Protokół umieszczający pod kontrolą międzynarodową pewne środki odurzające nie objęte Konwencją z dnia 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem, podpisanym w Lake Success dnia 11 grudnia 1946 r. Paryż.1948.11.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.9.48

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.

PROTOKÓŁ

umieszczający pod kontrolą międzynarodową pewne środki odurzające nie objęte Konwencją z dnia 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem,

podpisanym w Lake Succes dnia 11 grudnia 1946 r., podpisany w Paryżu dnia 19 listopada 1948 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 19 listopada 1948 r. podpisany został w Paryżu Protokół, umieszczający pod kontrolą międzynarodową pewne środki odurzające nie objęte Konwencją z dnia 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem podpisanym w Lake Succes dnia 11 grudnia 1946 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym Protokołem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

Dano w Warszawie, dnia 6 sierpnia 1951 roku.

PROTOKÓŁ

umieszczający pod kontrolą międzynarodową pewne środki odurzające nie objęte Konwencją z 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem, podpisanym w Lake Success 11 grudnia 1946 roku.

Państwa, będące Stronami niniejszego Protokołu, zważywszy, że postęp, osiągnięty przez nowoczesną chemię i nowoczesną farmakologię, doprowadził do odkrycia środków odurzających, zwłaszcza syntetycznych, zdolnych wywołać toksykomanię, jednak nie objętych Konwencją z 13 lipca 1931 r. o ograniczeniu fabrykacji i uregulowaniu podziału środków odurzających, zmienioną Protokołem, podpisanym w Lake Success 11 grudnia 1946 r.

pragnąc uzupełnić postanowienia tej Konwencji i umieścić pod kontrolą zarówno te środki odurzające, jak również uczynione z nich przetwory oraz zawierające je mieszaniny, w celu ograniczenia drogą umowy międzynarodowej ich wyrobu do słusznych potrzeb świata dla użytku lekarskiego i naukowego oraz w celu uregulowania ich podziału,

przeświadczone o doniosłości powszechnego stosowania tego układu międzynarodowego i jak najwcześniejszego jego wejścia w życie,

postanowiły sporządzić w tym celu Protokół i zgodziły się na następujące postanowienia:

Rozdział  I.

Kontrola

Artykuł  1

1. Każde Państwo, będące Stroną niniejszego Protokołu, które uważa, że środek odurzający, używany lub mogący być używany dla celów lekarskich lub naukowych, a do którego Konwencja z 13 lipca 1931 r. nie stosuje się, może spowodować tego samego rodzaju nadużycia i wywołać skutki równie szkodliwe jak środki odurzające, wyszczególnione w artykule 1 paragraf 2 wymienionej Konwencji, zawiadomi o tym Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, przesyłając mu wszystkie informacje dokumentacyjne, jakimi rozporządza; Sekretarz Generalny zakomunikuje natychmiast tę notyfikację oraz przesłane informacje innym Państwom, będącym Stronami niniejszego Protokołu, jak również Komisji środków odurzających Rady Gospodarczej i Społecznej oraz Światowej Organizacji Zdrowia.

2. O ile Światowa Organizacja Zdrowia stwierdzi, że dany środek odurzający może wywołać toksykomanię lub być przerobiony na produkt, mogący wywołać toksykomanię, postanowi ona, czy należy stosować do tego środka odurzającego:

a) system ustanowiony przez Konwencję z 1931 r. dla środków odurzających, wyszczególnionych w artykule 1 paragraf 2 grupa I tej Konwencji,

lub

b) system ustanowiony przez Konwencję z 1931 r. dla środków odurzających, wyszczególnionych w artykule 1 paragraf 2 grupa II tej Konwencji.

3. Wszelkie stwierdzenia i postanowienia, powzięte zgodnie z poprzednim paragrafem, będą podane niezwłocznie do wiadomości Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zakomunikuje je natychmiast wszystkim Państwom, będącym Członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych, oraz Państwom, będącym Stronami niniejszego Protokołu, lecz nie będącym jej członkami jak również Komisji środków odurzających i Stałemu Komitetowi Centralnemu.

4. Po otrzymaniu zawiadomienia od Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, notyfikującego postanowienie, powzięte na mocy powyższego paragrafu 2 ustęp a) lub b), Państwa, będące Stronami tego Protokołu, zastosują do danego środka odurzającego odpowiedni system, ustanowiony przez Konwencję z 1931 r.

Artykuł  2

Komisja środków odurzających, po otrzymaniu notyfikacji od Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zakomunikowanej na mocy paragrafu 1 artykułu 1 niniejszego Protokołu, zbada możliwie jak najszybciej, czy normy, stosujące się do środków odurzających, wyszczególnionych w artykule 1 paragrafu 2 grupa I Konwencji z 1931 r., powinny stosować się tymczasowo do danego środka w oczekiwaniu na otrzymanie postanowienia lub stwierdzenia Światowej Organizacji Zdrowia. O ile Komisja środków odurzających postanowi, że takie normy powinny być stosowane tymczasowo, postanowienie to będzie zakomunikowane niezwłocznie przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Państwom, będącym Stronami niniejszego Protokołu, Światowej Organizacji Zdrowia oraz Stałemu Komitetowi Centralnemu. Wymienione normy będą wówczas stosowane tymczasowo do danego środka odurzającego.

