Rozdział 2 - Powstanie i ustanie stosunku służbowego sędziów 48 - Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.7.25 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 18 lipca 2002 r.

Rozdział  2

Powstanie i ustanie stosunku służbowego sędziów ⁴⁸

Art.  51.

§ 1. Na stanowisko sędziego może być powołany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,

2) jest nieskazitelnego charakteru,

3) ukończył wyższe studia prawnicze,

4) odbył aplikację sądową lub prokuratorską,

5) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski,

6) 49 pracował w charakterze asesora sądowego lub prokuratorskiego co najmniej dwa lata,

7) ukończył 26 lat.

§ 2. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany ten, kto poza wymogami, o których mowa w § 1, posiada ponadto co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku sędziego.

§ 3. 50 Na stanowisko sędziego może być powołany profesor oraz doktor habilitowany nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytucie naukowo-badawczym i innej placówce naukowej.

§ 4. 51 Osoby, o których mowa w § 3, mogą być zatrudnione na podstawie powołania na stanowisku sędziego również w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Art.  52.

§ 1. Wymagania, o których mowa w art. 51 § 1 pkt 4-6 i w § 2, nie dotyczą:

1) profesorów i doktorów habilitowanych nauk prawnych w polskich szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach naukowo-badawczych i innych placówkach naukowych,

2) prokuratorów, wiceprokuratorów i podprokuratorów powszechnych i wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,

3) oficerów, którzy w sądach wojskowych i wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury zajmowali stanowiska sędziów, prokuratorów, wiceprokuratorów i podprokuratorów,

4) arbitrów Państwowego Arbitrażu Gospodarczego,

5) adwokatów oraz radców prawnych, którzy wykonywali ten zawód co najmniej trzy lata,

6) notariuszy.

§ 2. Osoby wymienione w § 1 pkt 2-6 mogą być powołane na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego, jeżeli ponadto przez okres co najmniej pięcioletni zajmowały stanowisko lub wykonywały zawód, o którym mowa w tych przepisach.

Art.  52¹.

§ 1. Wnioski o powołanie na stanowiska sędziów organy sądów kierują do Krajowej Rady Sądownictwa za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, który może wyrazić swoją opinię o kandydatach.

§ 2. Jeżeli wnioski składane przez organy sądów nie zawierają dostatecznych danych o kandydatach, Minister Sprawiedliwości może żądać ich uzupełnienia.

Art.  53.

§ 1. 52 (utracił moc).

§ 2. 53 (utracił moc).

Art.  54.

Osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia oraz małżonkowie nie mogą być sędziami w tym samym wydziale sądu ani brać udziału w tym samym składzie orzekającym.

Art.  55.

§ 1. Stosunek służbowy sędziego nawiązuje się z chwilą doręczenia mu aktu powołania.

§ 2. Sędzia powinien zgłosić się w celu objęcia stanowiska w ciągu czternastu dni od dnia otrzymania aktu powołania, jeżeli nie oznaczono innego terminu.

§ 3. W razie nie usprawiedliwionego nieobjęcia stanowiska w terminie określonym w § 2, powołanie traci moc; okoliczność tę stwierdza Minister Sprawiedliwości.

Art.  56.

§ 1. Przy powołaniu sędzia składa ślubowanie wobec Prezydenta według następującej roty:

"Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku sędziego służyć wiernie Narodowi Polskiemu, stać na straży prawa, obowiązki mojego urzędu wypełniać sumiennie, sprawiedliwość wymierzać bezstronnie według mego sumienia i zgodnie z przepisami prawa, dochować tajemnicy państwowej i służbowej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i uczciwości."

§ 2. Sędzia, przechodząc na inne stanowisko sędziowskie, nie składa ponownie ślubowania.

Art.  57.

§ 1. 54 Prezes sądu okręgowego prowadzi dla każdego sędziego sądu rejonowego i sędziego sądu okręgowego osobny wykaz służbowy, zawierający istotne dane dotyczące jego stosunków osobistych i służbowych. Prezes sądu apelacyjnego prowadzi taki wykaz dla sędziów sądu apelacyjnego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, określa sposób prowadzenia wykazów służbowych.

Art.  58.

