Dział 2 - Wynalazki. - Prawo wynalazcze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.33.156

Akt utracił moc

Wersja od: 9 czerwca 1962 r.

DZIAŁ  II

Wynalazki.

Rozdział  1.

Patent. Świadectwo autorskie.

Art.  13.

Za wynalazek uważa się nowe rozwiązanie zagadnienia technicznego, nadające się do zastosowania w gospodarce narodowej lub w zakresie obrony Państwa albo mogące nadawać się do zastosowania po powstaniu odpowiednich warunków.

Art.  14.

1. Autorstwo wynalazku przysługuje jego twórcy lub współtwórcom.

2. Nie uważa się za współtwórcę wynalazku osoby, która udzieliła tylko pomocy przy dokonywaniu wynalazku, nie zmieniając istoty projektu wynalazku.

3. Autorstwo wynalazku stwierdza się przez wydanie świadectwa autorskiego twórcy lub współtwórcom.

4. Jeżeli wynalazek został już uprzednio opatentowany lub zarejestrowany za granicą, świadectwo autorskie wydaje się tylko na wniosek zgłaszającego.

Art.  15.

Własność wynalazku i wyłączne prawo jego stosowania stwierdza się przez udzielenie patentu.

Art.  16.

1. Właściwym do wydawania świadectw autorskich oraz dokumentów patentowych jest Urząd Patentowy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, zwany dalej "Urzędem Patentowym".

2. Patenty oraz świadectwa autorskie na wynalazki wpisuje się do rejestru patentowego.

Art.  17.

1. Patent i świadectwo autorskie mogą być ważnie uzyskane tylko na wynalazek nowy.

2. Wynalazku nie uważa się za nowy, jeśli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, został w Polsce lub za granicą podany do wiadomości powszechnej albo był w Polsce jawnie stosowany lub wystawiony na widok publiczny w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do stosowania tego wynalazku.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy ujawnienie wynalazku nastąpiło w okresie sześciu miesięcy przed zgłoszeniem go w Urzędzie Patentowym w związku ze zgłoszeniem tego wynalazku w jednostce gospodarki uspołecznionej.

Art.  18.

1. Patentów nie udziela się oraz świadectw autorskich nie wydaje się na:

1) wynalazki, których stosowanie byłoby sprzeczne z obowiązującym prawem lub porządkiem społecznym,

2) środki żywności, środki farmaceutyczne i wytwory otrzymywane na drodze chemicznej.

2. Przepis ust. 1 pkt 2 nie ogranicza możliwości udzielenia patentu oraz wydania świadectwa autorskiego na sposoby wytwarzania środków żywności i środków farmaceutycznych oraz wytworów otrzymywanych na drodze chemicznej. Za taki sposób wytwarzania środków żywności i środków farmaceutycznych nie uważa się zmieszania znanych składników.

Art.  19.

1. Przez uzyskanie patentu nabywa się prawo wyłącznego korzystania z wynalazku w sposób zarobkowy lub zawodowy.

2. Prawo wyłącznego korzystania z wynalazku rozciąga się na cały obszar Państwa i trwa lat piętnaście od daty zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym.

3. Wyłączność wynikająca z patentu na wynalazek dotyczący sposobu wytwarzania obejmuje także wytwory i korzyści uzyskane bezpośrednio tym sposobem.

4. Prawo wyłączności wynikające z opatentowania nie obejmuje środków komunikacji, ich części i urządzeń, które znajdują się na obszarze Państwa przejściowo, oraz przedmiotów, które znajdują się na tym obszarze w komunikacji tranzytowej.

Art.  20.

1. Kto posiada patent na wynalazek, może uzyskać patent dodatkowy dla ulepszeń lub uzupełnień tego wynalazku, jeżeli te ulepszenia lub uzupełnienia posiadają cechy wynalazku, a nie mogą być stosowane samoistnie. Można również uzyskać patent dodatkowy do już otrzymanego patentu dodatkowego.

