Rozdział 6 - Radcowie - Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.1109 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 14 marca 2024 r.

Rozdział  6

Radcowie

1. 
W Urzędzie Prokuratorii Generalnej są zatrudnieni radcowie.
2. 
Prezes Prokuratorii Generalnej prowadzi w systemie teleinformatycznym wykaz radców, który zawiera imię i nazwisko radcy, datę jego zatrudnienia na podstawie mianowania albo umowy o pracę, a także informacje o zawieszeniu w czynnościach służbowych lub zawieszeniu stosunku pracy.
3. 
Prezes Prokuratorii Generalnej zapewnia sądom dostęp do wykazu radców za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.
4.  5
 (uchylony).
1. 
Radcowie przy wykonywaniu czynności kierują się własnym przekonaniem, opartym na doświadczeniu i wiedzy prawniczej.
2. 
Radcowie przy wykonywaniu czynności są niezależni.
3. 
Radcowie są zobowiązani do stosowania dobrych praktyk zawartych w kodeksie dobrych praktyk. Radca, który zamierza odstąpić od dobrej praktyki, powinien przedstawić Prezesowi Prokuratorii Generalnej pisemne uzasadnienie swojej decyzji.
4.  6
 (uchylony).
1. 
Radcowie wykonują polecenia przełożonych dotyczące treści czynności. Na żądanie radcy przełożony wydaje polecenie na piśmie wraz z uzasadnieniem.
2. 
Jeżeli radca nie zgadza się z poleceniem, o którym mowa w ust. 1, może żądać, aby zmieniono polecenie albo wyłączono go od udziału w sprawie.
3. 
W przypadku gdy w postępowaniu przed sądem, trybunałem lub innym organem orzekającym ujawnią się nowe okoliczności, radca samodzielnie podejmuje decyzje związane z dalszym tokiem postępowania.
1. 
Radcowie, biorąc udział w rozprawach sądowych, występują w stroju urzędowym. Strojem urzędowym jest toga.
2. 
Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór stroju urzędowego radców, uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni do powagi sądu i utrwalonej tradycji.
1. 
Nabór na stanowisko radcy jest otwarty i konkurencyjny.
2. 
Radcą może być osoba, która:
1)
posiada obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;
3)
posiada dyplom ukończenia studiów na kierunku prawo w Rzeczypospolitej Polskiej lub dyplom potwierdzający ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą, o którym mowa w art. 326 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742), albo dyplom ukończenia wyższych studiów prawniczych za granicą uznany za równoważny polskiemu dyplomowi potwierdzającemu uzyskanie tytułu zawodowego magistra zgodnie z art. 327 ust. 1 tej ustawy;
4)
posiada uprawnienia radcy prawnego, adwokata lub notariusza albo zajmowała stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu wojskowego lub sędziego sądu administracyjnego, asesora sądowego albo stanowisko prokuratora;
5)
nie była karana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo nieumyślne przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu;
6)
jest nieskazitelnego charakteru i swoim dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy.
3. 
Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie dotyczy osoby, która:
1)
posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych lub doktora nauk prawnych;
2)
pracowała na stanowisku związanym z legislacją, nie niższym niż legislator lub specjalista do spraw legislacji, w urzędzie organu władzy państwowej przez co najmniej 5 lat;
3)
pracowała na stanowisku referendarza przez co najmniej 3 lata;
4)
pracowała na stanowisku asystenta sędziego przez co najmniej 5 lat.
4. 
Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na stanowisku radcy, urodzona przed dniem 1 sierpnia 1972 r., składa oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2023 r. poz. 342 i 497) albo informację, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.
1. 
Radców mianuje Prezes Prokuratorii Generalnej.
2. 
Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, stanowi nawiązanie stosunku pracy na podstawie mianowania w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
3. 
Osoba podejmująca po raz pierwszy pracę na stanowisku radcy może być zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas określony, nie dłuższy niż 33 miesiące.
4. 
Do radcy zatrudnionego na podstawie umowy o pracę stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące radcy mianowanego, z wyłączeniem przepisów art. 73-75 i rozdziału 9.

Przed nawiązaniem stosunku pracy radca składa wobec Prezesa Prokuratorii Generalnej ślubowanie według następującej roty: "Ślubuję uroczyście służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży Jej praw i interesów, obowiązki swoje wypełniać sumiennie, zachować w tajemnicy informacje mi powierzone, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości.". Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: "Tak mi dopomóż Bóg.".

