Tytuł 7 - Hipoteka. - Prawo rzeczowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.57.319

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1965 r.

TYTUŁ VII.

Hipoteka.

HIPOTEKA W OGÓLNOŚCI.

Przepisy ogólne.

§  1.
Nieruchomość można obciążyć w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności z tym skutkiem, że przy zaspokojeniu z nieruchomości służy uprawnionemu pierwszeństwo przed wierzycielami osobistymi każdoczesnego właściciela (hipoteka).
§  2.
Część ułamkowa nieruchomości może być obciążona hipoteką, jeżeli stanowi udział współwłaściciela.

Przedmiotem hipoteki może być także użytkowanie wieczyste oraz wierzytelność hipoteką zabezpieczona.

Do ustanowienia hipoteki potrzebny jest wpis w księdze wieczystej.

§  1.
Hipoteka może być wyrażona tylko w oznaczonej sumie pieniężnej oraz, jeżeli ustawa inaczej nie stanowi, może zabezpieczać jedynie wierzytelność pieniężną.
§  2.
Hipoteka może zabezpieczać także wierzytelność przyszłą lub warunkową.

Hipoteka zabezpiecza, oprócz kapitału wierzytelności, objęte wpisem odsetki za dwa ostatnie lata przed licytacją oraz przyznane koszty procesu w wysokości, nie przenoszącej dziesiątej części kapitału.

Zmiana terminu lub miejsca płatności wierzytelności hipotecznej, podwyższenie stopy odsetek do sześciu od sta w stosunku rocznym lub zastrzeżenie takich odsetek od wierzytelności dotychczas nieoprocentowanej oraz zastąpienie wierzytelności hipoteką zabezpieczonej inną wierzytelnością może nastąpić bez zgody osób, którym służą na nieruchomości prawa z pierwszeństwem równym lub niższym.

Domniemanie istnienia prawa, wynikające z wpisu hipoteki, obejmuje, o ile chodzi o odpowiedzialność z nieruchomości, także wierzytelność hipoteką zabezpieczoną.

Właściciel nieruchomości nie będący dłużnikiem osobistym może niezależnie od zarzutów, jakie mu służą osobiście przeciwko wierzycielowi hipotecznemu, zasłaniać się zarzutami, które służą dłużnikowi osobistemu, jak również tymi, których dłużnik osobisty zrzekł się po powstaniu hipoteki.

O ile chodzi o odpowiedzialność z nieruchomości obciążonej hipoteką, nie można powołać się na ograniczenie odpowiedzialności, wynikające z przepisów prawa spadkowego.

Nieważne jest zastrzeżenie, przez które właściciel nieruchomości zobowiązuje się względem wierzyciela hipotecznego, że nie dokona zbycia lub obciążenia nieruchomości przed wygaśnięciem hipoteki.

Zaspokojenie wierzyciela hipotecznego z nieruchomości obciążonej następuje w drodze egzekucji. Umowa przeciwna jest nieważna.

Kilka nieruchomości może ulec obciążeniu w celu zabezpieczenia tej samej wierzytelności (hipoteka łączna). W przypadku takim wierzyciel może według swego uznania żądać zaspokojenia w całości lub w części z każdej nieruchomości z osobna, z niektórych z nich lub ze wszystkich łącznie.

Wierzyciel, któremu służy hipoteka łączna, może również według swego uznania dokonać jej podziału między poszczególne nieruchomości. Do takiego rozporządzenia stosuje się odpowiednio przepisy o zniesieniu praw rzeczowych ograniczonych.

§  1.
Jeżeli wymagalność wierzytelności hipotecznej zależy od wypowiedzenia przez wierzyciela, wypowiedzenie jest skuteczne względem właściciela nieruchomości, nie będącego dłużnikiem osobistym, gdy było dokonane w stosunku do niego.
§  2.
Jeżeli wymagalność wierzytelności hipotecznej zależy od wypowiedzenia przez dłużnika, właściciel nieruchomości, nie będący dłużnikiem osobistym, może wypowiedzenia dokonać ze skutkiem co do hipoteki.