2. Patent dodatkowy traci moc razem z patentem głównym. Jeżeli jednak patent główny traci moc z przyczyny nie wpływającej na wynalazek objęty patentem dodatkowym, pierwszy patent dodatkowy staje się samoistny i zachowuje moc w okresie, na który został udzielony patent główny.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do świadectw autorskich.

Art.  21.

1. Wynalazek, którego stosowanie wkraczałoby w prawa wyłączności wynikające z patentu udzielonego z wcześniejszym pierwszeństwem (patent wcześniejszy), może być przedmiotem patentu zależnego.

2. Patent zależny staje się niezależnym w razie wygaśnięcia patentu wcześniejszego.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do patentu na wynalazek, którego wykonywanie wkraczałoby w prawa wyłączności wynikające z zarejestrowania wzoru użytkowego z wcześniejszym pierwszeństwem.

Art.  22.

Kto ma w tym interes prawny, może żądać ustalenia przez Urząd Patentowy, że wskazana produkcja nie jest objęta określonym patentem.

Rozdział  2.

Prawo do uzyskania patentu i świadectwa autorskiego.

Art.  23.

1. Wynalazek, dokonany w wyniku zlecenia lub przy pomocy jednostki gospodarki uspołecznionej albo przez pracownika takiej jednostki w zakresie jej działalności i w związku z jego zatrudnieniem w tej jednostce, jest wynalazkiem pracowniczym, stanowiącym własność Państwa, niezależnie od tego, czy pracownik jest twórcą lub współtwórcą wynalazku.

2. Uprawnienie do uzyskania na rzecz Państwa patentu na wynalazek pracowniczy przysługuje właściwemu ministrowi lub jednostce gospodarki uspołecznionej, w której wynalazek zgłoszono lub która ma pierwsza zastosować wynalazek.

3. W celu zastrzeżenia prawa pierwszeństwa do uzyskania patentu organy, o których mowa w ust. 2, są obowiązane do zgłaszania w Urzędzie Patentowym projektów mających cechy wynalazku.

Art.  24.

1. Jeżeli minister lub jednostka gospodarki uspołecznionej nie zgłosiła wynalazku pracowniczego w Urzędzie Patentowym w celu zastrzeżenia prawa pierwszeństwa lub uzyskania na rzecz Państwa patentu, a twórca uważa, że projekt ma cechy wynalazku, może on zgłosić wynalazek w Urzędzie Patentowym.

2. Na zgłoszony przez twórcę wynalazek pracowniczy udziela się patentu na rzecz Państwa, chyba że twórca ma prawo do uzyskania patentu na swoją rzecz (art. 97).

Art.  25.

1. Wynalazek dokonany w warunkach innych niż określone w art. 23 ust. 1 jest wynalazkiem niepracowniczym, który stanowi własność wynalazcy lub jego następcy prawnego.

2. Uprawnienie do uzyskania na swoją rzecz patentu na wynalazek niepracowniczy przysługuje wynalazcy lub jego następcy prawnemu, a gdy wynalazku dokonało więcej osób, uprawnienie to przysługuje im wspólnie.

3. Jeżeli przedsiębiorstwo nie będące jednostką gospodarki uspołecznionej zawarło umowę o pracę nad wynalazkami w zakresie swej działalności, prawo do uzyskania patentu na dokonany wynalazek przysługuje temu przedsiębiorstwu.

4. Jeżeli w przypadkach określonych w ust. 3 ustalone umową wynagrodzenie jest rażąco niskie w stosunku do korzyści osiąganych przez przedsiębiorstwo z wynalazku, pracownik może zażądać odpowiednio podwyższonego wynagrodzenia.

Art.  26.

Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 27 i 28 pierwszeństwo do uzyskania patentu oraz świadectwa autorskiego na wynalazek oznacza się według daty zgłoszenia go w Urzędzie Patentowym.

Art.  27.

Na zasadach, które określi Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia, pierwszeństwo do uzyskania patentu i świadectwa autorskiego na wynalazek wystawiony na wystawie publicznej w Polsce lub za granicą oznacza się według daty wystawienia, jeżeli zgłoszenie wynalazku w Urzędzie Patentowym zostanie dokonane w okresie sześciu miesięcy od tej daty.

Art.  28.

