Dział 4 - Przepis ogólny. - Prawo karne skarbowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1947.32.140
Akt utracił moc Wersja od: 7 lipca 1953 r.
DZIAŁ IV.
Postępowanie przed sądem.
Przepis ogólny.
Przepis ogólny.
Postępowanie przed sądem toczy się według przepisów kodeksu postępowania karnego, jeżeli przepisy dalsze nie stanowią inaczej.
Właściwość rzeczowa.
Właściwość rzeczowa.
Sąd grodzki rozpoznaje sprawy, w których najwyższa zasadnicza kara grożąca za dany czyn nie przekracza 100.000 złotych niezależnie od kar dodatkowych i środków zabezpieczających, jeżeli sprawy te:
1)
rozstrzygnięte zostały przez władze I instancji - skarbowe lub samorządowe - a złożono żądanie przekazania sprawy na drogę sądową; 2)
należą do właściwości sądu w myśl art. 151, chyba że inne przestępstwo pozostające w zbiegu należy do właściwości sądu wyższego rzędu.§ 1.
Sąd Okręgowy rozpoznaje: 1)
wszystkie sprawy nie należące do właściwości sądu grodzkiego; 2)
środki odwoławcze od orzeczeń sądu grodzkiego.§ 2.
Sąd Okręgowy orzeka jednoosobowo. Sędzia może bądź z własnej inicjatywy, bądź na wniosek prokuratora albo właściwej władzy skarbowej lub samorządowej przekazać sprawę pod rozpoznanie sądu w składzie trzech sędziów, jeżeli uzna to za celowe ze względu na zawiłe okoliczności sprawy. Wniosek taki, zgłoszony przez prokuratora albo właściwą władzę skarbową lub samorządową w akcie oskarżenia lub przy skierowaniu sprawy na drogę postępowania sądowego, jest jednak dla sądu wiążący.§ 1.
Do orzekania w sprawach, wymienionych w art. 273, tworzy się w każdym sądzie okręgowym wydział karny skarbowy. Wydział taki można utworzyć także w siedzibie wydziału zamiejscowego sądu okręgowego.§ 2.
Przewodniczący wydziału wyznacza do orzekania w sprawie sędziów spośród członków wydziału, a przewodniczy w komplecie orzekającym bądź sam, bądź też wyznacza przewodniczącego. Członkowie tego wydziału mogą zarazem pełnić inne czynności w tym sądzie.§ 3.
Jednego członka składu orzekającego może zastąpić na podstawie zarządzenia prezesa sądu okręgowego, powziętego na wniosek przewodniczącego wydziału karnego skarbowego, inny sędzia okręgowy lub grodzki albo asesor sądowy, upoważniony do pełnienia czynności sędziowskich.
Zbieg przestępstw i przepisów ustawy.
Zbieg przestępstw i przepisów ustawy.
§ 1.
W razie zbiegu przestępstwa podlegającego niniejszemu prawu z przestępstwem podlegającym osądzeniu według innego postępowania sądowego, każde z tych przestępstw ulega rozpoznaniu niezależnie od drugiego.§ 2.
Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy czyn jest zagrożony karą w prawie niniejszym i w innych przepisach.§ 1. 123
W razie zbiegu przestępstw pozostających ze sobą w związku lub w razie zbiegu przepisów ustawy sąd może zarządzić łączne rozpoznanie spraw. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, do połączenia i rozpoznania spraw właściwy jest sąd wyższego rzędu.§ 2.
W przypadku określonym w § 1 stosuje się do obu rodzajów przestępstw przepisy kodeksu postępowania karnego z odpowiednim zastosowaniem do przestępstwa, ulegającego ukaraniu według niniejszego prawa, jego postanowień.§ 3.
Protokoły wymienione w art. 297 mają moc protokołów czynności sądowych także co do przestępstwa, nie podlegającego niniejszemu prawu.§ 4. 124
Przepisów §§ 1-3 nie stosuje się do osób, podlegających sądownictwu wojskowemu.
Uprawnienia władzy skarbowej i samorządowej.
Uprawnienia władzy skarbowej i samorządowej.
§ 1.
Władza skarbowa w zakresie spraw o przestępstwa, wymienione w art. 2 pkt 1-6, korzysta w całym postępowaniu z uprawnień prokuratora co do popierania oskarżenia łącznie z prawem zakładania środków odwoławczych.§ 2.
Do powyższych czynności władza skarbowa deleguje swego pełnomocnika.§ 1.
Jeżeli w sprawie należącej do właściwości sądu prokurator nie znajduje podstaw do ścigania, przesyła akta władzy skarbowej, która może sądowi złożyć akt oskarżenia.§ 2.
Jeżeli władza skarbowa oskarżenia zaniecha, zawiadamia o tym prokuratora zwracając mu akta.§ 1.
