Rozdział 5 - Ustanowienie spadkobiercy. - Prawo spadkowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.60.328

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1950 r.

Rozdział V.

Ustanowienie spadkobiercy.

Art.  97.

Ustanawiając spadkobiercę, spadkodawca powinien wskazać osobę mającą dziedziczyć albo przynajmniej w ten sposób ją określić, ażeby po jego śmierci można ją było oznaczyć. Spadkodawca nie może pozostawić osobie trzeciej oznaczenia, kto ma być spadkobiercą.

Art.  98.

Jeżeli spadkodawca przeznacza oznaczonej osobie cały spadek lub jego ułamkową część, osoba ta powołana jest do spadku jako spadkobierca, chociażby nie była tak nazwana.

Art.  99.

§ 1. Jeżeli spadkodawca powołał do spadku bez bliższego oznaczenia ubogich, chorych lub inną grupę osób potrzebujących opieki albo przeznaczył spadek na pewien cel bez wymienienia osoby, która ma być spadkobiercą, wówczas w razie wątpliwości do spadku powołana jest gmina z obowiązkiem użycia spadku zgodnie z wolą spadkodawcy.

§ 2. W braku odmiennej woli spadkodawcy uważa się, że do spadku powołana jest gmina, w której spadkodawca miał ostatnie miejsce zamieszkania.

Art.  100.

§ 1. Jeżeli spadkodawca ustanowił kilku spadkobierców, ale przeznaczone im części nie wyczerpują całości spadku, części te ulegają stosunkowemu podwyższeniu, gdy z testamentu wynika, że spadkodawca chciał cały spadek pozostawić ustanowionym przez siebie spadkobiercom.

§ 2. Jeżeli przeznaczone spadkobiercom części przewyższają całość spadku, części te ulegają stosunkowemu zmniejszeniu.

Art.  101.

Jeżeli spadkodawca powołał do spadku ustawowych spadkobierców bez bliższego oznaczenia ich części, wówczas w razie wątpliwości uważa się osoby, które by dziedziczyły po nim z ustawy, za powołane do spadku w takich częściach, jakie by im przypadły w braku testamentu.

Art.  102.

Jeżeli spadkodawca powołał do spadku lub jego części kilku spadkobierców, nie wskazał zaś, w jakich częściach mają dziedziczyć, dziedziczą oni w równych częściach.

Art.  103.

Jeżeli spadkodawca przeznaczył oznaczonej osobie tylko poszczególne prawa majątkowe, które wyczerpują prawie cały spadek, osobę tę uważa się w razie wątpliwości za powołaną do całego spadku. Jeżeli takie prawa zostały przeznaczone kilku osobom, uważa się je w razie wątpliwości za powołane do całego spadku w częściach ułamkowych, jakie odpowiadają stosunkowi wartości przeznaczonych im praw.

Art.  104.

§ 1. Warunki lub terminy, ograniczające ustanowienie spadkobiercy, uważa się za nie napisane. Ustanowienie spadkobiercy jest nieważne, jeżeli z woli spadkodawcy wynika, że bez ograniczenia tego ustanowienia warunkiem lub terminem nie zostałoby ono dokonane.

§ 2. W szczególności nieważne jest rozporządzenie, przez które spadkodawca zobowiązuje spadkobiercę do zachowania i pozostawienia przeznaczonego mu spadku na przypadek jego śmierci innym osobom. Nieważność takiego rozporządzenia nie pociąga za sobą, w braku odmiennej woli spadkodawcy, nieważności ustanowienia pierwszego spadkobiercy.

§ 3. Dopuszczalne jest przeznaczenie spadku jednej osobie, jako spadkobiercy, przy równoczesnym obciążeniu tego spadku prawem użytkowania na rzecz drugiej osoby.

Art.  105.

Spadkodawca może ustanowić spadkobiercę na przypadek, gdyby inna osoba, którą ustanowił spadkobiercą, nie chciała lub nie mogła nim być (podstawienie).

Art.  106.

Jeżeli spadkodawca podstawił na miejsce spadkobiercy pozostałych spadkobierców bez bliższego oznaczenia ich części, uważa się, że są oni podstawieni w stosunku do swych części spadkowych.

Art.  107.

Spadkobierca podstawiony obowiązany jest w braku odmiennej woli spadkodawcy wypełnić zapisy i polecenia oraz inne rozporządzenia obciążające spadkobiercę, na którego miejsce został podstawiony.

Art.  108.

Spadkobierca może odrzucić część, przypadającą mu z tytułu podstawienia, zachowując swoją część spadkową.

Art.  109.

Jeżeli spadkodawca powołał do spadku lub do jego części łącznie kilku spadkobierców w ten sposób, że mają oni wyłączać spadkobierców ustawowych, wówczas część zwolniona przez to, że jeden ze spadkobierców powołanych w testamencie nie chce lub nie może być spadkobiercą, przypada w braku odmiennej woli spadkodawcy pozostałym spadkobiercom w stosunku do części, w jakich są powołani do spadku lub do jego części (przyrost).

Art.  110.

Spadkobierca obowiązany jest w braku odmiennej woli spadkodawcy wypełnić zapisy i polecenia oraz inne rozporządzenia obciążające spadkobiercę, którego część przypadła mu z tytułu przyrostu.

Art.  111.

Spadkobierca może odrzucić część, przypadającą mu z tytułu przyrostu, zachowując swoją część spadkową.