Programy specjalne przeciwdziałania bezrobociu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.156.1023

Akt utracił moc

Wersja od: 18 kwietnia 2000 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 10 grudnia 1998 r.

w sprawie programów specjalnych przeciwdziałania bezrobociu.

Na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776 oraz z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684 i Nr 137, poz. 887) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1 Starostowie w celu promocji zatrudnienia osób, o których mowa w § 2, zakwalifikowanych do grup ryzyka, we współdziałaniu z innymi organami, organizacjami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia inicjują oraz realizują działania, zwane dalej "programami specjalnymi".

§  2.

1. Programami specjalnymi mogą być objęte osoby, które z uwagi na ich kwalifikacje zawodowe oraz sytuację na lokalnym rynku pracy są zagrożone długotrwałym bezrobociem oraz jego skutkami, a w szczególności:

1) bezrobotni,

2) pracownicy w okresie wypowiedzenia stosunku pracy (stosunku służbowego) z przyczyn dotyczących zakładu pracy,

3) poszukujący pracy otrzymujący świadczenie socjalne lub zasiłek socjalny - przewidziane w układzie zbiorowym pracy dla pracowników zakładów górniczych lub w odrębnych przepisach,

4) osoby poszukujące pracy, które uzyskały obywatelstwo polskie na warunkach repatriacji,

5) osoby otrzymujące gwarantowany zasiłek okresowy z pomocy społecznej,

zwane dalej "grupami ryzyka".

2. Grupy ryzyka wyodrębnia organ zatrudnienia, w szczególności na podstawie:

1) okresowych analiz poziomu i struktury bezrobocia na lokalnym rynku pracy,

2) wyników badań i analiz rynku pracy,

3) lokalnych i wojewódzkich programów rozwoju społeczno-gospodarczego,

4) analiz i informacji ośrodków pomocy społecznej oraz innych organizacji i instytucji dotyczących sytuacji materialnej bezrobotnych i ich rodzin.

§ 3. 2 (skreślony).

§ 4. 3  

1. (skreślony).

2. (skreślony).

3. Programy specjalne powinny zawierać:

1) nazwę programu,

2) cele programu,

3) opis programu (uzasadnienie potrzeby realizacji programu, określenie zasięgu terytorialnego, proponowane przedsięwzięcia),

4) charakterystykę grupy ryzyka, kryteria doboru oraz liczbę uczestników,

5) przewidywane efekty realizacji programu, z podaniem mierników i trybu dokonywania oceny,

6) wykaz realizatorów programu oraz zakres i warunki ich uczestnictwa,

7) harmonogram realizacji programu,

8) kalkulację kosztów realizacji programu (w poszczególnych latach jego trwania) oraz źródła jego finansowania.

4-7. (skreślone).

8. Starostowie w terminie 14 dni od dnia przyjęcia programu specjalnego do realizacji przesyłają do Krajowego Urzędu Pracy jego kopię.

9. Krajowy Urząd Pracy prowadzi rejestr programów specjalnych.

§  5.

1. 4 Na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym kosztorysie i uprzednio zawartej umowie pomiędzy starostą oraz pracodawcą lub osobą objętą programem mogą być podejmowane, realizowane i finansowane lub dofinansowywane ze środków Funduszu Pracy, z zastrzeżeniem § 6, następujące przedsięwzięcia:

1) inspirowanie zatrudnienia osób objętych programami specjalnymi przez:

a) refundowanie pracodawcy części kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenie społeczne osób zatrudnionych na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy,

b) refundowanie pracodawcy części kosztów dowozu do pracy osób zatrudnionych na podstawie skierowania powiatowego urzędu pracy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem;

c) refundowanie osobie objętej programem specjalnym części kosztów dojazdu do pracy, w związku z podjęciem pracy poza miejscem stałego zamieszkania,

d) refundowanie pracodawcy części kosztów zakwaterowania za skierowane osoby, które podjęły pracę poza miejscem stałego zamieszkania,

e) refundowanie osobie objętej programem specjalnym części kosztów zakwaterowania, w związku z podjęciem pracy poza miejscem stałego zamieszkania,

f) refundowanie pracodawcy części kosztów poniesionych na wyposażenie (doposażenie) stanowiska pracy dla skierowanych osób, pod warunkiem zatrudniania ich przez okres co najmniej 12 miesięcy,

g) refundowanie pracodawcy kosztów szkolenia, pod warunkiem zatrudniania skierowanej osoby przez okres co najmniej 12 miesięcy, jeżeli osoba ta nie posiada żadnych kwalifikacji lub posiada kwalifikacje, na które brak jest ofert pracy na lokalnym rynku pracy,

h) przyznanie pracodawcy jednorazowej refundacji wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, pod warunkiem zatrudniania przez okres co najmniej 12 miesięcy skierowanej osoby,

2) wspieranie tworzenia dodatkowych miejsc pracy dla osób objętych programami specjalnymi przez:

a) udzielenie pracodawcy pożyczki ze środków Funduszu Pracy na utworzenie dla skierowanych osób dodatkowych miejsc pracy; oprocentowanie tej pożyczki może być o połowę niższe od obowiązującego przy udzielaniu pożyczek na utworzenie dodatkowych miejsc pracy dla bezrobotnych zamieszkałych w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, pod warunkiem zatrudniania skierowanych osób przez okres co najmniej 24 miesięcy,

b) udzielenie pracodawcy nie oprocentowanej pożyczki ze środków Funduszu Pracy na utworzenie dodatkowych miejsc pracy, pod warunkiem zatrudniania skierowanych osób przez okres co najmniej 36 miesięcy,

c) refundowanie pracodawcy części kosztów z tytułu spłaty odsetek od kredytu udzielonego przez bank (instytucje) na utworzenie dodatkowych miejsc pracy, pod warunkiem zatrudniania skierowanych osób przez okres co najmniej 24 miesięcy,