Wypowiedzenie, przewidziane w artykule poprzedzającym, jest skuteczne, chociażby wierzyciel wiedział, że osoba wpisana w księdze wieczystej jako właściciel nieruchomości nie jest właścicielem.

Przelew wierzytelności hipotecznej.

§  1.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wierzytelność zabezpieczona hipoteką nie może być przeniesiona bez hipoteki.
§  2.
Hipoteka nie może być przeniesiona bez wierzytelności, którą zabezpiecza.

W razie przelewu wierzytelności hipotecznej nabywca może, o ile chodzi o zaspokojenie z nieruchomości obciążonej, powołać się na przepisy o rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych także w odniesieniu do wierzytelności zabezpieczonej oraz w odniesieniu do zarzutów przeciwko wierzytelności, które mogły być podniesione przeciwko zbywcy.

W razie przelewu wierzytelności hipotecznej właściciel nieruchomości obciążonej, który dokonał spłaty kapitału do rąk zbywcy, nie może powołać się wobec nabywcy na brak zawiadomienia o przelewie. Jednakże zapłata odsetek do rąk zbywcy zwalnia właściciela, jeżeli nie otrzymał piśmiennego zawiadomienia o przelewie od zbywcy lub od nabywcy albo nie został zawiadomiony przez sąd prowadzący księgę wieczystą.

Właściciel nieruchomości obciążonej nie może powołać się wobec nabywcy wierzytelności hipotecznej na zapłatę odsetek, dokonaną do rąk zbywcy z góry za więcej niż jeden pełny okres płatności, chyba że zapłata była ujawniona w księdze wieczystej albo że nabywca o niej wiedział w chwili przelewu.

Przepisów rozdziału niniejszego nie stosuje się do przelewu roszczenia o zaległe odsetki wierzytelności hipotecznej.

Zakres obciążenia hipoteką.

Hipoteka obejmuje nieruchomość wraz z przynależnościami i utrzymuje się na niej jako na całości aż do zupełnego wygaśnięcia wierzytelności, którą zabezpiecza.

§  1.
Części składowe nieruchomości są objęte hipoteką również po ich odłączeniu, dopóki pozostają na nieruchomości, chyba że zostały zbyte w granicach prawidłowej gospodarki, a umowa zbycia jest stwierdzona pismem z datą urzędownie ustaloną.
§  2.
Hipoteka nie obejmuje odłączonych części składowych, które przypadają dzierżawcy, jako też takich, które przypadają użytkownikowi lub mającemu służebność, gdy użytkowanie lub służebność ma pierwszeństwo przed hipoteką.

Rzeczy, które wskutek zbycia przestały być przynależnościami, są objęte hipoteką, dopóki pozostają na nieruchomości, chyba że zostały zbyte w granicach prawidłowej gospodarki, a umowa zbycia jest stwierdzona pismem z datą urzędownie ustaloną.

Aż do chwili zajęcia nieruchomości wierzyciel hipoteczny nie może sprzeciwić się usunięciu jej części składowych lub przynależności, o ile właściciel nie narusza przez to zasad prawidłowej gospodarki.

§  1.
Hipoteka obejmuje roszczenie właściciela o czynsz najmu lub dzierżawy, jednakże aż do chwili zajęcia nieruchomości przez wierzyciela hipotecznego właściciel może czynsz pobierać.
§  2.
W razie zajęcia nieruchomości zapłata czynszu, dokonana z góry więcej niż za jeden pełny okres płatności przypadający po zajęciu, nie ma skutku względem wierzyciela hipotecznego, chyba że została ujawniona w księdze wieczystej przed ustanowieniem hipoteki. Przepisy te stosuje się odpowiednio do rozporządzeń roszczeniem o czynsz.

Przepisy artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio do roszczeń o świadczenia z ciężaru realnego, służącego każdoczesnemu właścicielowi nieruchomości obciążonej hipoteką.

