Prowadzenie przemysłu kominiarskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.46.390

Akt utracił moc

Wersja od: 25 października 1934 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 4 czerwca 1930 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych w sprawie prowadzenia przemysłu kominiarskiego.

Na podstawie art. 41 ustęp 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dn. 7 czerwca 1927 r. o prawie przemysłowem (Dz. U. R. P. Nr. 53, poz. 468) zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Obszar i granice poszczególnych okręgów kominiarskich o których mowa w § 16 rozporządzenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 7 grudnia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 111, poz. 942), powinny być tak określone, aby uprawniony do wykonywania robót kominiarskich w danym okręgu mógł je bez trudności odpowiednio wykonać bądź sam bądź przy pomocy dokładnie przez siebie kontrolowanych pomocników. Równocześnie jednak należy zwrócić uwagę i na to, że obszar okręgu nie powinien być zbyt szczupły dla zapewnienia odnośnemu koncesjonarjuszowi dostatecznych środków utrzymania. Uczniowie przemysłowi mogą wykonywać prace kominiarskie tylko w obecności i pod bezpośrednim nadzorem uprawnionego przemysłowca kominiarskiego (pryncypała) lub jego wykwalifikowanego pomocnika.

Roboty, związane z wykonywaniem przemysłu kominiarskiego, muszą być przeprowadzane we wszystkich budynkach, które znajdują się w granicach poszczególnych okręgów kominiarskich".

§ 2. Prawo przemysłowego wykonywania robót kominiarskich w danym okręgu ma ten przemysłowiec kominiarski, który ma swą siedzibę przemysłową w tym okręgu.

Jeżeli z chwilą zaprowadzenia w województwach centralnych i wschodnich okręgów kominiarskich kilku samodzielnych przemysłowców kominiarskich ma siedzibę przemysłową w danym okręgu, zaznaczone w ustępie 1 prawo przysługuje im wszystkim.

§ 3. Po zaprowadzeniu okręgów kominiarskich władza przemysłowa I instancji wydaje koncesje tylko na nieobsadzone okręgi; władza ta wydaje na każdy wolny okrąg tylko jedną koncesję, przyczem przydzielanie kilku okręgów jednemu przemysłowcowi jest niedopuszczalne.

W gminie miejskiej podzielonej na parę okręgów kominiarskich władza może nadać koncesję na wolny okrąg przemysłowcowi kominiarskiemu mającemu siedzibę przemysłową i poza tym okręgiem, lecz w granicach danego miasta.

§ 4. Władza przemysłowa I instancji prowadzi wykaz osób ubiegających się o koncesje na wolne w powiecie okręgi kominiarskie.

Do wykazu tego wciąga się według kolejności zgłoszeń tych kandydatów, którzy posiadają ustawowe warunki, w szczególności umiejętność zawodową do prowadzenia przemysłu kominiarskiego. Pierwszeństwo w uzyskaniu koncesji na wolny okrąg kominiarski ma ten ubiegający się, który pracował w zawodzie kominiarskim w ostatnich trzech latach co najmniej jeden rok na obszarze danego województwa i posiada lepsze kwalifikacje zawodowe niż inni wpisani do odnośnego wykazu, W szczególności lepsze kwalifikacje zawodowe określa się według ilości lat praktyki zawodowej, specjalnych fachowych kursów (kominiarskich lub straży ogniowej) lub odpowiednich egzaminów złożonych np. w korporacjach dla przemysłu kominiarskiego, których statut zatwierdzony przez właściwą władzę zawiera postanowienia regulujące przedmioty takich egzaminów i sposób egzaminowania.

W razie równych kwalifikacyj zawodowych pierwszeństwo ocenia się w zasadzie według kolejności wpisu do wykazu określonego w ust. 1.

§ 5. 2 Prawo przemysłowego wykonywania robót kominiarskich przysługuje, poza osobami fizycznemi, tym tylko osobom prawnym, które są zawiązane dla trudnienia się przemysłem kominiarskim i składają się wyłącznie z przemysłowców kominiarskich.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1934 r. (Dz.U.34.92.832) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.

² § 5 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 12 października 1934 r. (Dz.U.34.92.832) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 października 1934 r.