Obywatelom państw obcych, należących do Międzynarodowego Związku Ochrony Własności Przemysłowej, a także obywatelom innych państw, jeżeli mają miejsce zamieszkania albo prowadzą rzeczywiste i poważne przedsiębiorstwo przemysłowe lub handlowe w jednym z państw, należących do tego Związku, służy na zasadach określonych w umowach międzynarodowych pierwszeństwo do uzyskania patentu w Polsce według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia wynalazku w celu uzyskania ochrony w jednym z tych państw, jeżeli zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym dokonają w okresie dwunastu miesięcy od tej daty.

Rozdział  3.

Zgłoszenie wynalazku w Urzędzie Patentowym.

Art.  29.

1. Zgłoszenia wynalazku w celu opatentowania dokonuje się przez wniesienie podania do Urzędu Patentowego.

2. Zgłoszenie uważa się za dokonane z chwilą, w której podanie zostało doręczone Urzędowi Patentowemu albo nadane w polskim urzędzie pocztowym lub telegraficznym pod adresem Urzędu Patentowego.

3. Jeżeli wynalazek zgłoszony razem z innym wynalazkiem został następnie na wezwanie Urzędu Patentowego, w terminie przez ten Urząd oznaczonym, zgłoszony w oddzielnym podaniu, zgłoszenie to uważa się za dokonane w dacie pierwszego zgłoszenia, jeżeli nie nastąpiła zmiana istoty wynalazku.

Art.  30.

1. Gdy dokonujący zgłoszenia wynalazku w celu opatentowania nie jest jego twórcą, powinien w podaniu wskazać wynalazcę oraz podstawę swojego uprawnienia do zgłoszenia patentu.

2. Do podania należy dołączyć opis wynalazku zawierający również sformułowanie istoty wynalazku, do którego zgłaszający wynalazek rości sobie prawo wyłączności.

3. Prezes Urzędu Patentowego ustali w drodze zarządzenia, jakim szczególnym warunkom powinno odpowiadać podanie zawierające zgłoszenie wynalazku, opis wynalazku i inne załączniki do podania.

Art.  31.

Zgłaszający wynalazek w celu opatentowania może w podaniu lub w okresie dwóch miesięcy od daty zgłoszenia złożyć oświadczenie, że chce skorzystać z prawa pierwszeństwa, wynikającego z wystawienia wynalazku na wystawie publicznej albo ze zgłoszenia dokonanego za granicą (art. 27 i 28).

Art.  32.

1. Urząd Patentowy może w toku rozpatrywania podania zawierającego zgłoszenie wynalazku wydawać postanowienia wzywające zgłaszającego do uzupełnienia w określonym terminie opisu technicznego i innych załączników do podania albo do usunięcia w oznaczonym terminie braków i istotnych usterek. Na postanowienia te służy zażalenie. Wniesienie zażalenia wstrzymuje bieg terminów określonych w postanowieniach.

2. W razie niezastosowania się w oznaczonym terminie do postanowień, o których mowa w ust. 1, podanie uważa się za niebyłe.

Art.  33.

Do czasu ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku (art. 36) zgłaszający może wprowadzać uzupełnienia i poprawki do opisu technicznego i załączników do podania, jeżeli nie zmieniają istoty zgłoszonego wynalazku, ani nie uzasadniają zmiany pierwszeństwa do uzyskania patentu.

Art.  34.

1. Zgłaszający wynalazek w celu opatentowania może w podaniu zamieścić wniosek, aby projekt został rozpatrzony jako wzór użytkowy, gdyby okazało się, że nie może być opatentowany jako wynalazek.

2. Zgłaszający wynalazek w celu opatentowania może w toku rozpatrywania podania, ale przed wydaniem decyzji, zmienić podanie i żądać zarejestrowania projektu jako wzoru użytkowego.

Rozdział  4.

Załatwienie zgłoszenia.

Art.  35.

W toku postępowania, poprzedzającego ogłoszenie o zgłoszeniu wynalazku (art. 36), akta dotyczące tego zgłoszenia nie mogą być bez zgody zgłaszającego ujawnione ani udostępnione nie uprawnionym osobom.

