Rozdział 3 - Produkty - Prawo ochrony środowiska.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.54 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 16 stycznia 2024 r. do: 31 grudnia 2025 r.

Rozdział  3

Produkty

Przy wytwarzaniu produktu, bez uszczerbku dla jego walorów użytkowych i bezpieczeństwa użytkownika, należy ograniczać:

1)
zużycie substancji i energii;
2)
wykorzystywanie substancji i rozwiązań technicznych mogących negatywnie oddziaływać na środowisko w okresie użytkowania produktu oraz po jego zużyciu;
3)
wykorzystywanie substancji i rozwiązań technicznych utrudniających:
a)
naprawę produktu,
b)
demontaż produktu w celu oddzielenia zużytych elementów wymagających szczególnego postępowania na podstawie przepisów ustawy o odpadach,
c)
użycie części produktu w innym produkcie lub ich wykorzystanie do innych celów użytkowych po zużyciu produktu.
1. 
Produkt powinien być zaopatrzony w informację dotyczącą:
1)
zużycia paliw lub materiałów eksploatacyjnych;
2)
wielkości emisji związanej z użytkowaniem produktu;
3)
bezpiecznego dla środowiska użytkowania, demontażu, powtórnego wykorzystania lub unieszkodliwienia produktu.
2. 
Sprzedawca produktów powinien zapewnić, aby informacja, o której mowa w ust. 1, znajdowała się także w miejscach sprzedaży produktu.
3. 
Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu, uwzględniając cechy produktów oraz ich oddziaływanie w trakcie użytkowania oraz po ich zużyciu, określi, w drodze rozporządzenia, produkty objęte obowiązkami, o których mowa w ust. 1 i 2, a także szczegółowy sposób realizacji obowiązków w tym zakresie.
4. 
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:
1)
oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy;
2)
odpowiednio do potrzeb wymagania dotyczące informacji, o której mowa w ust. 1, w tym:
a)
oznaczania produktu lub jego części,
b)
formy i treści informacji,
c)
sposobów prezentowania informacji w miejscach sprzedaży produktów;
3)
wymagania w zakresie ustalania wielkości zużycia paliw i materiałów eksploatacyjnych lub wielkości emisji związanej z użytkowaniem produktu, w celu zamieszczenia w informacji, o której mowa w ust. 1.
5. 
Sprzedawca produktów powinien zapewnić, aby zestawienie, o którym mowa w art. 171a, było udostępniane nieodpłatnie w miejscach sprzedaży produktów, których dotyczy, w sposób określony na podstawie art. 171a ust. 2 pkt 4.
6. 
Przepisy ust. 2-5 dotyczące sprzedaży i sprzedawcy stosuje się także do finansującego leasing w miejscach, w których oferuje się produkty do leasingu, oraz prezentującego produkty na wystawach publicznych.

Wprowadzający produkt do obrotu powinien zapewnić spełnienie przez produkt wymagań ochrony środowiska.

