Prowadzenie rejestru zabytków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.76.675

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1928 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO

z dnia 17 lipca 1928 r.

o prowadzeniu rejestru zabytków.

Na podstawie art. 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o opiece nad zabytkami (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 265) zarządzam co następuje:

§ 1. W każdym urzędzie wojewódzkim prowadzi się rejestr zabytków, który obejmuje wszystkie zabytki, znajdujące się na obszarze danego województwa, z wyjątkiem starożytności, dzieł sztuki, dokumentów archiwalnych i rękopisów, posiadających wartość historyczną lub artystyczną, znajdujących się w katolickich kościołach i lokalach kościelnych.

§ 2. Rejestr zabytków dzieli się na następujące działy i poddziały:

I. Dział zabytków nieruchomych, który dzieli się na poddziały:

1) zabytki sztuki,

2) zabytki prehistoryczne i archeologiczne.

II. Dział zabytków ruchomych, który dzieli się na poddziały:

1) zabytki sztuki,

2) zabytki prehistoryczne i archeologiczne,

3) zabytki paleontologiczne,

4) archiwalja,

5) zbiory bibljoteczne.

§ 3. Rejestr - prócz numeru porządkowego oraz daty i numeru prawomocnego orzeczenia o uznaniu przedmiotu za zabytek - zawiera następujące dane:

miejsce, gdzie zabytek się znajduje (nazwa miejscowości i powiat), określenie zabytku,

data lub stulecie powstania zabytku oraz daty (stulecia) ważniejszych jego zmian,

imię, nazwisko i adres właściciela zabytku (ewentualnie własność państwowa),

uwagi.

Na końcu każdego rejestru znajduje się skorowidz alfabetyczny, osobowy i skorowidz miejscowości.

Pod rubryką "uwagi" notuje się między innemi wpisanie do ksiąg wieczystych (art. 3 ustęp trzeci), wykreślenie z rejestru, wzięcie w zarząd państwowy (art. 17), przeniesienie do muzeum lub do bibljoteki państwowej albo publicznej (art. 17) i wszelkie zmiany tytułu własności.

§ 4. Zabytki wpisane na zasadzie dekretu Rady Regencyjnej z dnia 31 października 1918 r. o opiece nad zabytkami sztuki i kultury winny być wpisane przedewszystkiem do rejestrów odnośnych województw na podstawie zawiadomień, które poszczególni konserwatorowie otrzymywali we właściwym czasie z b. Ministerstwa Sztuki i Kultury oraz z Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, lub, w braku takich zawiadomień, na podstawie wyciągów z inwentarza, które Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego prześle konserwatorom.

Następnie winny być wpisane zabytki, które jakimkolwiek aktem administracyjnym, wynikającym z przytoczonego dekretu Rady Regencyjnej z dnia 31 października 1918 r., zostały prawomocnie uznane za zabytki, lub zostały przez konserwatorów wpisane do katalogów przez nich prowadzonych, o ile o tem właściciela zawiadomiono.

§ 5. Wpis innych zabytków następuje na mocy prawomocnych orzeczeń wydanych na zasadzie art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 roku o opiece nad zabytkami (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 265).

§ 6. Rejestr zabytków winien być w pewnych oznaczonych zgóry dniach i godzinach dostępny do przeglądania każdej osobie, która uprawdopodobni swój interes w tym względzie.

Ogłoszenie o dniach i godzinach przeglądania rejestru winno być przybite przy wejściu do urzędu wojewódzkiego.

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.