Radca wypełnia obowiązki wynikające ze ślubowania, w szczególności przez:

1)
staranne, rzetelne i terminowe wykonywanie powierzonych zadań i czynności służbowych;
2)
dbałość o celowość podejmowanych działań przy wykonywaniu zadań i czynności służbowych;
3)
współpracę z przełożonymi i innymi radcami, a także podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa, organ administracji rządowej lub osobę zastępowaną;
4)
podnoszenie kwalifikacji zawodowych;
5)
dbałość o właściwą organizację zadań oraz czynności służbowych;
6)
podejmowanie działań zgodnych z kodeksem dobrych praktyk.

Osoba pozostająca z radcą w takiej relacji, która uprawniałaby tę osobę do odmowy składania zeznań na podstawie art. 261 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, nie może zostać zatrudniona w Urzędzie Prokuratorii Generalnej.

Czas pracy radcy jest określony wymiarem jego zadań i czynności służbowych i nie może przekraczać norm określonych w ustawie z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 765).

1. 
Na wniosek podmiotu reprezentującego Skarb Państwa Prezes Prokuratorii Generalnej może delegować radcę, za jego zgodą, do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami w jednostce organizacyjnej Skarbu Państwa podległej, nadzorowanej lub kierowanej przez ten podmiot - na czas określony, nie dłuższy niż 33 miesiące.
2. 
Radca delegowany na podstawie ust. 1, może być odwołany z delegowania lub z niego ustąpić za trzymiesięcznym uprzedzeniem.
3. 
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb oddelegowania, uprawnienia i obowiązki radcy w czasie oddelegowania, wysokość i sposób wypłacania uposażenia i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu radcy, uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres wykonywanych przez niego zadań służbowych poza Prokuratorią Generalną.
1. 
Radca delegowany do pełnienia czynności w jednostce organizacyjnej innej niż Prokuratoria Generalna ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku radcowskim oraz dodatku za długoletnią pracę. W okresie delegowania radca otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w przepisach wydanych na podstawie art. 67 ust. 5.
2. 
Radcy delegowanemu do wykonywania czynności służbowych w innej miejscowości niż miejscowość, w której znajduje się jego miejsce służbowe lub miejsce delegowania, o którym mowa w art. 60 ust. 1, przysługują należności, określone w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
3. 
Prokuratoria Generalna może się zwrócić do jednostki, do której delegowany jest radca, o zwrot kosztów w wysokości odpowiadającej wysokości kosztów pracowniczych dotyczących stanowiska zajmowanego przez radcę.
1. 
Radca nie może wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub naruszających dobre obyczaje, w szczególności wzbudzających podejrzenie o stronniczość lub interesowność.
2. 
Radca może podejmować dodatkowe zatrudnienie lub zajęcie zarobkowe po uzyskaniu uprzedniej pisemnej zgody Prezesa Prokuratorii Generalnej. Prezes Prokuratorii Generalnej odmawia zgody w przypadku, gdyby mogło dojść do naruszenia zakazów, o których mowa w ust. 1.
3. 
W okresie roku od ustania stosunku pracy radca nie może:
1)
świadczyć pomocy prawnej w sprawie przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, Skarbowi Państwa lub osobie prawnej, którą Prokuratoria Generalna zastępowała w trakcie jego zatrudnienia;
2)
podjąć zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego na rzecz innego niż Skarb Państwa podmiotu, w związku z którego działalnością wykonywał czynności zastępstwa.
4. 
Prezes Prokuratorii Generalnej może wyrazić zgodę na podjęcie zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, jeżeli nie występuje konflikt interesów.
5. 
Z tytułu zakazów, o których mowa w ust. 1-3, radcy nie przysługuje odszkodowanie.

Radca nie może wykonywać mandatu posła, senatora lub radnego, być członkiem partii politycznej, ani manifestować publicznie poglądów politycznych.

1. 
Radcy nie wolno uczestniczyć w strajkach lub akcjach zakłócających normalne funkcjonowanie Prokuratorii Generalnej albo w działalności sprzecznej z obowiązkami radcy.
2. 
Radcowie nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.

Radca niezwłocznie zawiadamia Prezesa Prokuratorii Generalnej o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje jako strona lub uczestnik postępowania.

