Rozdział 3 - ZABEZPIECZENIE ROSZCZEŃ NIEPIENIĘŻNYCH. - Prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.93.803

Akt utracił moc
Wersja od: 28 października 1932 r.

Rozdział  III.

ZABEZPIECZENIE ROSZCZEŃ NIEPIENIĘŻNYCH.

§  1.
Celem zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych sąd wydaje zarządzenie, jakie stosownie do okoliczności uważa za odpowiednie, nie wyłączając zarządzeń, przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych.
§  2.
Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron w takiej mierze, ażeby wierzycielowi zapewnić zaspokojenie dłużnika zaś nie obciążyć ponad potrzebę
§  3.
W żadnym przypadku zarządzenie tymczasowe nie może zmierzać do tego, aby stanowiło zaspokojenie roszczenia

W sprawach z powództwa o ochronę lub przywrócenie posiadania jako też o zaniechanie czynności sąd może w drodze zabezpieczenia unormować tymczasowo aż do ukończenia sprawy stan faktyczny, jeżeli okaże się to koniecznem celem odwrócenia szkody.

W drodze zabezpieczenia nie można stosować przeciwko dłużnikowi ani grzywny, ani przymusu osobistego.

§  1.
W sprawach o prawo własności lub o inne prawo rzeczowe można ustanowić w drodze zabezpieczenia sekwestr.
§  2.
Sekwestr będzie wykonywany według przepisów o zarządzie przymusowym ze zmianami poniższemi:
1)
dłużnik nie może być ustanowiony zarządcą;
2)
jeżeli przedmiotem sekwestru jest dom, w którym zamieszkuje dłużnik w czasie ustanowienia sekwestru, mieszkanie to nie będzie wyjęte z jego użytku;
3)
dochód, pozostający po potrąceniu wydatków, zarządca składa do depozytu sądowego; sumy w ten sposób złożone sąd na wniosek strony umieści na oprocentowanie, jeżeli uzna to za właściwe ze względu na wysokość sum i na czas, w ciągu którego mają być zatrzymane.

PRZEPISY KOŃCOWE.

Wykonanie prawa o sądowem postępowaniu egzekucyjnem porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1933 r.