Prokurator i pełnomocnik władzy skarbowej władni są działać niezależnie od siebie. Popieranie oskarżenia przez jednego z nich wystarcza.§ 2.
Jeżeli prokurator i władza skarbowa zgodnie odstąpią od oskarżenia, odstąpienie takie wiąże sąd orzekający, który umarza postępowanie.§ 1.
Obecność pełnomocnika władzy skarbowej na rozprawie jest konieczna, jeżeli władza ta złożyła akt oskarżenia lub apelację.§ 2.
Przepis § 1 stosuje się także wtedy, gdy akt oskarżenia lub apelację złożył uprawniony organ wykonawczy władzy skarbowej.§ 3.
Obecność pełnomocnika władzy skarbowej nie zwalnia prokuratora od obowiązku udziału w rozprawie.§ 1.
W postępowaniu przed sądem grodzkim władze skarbowe mają prawo złożyć akt oskarżenia i popierać oskarżenie zamiast lub obok Milicji Obywatelskiej.§ 2.
Ministrowie Sprawiedliwości i Skarbu mogą w drodze rozporządzeń upoważniać organa wykonawcze władz skarbowych do wnoszenia i popierania oskarżenia w sądach grodzkich oraz do zakładania środków odwoławczych, określając zakres ich uprawnień.W zakresie spraw o przestępstwa wymienione w art. 2 pkt 7 władza samorządowa korzysta w postępowaniu przed sądem z tych samych uprawnień, co i władza skarbowa (art. 277-281 § 1).
Odpowiedzialni i interwenienci.
Odpowiedzialni i interwenienci.
§ 1.
Odpowiedzialny posiłkowo lub zastępczo jest obowiązany stawić się na wezwanie sądu i złożyć wyjaśnienia oraz zawiadomić sąd o zmianie miejsca zamieszkania.§ 2.
W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa odpowiedzialnego sąd może go sprowadzić przymusowo.§ 3.
Odpowiedzialny nie może być przesłuchany w charakterze świadka.§ 1.
Odpowiedzialny może stanąć na rozprawie osobiście lub upoważnić do zastępstwa pełnomocnika. Przepis art. 86 kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.§ 2.
Niestawiennictwo odpowiedzialnego lub jego pełnomocnika nie jest przeszkodą do przeprowadzenia rozprawy i wydania wyroku. Wyroku tego nie uważa się za zaoczny.§ 3.
Treść przepisów § 1 i 2 należy odpowiedzialnemu wskazać w zawiadomieniu o rozprawie.Odpowiedzialny może zaskarżyć wyrok z powodu nałożenia nań odpowiedzialności, natomiast z powodu skazania oskarżonego - tylko wtedy, jeżeli ono jest podstawą tej odpowiedzialności.
§ 1.
Prawa interwenienta nabywa się przez zgłoszenie roszczenia do zajętych przedmiotów nie później niż przy rozpoczęciu rozprawy głównej.§ 2.
Interwencję zgłasza się bądź na piśmie, bądź ustnie do protokołu. Jeżeli interwenient w zgłoszeniu nie podał miejsca swego zamieszkania lub podał fałszywe, zgłoszenie uważa się za niebyłe.§ 3.
Jeżeli interwenient po zgłoszeniu interwencji zmienił miejsce zamieszkania i nie zawiadomił o tym sądu, to wezwania i inne pisma sądowe wysłane jemu pod ostatnim znanym adresem uważa się za doręczone.§ 1.
Interwenientowi służą prawa strony w granicach interwencji.§ 2.
Przepis art. 284 stosuje się odpowiednio do interwenienta.
Postępowanie przeciw nieobecnym.
Postępowanie przeciw nieobecnym.
Jeżeli oskarżony uchyla się od sądu, a zarządzenia zmierzające do wykrycia jego miejsca pobytu lub sprowadzenia go pozostały bez skutku, sąd zarządza postępowanie przeciw nieobecnemu.
§ 1.
Termin rozprawy głównej sąd ogłasza w gminie ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu oskarżonego albo w ostatniej siedzibie jego przedsiębiorstwa, a jeżeli żadnej z tych okoliczności nie da się ustalić - w miejscu ujawnienia przestępstwa.§ 2.
Między ogłoszeniem a terminem rozprawy głównej powinien upłynąć okres miesięczny.§ 3.
Zachowanie przepisu § 1 jest zbędne, jeżeli oskarżony ukrył się po otrzymaniu odpisu aktu oskarżenia lub po zawiadomieniu go o rozprawie głównej.§ 4.
Zbędne jest powtarzanie czynności, wymienionych w § 1, w przypadku odroczenia rozprawy lub uchylenia wyroku przez wyższą instancję, jak również wówczas, gdy w toku postępowania ustalono miejsce zamieszkania oskarżonego, który następnie uchyla się ponownie od sądu.§ 5.
