Dział 4 - Ochrona wód. - Prawo wodne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.34.158

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1972 r.

Dział  IV

Ochrona wód.

Przepisy ogólne.

1.
Właściciele gruntów mogą być zobowiązani do określonego zagospodarowania gruntów, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony wód. Jeżeli w związku ze zmianą zagospodarowania gruntów właściciel gruntu poniesie stratę, przysługuje mu odszkodowanie; odszkodowanie wypłaca organ administracji państwowej, który wprowadza obowiązek określonego zagospodarowania gruntów.
2.
Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zasady, tryb i organy właściwe do wprowadzania określonych w ust. 1 zobowiązań na poszczególnych obszarach, nie będących strefami ochronnymi.
1.
Źródła oraz ujęcia wód mogą być chronione przez ustalenie odpowiednich stref ochronnych w celu zabezpieczenia jakości wód i warunków zdrowotnych oraz wydajności ujęć i źródeł.
2.
Strefy ochronne mogą być podzielone na poszczególne tereny o zróżnicowanych ograniczeniach w użytkowaniu gruntów i korzystaniu z wód na tych terenach.
3.
Strefy ochronne ustanawia wojewódzki organ administracji wodnej w porozumieniu z właściwymi organami państwowej inspekcji sanitarnej i miejscowego planowania przestrzennego.
4.
Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady i tryb ustanawiania stref ochronnych.
1.
W strefach ochronnych nie wolno:
1)
wznosić obiektów budowlanych,
2)
zakładać cmentarzy,
3)
wykonywać wierceń i odkrywek,
4)
składać lub gromadzić śmieci i odpadków, które mogą zanieczyścić wody,
5)
wykonywać jakichkolwiek innych robót lub czynności, które mogą zmniejszyć użyteczność wody lub jej źródeł.
2.
Wojewódzki organ administracji wodnej, w uzasadnionych przypadkach, może zwolnić częściowo lub całkowicie od zakazów określonych w ust. 1 oraz w porozumieniu z właściwym do spraw rolnych organem prezydium wojewódzkiej (miasta wyłączonego z województwa) rady narodowej może nakazać użytkownikom gruntów stosowanie określonych upraw rolnych i leśnych, a także zakazać nawożenia gruntów nawozami sztucznymi lub naturalnymi i tępienia szkodników lub chwastów środkami chemicznymi.

Na wniosek właściciela gruntu położonego w strefie ochronnej wojewódzki organ administracji wodnej przyzna mu odszkodowanie za wprowadzone ograniczenia w sposobie zagospodarowania gruntu. Przepis art. 27 ma odpowiednie zastosowanie.

Ochrona wód przed zanieczyszczeniem.

1.
Ochronie wód przed zanieczyszczeniem podlegają śródlądowe wody powierzchniowe i podziemne oraz morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne.
2.
Ochrona wód przed zanieczyszczeniem ma na celu zachowanie lub przywrócenie przydatności wód do korzystania z nich.
3.
Szkodliwym zanieczyszczeniem wód w rozumieniu niniejszej ustawy jest wywołanie w nich takich zmian fizycznych, chemicznych lub biologicznych przez wprowadzenie do nich nadmiernych ilości substancji stałych, płynnych, gazowych, jak również nadmiernych ilości energii, a także substancji promieniotwórczych lub innych, które sprawiają, że wody nie nadają się do normalnego korzystania z nich dla celów komunalnych, przemysłowych, rolniczych, rybackich lub innych.
4.
Przepisy niniejszej ustawy stosuje się również przy zanieczyszczeniu ziemi i powietrza w sposób, który może być przyczyną szkodliwego zanieczyszczenia wód.
1.
Rada Ministrów ustali w drodze rozporządzenia normy dopuszczalnych zanieczyszczeń wód i zasady określania warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki.
2.
Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia zakazać wprowadzania ścieków do niektórych wód.

Zakłady (art. 10 pkt 3) i osoby fizyczne, które wprowadzają do wód ścieki bez pośrednictwa komunalnych urządzeń kanalizacyjnych, obowiązane są budować i eksploatować urządzenia zabezpieczające wody przed zanieczyszczeniem. Warunki wprowadzania ścieków do komunalnych urządzeń kanalizacyjnych normują przepisy szczególne.

