Rozdział 8 - Przesłuchanie oskarżonego, świadków i biegłych. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1953 r.

Rozdział 8.

Przesłuchanie oskarżonego, świadków i biegłych.

Art.  205.

§ 1. Jeżeli w toku dochodzenia zachodzi konieczność przesłuchania oskarżonego, należy go wezwać z zaznaczeniem, iż stawiennictwo jego jest obowiązkowe.

§ 2. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego władza skarbowa może zarządzić przymusowe jego sprowadzenie przez organa skarbowe lub milicji obywatelskiej.

§ 3. W przypadku określonym w § 2 przymusowe sprowadzenie żołnierza w czynnej służbie lub funkcjonariusza służby bezpieczeństwa publicznego zarządza na wniosek władzy skarbowej sąd wojskowy lub prokurator wojskowy przez organa własne.

Art.  206.

§ 1. Przed końcowym rozstrzygnięciem sprawy należy dać oskarżonemu możność złożenia wyjaśnień w związku z treścią zebranych dowodów.

§ 2. 100 Stawiennictwo oskarżonego nie jest obowiązkowe, należy go jednak w wezwaniu uprzedzić, że w razie niestawiennictwa nastąpi wydanie orzeczenia bez wysłuchania jego wyjaśnień przy zastosowaniu przepisu art. 234 § 4.

Art.  207.

§ 1. Wezwania (art. 206) wolno zaniechać, gdy z oskarżonym spisano protokół karny (art. 202), a sprawa toczy się:

1) o wykroczenie skarbowe;

2) o występek skarbowy, jeżeli grożąca za dany czyn kara nie przekracza 10.000 złotych.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, gdy sporządzenie protokołu karnego nie jest wymagane (art. 203).

§ 3. 101 (uchylony).

Art.  208.

Przepisy art. 205-207 stosuje się odpowiednio do osób odpowiedzialnych posiłkowo lub zastępczo, a przepis art. 206 do interwenienta.

Art.  209.

Oskarżony, odpowiedzialny posiłkowo lub zastępczo oraz interwenient mają prawo korzystać w toku postępowania przed władzami skarbowymi z pomocy obrońcy lub pełnomocnika o kwalifikacjach określonych w art. 86 kodeksu postępowania karnego.

Art.  210.

§ 1. Każda osoba wezwana przez władzę skarbową w charakterze świadka lub biegłego powinna stawić się i złożyć do protokołu zeznanie.

§ 2. Jeżeli biegły złoży opinię na piśmie, nie jest konieczne sporządzenie protokołu.

§ 3. W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa wezwanej osoby stosuje się odpowiednio art. 205 § 2 i 3.

Art.  211.

§ 1. 102 Jeżeli zachodzi konieczność odebrania od świadka przyrzeczenia, należy zwrócić się z odpowiednim wnioskiem do sądu grodzkiego, w którego okręgu świadek zamieszkuje.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli świadek stawiwszy się odmawia zeznań bez prawnej podstawy.

Art.  212.

Poza tym do przesłuchania oskarżonego, świadków i biegłych oraz pokrycia należności stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego.

¹⁰⁰ Art. 206 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 77 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰¹ Art. 207 § 3 uchylony przez art. 1 pkt 78 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰² Art. 211 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 79 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.