§  1.
Jeżeli nieruchomość obciążona hipoteką jest ubezpieczona, zakład ubezpieczeń może zapłacić odszkodowanie ubezpieczającemu tylko za zgodą wierzyciela hipotecznego.
§  2.
Jednakże zakład ubezpieczeń może bez zgody wierzyciela hipotecznego zapłacić ubezpieczającemu odszkodowanie w celu pokrycia poniesionych przez niego wydatków na przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego; w wypadku takim zapłata odszkodowania może być dokonana w ratach płatnych w miarę przywracania nieruchomości do stanu poprzedniego.

W razie sprzedaży części nieruchomości, obciążonej hipoteką, zarówno sprzedawca, jak i kupujący mogą żądać, ażeby wierzyciel zwolnił tę część od obciążenia, jeżeli jest ona stosunkowo nieznaczna, a wartość pozostałej części zapewnia wierzycielowi dostateczne bezpieczeństwo. Na żądanie wierzycieli cena sprzedaży winna im być wypłacona według pierwszeństwa służących im hipotek.

Przepisy artykułu poprzedzającego, wyjąwszy przepis dotyczący ceny sprzedaży, stosuje się także w razie bezpłatnego ustąpienia części nieruchomości na cele publiczne.

Ochrona hipoteki.

Jeżeli właściciel lub osoba trzecia oddziaływa na nieruchomość w taki sposób, że może to pociągnąć za sobą zmniejszenie jej wartości w stopniu zagrażającym bezpieczeństwu hipoteki, wierzyciel może żądać zaniechania tych działań.

Jeżeli skutkiem okoliczności, za które właściciel odpowiada, wartość nieruchomości uległa zmniejszeniu naruszającemu bezpieczeństwo hipoteki, wierzyciel może żądać, wyznaczając właścicielowi odpowiedni termin na piśmie, bądź przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, bądź dostatecznego zabezpieczenia dodatkowego. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu wierzyciel może żądać niezwłocznego zaspokojenia z nieruchomości obciążonej.

Jeżeli zmniejszenia wartości nieruchomości naruszające bezpieczeństwo hipoteki, nastąpiło skutkiem okoliczności, za które właściciel nie odpowiada, hipoteka obejmuje roszczenie o naprawienie szkody, jakie może należeć się właścicielowi.

Wygaśnięcie hipoteki.

Wygaśnięcie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką pociąga za sobą wygaśnięcie hipoteki, chyba że szczególny przepis stanowi inaczej.

Przedawnienie wierzytelności nie pozbawia wierzyciela prawa zaspokojenia się z nieruchomości obciążonej hipoteką.

Jeżeli dłużnikowi osobistemu, który zaspokoił wierzyciela hipotecznego, służy roszczenie zwrotne względem właściciela nieruchomości obciążonej albo względem jego poprzednika prawnego, hipoteka przechodzi na dłużnika aż do wysokości służącego mu roszczenia. Jednakże gdy wierzyciel został zaspokojony tylko w części, służy mu co do pozostałej części pierwszeństwo przed hipoteką, uzyskaną przez dłużnika osobistego.

§  1.
Gdy skutkiem zaspokojenia wierzyciela z jednej z nieruchomości obciążonych łącznie jej właściciel uzyskał roszczenie zwrotne względem właściciela nieruchomości współobciążonej albo względem jego poprzednika prawnego, hipoteka ciążąca dotychczas na tej nieruchomości jako łączna przechodzi na uprawnionego do zwrotu aż do wysokości służącego mu roszczenia. Jednakże gdy wierzyciel został zaspokojony tylko w części, służy mu co do pozostałej części pierwszeństwo przed hipoteką, uzyskaną przez uprawnionego do zwrotu.
§  2.
Jeżeli w chwili przejścia hipoteki na uprawnionego do zwrotu ciążą na nieruchomości prawa z pierwszeństwem równym z hipoteką łączną lub niższym, prawom tym służy pierwszeństwo przed hipoteką uzyskaną przez uprawnionego do zwrotu.
§  1.
Gdy wierzytelność jest już wymagalna albo gdy jej wymagalność zależy od wypowiedzenia wierzycielowi, hipoteka wierzyciela, którego osoby albo miejsca zamieszkania i pobytu ustalić nie można, może ulec umorzeniu, jeżeli właściciel nieruchomości złoży kapitał do depozytu sądowego, zrzekając się uprawnienia do odebrania go z powrotem przed upływem lat dwudziestu od daty postanowienia o umorzeniu hipoteki. Gdy wierzytelność jest oznaczona we wpisie hipoteki jako oprocentowana, właściciel winien złożyć wraz z kapitałem odsetki nie przedawnione.
§  2.
Hipoteka wygasa, gdy postanowienie o jej umorzeniu stanie się prawomocnym.