1. 
Radca podlega corocznej ocenie kwalifikacyjnej. Ocena kwalifikacyjna może być ponadto dokonana w każdym czasie na polecenie Prezesa Prokuratorii Generalnej.
2. 
Ocena kwalifikacyjna dotyczy wykonywania przez radcę czynności służbowych oraz przestrzegania kodeksu dobrych praktyk.
3. 
Oceny kwalifikacyjnej dokonuje Prezes Prokuratorii Generalnej lub osoba przez niego wyznaczona.
4. 
Ocenę kwalifikacyjną doręcza się na piśmie radcy, którego ocena dotyczy.
5. 
W terminie 14 dni od dnia doręczenia negatywnej oceny kwalifikacyjnej, radca może zwrócić się do Prezesa Prokuratorii Generalnej z wnioskiem o dokonanie ponownej oceny kwalifikacyjnej.
6. 
Od negatywnej oceny kwalifikacyjnej przysługuje odwołanie do właściwego dla siedziby Urzędu Prokuratorii Generalnej sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, za pośrednictwem Prezesa Prokuratorii Generalnej, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego skarga kasacyjna nie przysługuje.
7. 
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób dokonania oraz kryteria oceny kwalifikacyjnej, uwzględniając wśród kryteriów:
1)
staranność, rzetelność i terminowość wykonywania zadań i czynności służbowych,
2)
celowość podejmowanych działań przy wykonywaniu zadań i czynności służbowych,
3)
współpracę z przełożonymi i innymi radcami,
4)
współpracę z podmiotami zewnętrznymi, w szczególności podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa i osobami prawnymi,
5)
rozwój zawodowy,
6)
umiejętność planowania i organizowania zadań oraz czynności służbowych,
7)
zgodność podejmowanych działań z kodeksem dobrych praktyk,
8)
nieskazitelny charakter,
9)
zdolności kierownicze, w przypadku radców pełniących funkcje kierownicze

- biorąc pod uwagę obiektywność i porównywalność ocen, mając na uwadze cel oceny kwalifikacyjnej, jakim jest sprawdzenie czy radca wykonuje obowiązki służbowe zgodnie z zasadami wynikającymi z treści ślubowania, o którym mowa w art. 56.

1. 
Wynagrodzenie radcy składa się z wynagrodzenia zasadniczego, dodatku za wieloletnią pracę oraz dodatku funkcyjnego w razie powierzenia funkcji w Prokuratorii Generalnej.
2. 
Radca wykonujący samodzielnie czynności zastępstwa jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości 65% kosztów zastępstwa zasądzonych lub przyznanych w sprawie, w której czynności te były przez niego wykonywane, jeżeli koszty te zostały uzyskane od strony przeciwnej lub przekazane Prokuratorii Generalnej przez osobę zastępowaną, jednak nie większej niż sześciokrotność stawki minimalnej określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 i 1268). Termin i warunki wypłaty dodatkowego wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.
3. 
Jeżeli czynności zastępstwa w sprawie były wykonywane przez więcej niż jednego radcę, kwotę dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, Prezes Prokuratorii Generalnej dzieli między radców, z uwzględnieniem nakładu pracy poszczególnych radców. Suma kwot przyznanych radcom nie może przekroczyć 65% kosztów zastępstwa, zasądzonych lub przyznanych w sprawie.
4. 
Prezesowi Prokuratorii Generalnej i wiceprezesom Prokuratorii Generalnej nie przysługuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia.
5. 
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość:
1)
stawek wynagrodzenia zasadniczego radców,
2)
dodatków funkcyjnych osób pełniących w Prokuratorii Generalnej funkcje określone w art. 43 ust. 2 pkt 2, art. 61 ust. 1 oraz w zarządzeniu, o którym mowa w art. 48

- z uwzględnieniem poziomu wynagrodzeń zasadniczych i dodatków funkcyjnych sędziów sądów powszechnych, przyjmując, że określone w ten sposób wynagrodzenie zasadnicze radców nie może być niższe niż 80% wynagrodzenia zasadniczego w najniższej stawce sędziego sądu rejonowego i nie wyższe niż 130% wynagrodzenia zasadniczego w najwyższej stawce awansowej sędziego sądu apelacyjnego, a najwyższy dodatek funkcyjny nie może przekraczać kwoty dodatku funkcyjnego przewidzianego dla prezesa sądu apelacyjnego.

1. 
Radcy przysługuje dodatek za wieloletnią pracę w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
2. 
Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę wlicza się wszystkie poprzednie, zakończone okresy zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. 
Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w Polskiej Partii Robotniczej lub Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, jak również w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.
4. 
Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób zaliczania zakończonych okresów zatrudnienia do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę oraz okresy, za które przysługuje ten dodatek, i terminy jego wypłaty, z uwzględnieniem przepisów dotyczących takiego dodatku dla pracowników urzędów państwowych.

Radcom przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1)
po 20 latach pracy - 75% wynagrodzenia miesięcznego;
2)
po 25 latach pracy - 100% wynagrodzenia miesięcznego;
3)
po 30 latach pracy - 150% wynagrodzenia miesięcznego;
4)
po 35 latach pracy - 200% wynagrodzenia miesięcznego;
5)
po 40 latach pracy - 300% wynagrodzenia miesięcznego;
6)
po 45 latach pracy - 400% wynagrodzenia miesięcznego.