1. 
Kontrolę spełniania przez zawierające lotne związki organiczne - farby i lakiery przeznaczone do malowania budynków i ich elementów wykończeniowych, wyposażeniowych oraz związanych z budynkami i tymi elementami konstrukcji oraz mieszaniny do odnawiania pojazdów, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 169 ust. 1 pkt 3, wymagań określonych w tych przepisach, prowadzą:
1)
właściwe organy Inspekcji Ochrony Środowiska - u producentów i użytkowników tych produktów;
2)
właściwe organy Inspekcji Handlowej - u importerów oraz sprzedawców hurtowych i detalicznych tych produktów;
3)
właściwe organy nadzoru budowlanego - w zakresie produktów, które są wyrobami budowlanymi.
2. 
Kontrola jest realizowana w ramach Programu Kontroli.
3. 
Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują informacje i dane o wynikach kontroli odpowiednio do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, niezwłocznie po zakończeniu kontroli.
4. 
Główny Inspektor Ochrony Środowiska, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego przekazują informacje i dane otrzymane od organów, o których mowa w ust. 1, do ministra właściwego do spraw klimatu, w terminie do końca marca roku następującego po roku, którego te informacje i dane dotyczą.
1. 
Kontrolę spełniania przez wprowadzony do obrotu kocioł na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 169 ust. 1 prowadzą właściwe organy Inspekcji Handlowej na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1706 oraz z 2023 r. poz. 877 i 1285).
2. 
Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyniki przeprowadzonych kontroli zawierające następujące dane:
1)
liczbę przeprowadzonych kontroli;
2)
liczbę skontrolowanych podmiotów;
3)
liczbę skontrolowanych kotłów na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW;
4)
liczbę i rodzaj stwierdzonych nieprawidłowości;
5)
liczbę wydanych zaleceń pokontrolnych oraz liczbę i wartość nałożonych administracyjnych kar pieniężnych.
3. 
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na podstawie danych, o których mowa w ust. 2, podaje do publicznej wiadomości, w terminie do końca marca roku następującego po roku, którego te dane dotyczą, zbiorczą informację zawierającą dane, o których mowa w ust. 2.
1. 
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu, mając na uwadze potrzebę ograniczania negatywnego oddziaływania produktów na środowisko na etapie ich wytwarzania i użytkowania oraz po ich zużyciu, w szczególności osiągnięcie celów, o których mowa w art. 166, może określić, w drodze rozporządzenia:
1)
oznaczenie numeryczne lub cechy produktów pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów lub ich nazwy;
2)
szczegółowe wymagania dla poszczególnych produktów lub grup produktów;
2a)
dla niektórych produktów lub grup produktów określonych w przepisach wydanych na podstawie pkt 2 - sposób sprawdzania spełniania wymagań, o których mowa w tych przepisach, lub metody badań, zgodnie z którymi należy stwierdzać spełnianie tych wymagań;
3)
dla zawierających lotne związki organiczne - niektórych farb i lakierów przeznaczonych do malowania budynków i ich elementów wykończeniowych, wyposażeniowych oraz związanych z budynkami i tymi elementami konstrukcji oraz mieszanin do odnawiania pojazdów:
a)
dopuszczalne wartości maksymalnej zawartości lotnych związków organicznych w tych produktach, które warunkują dopuszczenie wprowadzania ich do obrotu,
b)
zakres informacji zamieszczanych na etykietach tych produktów,
c)
metody badań, zgodnie z którymi należy określać maksymalną zawartość lotnych związków organicznych w produktach,
d)
Program Kontroli, o którym mowa w art. 168a ust. 2 zawierający:
sposób i częstotliwość sprawdzania przestrzegania wymagań, o których mowa w lit. a i b,
kryteria wyboru podmiotów objętych kontrolą w danym roku,
sposób przekazywania informacji i danych o wynikach kontroli, o której mowa w art. 168a ust. 3, oraz informacji i danych, o których mowa w art. 168a ust. 4.
2. 
(uchylony).
3. 
Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu, mając na uwadze osiągnięcie celów, o których mowa w art. 166, może określić, w drodze rozporządzenia:
1)
rodzaje substancji, które powinny być wykorzystywane do produkcji określonych produktów lub których wykorzystywanie jest zabronione;
2)
dopuszczone do stosowania rozwiązania techniczne;
3)
właściwości, jakie muszą spełniać określone produkty, w tym:
a)
standardy emisyjne z urządzeń,
b)
dopuszczalna lub wymagana zawartość określonych substancji w produkcie,
c)
zakaz występowania określonych substancji w produkcie,
d)
cechy i parametry produktu;
4)
terminy, w których poszczególne wymagania zaczynają obowiązywać poszczególne produkty lub grupy produktów.
4. 
Przepisu ust. 3 pkt 3 lit. a nie stosuje się do urządzeń spalania lub współspalania odpadów, dla których standardy emisyjne są określone w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 3.
1. 
Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, kierując się potrzebą ograniczenia wykorzystywania produktów negatywnie oddziałujących na środowisko, produkty z tworzyw sztucznych, na których należy zamieszczać informację o ich negatywnym oddziaływaniu na środowisko.
2. 
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, zostaną ustalone:
1)
oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy;
2)
termin, w którym zaczyna obowiązywać wymaganie dotyczące zamieszczenia informacji.
3. 
Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia, sposób zamieszczania i treść informacji o negatywnym oddziaływaniu produktu na środowisko na produktach, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia konsumentom możliwości łatwej oceny cech produktu istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska.
4. 
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, mogą zostać ustalone:
1)
wielkość informacji;
2)
wzory informacji;
3)
grafika i kolory informacji.