3) wspieranie podjęcia przez osoby objęte programem specjalnym działalności gospodarczej lub rolniczej na własny rachunek przez:

a) udzielenie pożyczki ze środków Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej; oprocentowanie tej pożyczki może być o połowę niższe od obowiązującego przy udzielaniu pożyczek bezrobotnym zamieszkałym w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, pod warunkiem nieprzerwanego prowadzenia działalności, na którą została udzielona, przez okres co najmniej 24 miesięcy,

b) udzielenie nie oprocentowanej pożyczki ze środków Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, pod warunkiem nieprzerwanego prowadzenia działalności przez okres co najmniej 36 miesięcy,

c) refundowanie części kosztów z tytułu spłaty odsetek od kredytu udzielonego przez bank (instytucję finansową) na podjęcie działalności gospodarczej lub rolniczej, pod warunkiem nieprzerwanego prowadzenia tej działalności przez okres co najmniej 24 miesięcy,

d) refundowanie części kosztów poniesionych na prowadzenie działalności gospodarczej lub rolniczej, w tym obejmujących koszty szkolenia, konsultacji i doradztwa,

4) aktywizacja zawodowa osób objętych programami specjalnymi przez refundowanie pracodawcom za skierowanych bezrobotnych części kosztów poniesionych na szkolenie zawodowe w miejscu pracy.

2. Do osoby objętej programem specjalnym, z zastrzeżeniem § 6, może być stosowane jedno lub kilka przedsięwzięć wymienionych w ust. 1.

§  6.

1. Łączna kwota wydatków ze środków Funduszu Pracy na realizację przedsięwzięć określonych w § 5 na jednego uczestnika programu w okresie 12 miesięcy nie może przekroczyć:

1) 6-krotnego przeciętnego wynagrodzenia w rozumieniu przepisów o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, zwanego dalej "przeciętnym wynagrodzeniem", na jednego uczestnika programu - dla przedsięwzięć wymienionych w § 5 ust. 1 w pkt 1, w pkt 2 lit. c) oraz w pkt 3 lit. c), jak również w przypadku łączenia przedsięwzięć,

2) 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego uczestnika programu - dla przedsięwzięć wymienionych w § 5 ust. 1 w pkt 3 lit. d) i w pkt 4,

3) 3-krotnego przeciętnego wynagrodzenia na jednego uczestnika programu - dla wszystkich przedsięwzięć poza wymienionymi w § 5 ust. 1 w pkt 2 lit. a) i b) oraz w pkt 3 lit. a) i b), jeśli są stosowane łącznie z przedsięwzięciami wymienionymi w tych punktach.

2. Pożyczki, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) oraz pkt 3 lit. a) i b), mogą być udzielane w wysokości nie przekraczającej 20-krotnego przeciętnego wynagrodzenia.

3. Do obliczenia limitów, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się przeciętne wynagrodzenie obowiązujące w dniu podjęcia decyzji o wyrażeniu zgody na realizację programu.

4. 5 W przypadku programów trwających krócej niż 12 miesięcy limit, o którym mowa w ust. 1, ustala się proporcjonalnie do okresu trwania realizacji programu.

§  7.

1. Programy specjalne są finansowane ze środków Funduszu Pracy; mogą być także finansowane ze środków organów, organizacji i instytucji współdziałających.

2. 6 Programy specjalne finansowane są w ramach środków Funduszu Pracy ustalonych i przekazanych powiatom według algorytmu określonego w odrębnych przepisach.

3. 7 Kwota środków Funduszu Pracy, przeznaczonych na finansowanie w roku budżetowym programów specjalnych, nie może przekroczyć 10% kwoty środków ustalonych dla powiatu według algorytmu na realizację zadań, określonych w art. 57 ust. 1 pkt 2-5, 7-8, 13, 26, 27, 29 i 30a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128, Nr 28, poz. 153, Nr 41, poz. 255, Nr 63, poz. 403, Nr 93, poz. 569, Nr 107, poz. 692, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 776, z 1998 r. Nr 66, poz. 431, Nr 106, poz. 668, Nr 108, poz. 684, Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1112, 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136).

§ 8. 8  

1. Starostowie przekazują Prezesowi Krajowego Urzędu Pracy w terminie do 15 dnia następnego miesiąca po zakończeniu każdego kwartału informacje o przebiegu oraz planowanych i faktycznych efektach realizowanych programów specjalnych.

2. Prezes Krajowego Urzędu Pracy dokonuje analizy realizowanych programów specjalnych oraz przekazuje starostom wynikające z tych analiz wnioski i zalecenia.

3. Prezes Krajowego Urzędu Pracy może polecić starostom dokonanie zmian w sposobie i zakresie realizacji programów specjalnych, a także wstrzymać ich realizację, jeżeli planowane cele i efekty nie są osiągane.

§ 9. Programy specjalne, rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, realizowane są do czasu upływu terminu ich realizacji na zasadach określonych w dotychczasowych przepisach.

§ 10. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 listopada 1995 r. w sprawie programów specjalnych przeciwdziałania bezrobociu (Dz. U. Nr 134, poz. 661).

§ 11. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

² § 3 skreślony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

³ § 4 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

⁴ § 5 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

⁵ § 6 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

⁶ § 7 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

⁷ § 7 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.

⁸ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (Dz.U.00.29.367) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 2000 r.