Art.  36.

1. Urząd Patentowy po wstępnym rozpatrzeniu podania stwierdza, że nie ma przeszkód do udzielenia patentu, i dokona ogłoszenia, w którym wskaże imię i nazwisko lub nazwę zgłaszającego i wynalazcy, krótkie oznaczenie istoty wynalazku oraz pouczenie, że w okresie trzech miesięcy od daty ogłoszenia każdy może przeglądać opis techniczny i rysunki wynalazku, sporządzać z nich odpisy oraz zgłaszać zastrzeżenia i sprzeciwy co do wynalazku albo jego opatentowania.

2. Jeżeli zgłaszający wynalazek nie wypowie się co do podniesionych istotnych zastrzeżeń i sprzeciwów w wyznaczonym mu przez Urząd Patentowy terminie, uważa się, że podanie wycofał.

Art.  37.

Wynalazek od chwili ogłoszenia o jego zgłoszeniu korzysta tymczasowo z ochrony, jaka służy wynalazkom opatentowanym. Jednakże skutki tej ochrony uważa się za niebyłe w przypadku cofnięcia zgłoszenia wynalazku albo odmowy udzielenia patentu.

Art.  38.

1. O udzieleniu patentu ogłasza się w organie Urzędu Patentowego "Wiadomości Urzędu Patentowego", natomiast opis wynalazku wraz z rysunkami (opis patentowy) wydaje się drukiem.

2. Zgłaszający wynalazek obowiązany jest pokryć koszty druku opisu patentowego.

3. Prezes Urzędu Patentowego ustali sposób i terminy uiszczenia należności za druk opisu patentowego.

Art.  39.

1. Udzielenie patentu stwierdza się przez wydanie dokumentu patentowego.

2. Równocześnie z dokumentem patentowym wydaje się świadectwo autorskie, z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 14 ust. 4.

3. Częścią składową dokumentu patentowego i świadectwa autorskiego jest opis patentowy.

Art.  40.

1. Sprostowanie opisu patentowego może nastąpić, gdy opis patentowy nie przedstawia należycie istoty opatentowanego wynalazku.

2. Urząd Patentowy postanowi, czy i w jakim zakresie ma nastąpić ponowny druk opisu patentowego oraz czy i w jakim zakresie właściciel patentu jest obowiązany pokryć koszty związane z ponownym drukiem opisu patentowego.

Art.  41.

1. Gdy po udzieleniu patentu na wynalazek zgłoszony zostanie taki sam wynalazek z pierwszeństwem wcześniejszym, właściciel patentu powinien złożyć w terminie określonym przez Urząd Patentowy oświadczenie co do zasadności tego zgłoszenia.

2. Jeżeli właściciel patentu podniesie zarzut, że zgłoszenie jest bezzasadne, sprawa zostanie przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym.

3. W razie niezłożenia przez właściciela patentu oświadczenia co do zasadności zgłoszenia decyzja o udzieleniu patentu zostanie uchylona.

Art.  42.

O udzieleniu patentu na wynalazek oraz świadectwa autorskiego, a w przypadku gdy w toku rozpatrywania zgłoszenia wynalazku nastąpiło jego ogłoszenie (art. 36), także o odmowie udzielenia patentu, o cofnięciu zgłoszenia wynalazku, o uchyleniu decyzji w sprawie udzielenia patentu oraz wzmianki o sprostowaniu opisu patentowego ogłasza się w "Wiadomościach Urzędu Patentowego".

Rozdział  5.

Prawa i obowiązki z patentu.

Art.  43.

1. Właściciel patentu obowiązany jest w okresie trzech lat od uzyskania patentu rozpocząć wykonywanie wynalazku w Polsce w zakresie odpowiadającym potrzebom gospodarki narodowej oraz do czasu wygaśnięcia patentu należycie wykonywać wynalazek. Za wykonywanie wynalazku uważa się również jego wykonywanie przez inne osoby na podstawie licencji. Dla wynalazków, które mogą być wykonywane dopiero po powstaniu odpowiednich warunków, termin trzyletni liczy się od powstania tych warunków. Zaistnienie tych warunków stwierdza Urząd Patentowy w uzgodnieniu z Komitetem do Spraw Techniki.