Zabrania się wprowadzania do obrotu produktów, które nie odpowiadają wymaganiom, o których mowa w art. 166 i 167 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 169 i 170.

1. 
W celu zapewnienia nabywcom produktów informacji, o których mowa w art. 167 ust. 1, organy administracji corocznie opracowują i nieodpłatnie udostępniają zestawienia dotyczące wybranych dostępnych na rynku produktów w zakresie określonym na podstawie ust. 2.
2. 
Prezes Rady Ministrów, kierując się koniecznością zapewnienia konsumentom możliwości łatwej oceny cech produktu istotnych z punktu widzenia ochrony środowiska, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
produkty, o których informacje powinny być zawarte w zestawieniach;
2)
rodzaje informacji zawartych w zestawieniach;
3)
organy administracji zobowiązane do opracowywania, aktualizowania i udostępniania zestawień oraz szczegółowe sposoby realizacji tych obowiązków;
4)
szczegółowe wymagania dotyczące sposobu udostępniania zestawień w punktach sprzedaży produktów.
3. 
W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, zostaną ustalone w szczególności:
1)
oznaczenie numeryczne pozwalające na identyfikację produktu lub grupy produktów oraz ich nazwy;
2)
forma, treść, sposób i termin wydawania zestawień oraz termin i sposób ich aktualizacji;
3)
terminy przekazywania informacji o produktach przez organy administracji będące w ich posiadaniu.
4. 
Organy administracji posiadające informacje, określone na podstawie ust. 2, są obowiązane do ich nieodpłatnego przedkładania w terminach, o których mowa w ust. 3 pkt 3.
1. 
Wprowadzać do obrotu można, z wyłączeniem przepisów art. 166 i 167 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 169 i 170, produkty:
1)
zgodnie z prawem wyprodukowane lub dopuszczone do obrotu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej albo w Republice Turcji;
2)
zgodnie z prawem wyprodukowane w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. 
Uwzględniając potrzebę ograniczania negatywnego wpływu na środowisko oraz zdrowie i życie ludzi, przepisu ust. 1 nie stosuje się do kotłów na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW, które nie spełniają wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 169 ust. 1.

Opakowania powinny spełniać wymagania ochrony środowiska określone w przepisach odrębnych.

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1)
kotle na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW - rozumie się przez to kocioł na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW, w tym kocioł wchodzący w skład zestawów zawierających kocioł na paliwo stałe, ogrzewacze dodatkowe, regulatory temperatury i urządzenia słoneczne, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a i d rozporządzenia Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwo stałe (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 193 z 21.07.2015, str. 100, z późn. zm.), z wyłączeniem kotła o znamionowej mocy cieplnej większej niż 100 kW z ręcznym zasilaniem balotami słomy;
2)
wprowadzeniu do obrotu kotła na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW - rozumie się przez to każde rozporządzenie kotłem na paliwo stałe o znamionowej mocy cieplnej nie większej niż 500 kW na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej, w tym najem oraz sprzedaż za pomocą środków porozumiewania się na odległość, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub realizowane w innej formie niż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.