1.
Sprawy budowy, rozbudowy lub przebudowy na statkach morskich urządzeń zabezpieczających wody przed zanieczyszczeniem normują przepisy szczególne.
2.
Kontrolę nad wykonywaniem na statkach morskich urządzeń zabezpieczających wody przed zanieczyszczeniem oraz nad stanem, działaniem i wykorzystaniem tych urządzeń sprawują urzędy morskie.
1.
Szkodliwe zanieczyszczenie wód, niezależnie od odpowiedzialności karnej, pociąga za sobą obowiązek wynagrodzenia szkody, wyrządzonej tym zanieczyszczeniem.
2.
Za szkodliwe zanieczyszczenie, pochodzące od kilku zakładów, zakłady te odpowiadają solidarnie, jeżeli nie można ustalić szkody, wyrządzonej przez każdy z tych zakładów.

Regulacja i utrzymanie wód śródlądowych powierzchniowych.

1.
Regulacja i utrzymanie wód śródlądowych powierzchniowych należy do ich właścicieli, jeżeli przepisy niniejszej ustawy lub przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
2.
Przepisy szczególne określają właściwość organów, do których należy wykonywanie regulacji oraz utrzymywanie wód, stanowiących własność Państwa.
1.
Regulację wód śródlądowych powierzchniowych wykonuje się zgodnie z narodowymi planami gospodarczymi w zakresie gospodarki wodnej.
2.
Niezależnie od narodowych planów gospodarczych w zakresie gospodarki wodnej wykonuje się regulacje, jeżeli:
1)
wymaga tego bezpośrednia ochrona przed powodzią,
2)
zagrożone są mosty, drogi, budynki lub inne urządzenia,
3)
brzeg jest bezpośrednio poważnie zagrożony.
1.
Regulacja wód śródlądowych powierzchniowych, z wyjątkiem potoków górskich, polega na wykonaniu w wodzie lub na brzegu niezbędnych robót regulacyjnych i zabezpieczających, które służą do poprawy odpływu wód lub ich żeglowności i spławności, do ochrony przed powodzią, dla potrzeb rolnictwa, do ochrony gruntów nadbrzeżnych przed obrywaniem oraz do zabezpieczenia ujęć wód, mostów, dróg, budynków lub innych urządzeń; regulacja może polegać również na obsadzaniu odsypisk i przymulisk.
2.
Organ prowadzący regulację wykonuje również wodopoje i przystosowuje brzegi do przepędu bydła w miejscach wskazanych przez właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego organ administracji wodnej.

Regulacja potoków górskich, zwana dalej zabudową potoków górskich, polega na odpowiednim zabezpieczeniu terenów zlewni danego potoku przez:

1)
zabudowę koryta potoku,
2)
wzmocnienie gruntów przed erozją obok koryta potoku,
3)
biologiczną zabudowę terenu zlewni potoku.

Organ wykonujący regulację wód śródlądowych powierzchniowych powinien przed rozpoczęciem regulacji wystąpić z wnioskiem do właściwego organu administracji wodnej w celu ustalenia linii brzegu.

1.
Adaptację lub przebudowę istniejących obiektów budowlanych gospodarki wodnej, niezbędną w wyniku regulacji wód śródlądowych powierzchniowych, wykonuje użytkownik tych obiektów na własny koszt.
2.
Koszt adaptacji lub przebudowy obiektów budowlanych gospodarki wodnej, istniejących na podstawie pozwolenia wodnoprawnego, ponosi organ wykonujący regulację, a osoba uprawniona na podstawie pozwolenia uczestniczy w tych kosztach stosownie do uzyskanych korzyści. Jeżeli osoba uprawniona nie zgadza się na uczestniczenie w kosztach tej adaptacji lub przebudowy, mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 58.

Utrzymanie wód śródlądowych powierzchniowych polega na zachowaniu lub przywróceniu naturalnego stanu wody i brzegów albo stanu, jaki powstał wskutek regulacji.

1.
Wykonanie i utrzymanie budynków i murów tworzących brzeg wody należy do ich użytkownika, jeżeli takie budynki lub mury nie stanowią części niezbędnych urządzeń regulacyjnych.
2.
Wykonanie i utrzymanie przez właścicieli gruntów nadbrzeżnych urządzeń dla ochrony brzegów wód określonych w art. 2 przed obrywaniem, a także usuwanie urządzeń lub roślin chroniących brzegi tych wód, wymaga zgody powiatowego organu administracji wodnej.