2. Urząd Patentowy może żądać od właściciela patentu oraz od osób mających licencje, aby wykazali, czy, w jaki sposób i w jakim zakresie wykonują w Polsce wynalazek, oraz wskazali w razie potrzeby powody niedostatecznego wykonywania wynalazku.

3. Zakres i sposób wykonywania przez Urząd Patentowy zadań określonych w ust. 2 określi Prezes Rady Ministrów w drodze rozporządzenia.

Art.  44.

1. Kto w chwili stanowiącej o pierwszeństwie do uzyskania patentu w dobrej wierze stosował wynalazek w Polsce, może go bezpłatnie w swoim przedsiębiorstwie nadal wykonywać w zakresie, w jakim dotychczas z wynalazku korzystał. Prawo to służy również temu, kto w tej samej chwili przygotował już wszystkie istotne urządzenia potrzebne do stosowania wynalazku.

2. Prawa określone w ust. 1 podlegają na wniosek zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego.

Art.  45.

1. Prawo do niepracowniczego wynalazku oraz prawa z patentu na taki wynalazek mogą być w całości lub w części przedmiotem zbycia i dziedziczenia.

2. Umowa o przeniesienie praw wymaga zachowania formy pisemnej, z podpisami urzędowo poświadczonymi.

3. Przeniesienie praw z patentu podlega wpisowi do rejestru patentowego.

Art.  46.

Jeżeli umowa o współwłasności praw z patentu nie stanowi inaczej, współwłaściciel wynalazku może:

1) bez zgody pozostałych współwłaścicieli stosować wynalazek we własnym zakresie oraz wystąpić przeciwko każdemu, kto dopuścił się naruszenia wyłączności wynikającej z patentu,

2) za zgodą wszystkich współwłaścicieli przenieść swoje prawo do wynalazku na inną osobę albo udzielić zezwolenia na stosowanie w całości lub części wynalazku przez inną osobę.

Art.  47.

1. Właściciel patentu może w drodze umowy upoważnić inną osobę do wykonywania jego wynalazku (umowa licencyjna).

2. Umowa licencyjna powinna być zawarta na piśmie, z podpisami urzędowo poświadczonymi.

3. Licencja podlega na wniosek zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego.

4. Jeżeli w umowie licencyjnej inaczej nie postanowiono, udzielenie licencji nie wyklucza możliwości udzielenia dalszej licencji na wykonywanie wynalazku, a także jednoczesnego wykonywania wynalazku przez jego właściciela.

5. Licencja upoważnia do stosowania wynalazku w całości, chyba że umowa licencyjna zastrzega tylko częściowe wykonywanie wynalazku.

Art.  48.

1. Uprawniony na podstawie licencji do wykonywania wynalazku może udzielić sublicencji tylko za zgodą właściciela wynalazku. Jednakże udzielenie dalszej sublicencji jest niedozwolone.

2. Do sublicencji stosuje się odpowiednio przepisy art. 47.

Art.  49.

1. Urząd Patentowy może udzielić zezwolenia (licencji przymusowej) na wykonywanie wynalazku, stanowiącego własność innej osoby, gdy:

1) wykonywanie wynalazku jest konieczne dla realizacji zadań objętych planami gospodarczymi, a właściciel patentu nie godzi się na zawarcie umowy licencyjnej (art. 47),

2) zostało stwierdzone, że wynalazek nie jest należycie wykonywany (art. 43),

3) właściciel patentu zależnego zwróci się o ustanowienie na jego rzecz licencji przymusowej na wykonywanie patentu wcześniejszego (art. 21).

2. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 Urząd Patentowy postanowi, że można ubiegać się o licencję przymusową, oraz ogłosi o tym w "Wiadomościach Urzędu Patentowego".

3. Wykonujący wynalazek na podstawie licencji przymusowej obowiązany jest uiszczać na rzecz uprawnionego odpowiednie wynagrodzenia (opłatę licencyjną).

