Rozdział 10 - Dobrowolne poddanie się karze. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1953 r.

Rozdział 10.

Dobrowolne poddanie się karze.

Art.  224.

§ 1. Władza skarbowa właściwa do rozstrzygania sprawy może zezwolić oskarżonemu na dobrowolne poddanie się karze, jeżeli w sprawie nie zgłoszono interwencji, a oskarżony:

1) zrzeka się wydania formalnego orzeczenia karnego;

2) składa oznaczoną w § 2 kwotę pieniężną, a w przypadku gdy przestępstwo zagrożone jest karą przepadku przedmiotów występku skarbowego - poddaje się nadto tej karze bądź karze przepadku równowartości.

§ 2. 108 Karę pieniężną lub grzywnę składa oskarżony w wysokości:

1) najniższego wymiaru kary przy przestępstwach zagrożonych karami ustanowionymi w wielokrotnościach;

2) podwójnego najniższego wymiaru kary przy przestępstwach zagrożonych karami w określonych kwotach;

3) (skreślony).

Art.  225.

§ 1. W sprawach należących do właściwości sądu na mocy art. 151 pkt 4 i 5 władza skarbowa II instancji może za zgodą prokuratora zezwolić oskarżonemu na dobrowolne poddanie się karze do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji.

§ 2. Przepis § 1 ma odpowiednie zastosowanie w sprawach o występki określone w art. 150 § 1 pkt 1), jeżeli za dany czyn grozi zasadnicza kara aresztu, a oskarżony złoży tytułem kary kwotę pieniężną określoną w art. 224 § 2, przewidzianą obok kary pozbawienia wolności.

§ 3. W przypadku określonym w § 2 dobrowolne poddanie się karze wymaga zezwolenia Ministra Skarbu.

§ 4. W innych sprawach należących do właściwości sądu dobrowolne poddanie się karze jest niedopuszczalne.

Art.  226.

§ 1. Prośbę o zezwolenie na dobrowolne poddanie się karze wnosi się na piśmie albo zgłasza ustnie do protokołu.

§ 2. Do prośby załącza się kwit na wpłaconą w myśl art. 224 kwotę pieniężną.

§ 3. Prośba złożona przez pełnomocnika wystarcza, jeżeli pełnomocnictwo wyraźnie stwierdza uprawnienie do dobrowolnego poddania się karze.

§ 4. Jeżeli oskarżony pozostaje pod opieką lub kuratelą, dobrowolne poddanie się karze wymaga zgody jego ustawowego przedstawiciela.

Art.  227.

§ 1. Władza skarbowa rozstrzyga według uznania, czy uwzględnić prośbę o dobrowolne poddanie się karze.

§ 2. Przed rozstrzygnięciem prośby władza skarbowa może przeprowadzić dochodzenie w celu dokładnego wyświetlenia sprawy oraz zażądać od oskarżonego podwyższenia złożonej kwoty i wpłacenia jej w oznaczonym terminie.

Art.  228.

§ 1. W prośbie (art. 226) może oskarżony wnosić o zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary.

§ 2. Władza skarbowa może uwzględnić ten wniosek tylko za zezwoleniem władzy bezpośrednio wyższej instancji.

§ 3. W razie uwzględnienia wniosku zwraca się oskarżonemu nadpłaconą kwotę, a ewentualnie także podlegający przepadkowi przedmiot w całości lub w części.

§ 4. Jeżeli wniosek ma widoki powodzenia, można z góry przyjąć od oskarżonego kwotę odpowiednio niższą niż wynika z art. 224.

Art.  229.

§ 1. Postanowienie o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się karze powinno zawierać określenie zarzuconego oskarżonemu czynu oraz wskazanie zastosowanego przepisu prawa materialnego.

§ 2. 109 Śmierć oskarżonego po złożeniu prośby o dobrowolne poddanie się karze i po wykonaniu warunków, określonych w art. 224, nie stoi na przeszkodzie do wydania postanowienia, wymienionego w § 1.

§ 3. 110 Dobrowolne poddanie się karze rodzi te same skutki, co prawomocne orzeczenie karne od chwili doręczenia oskarżonemu odpisu postanowienia, a w razie nieuiszczenia całkowitej należnej od niego kwoty - od chwili dopłacenia różnicy.

§ 4. 111 Jeżeli nie można doręczyć postanowienia oskarżonemu, który uiścił całą wyznaczoną mu kwotę, dobrowolne poddanie się karze uzyskuje prawomocność w ciągu miesiąca od daty wydania postanowienia.

Art.  230.

Postanowienie o odmowie zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze nie ulega zaskarżeniu.

Art.  231.

Oskarżony może cofnąć prośbę o zezwolenie na dobrowolne poddanie się karze, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dnia złożenia prośby władza skarbowa nie doręczy mu odpisu postanowienia przewidzianego w art. 229.

Art.  232.

§ 1. Władza zarządza zwrot złożonej przez oskarżonego kwoty w przypadku:

1) odmowy zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze;

2) nieuiszczenia w wyznaczonym terminie dopłaty (art. 229 § 2);

3) cofnięcia prośby (art. 231).

§ 2. W powyższych przypadkach dobrowolne poddanie się karze uważa się za niebyłe.

¹⁰⁸ Art. 224 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 85 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹⁰⁹ Art. 229 § 2 dodany przez art. 1 pkt 86 ppkt 1 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹¹⁰ Art. 229 § 3 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 86 ppkt 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

¹¹¹ Art. 229 § 4 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 86 ppkt 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.