Rozdział 5 - Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami - Prawo wodne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.1121 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2017 r.

Rozdział  5

Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami

Art.  142.  [Rodzaje instrumentów ekonomicznych służących gospodarowaniu wodami]

Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią:

1) należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych;

2) opłaty, o których mowa w art. 13 ust. 3;

3) opłaty, o których mowa w art. 20 ust. 10;

4) opłaty, o których mowa w art. 155 ust. 4;

5) opłaty z umów, o których mowa w art. 217 ust. 6.

Art.  143.  [Należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych]

Należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych, zwane dalej "należnościami", uiszcza się za:

1) żeglugę oraz przewóz ludzi lub towarów obiektami pływającymi;

2) holowanie lub spław drewna;

3) korzystanie ze śluz lub pochylni.

Art.  144.  [Zwolnienie z uiszczania należności]

1. Z uiszczania należności zwolnione są:

1) łodzie sportowo-turystyczne i inne małe statki (do 15 ton nośności lub służące do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów); zwolnienie nie dotyczy należności za korzystanie ze śluz lub pochylni;

2) statki jednostek organizacyjnych właściciela wód lub urządzeń wodnych zlokalizowanych na wodach oraz jednostek państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej;

3) statki jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych, Krajowej Administracji Skarbowej oraz jednostek ratowniczych;

4) statki urzędów żeglugi śródlądowej;

5) statki Państwowej i Społecznej Straży Rybackiej;

6) statki urzędów morskich;

7) promy leżące w ciągach dróg publicznych.

2. 6  Od uczniów szkół podstawowych i szkół ponadpodstawowych oraz od studentów szkół wyższych należności za śluzowanie obniża się o połowę.

Art.  145.  [Należność za żeglugę statków]

Należności za żeglugę statków pasażerskich oraz wycieczkowych ustala się w zależności od ilości miejsc pasażerskich i długości przebytej drogi w jednym rejsie, a za żeglugę pustych statków towarowych oraz barek - za jeden tonokilometr nośności wymierzonej.

Art.  146.  [Należność za przewóz towarów]

1. Należność za przewóz towarów ustala się dla odcinków dróg wodnych w zależności od masy przewożonych towarów i długości trasy; masę towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość należności - do pełnych dziesiątek groszy.

2. Jeżeli należność za przewóz towarów byłaby niższa od należności za żeglugę pustego statku, należność ustala się jak za przejazd pustego statku.

3. W śluzach wielostopniowych każdą komorę uznaje się za osobną śluzę.

Art.  147.  [Należność za przewóz, holowanie lub spław drewna]

1. Należność za przewóz, holowanie lub spław drewna ustala się za tonokilometry.

2. Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika; jeżeli w dokumencie przewozowym nie podano ilości metrów sześciennych drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m³ drewna odpowiada 3,5 m² powierzchni tratwy, co równa się masie 0,7 t.

Art.  148.  [Należność za korzystanie ze śluz lub pochylni]

Należność za korzystanie ze śluz lub pochylni ustala się w zależności od rodzaju i wielkości statku oraz od godzin korzystania z tych urządzeń: w godzinach od 7⁰⁰ do 16⁰⁰ albo od 16⁰⁰ do 7⁰⁰.

Art.  149.  [Ustalenie wysokości należności]

1. Wysokość należności ustala jednostka organizacyjna odpowiedzialna za utrzymanie odcinków śródlądowych dróg wodnych lub urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, zwana dalej "właściwą jednostką organizacyjną", na podstawie informacji składanej przez zakład obowiązany do uiszczania należności, z zastrzeżeniem ust. 5.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dane dotyczące przewozów towarowych wyrażonych w tonokilometrach, rejsów statków pasażerskich lub wycieczkowych, rejsów pustych statków towarowych lub barek, liczby śluzowań oraz przejść przez pochylnię, uwzględniając odpowiednio art. 145-147.

3. Zakład, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do składania informacji, o której mowa w ust. 2, właściwej jednostce organizacyjnej w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żegluga była wykonywana.

4. Jeżeli zakład nie złoży informacji w terminie, o którym mowa w ust. 3, właściwa jednostka organizacyjna ustala wysokość należności na podstawie własnych ustaleń.

5. Należności za korzystanie ze śluz lub pochylni przez statki, o których mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1, pobiera się bezpośrednio w miejscu śluzowania lub przejścia przez pochylnię, z uwzględnieniem zasady, o której mowa w art. 144 ust. 2; za pobraną należność wystawia się potwierdzenie uiszczenia należności.

6. Do uiszczania należności za żeglugę, przewóz osób lub towarów statkami, holowanie i spław drewna, korzystanie ze śluz lub pochylni, o której mowa w ust. 1 i 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, 648 i 768), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej.

7. Postępowanie w sprawie należności nieuiszczonej w terminie wszczyna się z urzędu, w stosunku do zakładu, który zalega z jej uiszczeniem, po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin jej płatności.

Art.  150.  [Delegacja ustawowa - śródlądowe drogi wodne, stawki i sposób pobierania należności]

1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia:

1) drogi wodne i odcinki dróg wodnych, o których mowa w art. 143, kierując się infrastrukturą oraz kosztami utrzymania tych dróg;

2) stawki należności;

3) jednostki organizacyjne, uprawnione do pobierania należności oraz sposób ustalania i pobierania należności;

4) wzór formularza do składania informacji, o której mowa w art. 149 ust. 2.

2. Realizując upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, minister będzie kierował się rodzajem i wielkością obiektów pływających, masą przewożonych towarów, ilością miejsc pasażerskich oraz nośnością wymierzoną, rodzajem i wielkością obiektów pływających oraz porą korzystania z tych urządzeń, uwzględniając komu zostało powierzone utrzymanie poszczególnych odcinków śródlądowych dróg wodnych oraz urządzeń wodnych, potrzebą jednolitego ujęcia w składanych informacjach danych koniecznych do ustalenia należności, mając na względzie, że maksymalna stawka należności za:

1) żeglugę pustych statków towarowych i barek nie może być wyższa niż 0,5 gr za jeden tonokilometr nośności wymierzonej, a statków pasażerskich i wycieczkowych - 2,5 gr za iloczyn jednego miejsca na statku i każdego kilometra przebytej drogi wodnej;

2) przewóz towarów oraz holowanie i spław drewna nie może być wyższa niż 2 gr za jeden tonokilometr;

3) jedno przejście przez śluzę lub pochylnię w godzinach od 7⁰⁰ do 16⁰⁰ nie może być wyższa niż 2% najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego na podstawie odrębnych przepisów dla roku poprzedniego, a w godzinach od 16⁰⁰ do 7⁰⁰ - 4% tego wynagrodzenia.

Art.  151.  [Waloryzacja stawek należności]

1. Stawki należności, o których mowa w art. 150, podlegają z dniem 1 stycznia każdego roku kalendarzowego podwyższeniu w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi zmian cen towarów i usług konsumpcyjnych, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", za rok poprzedni.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 30 listopada każdego roku, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", ogłasza wysokość stawek należności na rok następny.

Art.  152.  [Należności i opłaty jako przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej]

Należności i opłaty, o których mowa w art. 142, stanowią przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

⁶ Art. 144 ust. 2 zmieniony przez art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. (Dz.U.2017.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 września 2017 r.