4. W decyzji o ustanowieniu licencji przymusowej zostaną określone w szczególności: zakres i czas trwania licencji, szczegółowe warunki jej wykonywania, wysokość opłaty licencyjnej oraz sposób jej zapłaty.

5. Do licencji przymusowych stosuje się przepisy art. 47 ust. 5 oraz art. 48.

Art.  50.

W przypadkach określonych w art. 49 ust. 1 może być ustanowiona licencja przymusowa także na prawach wynikających z umów licencyjnych (sublicencja przymusowa).

Art.  51.

Decyzja o ustanowieniu licencji lub sublicencji przymusowej w części dotyczącej treści licencji albo sublicencji lub wysokości opłaty za licencję (sublicencję) może być po upływie dwóch lat zmieniona na wniosek zainteresowanego lub z urzędu, jeżeli wskutek istotnej zmiany stosunków okaże się to ze względu słuszności konieczne.

Art.  52.

Licencja przymusowa nie może przyznawać osobie, która licencję uzyskała, wyłącznego prawa wykonywania wynalazku.

Art.  53.

1. Nabycie prawa z patentu uzyskanego w Polsce od osoby zagranicznej następuje poprzez przedsiębiorstwo upoważnione przez Ministra Handlu Zagranicznego.

2. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi możliwości odstępstwa od zasady przyjętej w ust. 1 oraz ustali warunki i tryb postępowania w sprawach określonych w tym ustępie.

Art.  54.

W razie zgłoszenia wynalazku albo uzyskania patentu i świadectwa autorskiego przez osobę nieuprawnioną, ten, komu służy uprawnienie do wynalazku, może żądać odrzucenia zgłoszenia albo unieważnienia wydanego patentu i świadectwa autorskiego. Może również żądać udzielenia mu patentu i świadectwa autorskiego, a także przeniesienia na niego już udzielonego patentu za zwrotem kosztów zgłoszenia wynalazku lub uzyskania patentu i świadectwa autorskiego.

Art.  55.

Kto zgłosił wynalazek lub uzyskał patent i świadectwo autorskie, nie będąc do tego uprawnionym, jest obowiązany na zasadach ogólnych wydać uprawnionemu uzyskane niesłusznie korzyści i naprawić wyrządzoną szkodę. Na żądanie uprawnionego powinien ponadto udzielić zadośćuczynienia przez ogłoszenie stosownego oświadczenia lub wyroku sądowego w czasopismach, a jeżeli działał rozmyślnie - także przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej za krzywdę moralną.

Art.  56.

1. Ten, którego prawo do wyłącznego korzystania z wynalazku zostało naruszone, może żądać zaniechania naruszenia, usunięcia jego skutków, wydania uzyskanych korzyści oraz wynagrodzenia szkody.

2. Winny naruszenia prawa wyłączności (ust. 1) obowiązany jest ponadto do ogłoszenia w czasopismach stosownego oświadczenia lub wyroku sądowego, a także, gdy działał rozmyślnie, do udzielenia zadośćuczynienia za krzywdę moralną przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

3. Jeżeli przedmiotem patentu jest sposób wytwarzania nowego wytworu, domniemywa się, że wytwór, który może być uzyskany opatentowanym sposobem, został wytworzony tym sposobem.

4. Sąd rozstrzygając w sprawie o naruszenie prawa wyłączności orzeka na wniosek uprawnionego również o bezprawnie wytworzonych przedmiotach oraz środkach użytych do ich wytwarzania.

Art.  57.

Roszczenia z powodu naruszenia prawa wyłączności do wynalazku ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia wymagalności roszczenia, oddzielnie co do każdego naruszenia. Bieg przedawnienia ulega zawieszeniu w okresie pomiędzy zgłoszeniem wynalazku w Urzędzie Patentowym a udzieleniem patentu.

Rozdział  6.

Wynalazek tajny.

Art.  58.

1. Wynalazek dokonany przez obywatela polskiego uważa się za wynalazek tajny, jeżeli wchodzi w zakres obrony Państwa albo wymaga zachowania tajemnicy ze względu na interesy Państwa.