Jeżeli przed upływem lat dwudziestu od daty postanowienia o umorzeniu hipoteki wierzyciel nie zgłosi się po odbiór sumy złożonej do depozytu sądowego, jego prawo do tej sumy wygasa, a składający może odebrać ją z powrotem.

Jeżeli ustawa inaczej nie stanowi, połączenie w jednej osobie własności nieruchomości obciążonej i hipoteki pociąga za sobą wygaśnięcie hipoteki.

Jeżeli wierzytelność hipoteczna jest obciążona prawem osoby trzeciej, połączenie w jednej osobie własności nieruchomości i hipoteki nie może szkodzić prawom tej osoby trzeciej.

§  1.
Gdy wierzytelność zabezpieczona hipoteką przejdzie na właściciela nieruchomości obciążonej, nie będącego dłużnikiem osobistym, właściciel nabywa również hipotekę i może żądać przepisania jej na swoją rzecz w księdze wieczystej. Służą mu wszelkie prawa wierzyciela hipotecznego, jednakże nie może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości, dopóki ona należy do niego.
§  2.
Przepis powyższy stosuje się także w przypadku, gdy własność nieruchomości obciążonej hipoteką przejdzie na wierzyciela, a wierzytelność pozostaje nadal w mocy.

W razie wygaśnięcia hipoteki wierzyciel obowiązany jest spełnić to, co do niego należy, ażeby mogło nastąpić wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej.

HIPOTEKA KAUCYJNA.

§  1.
Wierzytelności o wysokości nieustalonej mogą być zabezpieczone hipoteką do oznaczonej sumy najwyższej (hipoteka kaucyjna).
§  2.
Hipoteka kaucyjna może w szczególności zabezpieczać istniejące lub powstać mogące wierzytelności z określonego stosunku prawnego, jako to wierzytelności z rachunku bieżącego lub otwartego kredytu albo roszczenia związane z wierzytelnością hipoteczną, nieobjęte z mocy ustawy hipoteką zwykłą.

Jest również kaucyjną hipoteka, która zabezpiecza wierzytelności z dokumentów zbywalnych przez indos, chociażby wysokość wierzytelności była z góry ustalona.

Hipoteka kaucyjna zabezpiecza odsetki oraz koszty procesu o tyle, o ile mieszczą się w sumie we wpisie hipoteki wymienionej.

Wierzyciel nie może powołać się na wpis hipoteki kaucyjnej w celu udowodnienia wierzytelności zabezpieczonej.

Do wypowiedzenia wierzytelności, zabezpieczonej hipoteką kaucyjną, nie stosuje się przepisów o wypowiedzeniu wierzytelności hipotecznej.

Do przelewu wierzytelności, zabezpieczonej hipoteką kaucyjną, nie stosuje się przepisów o przelewie wierzytelności hipotecznej. Jednakże gdy wraz z wierzytelnością ma być przeniesiona także hipoteka, do przelewu potrzebny jest wpis w księdze wieczystej.

§  1.
Hipoteka kaucyjna może być zmieniona na hipotekę zwykłą, a hipoteka zwykła na kaucyjną. Do zmiany stosuje się odpowiednio przepisy o zmianie treści hipoteki. Zgoda osób, którym służą na nieruchomości prawa z pierwszeństwem równym lub niższym, nie jest potrzebna.
§  2.
Zmiana hipoteki kaucyjnej na hipotekę zwykłą nie wpływa na zakres zabezpieczenia odsetek i kosztów procesu.