Radcy wykonującemu na polecenie przełożonego czynności służbowe poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

1. 
Radcy przysługuje corocznie dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1)
6 dni - po 10 latach pracy w Prokuratorii Generalnej;
2)
12 dni - po 15 latach pracy w Prokuratorii Generalnej.
2. 
Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza się wszystkie okresy zatrudnienia w Prokuratorii Generalnej na stanowiskach referendarza, radcy, wiceprezesa i Prezesa oraz w sądzie lub prokuraturze na stanowiskach asesorów sądowych, asesorów prokuratorskich, sędziów i prokuratorów.
1. 
Radcy, którego stosunek pracy został rozwiązany z powodu nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a jeżeli radca przepracował co najmniej 20 lat - w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.
2. 
Miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę ustalenia wysokości odprawy, o którym mowa w ust. 1, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
1. 
Stosunek pracy radcy tymczasowo aresztowanego ulega z mocy prawa zawieszeniu na czas trwania tego aresztowania.
2. 
W okresie zawieszenia stosunku pracy radcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości połowy wynagrodzenia miesięcznego przysługującego mu w dniu tymczasowego aresztowania.
3. 
W przypadku prawomocnego umorzenia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe albo wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego wypłaca się pozostałą część wynagrodzenia, chyba że postępowanie umorzono warunkowo albo z powodu przedawnienia lub amnestii.
4. 
Okres zawieszenia stosunku pracy wskutek tymczasowego aresztowania wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze radcy.
1. 
Stosunek pracy radcy ulega rozwiązaniu z jego winy bez wypowiedzenia w przypadku:
1)
niespełniania wymogów koniecznych do zajmowania stanowiska służbowego radcy, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 1, 2 lub 5;
2)
złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu;
3)
prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych albo zakazu zajmowania stanowiska w urzędach organów władzy publicznej lub wykonywania zawodu prawniczego;
4)
nieobecności w pracy przez okres 3 miesięcy z powodu tymczasowego aresztowania;
5)
dwukrotnego otrzymania negatywnej oceny kwalifikacyjnej;
6)
prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy w Prokuratorii Generalnej.
2. 
Rozwiązanie stosunku pracy z radcą bez wypowiedzenia może nastąpić w razie ciągłej, trwającej dłużej niż rok nieobecności w pracy z powodu choroby.
3. 
Rozwiązanie stosunku pracy z radcą następuje z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie stwierdzonej orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych albo innym równorzędnym orzeczeniem całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.
4. 
Rozwiązanie stosunku pracy z radcą może nastąpić z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia w razie reorganizacji Prokuratorii Generalnej, jeżeli przeniesienie radcy na inne stanowisko służbowe nie jest możliwe.
5. 
W przypadku, o którym mowa w ust. 4, w okresie między rozwiązaniem stosunku pracy a podjęciem zatrudnienia lub działalności gospodarczej, nie dłużej niż przez 6 miesięcy, przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, obliczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 173 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
6. 
W przypadku gdy w okresie, o którym mowa w ust. 5, były radca pobiera świadczenie określone w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, z późn. zm. 7 ), wysokość świadczenia pieniężnego ulega odpowiedniemu obniżeniu, a jeżeli radca nabył prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504, 1504 i 2461) - świadczenie pieniężne nie przysługuje.
7. 
Okres pobierania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych, a także do okresów składkowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
8. 
Od świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ust. 5, Prokuratoria Generalna odprowadza składkę na ubezpieczenia społeczne na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
1. 
Rozwiązanie stosunku pracy z radcą mianowanym może nastąpić:
1)
w drodze porozumienia stron;
2)
za trzymiesięcznym wypowiedzeniem dokonanym przez radcę.
2. 
Okres wypowiedzenia stosunku pracy z radcą mianowanym kończy się ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego.
3. 
W okresie wypowiedzenia stosunku pracy lub w okresie ustalonym w porozumieniu stron, nie dłuższym niż 3 miesiące, radca mianowany może być zwolniony z obowiązku wykonywania czynności służbowych, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy.

W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale do stosunku pracy radców stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

5 Art. 50 ust. 4 uchylony przez art. 24 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. (Dz.U.2023.1860) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 września 2023 r.
6 Art. 51 ust. 4 uchylony przez art. 24 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. (Dz.U.2023.1860) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 września 2023 r.
7 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 1079, 1115, 1265, 1933, 2185, 2476 i 2707 oraz z 2023 r. poz. 326, 547, 614 i 852.