2. W zakres obrony Państwa wchodzą wynalazki, dotyczące w szczególności nowych rodzajów broni, sprzętu wojskowego, sposobów walki lub innych zagadnień ściśle wojskowych.

3. Minister Obrony Narodowej może szczegółowo określić, jakiego rodzaju wynalazki wchodzą w zakres obrony Państwa.

4. Wynalazek tajny stanowi tajemnicę państwową.

5. O tajności wynalazku wchodzącego w zakres obrony Państwa postanawia Minister Obrony Narodowej, a w innych przypadkach - minister właściwy ze względu na przedmiot wynalazku.

Art.  59.

1. Wszelkie prace nad wynalazkiem tajnym, zgłoszenie go do opatentowania oraz postępowanie w celu rozpatrzenia zgłoszenia mogą być podejmowane tylko przy zabezpieczeniu tajności.

2. Obowiązek zabezpieczenia tajności wynalazku ciąży na wynalazcy i osobach pracujących przy wynalazku, a także na kierowniku jednostki gospodarki uspołecznionej, w której są lub były prowadzone prace nad wynalazkiem tajnym.

Art.  60.

Twórca wynalazku, mającego cechy tajności ze względu na obronę Państwa, obowiązany jest przy zgłaszaniu wynalazku w Urzędzie Patentowym wynalazek ten podać niezwłocznie do wiadomości Ministerstwa Obrony Narodowej. Obowiązek ten w odniesieniu do wynalazków pracowniczych ciąży na kierownikach właściwych jednostek gospodarki uspołecznionej.

Art.  61.

1. Urząd Patentowy przesyła Ministerstwu Obrony Narodowej wykazy zgłoszonych w tym Urzędzie wynalazków oraz na żądanie tego Ministerstwa również opisy i rysunki zgłoszonych w tym Urzędzie wynalazków, wchodzących w zakres obrony Państwa.

2. Akty zgłoszenia wynalazku tajnego wraz z opisem i rysunkami mogą być udostępnione do wglądu organom upoważnionym przez właściwego ministra (art. 58 ust. 5).

Art.  62.

1. Zgłoszenia wynalazku tajnego w celu opatentowania nie ogłasza się.

2. Właściwy minister (art. 58 ust. 5) może zażądać odroczenia na czas określony ogłoszenia o zgłoszeniu wynalazku, jeżeli zachodzi przypuszczenie, że posiada cechy wynalazku tajnego.

Art.  63.

1. Prawo do patentu na wynalazek tajny, który dotyczy spraw z zakresu obrony Państwa, przechodzi na Państwo.

2. Zasady i tryb ustalania i wypłaty wynagrodzenia twórcy wynalazku tajnego, wymienionego w ust. 1, określi Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Art.  64.

1. Opisu patentowego wynalazku tajnego nie ogłasza się.

2. Wynalazki tajne podlegają wpisowi do części tajnej rejestru patentowego.

3. Ujawnienie wynalazku tajnego lub zgłoszenie go do opatentowania za granicą oraz udostępnienie lub zbycie takiego wynalazku cudzoziemcom nie jest dozwolone bez uprzedniego zezwolenia właściwego ministra (art. 58 ust. 5). Udzielenie zgody na zgłoszenie za granicą lub zbycie za granicą wynalazku wymaga uzgodnienia z Ministrem Handlu Zagranicznego.

Art.  65.

Wynalazek tajny może być pozbawiony cech wynalazku tajnego w trybie określonym w art. 58 ust. 5.

Art.  66.

Postępowanie w sprawach tajnych projektów wynalazczych ustalą szczegółowe przepisy wydane przez Ministra Obrony Narodowej i Ministra Spraw Wewnętrznych.

Rozdział  7.

Unieważnienie i wygaśnięcie patentu.

Art.  67.

1. Patent może być na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, unieważniony przez Urząd Patentowy w całości lub części:

1) jeżeli brakowało ustawowych warunków wymaganych dla uzyskania patentu,

2) jeżeli patentu udzielono osobie z innych powodów nie uprawnionej do uzyskania patentu.

2. W interesie publicznym Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej może wystąpić o unieważnienie patentu albo przystąpić do toczącego się postępowania w tej sprawie.

3. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do świadectw autorskich.

Art.  68.

1. Kto w dobrej wierze uzyskał albo nabył patent, unieważniony następnie z przyczyny określonej w art. 67 ust. 1 pkt 2, albo uzyskał licencję z takiego patentu, a wynalazek stosował co najmniej przez okres jednego roku przed wszczęciem sprawy o unieważnienie patentu lub w ciągu tego okresu przygotował wszystkie istotne urządzenia potrzebne do stosowania wynalazku, może ten wynalazek wykonywać w swoim przedsiębiorstwie w zakresie, w jakim stosował go w czasie wszczęcia tej sprawy, z zastrzeżeniem obowiązku uiszczania właścicielowi patentu odpowiedniego wynagrodzenia. W razie braku porozumienia wysokość wynagrodzenia określa się w drodze postępowania spornego.

2. Prawa do stosowania wynalazku, określone w ust. 1, podlegają na wniosek zainteresowanego wpisowi do rejestru patentowego. Prawa te mogą przejść na inną osobę tylko łącznie z przedsiębiorstwem.

Art.  69.

Urząd Patentowy w przypadkach określonych w art. 49 wyda decyzję o wygaśnięciu patentu, gdy:

1) po upływie dwóch lat od udzielenia pierwszej licencji przymusowej wynalazek nadal nie jest należycie wykonywany,

2) licencja przymusowa nie została ustanowiona w terminie jednego roku od ogłoszenia o możliwości ubiegania się o licencję.

Art.  70.

1. Urząd Patentowy wyda decyzję o wygaśnięciu patentu w przypadku:

1) zrzeczenia się patentu przez uprawnionego wobec Urzędu Patentowego za zgodą osób, którym służą prawa rzeczowe na patencie, albo

2) zalegania z opłatą (art. 127) ponad 6 miesięcy.

2. Urząd Patentowy cofnie decyzję, w której orzeczono o wygaśnięciu patentu z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 2, gdy przywrócony został termin do uiszczenia zaległej opłaty.

Art.  71.

Decyzję o unieważnieniu i wygaśnięciu patentu wpisuje się z urzędu do rejestru patentowego i ogłasza w "Wiadomościach Urzędu Patentowego".

Art.  72.

Kto rozpoczął stosowanie wynalazku albo poczynił niezbędne przygotowania do stosowania wynalazku, na który patent wygasł z powodu zalegania z opłatą (art. 70 ust. 1 pkt 2), uprawniony jest do jego wykonywania także w razie cofnięcia decyzji o wygaśnięciu patentu (art. 70 ust. 2) z zastrzeżeniem uiszczenia od daty tego cofnięcia słusznego wynagrodzenia właścicielowi patentu. W sprawach tych Urząd Patentowy rozstrzyga w drodze postępowania spornego.

Art.  73.

1. Prawa z patentu na wynalazek, nie stanowiący własności Państwa, mogą być w uzasadnionych przypadkach wywłaszczone na rzecz Państwa na cele obrony Państwa lub wykonania zadań określonych w planach gospodarczych.

2. Wywłaszczenie praw z patentu następuje za odszkodowaniem.

3. Wywłaszczony może żądać, aby wywłaszczeniem objęto także jego prawa z patentów dodatkowych.

4. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi zasady wywłaszczania praw z patentu, ustalania wysokości i wypłaty odszkodowania oraz właściwe organy i tryb postępowania w tych sprawach.

Rozdział  8.

Wykonywanie praw z patentu za granicą.

Art.  74.

Wynalazek może być zgłoszony za granicą do opatentowania dopiero po zgłoszeniu go w Urzędzie Patentowym.

Art.  75.

1. Zgłoszenie wynalazku do opatentowania za granicą, jak również zawarcie umowy o wykonywaniu praw z patentu uzyskanego za granicą następuje poprzez przedsiębiorstwo upoważnione przez Ministra Handlu Zagranicznego.

2. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi możliwości odstępstwa od zasady przyjętej w ust. 1 oraz ustali warunki i tryb postępowania w sprawach określonych w ust. 1.