Art. 14. - Protokół zmieniający Jednolitą konwencję o środkach odurzających z 1961 r. Genewa.1972.03.25.
Dz.U.1996.35.149
Akt jednorazowyPoprawki do artykułu 36 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji
W artykule 36 ustępy 1 i 2 Jednolitej konwencji otrzymują następujące brzmienie:
"1. (a) Z zastrzeżeniem swych ograniczeń konstytucyjnych, każda Strona podejmie takie kroki, które zapewnią, aby uprawa, zbiór, wyrób, sporządzanie wyciągów, przetwarzanie, posiadanie, oferowanie, oferowanie do sprzedaży, rozpowszechnianie, kupno, sprzedaż, dostarczanie na jakichkolwiek warunkach, pośredniczenie, wysyłanie, przesyłanie w tranzycie, przewóz, przywóz i wywóz środków odurzających, sprzeczne z postanowieniami niniejszej konwencji, i wszelkie inne czynności, które w przekonaniu danej Strony mogą być w sprzeczności z postanowieniami niniejszej konwencji, były uznane za przestępstwa karalne, gdy popełniane są umyślnie, i aby poważne przestępstwa podlegały odpowiedniej karze, a w szczególności karze więzienia lub innej karze pozbawienia wolności;
(b) Niezależnie od postanowień zawartych w poprzedniej literze, gdy przestępstwa te popełnią osoby nadużywające środków odurzających, Strony mogą postanowić - albo jako alternatywę do skazania lub orzeczenia kary, albo w uzupełnieniu do skazania lub orzeczenia kary - aby zastosowano wobec tych osób środki lecznicze, kształcenie, opiekę po leczeniu, rehabilitację i resocjalizację, zgodnie z ustępem 1 artykułu 38.
2. Z zastrzeżeniem ograniczeń konstytucyjnych Strony, jej systemu prawnego i prawa wewnętrznego:
(a) (i) każde z przestępstw wyszczególnionych w ustępie 1 będzie uważane za przestępstwo odrębne, jeśli zostało popełnione w różnych krajach;
(ii) umyślny udział w którymkolwiek z wymienionych przestępstw, zmowa w celu ich popełnienia i usiłowanie ich popełnienia oraz czynności przygotowawcze i operacje finansowe związane z przestępstwami wymienionymi w niniejszym artykule będą stanowiły przestępstwa karalne, przewidziane w ustępie 1;
(iii) wyroki skazujące, wydane za granicą za popełnienie takich przestępstw, będą brane pod uwagę dla ustalenia przypadków recydywy; oraz
(iv) wyżej wymienione poważne przestępstwa, niezależnie od tego, czy zostały popełnione przez obywateli własnego kraju czy przez cudzoziemców, będą ścigane przez Stronę, na której terytorium przestępstwo zostało dokonane, lub przez Stronę, na której terytorium przestępca zostanie zatrzymany, jeżeli wydanie nie może być dokonane ze względu na ustawodawstwo Strony, do której wniosek o wydanie został skierowany, i jeśli taki przestępca nie był już uprzednio sądzony i wyrok nie został wydany;
(b) (i) każde z przestępstw wymienionych w ustępach 1 i 2 (a) (ii) tego artykułu będzie uważane za przestępstwo powodujące wydanie w każdej umowie o ekstradycji obowiązującej między Stronami. Strony postarają się włączyć te przestępstwa, jako przestępstwa powodujące wydanie, do każdej umowy o ekstradycji, która ma być między nimi zawarta;
(ii) jeżeli Strona, która uzależnia wydanie od istnienia odpowiedniej umowy o ekstradycji, otrzymała wniosek o wydanie od innej Strony, z którą nie ma umowy o ekstradycji, może według własnego uznania uznać niniejszą konwencję za prawną podstawę do dokonania wydania w odniesieniu do przestępstw wymienionych w ustępach 1 i 2 (a) (ii) niniejszego artykułu. Do wydania stosuje się pozostałe warunki przewidziane przez ustawodawstwo Strony, do której wpłynął wniosek;
(iii) Strony, które nie uzależniają wydania od istnienia odpowiedniej umowy, uzgodnią między sobą traktowanie przestępstw wymienionych w ustępach 1 i 2 (a) (ii) niniejszego artykułu jako powodujących wydanie, z uwzględnieniem warunków przewidzianych przez ustawodawstwo Strony, do której wpłynął wniosek;
(iv) wydanie będzie przyznane zgodnie z ustawodawstwem Strony, do której skierowany został wniosek o wydanie i, niezależnie od punktów (b) (i), (ii) i (iii) niniejszego ustępu, Strona będzie miała prawo odmówić zgody na wydanie, jeżeli właściwe władze uznają, że przestępstwo nie jest dostatecznie poważne."