Artykuł  3

Stwierdzenia i postanowienia, powzięte na mocy artykułu 1 lub artykułu 2 niniejszego Protokołu, mogą być zmienione w Świetle nabytego doświadczenia i zgodnie z procedurą, ustanowioną w niniejszym rozdziale.

Rozdział  II.

Postanowienia ogólne

Artykuł  4

Niniejszego Protokołu nie stosuje się do opium surowego, do opium lekarskiego, do liści koka lub do konopi indyjskich, jak są one zdefiniowane w artykule 1 Konwencji międzynarodowej dotyczącej szkodliwych środków odurzających, podpisanej w Genewie 19 lutego 1925 r., ani do opium spreparowanego, jak jest ono zdefiniowane w rozdziale II Konwencji międzynarodowej o opium, podpisanej w Hadze 23 stycznia 1912 r.

Artykuł  5

1. Niniejszy Protokół, którego teksty angielski, chiński, hiszpański, francuski i rosyjski są jednakowo autentyczne, zostanie otwarty do podpisu lub przyjęcia przez wszystkich Członków Narodów Zjednoczonych i przez wszystkie Państwa, nie będące członkami, do których zaproszenie zostało wystosowane przez Radę Gospodarczą i Społeczną.

2. Każde Państwo może:

a) podpisać bez zastrzeżenia co do przyjęcia,

b) podpisać z zastrzeżeniem przyjęcia i później przyjąć

albo

c) przyjąć.

Przyjęcie będzie dokonane przez złożenie dokumentu przyjęcia u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  6

Niniejszy Protokół wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni, licząc od dnia, w którym został podpisany bez zastrzeżenia lub przyjęty zgodnie z artykułem 5 przez przynajmniej dwadzieścia pięć Państw, w tym pięć z Państw następujących: Chiny, Stany Zjednoczone Ameryki, Francja, Holandia, Polska, Zjednoczone Królestwo, Szwajcaria, Czechosłowacja, Turcja, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Jugosławia.

Artykuł  7

Każde Państwo, które podpisało Protokół bez zastrzeżenia co do przyjęcia lub które go przyjęło zgodnie z artykułem 5, będzie uważane za stronę tego Protokołu od jego wejścia w życie albo po upływie trzydziestu dni po dacie tego podpisania lub tego przyjęcia pod warunkiem, że Protokół wszedł już wówczas w życie.

Artykuł  8

Kazde Państwo może w chwili podpisania lub złożenia swego formalnego dokumentu przyjęcia albo też kiedykolwiek później, oświadczyć drogą notyfikacji, złożonej Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejszy Protokół rozciąga się na wszystkie lub pewne terytoria, które ono reprezentuje na terenie międzynarodowym, a wówczas niniejszy Protokół będzie stosował się do terytorium lub terytoriów, wymienionych w notyfikacji, począwszy od trzydziestego dnia po dniu otrzymania tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  9

Po upływie pięciu lat od wejścia w życie niniejszego Protokołu każde Państwo, będące Stroną niniejszego Protokołu, może we własnym imieniu lub w imieniu takiego czy innego z terytoriów, które reprezentuje na terenie międzynarodowym, wypowiedzieć ten Protokół aktem pisemnym, złożonym u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Wypowiedzenie to, o ile Sekretarz Generalny otrzymał je 1 lipca lub we wcześniejszym terminie jakiegokolwiek roku, nabierze skutków 1 stycznia następnego roku, o ile zaś otrzymał je po 1 lipca, nabierze ono skutków, jak gdyby je otrzymał 1 lipca lub we wcześniejszym terminie następnego roku.

Artykuł  10

Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadomi wszystkich Członków Narodów Zjednoczonych i wszystkie Państwa, nie będące członkami, wymienione w artykułach 5 i 6, o wszelkich podpisach i przyjęciach, otrzymanych zgodnie z tymi artykułami, oraz o wszelkich notyfikacjach, otrzymanych zgodnie z artykułami 8 i 9.

Artykuł  11

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych niniejszy Protokół będzie zarejestrowany przez Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu jego wejścia w życie.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszy Protokół w imieniu swych odpowiednich Rządów.

Sporządzono w Paryżu dnia dziewiętnastego listopada tysiąc dziewięćset czterdziestego ósmego roku w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwum Organizacji Narodów Zjednoczonych i którego uwierzytelnione odpisy będą wydane wszystkim Członkom Narodów Zjednoczonych oraz Państwom, nie będącym członkami, wymienionym w artykułach 5 i 6.