Art. 1. - Protokół umieszczający pod kontrolą międzynarodową pewne środki odurzające nie objęte Konwencją z dnia 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem, podpisanym w Lake Success dnia 11 grudnia 1946 r. Paryż.1948.11.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.9.48

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.

Artykuł  1

1. Każde Państwo, będące Stroną niniejszego Protokołu, które uważa, że środek odurzający, używany lub mogący być używany dla celów lekarskich lub naukowych, a do którego Konwencja z 13 lipca 1931 r. nie stosuje się, może spowodować tego samego rodzaju nadużycia i wywołać skutki równie szkodliwe jak środki odurzające, wyszczególnione w artykule 1 paragraf 2 wymienionej Konwencji, zawiadomi o tym Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, przesyłając mu wszystkie informacje dokumentacyjne, jakimi rozporządza; Sekretarz Generalny zakomunikuje natychmiast tę notyfikację oraz przesłane informacje innym Państwom, będącym Stronami niniejszego Protokołu, jak również Komisji środków odurzających Rady Gospodarczej i Społecznej oraz Światowej Organizacji Zdrowia.

2. O ile Światowa Organizacja Zdrowia stwierdzi, że dany środek odurzający może wywołać toksykomanię lub być przerobiony na produkt, mogący wywołać toksykomanię, postanowi ona, czy należy stosować do tego środka odurzającego:

a) system ustanowiony przez Konwencję z 1931 r. dla środków odurzających, wyszczególnionych w artykule 1 paragraf 2 grupa I tej Konwencji,

lub

b) system ustanowiony przez Konwencję z 1931 r. dla środków odurzających, wyszczególnionych w artykule 1 paragraf 2 grupa II tej Konwencji.

3. Wszelkie stwierdzenia i postanowienia, powzięte zgodnie z poprzednim paragrafem, będą podane niezwłocznie do wiadomości Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zakomunikuje je natychmiast wszystkim Państwom, będącym Członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych, oraz Państwom, będącym Stronami niniejszego Protokołu, lecz nie będącym jej członkami jak również Komisji środków odurzających i Stałemu Komitetowi Centralnemu.

4. Po otrzymaniu zawiadomienia od Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, notyfikującego postanowienie, powzięte na mocy powyższego paragrafu 2 ustęp a) lub b), Państwa, będące Stronami tego Protokołu, zastosują do danego środka odurzającego odpowiedni system, ustanowiony przez Konwencję z 1931 r.