Prowadzenie rejestru zabytków i centralnej ewidencji zabytków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.19.101

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1999 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 23 kwietnia 1963 r.
w sprawie prowadzenia rejestru zabytków i centralnej ewidencji zabytków. *

Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48) zarządza się, co następuje:
1.
Artykuły powołane w rozporządzeniu bez bliższego określenia oznaczają artykuły ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48).
2. 1
Określenie wojewódzki konserwator zabytków oznacza się w dalszych przepisach rozporządzenia skrótem "konserwator".
Konserwator prowadzi rejestr zabytków znajdujących się na terenie województwa oraz przygotowuje i aktualizuje dokumentację dóbr kultury i zabytków dla centralnej ewidencji zabytków.
Rejestr zabytków, zwany w dalszych przepisach rozporządzenia "rejestrem", dzieli się na: dział A - Zabytki Nieruchome i dział B - Zabytki Ruchome.
Każdy dział rejestru powinien zawierać następujące dane:
1)
numer kolejny wpisu,
2)
datę i numer decyzji o wpisaniu lub skreśleniu zabytku z rejestru oraz oznaczenie organu, który wydał decyzję; w razie zaskarżenia decyzji wpisuje się do rejestru również datę wniesienia odwołania oraz datę i numer decyzji instancji odwoławczej: w razie uchylenia decyzji wpis należy skreślić czerwonym atramentem,
3)
wzmiankę, komu i kiedy doręczono decyzję,
4)
krótki opis zabytku,
5) 3
miejsce (miejscowość, gmina), w którym znajduje się zabytek, a dla zabytku nieruchomego także opis jego granic; jeżeli nieruchomość ma urządzoną hipotekę - numer lub nazwę księgi wieczystej (hipotecznej),
6)
imię, nazwisko i adres właściciela, posiadacza lub użytkownika zabytku,
7)
rubrykę "uwagi", w której wpisuje się inne dane istotne dla zabytku.
1. 4
Rejestr powinien być prowadzony w formie księgi. W ramach działu A rejestru może być prowadzona odrębna księga dla zabytków archeologicznych.
2.
Do rejestru prowadzi się alfabetyczny skorowidz oraz w zależności od potrzeb inne rodzaje skorowidzów.
1.
Dla każdego zabytku wpisanego do rejestru prowadzi się zbiór dokumentów, opatrzony numerem rejestru.
2.
Zbiór dokumentów powinien w szczególności zawierać:
1) 5
decyzję o wpisaniu dobra kultury do rejestru,
2)
kartę ewidencyjną,
3)
dokumentację ikonograficzną i fotograficzną,
4)
dokumentację historyczną,
5)
dokumentację inwentaryzacyjną i rysunkową,
6)
dokumentację prawną,
7)
akta dotyczące przeprowadzonych robót konserwatorskich,
8)
zestawienie ponoszonych nakładów na roboty konserwatorskie z podaniem źródeł finansowania,
9)
inne dokumenty i korespondencję, mające znaczenie dla zabytku.
3.
Jeżeli konserwator prowadzi oddzielne zbiory dokumentów ikonograficznych, historycznych, inwentaryzacyjnych, fototekę lub inne - zamiast dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 3-5 należy zamieścić odsyłacz do odpowiednich zbiorów.
Do rejestru wpisuje się dobra kultury nieruchome, ruchome oraz kolekcje na podstawie decyzji, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.
1. 7
Decyzja o wpisaniu dobra kultury do rejestru powinna zawierać oprócz danych wymienionych w art. 107 § 1 Kodeksu Postępowania Administracyjnego pouczenie o skutkach tego wpisu.
2.
Decyzję doręcza się właścicielowi, użytkownikowi lub posiadaczowi dobra kultury wpisanego do rejestru.
1. 8
Odpis decyzji konserwatora o wpisaniu dobra kultury do rejestru przesyła się jednostce organizacyjnej prowadzącej centralną ewidencję zabytków, a ponadto terenowemu organowi administracji państwowej o właściwości ogólnej stopnia podstawowego, właściwemu ze względu na miejsce znajdowania się zabytku.
2.
Jeżeli decyzję o wpisaniu dobra kultury do rejestru wydał Minister Kultury i Sztuki, przesyła się ją właściwemu konserwatorowi do wykonania.
1.
Skreślenie zabytku z rejestru następuje na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy.
2.
O decyzji skreślenia zabytku czyni się wzmiankę w rejestrze w rubryce "uwagi". Ponadto cały wpis przekreśla się czerwonym atramentem.
3.
O skreśleniu zabytku z rejestru zawiadamia się zainteresowane osoby i instytucje.
O wpisaniu do rejestru albo skreśleniu z rejestru zabytku nieruchomego ogłasza się w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Rejestr należy uzupełnić bieżąco, wprowadzając zmiany mające istotne znaczenie dla zabytku.
1.
Centralna ewidencja zabytków jest zbiorem dokumentacji ewidencyjnej zabytków nieruchomych, ruchomych i kolekcji z poszczególnych województw. Dobro kultury zostaje objęte centralną ewidencję zabytków po wstępnym zakwalifikowaniu przez konserwatora do wpisu do rejestru zabytków, jego udokumentowaniu i przekazaniu dokumentacji jednostce organizacyjnej prowadzącej centralną ewidencję zabytków. Centralna ewidencja zabytków nie obejmuje zabytków znajdujących się w muzeach i bibliotekach oraz zabytków wchodzących do narodowego zasobu archiwalnego.
2.
Zbiór dokumentacji ewidencyjnej centralnej ewidencji zabytków obejmuje:
1)
ewidencję miast zabytkowych,
2)
ewidencję zabytków architektury i budownictwa,
3)
ewidencję zabytków ruchomych,
4)
ewidencję zabytków techniki,
5)
ewidencję stanowisk archeologicznych,
6)
ewidencję parków i ogrodów zabytkowych,
7)
ewidencję cmentarzy zabytkowych,
8)
inne rodzaje ewidencji - według wzorów zatwierdzanych przez jednostkę organizacyjną prowadzącą centralną ewidencję zabytków.
3.
Centralną ewidencję zabytków prowadzi Ministerstwo Kultury i Sztuki - Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków.
4.
Minister Kultury i Sztuki może powierzyć prowadzenie centralnej ewidencji zabytków Ośrodkowi Dokumentacji Zabytków w Warszawie.
5.
Minister Kultury i Sztuki określi szczegółowe zasady prowadzenia centralnej ewidencji zabytków.
Tracą moc:
1)
rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 17 lipca 1928 r. o prowadzeniu rejestru zabytków (Dz. U. Nr 76, poz. 675),
2)
rozporządzenie Ministra Kultury i Sztuki z dnia 14 stycznia 1947 r. w sprawie rejestracji dzieł sztuki plastycznej oraz przedmiotów o wartości artystycznej, historycznej lub kulturalnej (Dz. U. Nr 34, poz. 155, Nr 55, poz. 303 i z 1951 r. Nr 23, poz. 181).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1963 r.
* Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem 1 stycznia 1999 r. w części sprzecznej z ustawą z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz.U.62.10.48) w brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 12 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U.98.106.668).
1 § 1 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
2 § 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
3 § 4 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
4 § 5 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
5 § 6 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
6 § 7 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
7 § 8 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
8 § 9 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
9 § 11 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.
10 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1986 r. (Dz.U.86.42.204) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 grudnia 1986 r.