Rozdział 5 - Rewizja i zatrzymanie rzeczy. - Prawo karne skarbowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1947.32.140
Akt utracił moc Wersja od: 7 lipca 1953 r.
Rozdział 5.
Rewizja i zatrzymanie rzeczy.
Rewizja i zatrzymanie rzeczy.
§ 1.
Władze skarbowe oraz ich organa wykonawcze uprawnione do przeprowadzenia dochodzeń są upoważnione do dokonywania rewizji domowych i osobistych oraz do zatrzymywania rzeczy.§ 2.
Do czynności tych stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego ze zmianami przewidzianymi w poniższych przepisach.§ 1.
Rewizji dokonywa się na podstawie pisemnego polecenia władz skarbowych uprawnionych do orzecznictwa.§ 2.
Inne władze skarbowe oraz funkcjonariusze organów wykonawczych władz skarbowych mogą wydawać polecenia rewizji tylko w przypadkach nie cierpiących zwłoki oraz w obrębie pasa granicznego.§ 3.
Władze oraz kategorie funkcjonariuszów, uprawnione do wydawania poleceń rewizji w granicach § 2, określą rozporządzenia Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości.Rewizji w pomieszczeniu, zajętym przez wojsko, dokonywa się w obecności przełożonego danej jednostki wojskowej (formacji, zakładu, urzędu) lub wyznaczonego przezeń zastępcy, a w przypadkach nagłych w obecności inspekcyjnego.
W razie ujęcia przestępcy na gorącym uczynku lub w bezpośrednim pościgu wolno dokonać rewizji bez pisemnego polecenia pod warunkiem doniesienia o niej przełożonej władzy.
§ 1.
Na przedmioty odebrane w trybie art. 152 i 153 kodeksu postępowania karnego wydaje się pokwitowanie.§ 2.
Do zatwierdzenia odebrania przedmiotów (art. 153 § 2 kodeksu postępowania karnego) uprawniona jest właściwa władza skarbowa, a w obrębie pasa granicznego - także władze uprawnione do wydawania poleceń rewizyj (art. 189 § 3).§ 3.
Kary i środki przymusu wymienione w art. 154 kodeksu postępowania karnego stosuje sąd grodzki na wniosek władzy prowadzącej dochodzenie.§ 1.
Jeżeli oskarżony mieszka za granicą lub nie ma stałego miejsca zamieszkania, można na zabezpieczenie grożącej mu grzywny i innych świadczeń pieniężnych zająć wszelkie przedmioty będące jego własnością.§ 2.
Przedmioty, stanowiące niezbędne narzędzia pracy zawodowej, z wyjątkiem środków przewozowych, oraz przedmioty niezbędnego użytku nie podlegają zajęciu na zabezpieczenie kary.§ 3.
Jeżeli zajęcie nastąpiło nie na podstawie postanowienia władzy skarbowej, stosuje się odpowiednio przepis art. 192 § 2.§ 1.
O zajęciu przedmiotów należy zawiadomić osoby, mogące rościć sobie do nich prawa ze wskazaniem, że mogą zgłosić interwencję w terminie 14-dniowym od doręczenia im zawiadomienia.§ 2.
Władza skarbowa może przyjąć interwencję wniesioną po upływie powyższego terminu, lecz przed wydaniem orzeczenia I instancji, jeżeli nie powoduje to zwłoki w postępowaniu karnym.§ 3.
Niewniesienie interwencji w postępowaniu przed władzami skarbowymi nie wyłącza prawa wystąpienia z interwencją w postępowaniu karnym sądowym, jeżeli oskarżony lub odpowiedzialny zażądał skierowania sprawy na tę drogę.Zajęte przedmioty oddaje się na przechowanie najbliższej właściwej władzy I instancji skarbowej lub samorządowej, albo zabezpiecza się w inny sposób.
§ 1.
Zajęte przedmioty można sprzedać przed prawomocnym rozstrzygnięciem sprawy, jeżeli nie są niezbędne do celów postępowania karnego, a przechowanie ich może spowodować nadmierne trudności lub koszty albo grozi zniszczeniem przedmiotów lub znacznym obniżeniem ich wartości.§ 2. 94
Sprzedaży dokonywa się według zasad, ustalanych przez Ministra Skarbu w drodze rozporządzeń.§ 3.
O terminie sprzedaży należy zawiadomić w miarę możności zarówno oskarżonego, jak interwenienta.§ 1.
Zamiast sprzedaży właściwa władza skarbowa może postanowić zwrot zajętych przedmiotów, jeżeli nie są niezbędne do celów postępowania karnego i nie są wyłączone z obrotu.§ 2.
Zwrot przedmiotów następuje po złożeniu lub zabezpieczeniu ich wartości szacunkowej, która nie może być niższa od ciążących na nich należności skarbowych.§ 1.
Niezależnie od uprawnienia przewidzianego w art. 193 właściwa władza skarbowa może zabezpieczyć grożącą grzywnę i inne świadczenia pieniężne na majątku oskarżonego albo odpowiedzialnego posiłkowo lub zastępczo.§ 2.
Zabezpieczenia dokonywa się na podstawie przepisów o egzekucji administracyjnej.§ 3. 95
W przypadkach nie cierpiących zwłoki zabezpieczenia, przewidzianego w § 1, może dokonać organ wykonawczy władzy skarbowej przez tymczasowe zajęcie ruchomości do czasu uzyskania postanowienia właściwej władzy skarbowej, nie dłużej jednak niż na siedem dni.§ 1.
Na podstawie postanowienia władz skarbowych urzędy kolejowe i pocztowe są obowiązane wydać tym władzom lub ich organom wykonawczym przesyłki, co do których istnieje podejrzenie, że zawierają przedmioty przestępstwa skarbowego.§ 2.
W przypadkach nie cierpiących zwłoki władze skarbowe uprawnione tylko do prowadzenia dochodzeń oraz ich organa wykonawcze mogą żądać wstrzymania wskazanych w § 1 przesyłek aż do czasu uzyskania postanowienia władz skarbowych uprawnionych do orzekania, nie dłużej jednak niż na siedem dni.94 Art. 196 zmieniony przez art. 1 pkt 73 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
95 Art. 198 § 3 dodany przez art. 1 pkt 74 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.