Rozdział 13 - Postanowienia karne. - Prawo lotnicze.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.69.437 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1946 r.

XIII.

Postanowienia karne.

(1)
Kto:
1)
wykracza przeciw przepisom art. 13, 24 ust. (1), art. 28, 29, 30, 34, 35 ust. (1), art. 36 ust. (1), art. 39 ust. (1), art. 40 ust. (1), art. 42, 43, 44 ust. (1) i (3), art. 51 lub rozporządzeniom, wydanym na podstawie art. 15 ust. (2), art. 22 ust. (2), art. 35, ust. (2), art. 36 ust. (2) i art. 37,
2)
umieszcza urządzenia i znaki sygnalizacyjne bez uprzedniego zatwierdzenia projektu ich umieszczenia (art. 26), -

będzie karany aresztem do sześciu tygodni lub grzywną do dwóch tysięcy złotych.

(2)
Jeżeli czyn popełniono z niedbalstwa, wymierza się w braku szczególnych okoliczności obciążających grzywnę.

Kto:

1)
wykracza świadomie przeciw przepisom art. 10 ust. (2), art. 15 ust. (3), art. 22 ust. (1), art. 32 i 33 lub rozporządzeniom, wydanym na podstawie art. 38 lub 50,
2)
podaje do rejestru (art. 11 ust. (1)) świadomie nieprawdziwe dane lub uzyskuje bądź stara się uzyskać podstępnie świadectwo uzdolnienia i upoważnienia (art. 18, 19 ust. (1) i art. 20), -

będzie karany aresztem do sześciu miesięcy i grzywną do trzech tysięcy złotych lub jedną z tych kar.

(1)
Kto:
1)
odbywa żeglugę powietrzną nad obszarem Państwa Polskiego łącznie z wodami terytorjalnemi na statku, niewpisanym do polskiego rejestru państwowego statków powietrznych, lub na statku obcym, nieposiadającym prawa przylotu i przelotu (art. 2 ust. (2)),
2)
wykracza przeciw zakazom, wydanym na podstawie art. 6 i 31, chyba że z okoliczności wynika, że przelot nastąpił wbrew woli pilota,
3)
jako członek załogi nie posiada dokumentów, przewidzianych w art. 19,
4)
uruchamia statek wbrew przepisowi art. 27 lub statek, który utracił zdolność do lotu,
5)
jako właściciel lub najemca statku dopuszcza do popełnienia przez inną osobę czynów, w punktach 1) - 4) określonych, -

będzie karany więzieniem do roku i grzywną do pięciu tysięcy złotych lub jedną z tych kar.

(2)
Jeśli czyn popełniono z niedbalstwa, wymierza się karę więzienia do trzech miesięcy lub grzywnę do trzech tysięcy złotych.
(1)
Kto rozmyślnie niszczy, uszkadza, czyni niezdatnemi lub niepewnemi w użyciu statki powietrzne lub urządzenia, służące do bezpieczeństwa żeglugi powietrznej, zwłaszcza urządzenia sygnalizacyjne, albo przez fałszywe znaki lub sygnały, przez pogwałcenie obowiązków służbowych albo w inny sposób umyślnie zagraża bezpieczeństwu lotu i przez to wystawia na niebezpieczeństwo życie ludzkie, - będzie karany więzieniem do lat pięciu.
(2)
Usiłowanie ulega karze.
(3)
Jeżeli czyn pociągnął za sobą uszkodzenie ciała, przewidziane w art. 235 lub 236 K. K., albo też śmierć człowieka, a sprawca mógł skutek przewidzieć, będzie karany za zbrodnię więzieniem od jednego roku do lat piętnastu, a w razie okoliczności łagodzących więzieniem od sześciu miesięcy do lat pięciu.
(4)
Jeżeli czyn popełniono z niedbalstwa, wymierza się karę więzienia do dwóch lat i grzywnę do trzech tysięcy złotych lub jedną z tych kar, jeżeli zaś nastąpił skutek, przewidziany w ustępie trzecim niniejszego artykułu, można powiększyć karę więzienia do lat pięciu.

1)
Kto
1)
przez zaoranie lub w inny sposób samowolnie przekształca w całości lub w części teren lotniska, albo
2)
uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku znajdujące się na lotnisku urządzenia pomocnicze dla potrzeb lotnictwa, podlega karze więzienia do lat 5 lub aresztu.
2)
Jeżeli czyn, określony w ust. (1), spowodował wielką szkodę dla Państwa, sprawca podlega karze więzienia.
3)
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze aresztu do 2 lat lub grzywny do 100.000 zł.
(1)
Przedmioty, przewożone statkiem powietrznym wbrew zakazowi, mogą ulec konfiskacie, jeżeli należą do sprawcy lub uczestnika przestępstwa.
(2)
Konfiskatę można także orzec samoistnie, jeżeli przedmioty należą do sprawcy lub uczestnika przestępstwa.

Na obszarze, na którym obowiązywała ustawa karna z r. 1852, wymierza się za występki, przewidziane w art. 72 i 73 ust. (1) i (4), karę aresztu.

W przypadkach, przewidzianych w art. 71, powołane są do orzekania sądy grodzkie, pozatem zaś sądy okręgowe.

(1)
Do orzekania o czynach, przewidzianych w art. 70, powołane są powiatowe władze administracji ogólnej.
(2)
Władza orzekająca oznaczy w orzeczeniu na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny karę zastępczego aresztu według swego uznania, jednak nie ponad 4 tygodnie.

Postanowienia niniejsze w niczem nie zmieniają właściwości władz i sądów wojskowych.

Postanowienia ustawy karnej skarbowej z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 34, poz. 355) stosuje się również w wypadkach, gdy przestępstwo popełniono przy użyciu statku powietrznego.

Przestępstwa, popełnione na polskim statku powietrznym poza granicami Rzeczypospolitej, uważa się za popełnione w Polsce w miejscu zarejestrowania statku.

2 Art. 73a dodany przez art. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.282) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.