Rozdział 2 - Przyjęcie i odrzucenie spadku. - Prawo spadkowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.60.328

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1950 r.

Rozdział II.

Przyjęcie i odrzucenie spadku.

Art.  33.

§ 1. Spadkobierca może spadek przyjąć lub odrzucić od chwili jego otwarcia.

§ 2. Spadkobierca nie może spadku częściowo przyjąć a częściowo odrzucić, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art.  34.

Spadek może być przyjęty bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste) albo z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza).

Art.  35.

Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone tylko w ciągu sześciu miesięcy od chwili, kiedy spadkobierca dowiedział się o tytule powołania go do spadku. Spadkobiercę, który w ciągu powyższego terminu nie złożył takiego oświadczenia, uważa się za przyjmującego spadek wprost.

Art.  36.

Jeżeli powołany do dziedziczenia spadkobierca zmarł przed upływem terminu przewidzianego w artykule poprzedzającym, nie przyjąwszy ani nie odrzuciwszy spadku, spadek może być przyjęty lub odrzucony przez jego spadkobierców. W tym przypadku termin do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku kończy się dla spadkobierców powołanego dopiero z upływem terminu do złożenia takiego oświadczenia co do spadku po powołanym.

Art.  37. ³

Spadki przypadłe osobom, które w chwili przyjęcia spadku nie mają pełnej zdolności do działań prawnych, mogą być tylko przyjęte z dobrodziejstwem inwentarza lub odrzucone. W razie niezłożenia we właściwym terminie oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku, spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza, jeżeli spadkobierca nie miał pełnej zdolności do działań prawnych w chwili, w której rozpoczął się lub skończył bieg powyższego terminu.

Art.  38.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, spadki przypadłe osobom prawnym mogą być tylko przyjęte z dobrodziejstwem inwentarza lub odrzucone. W razie niezłożenia we właściwym terminie oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza.

Art.  39.

Gmina oraz Skarb Państwa, jako spadkobiercy ustawowi, nie mogą spadku odrzucić. Nie składają one oświadczenia o przyjęciu spadku, a spadek uważa się za przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza.

Art.  40.

§ 1. Oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku może być złożone tylko wobec sądu.

§ 2. Oświadczenie takie nie może być ograniczone warunkiem lub terminem; jest ono nieodwołalne.

§ 3. Jednakże spadkobierca, który przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza, może nie później niż przed upływem terminu do złożenia oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku odwołać swe oświadczenie i przyjąć spadek wprost.

Art.  41.

§ 1. 4 Do oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku stosuje się odpowiednio przepisy ogólne prawa cywilnego o wadach oświadczenia woli; dotyczy to również niezłożenia we właściwym terminie oświadczenia o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.

§ 2. Oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych przyjęcia lub odrzucenia spadku powinno być złożone wobec sądu; równocześnie należy złożyć nowe oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu spadku.

§ 3. Oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych przyjęcia lub odrzucenia spadku ma moc prawną dopiero w razie zatwierdzenia tego oświadczenia przez sąd.

Art.  42.

Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza przez jednego ze spadkobierców ma skutek względem pozostałych spadkobierców z wyjątkiem tych, którzy przyjmują spadek wprost albo go odrzucają.

Art.  43.

§ 1. Spadkobiercę, który odrzucił spadek, uważa się tak, jak gdyby nie żył w chwili otwarcia spadku.

§ 2. Jeżeli spadkobierca zarządzał spadkiem, a potem go odrzucił, do stosunków między nim a spadkobiercami, którzy spadek następnie objęli, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Art.  44.

§ 1. Wierzyciele spadkobiercy mogą żądać, ażeby odrzucenie spadku było uznane za bezskuteczne w stosunku do nich, jeżeli dokonane zostało z ich szkodą. W przypadku takim stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu zobowiązań o zaskarżaniu czynności dłużnika; jednakże termin do zaskarżenia wynosi sześć miesięcy i liczy się od dnia, kiedy wierzyciel otrzymał wiadomość o odrzuceniu spadku. Prawo zaskarżenia wygasa najpóźniej z upływem trzech lat od dnia odrzucenia.

§ 2. Wymienione w paragrafie poprzedzającym prawo zaskarżenia nie służy wierzycielowi, jeżeli wierzytelność jego powstała po odrzuceniu spadku.

³ Art. 37 zmieniony przez pkt 4 obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 marca 1947 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.47.24.95).

⁴ Art. 41 § 1 zmieniony przez art. VIII pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. Przepisy wprowadzające przepisy ogólne prawa cywilnego (Dz.U.50.34.312) z dniem 1 października 1950 r.