Rozdział 1 - Patent. Świadectwo autorskie. - Prawo wynalazcze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.33.156

Akt utracił moc

Wersja od: 9 czerwca 1962 r.

Rozdział  1.

Patent. Świadectwo autorskie.

Art.  13.

Za wynalazek uważa się nowe rozwiązanie zagadnienia technicznego, nadające się do zastosowania w gospodarce narodowej lub w zakresie obrony Państwa albo mogące nadawać się do zastosowania po powstaniu odpowiednich warunków.

Art.  14.

1. Autorstwo wynalazku przysługuje jego twórcy lub współtwórcom.

2. Nie uważa się za współtwórcę wynalazku osoby, która udzieliła tylko pomocy przy dokonywaniu wynalazku, nie zmieniając istoty projektu wynalazku.

3. Autorstwo wynalazku stwierdza się przez wydanie świadectwa autorskiego twórcy lub współtwórcom.

4. Jeżeli wynalazek został już uprzednio opatentowany lub zarejestrowany za granicą, świadectwo autorskie wydaje się tylko na wniosek zgłaszającego.

Art.  15.

Własność wynalazku i wyłączne prawo jego stosowania stwierdza się przez udzielenie patentu.

Art.  16.

1. Właściwym do wydawania świadectw autorskich oraz dokumentów patentowych jest Urząd Patentowy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, zwany dalej "Urzędem Patentowym".

2. Patenty oraz świadectwa autorskie na wynalazki wpisuje się do rejestru patentowego.

Art.  17.

1. Patent i świadectwo autorskie mogą być ważnie uzyskane tylko na wynalazek nowy.

2. Wynalazku nie uważa się za nowy, jeśli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, został w Polsce lub za granicą podany do wiadomości powszechnej albo był w Polsce jawnie stosowany lub wystawiony na widok publiczny w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do stosowania tego wynalazku.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy ujawnienie wynalazku nastąpiło w okresie sześciu miesięcy przed zgłoszeniem go w Urzędzie Patentowym w związku ze zgłoszeniem tego wynalazku w jednostce gospodarki uspołecznionej.

Art.  18.

1. Patentów nie udziela się oraz świadectw autorskich nie wydaje się na:

1) wynalazki, których stosowanie byłoby sprzeczne z obowiązującym prawem lub porządkiem społecznym,

2) środki żywności, środki farmaceutyczne i wytwory otrzymywane na drodze chemicznej.

2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie ogranicza możliwości udzielenia patentu oraz wydania świadectwa autorskiego na sposoby wytwarzania środków żywności i środków farmaceutycznych oraz wytworów otrzymywanych na drodze chemicznej. Za taki sposób wytwarzania środków żywności i środków farmaceutycznych nie uważa się zmieszania znanych składników.

Art.  19.

1. Przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy.

2. Prawo wyłącznego korzystania z wynalazku rozciąga się na cały obszar Państwa i trwa lat piętnaście od daty zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

3. Wyłączność wynikająca z patentu na wynalazek dotyczący sposobu wytwarzania obejmuje także wytwory i korzyści uzyskane bezpośrednio tym sposobem.

4. Prawo wyłączności wynikające z opatentowania nie obejmuje środków komunikacji, ich części i urządzeń, które znajdują się na obszarze Państwa przejściowo, oraz przedmiotów, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej.

Art.  20.

1. Kto posiada patent na wynalazek, może uzyskać patent dodatkowy dla ulepszeń lub uzupełnień tego wynalazku, jeżeli te ulepszenia lub uzupełnienia posiadają cechy wynalazku, a nie mogą być stosowane samoistnie. Można również uzyskać patent dodatkowy do już otrzymanego patentu dodatkowego.

2. Patent dodatkowy traci moc razem z patentem głównym. Jeżeli jednak patent główny traci moc z przyczyny nie wpływającej na wynalazek objęty patentem dodatkowym, pierwszy patent dodatkowy staje się samoistny i zachowuje moc w okresie, na który został udzielony patent główny.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do świadectw autorskich.

Art.  21.

1. Wynalazek, którego stosowanie wkraczałoby w prawa wyłączności wynikające z patentu udzielonego z wcześniejszym pierwszeństwem (patent wcześniejszy), może być przedmiotem patentu zależnego.

2. Patent zależny staje się niezależnym w razie wygaśnięcia patentu wcześniejszego.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do patentu na wynalazek, którego wykonywanie wkraczałoby w prawa wyłączności wynikające z zarejestrowania wzoru użytkowego z wcześniejszym pierwszeństwem.

Art.  22.

Kto ma w tym interes prawny, może żądać ustalenia przez Urząd Patentowy, że wskazana produkcja nie jest objęta określonym patentem.