Sędziowie są nieusuwalni ze swojego stanowiska, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszej ustawie.

Art.  59. ⁵⁵

 

§ 1. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli sędzia zrzekł się swojego stanowiska. Zrzeczenie się stanowiska jest skuteczne po upływie miesiąca od dnia złożenia oświadczenia o zrzeczeniu Ministrowi Sprawiedliwości, chyba że na wniosek sędziego określono inny termin.

§ 2. 56 (utracił moc).

§ 3. Sędzia przechodzi w stan spoczynku, jeżeli:

1) 57 ukończył 65 rok życia, chyba że Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek sędziego, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu, wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż do ukończenia 70 roku życia,

2) z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego. Od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych sędziemu przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych.

§ 4. Sędziego przenosi się na jego wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa do uposażenia określonego w art. 71¹ § 2 i 4, po ukończeniu 55 lat przez kobietę, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego nie mniej niż 25 lat w wypadku kobiet i nie mniej niż 30 lat w wypadku mężczyzn.

§ 5. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek kolegium właściwego sądu, przez Krajową Radę Sądownictwa, jeżeli z powodu choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby i płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa sędziemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

§ 6. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, w trybie określonym w § 5, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

§ 7. Sędzia, przeniesiony w stan spoczynku z powodu wymienionego w § 5, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio lub otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku.

Art.  59¹. ⁵⁸

(skreślony).

Art.  60. ⁵⁹

 

§ 1. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby sędziowskiej oraz prawomocne orzeczenie sądu skazującego na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska sędziego pociąga za sobą, z mocy prawa, utratę stanowiska sędziego; stosunek służbowy sędziego wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

§ 2. Minister Sprawiedliwości zawiadamia sędziego o rozwiązaniu albo wygaśnięciu stosunku służbowego, o którym mowa w § 1 i w art. 59 § 1 i 2, oraz o przejściu w stan spoczynku.

⁴⁸ Tytuł rozdziału zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. (Dz.U.97.124.782) zmieniającej nin. ustawę z dniem 17 października 1997 r.

⁴⁹ Art. 51 § 1 pkt 6 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U.97.117.752) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1998 r.

⁵⁰ Art. 51 § 3 zmieniony przez art. 4 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustaw o prokuraturze, o Sądzie Najwyższym, o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy - Prawo o adwokaturze (Dz.U.96.77.367) z dniem 8 sierpnia 1996 r.

⁵¹ Art. 51 § 4 zmieniony przez art. 4 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 10 maja 1996 r. o zmianie ustaw o prokuraturze, o Sądzie Najwyższym, o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy - Prawo o adwokaturze (Dz.U.96.77.367) z dniem 8 sierpnia 1996 r.

⁵² Art. 53 § 1 ustawy uznany został za niezgodny z art. 47, art. 60 i art. 65 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz.U.93.61.284), wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 stycznia 1999 r. (Dz.U.99.20.180). Zgodnie z ust. 1 tego wyroku wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 10 marca 1999 r.

⁵³ Art. 53 § 2 utracił moc z dniem 17 września 1999 r. zgodnie z pkt 5 obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 września 1999 r. (Dz.U.99.75.853).

⁵⁴ Art. 57 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. (Dz.U.98.160.1064) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁵⁵ Art. 59 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. (Dz.U.97.124.782) zmieniającej nin. ustawę z dniem 17 października 1997 r.

⁵⁶ Art. 59 § 2 ustawy uznany został za niezgodny z art. 77 ust. 2 i art. 180 ust. 1 i 2 w związku z art. 178 ust. 1 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 stycznia 1999 r. (Dz.U.99.20.180). Zgodnie z ust. 2 tego wyroku wymieniony wyżej przepis traci moc z dniem 10 marca 1999 r.

⁵⁷ Art. 59 § 3 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. (Dz.U.98.98.607) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1999 r.

⁵⁸ Art. 59¹:

- utracił moc - z dniem 6 lipca 1994 r. - zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 czerwca 1994 r. (Dz.U.94.77.355).

- skreślony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U.94.91.421) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 sierpnia 1994 r.

⁵⁹ Art. 60 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. (Dz.U.97.124.782) zmieniającej nin. ustawę z dniem 17 października 1997 r.