, również poza przydzielonym okręgiem, następujące czynności:
1)
czyszczenie wszelkiego rodzaju palenisk i urządzeń ogrzewczych oraz pieców i rur,
2)
czyszczenie kotłów niskoprężnych i wysokoprężnych oraz kanałów od nich,
3)
drobne naprawy zduńskie i murarskie urządzeń grzejnych.
3.
Czynności wymienione w ust. 2, stanowiące usługi w zakresie konserwacji lub naprawy urządzeń energetycznych, ustalone w rozporządzaniu Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 20 sierpnia 1965 r. w sprawie kwalifikacji osób wykonujących usługi w zakresie konserwacji i naprawy urządzeń energetycznych (Dz. U. Nr 38, poz. 239), mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby, które spełniają warunki określone tym rozporządzeniem.
1.
Organem właściwym do udzielania uprawnień jest organ do spraw przemysłu prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej właściwej ze względu na położenie okręgu.
2.
W dokumencie uprawnienia należy dokładnie określić granice przydzielonego okręgu oraz zamieścić adres punktu przyjmowania zamówień i reklamacji.
1.
Przy udzielaniu uprawnień pierwszeństwo mają osoby prawne.
2.
Jeżeli o udzielenie uprawnień ubiegają się tylko osoby fizyczne, organ określony w § 11 ust. 1 uwzględni w pierwszej kolejności wnioski osób posiadających dyplom mistrza; w razie równych kwalifikacji i równego okresu pracy w zawodzie decyduje pierwszeństwo wpisu na listę osób ubiegających się o uzyskanie zezwolenia, ze szczególnym uwzględnieniem wieloletnich pełnomocników, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 1 lipca 1958 r., wymienionej w § 2 ust. 1 pkt 2.
3.
Listę (ust. 2) prowadzi organ, o którym mowa w § 11 ust. 1. Ubiegający się może być wpisany tylko na jedną listę zgodnie z miejscem stałego zamieszkania. Ograniczenia tego nie stosuje się w miastach wyłączonych z województw.
O zaniechaniu wykonywania usług kominiarskich osoba prawna lub fizyczna obowiązana jest bezzwłocznie zawiadomić organ, który wydał uprawnienie, oraz zwrócić mu dokument uprawnienia. W razie niedopełnienia tego obowiązku organ zastosuje środki przewidziane w art. 113 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 24, poz. 151).
1.
W razie stwierdzenia, że posiadacz uprawnienia nie wykonuje usług zgodnie z obowiązującymi przepisami, organ określony w § 11 ust. 1 - po zasięgnięciu opinii właściwej komendy straży pożarnych - nakaże posiadaczowi uprawnienia usunięcie w określonym terminie uchybień.
2.
W razie nieusunięcia uchybień w wyznaczonym terminie lub powtarzania się uchybień organ określony w § 11 ust. 1, po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego związku spółdzielni pracy albo izby rzemieślniczej, zażąda zmiany zastępcy osoby prawnej, orzeknie o wymianie okręgu albo wystąpi do organu, o którym mowa w § 6 ust. 1, z wnioskiem o zmniejszenie okręgu.
1.
Traci moc rozporządzenie Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła z dnia 5 maja 1958 r. w sprawie prowadzenia rzemiosła kominiarskiego i określenia umiejętności zawodowej do jego wykonywania (Dz. U. Nr 28, poz. 119).
2.
W razie gdy obowiązujące przepisy odsyłają do rozporządzenia wymienionego w ust. 1, należy przez to rozumieć przepisy niniejszego rozporządzenia.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 1 miesiąca od dnia ogłoszenia.