W sprawie przeciw żołnierzowi w czynnej służbie wojskowej lub funkcjonariuszowi służby bezpieczeństwa publicznego o terminie rozprawy głównej zawiadamia się jego władzę przełożoną.§ 1.
Prawomocny wyrok należy ogłosić sposobem określonym w art. 290 § 1.§ 2.
Wykonanie wyroku może nastąpić dopiero po upływie 14 dni od daty ogłoszenia.§ 3.
Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się w przypadku określonym w art. 290 § 3.Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do osób odpowiedzialnych posiłkowo lub zastępczo.
Inne przepisy szczególne.
Inne przepisy szczególne.
§ 1.
W sprawach o występki określone w art. 70 § 2 i 71 § 2 zastosowanie aresztu tymczasowego jest obowiązkowe. Aresztowanie nastąpi, jeżeli zarzut popełnienia przez podejrzanego występku uznano za wiarygodny. Złagodzenie lub uchylenie tego środka zapobiegawczego przez sąd nastąpić może jedynie na wniosek prokuratora.§ 2. 125
(uchylony).Przepis art. 60 kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio do zabezpieczenia na mieniu osób odpowiedzialnych zastępczo.
§ 1.
Protokoły czynności dokonanych w dochodzeniu lub w śledztwie przez uprawnione władze skarbowe lub samorządowe oraz przez uprawnione organy wykonawcze władz skarbowych albo w ich zastępstwie przez organa służby bezpieczeństwa publicznego lub właściwe organa wojskowe mają moc protokołów czynności sądowych.§ 2.
Protokoły tych czynności podlegają odczytaniu na rozprawie w warunkach określonych przez art. 339 § 1 kodeksu postępowania karnego.§ 3.
Niezależnie od tych warunków sąd dopuści odczytanie protokołów badania świadków i biegłych, jeżeli wniosek o ich odczytanie zgłoszono w akcie oskarżenia, a oskarżony nie żądał w terminie określonym w art. 296 kodeksu postępowania karnego wezwania tych osób.§ 1.
W postępowaniu toczącym się przed sądem na skutek żądania skierowania sprawy na drogę sądową (art. 238) stosuje się odpowiednio przepisy art. 640-641 i 643-648 kodeksu postępowania karnego. Sąd okręgowy jako odwoławczy stosuje w tym postępowaniu odpowiednio przepisy art. 646 § 1 i 2 i 647 kodeksu postępowania karnego.§ 2.
Jeżeli żądanie skierowania sprawy na drogę sądową złożono tylko co do orzeczenia o przepadku przedmiotów przestępstwa (art. 219 i 223), sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie sądu służy zażalenie.Przepis art. 370 kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio również w postępowaniu przed sądem okręgowym.
§ 1.
Wniosek władzy skarbowej lub samorządowej o zastosowanie środka zabezpieczającego rozpoznaje sąd okręgowy na posiedzeniu niejawnym. Przed powzięciem postanowienia należy wysłuchać oskarżonego lub jego obrońcę.§ 2.
Na postanowienie sądu służy zażalenie.§ 1.
Od wyroku sądu okręgowego orzekającego w I instancji służy wyłącznie kasacja.§ 2.
Od wyroku sądu grodzkiego służy apelacja. Wyrok sądu okręgowego jako sądu odwoławczego jest prawomocny.§ 3.
Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się w przypadku wymienionym w art. 276.§ 1.
Jeżeli postępowanie umorzono wskutek cofnięcia żądania skierowania sprawy na drogę sądową, koszty sądowe ponosi strona, która cofnęła żądanie.§ 2.
Jeżeli postępowanie umorzono wskutek dobrowolnego poddania się karze (art. 225), koszty sądowe ponosi oskarżony.§ 3.
Koszty wynikłe z nieuwzględnionej interwencji ponosi interwenient.§ 4.
Do odpowiedzialnego posiłkowo lub zastępczo stosuje się odpowiednio przepisy o kosztach sądowych dotyczące oskarżonego.Wykonanie orzeczenia sądowego w części dotyczącej przepadku przedmiotu występku należy do właściwości władz skarbowych I instancji.
Wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem może nastąpić także w warunkach określonych przepisem art. 257 § 2 i art. 258.
122 Art. 272 zmieniony przez art. 1 pkt 93 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
123 Art. 276 § 1 zmieniony przez pkt 2 obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 grudnia 1947 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.47.73.468).
124 Art. 276 § 4 dodany przez art. 1 pkt 94 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
125 Art. 294 § 2 uchylony przez art. 8 pkt 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 1949 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz.U.49.32.238) z dniem 1 lipca 1949 r.
126 Art. 2981 dodany przez art. 1 pkt 95 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.