HIPOTEKA NA WIERZYTELNOŚCI HIPOTECZNEJ.

Do hipoteki na wierzytelności hipotecznej stosuje się odpowiednio przepisy o hipotece na nieruchomości z zachowaniem przepisów działu niniejszego.

Spłata wierzytelności hipotecznej obciążonej hipoteką może być dokonana do wysokości tej hipoteki tylko do rąk wierzyciela, któremu ona służy, chociażby jego wierzytelność nie była jeszcze wymagalna; jeżeli hipoteka na wierzytelności hipotecznej jest kaucyjna, suma odpowiadająca jej wysokości winna być złożona do depozytu sądowego.

Jeżeli wierzytelność, zabezpieczona hipoteką na wierzytelności hipotecznej, oraz obciążona wierzytelność hipoteczna są już wymagalne, wierzyciel, któremu służy hipoteka na wierzytelności hipotecznej, może żądać zapłaty wprost od dłużnika wierzytelności obciążonej; może również dochodzić zaspokojenia z nieruchomości.

Jeżeli właściciel nieruchomości dokonał zapłaty do rąk wierzyciela, któremu służy hipoteka na wierzytelności hipotecznej, hipoteka na nieruchomości wygasa aż do wysokości sumy uiszczonej przez właściciela.

Wierzytelność, zabezpieczona hipoteką na wierzytelności hipotecznej, może być przedmiotem dalszych hipotek.

W przedmiotach, nieobjętych przepisami działu niniejszego, stosuje się do hipoteki na wierzytelności hipotecznej przepisy o zastawie na wierzytelności.

HIPOTEKA NA UŻYTKOWANIU WIECZYSTYM.

§  1.
Do hipoteki na użytkowaniu wieczystym stosuje się odpowiednio przepisy o hipotece na nieruchomości.
§  2.
Wierzycielom hipotecznym wieczystego użytkownika, którzy utracili hipoteki wskutek wygaśnięcia użytkowania wieczystego, przysługuje ustawowe prawo zastawu na roszczeniach wieczystego użytkownika o wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki lub inne urządzenia istniejące w dniu zwrotu użytkowanego terenu.

HIPOTEKA PRZYMUSOWA.

§  1.
Wierzyciel, którego wierzytelność jest stwierdzona tytułem egzekucyjnym, może na podstawie tego tytułu uzyskać hipotekę na wszystkich nieruchomościach dłużnika (hipoteka przymusowa).
§  2.
Do powstania hipoteki przymusowej potrzebny jest wpis w księdze wieczystej.

Hipotekę przymusową można uzyskać także na podstawie tymczasowego zarządzenia sądu. W przypadku takim hipoteka jest kaucyjną.

§  1.
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, łączne obciążenie kilku nieruchomości hipoteką przymusową nie jest dopuszczalne, chyba że nieruchomości te są już obciążone inną hipoteką łączną albo że stanowią własność dłużników solidarnych.
§  2.
Podział zabezpieczenia między poszczególne nieruchomości zależy od uznania wierzyciela.

W razie przelewu wierzytelności, zabezpieczonej hipoteką przymusową, albo innego rozporządzenia taką wierzytelnością nie stosuje się przepisów o rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych.

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio do hipoteki na użytkowaniu wieczystym oraz do hipoteki na wierzytelności hipotecznej.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Skarbu może postanowić, że wierzytelności, których wysokość nie przenosi oznaczonej sumy, nie mogą być zabezpieczone hipoteką przymusową.

40 Art. 191 zmieniony przez art. XVII pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające kodeks cywilny (Dz.U.64.16.94).
41 Art. 2151 dodany przez art. XVII pkt 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające kodeks cywilny (Dz.U.64.16.94).
44 Art. 248 zmieniony przez art. XVII pkt 6 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające kodeks cywilny (Dz.U.64.16.94).