Część 1 - Występki skarbowe. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc
Wersja od: 7 lipca 1953 r.

CZĘŚĆ  I.

PRZESTĘPSTWA SKARBOWE.
PRZEPISY OGÓLNE.
Art.  1.

Prawo niniejsze stosuje się do występków i do wykroczeń skarbowych.

Rozdział 1.

Występki skarbowe.

Art.  2.

Występkiem skarbowym jest czyn zagrożony karami zasadniczymi więzienia, aresztu lub grzywny i polegający na naruszeniu przepisów w zakresie:

1)
ceł;
2)
monopolów:
a)
tytoniowego,
b)
spirytusowego,
c)
solnego,
d)
zapałczanego i opodatkowania zapalniczek,
e)
loteryjnego;
3) 1
produkcji i obrotu towarami, nie objętymi przepisami o monopolach skarbowych, a podlegającymi specjalnemu nadzorowi i odrębnemu postępowaniu podatkowemu;
4)
obrotu papierami premiowymi;
5) 2
podatków pobieranych na rzecz Skarbu Państwa:
a)
dochodowego,
b)
od wynagrodzeń,
c)
obrotowego,
d)
od wzbogacenia wojennego,
e)
od nabycia praw majątkowych;
6)
opłaty skarbowej;
7)
danin komunalnych:
a)
podatku gruntowego,
b)
podatku od nieruchomości,
c)
podatku od lokali,
d)
podatku od publicznych zabaw, rozrywek i widowisk,
e)
podatku od kopalń,
f)
podatków komunalnych uchwalonych przez związki samorządowe,
g)
specjalnych dopłat,
h)
opłat administracyjnych.
Art.  3.

Przepisy art. 1-3, 14-30, 39-41, 44 lit. a), b), d), 45, 46, 47 § 2, 49, 52-55, 58, 69-84, 90 § 2 kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do występków skarbowych. Przez wyrażenie "sąd" należy rozumieć właściwą władzę karzącą.

Art.  4.

Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia występku i od obywatelstwa sprawcy, przepisy niniejszego prawa stosuje się także do osób, które popełniły występek skarbowy za granicą.

Art.  5.

Odpowiedzialność zachodzi w razie popełnienia występku skarbowego bądź z winy umyślnej, bądź nieumyślnej, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.

Art.  6.
§  1.
Nie podlega karze, kto dokonawszy występku:
1)
zawiadomi o nim władzę powołaną do ścigania;
2)
ujawni osoby, które z nim współdziałały w dokonaniu tego występku;
3)
złoży w terminie przez władzę określonym uszczuploną należność lub połowę wartości towaru, gdy występek nie polega na uszczupleniu należności.
§  2.
Przepis § 1 stosuje się również do tego, kto w razie wniesienia środka odwoławczego od decyzji władzy skarbowej lub samorządowej, ustalającej wysokość uszczuplonej należności (art. 2 pkt 5-7) złoży na poczet tej należności zaliczkę w wysokości połowy ustalonej kwoty.
§  3.
Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie lub ustnie do protokołu.
§  4.
Zawiadomienie nie powoduje skutków określonych w § 1, jeżeli zostało złożone w czasie:
1)
dokonywania u sprawcy urzędowych czynności kontroli lub rewizji;
2)
kiedy władza miała już konkretne wiadomości o przestępstwie złożone w sposób określony w § 3.
§  5.
Z bezkarności nie korzysta, kto nakłonił inną osobę do popełnienia występku z zamiarem ujawnienia go wobec władzy.
Art.  7.
§  1.
W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary grzywny, kary łącznej co do występków skarbowych nie orzeka się.
§  2.
W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary zasadnicze pozbawienia wolności, stosuje się przepis art. 31 kodeksu karnego. Przy orzekaniu kary łącznej sumę kar wymierzonych za występki skarbowe ograniczyć należy do lat 5.
§  3.
W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary pozbawienia wolności i grzywny, wymierzyć należy za występki skarbowe karę łączną tylko co do kar zasadniczych pozbawienia wolności.
§  4.
Karę łączną pozbawienia wolności wymierza się według zasad, określonych w art. 31 kodeksu karnego, także wtedy, gdy za jedno przestępstwo nastąpiło skazanie na kilka kar zasadniczych pozbawienia wolności.
§  5.
Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio także w przypadku, gdy sprawca skazany został kilkoma prawomocnymi orzeczeniami za przestępstwa, popełnione przed wydaniem przez pierwszą władzę orzekającą pierwszego z tych orzeczeń niezależnie od tego, czy kara była wykonana.
Art.  8.
§  1.
Jeżeli czyn zagrożony karą podpada pod kilka przepisów prawa niniejszego, należy zastosować przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie stosowaniu kar dodatkowych lub środków zabezpieczających, przewidzianych w innych przepisach.
§  2.
Jeżeli czyn zagrożony karą podpada pod przepisy niniejszego prawa oraz innej ustawy, zastosować należy każdy z tych przepisów. Przepis art. 7 § 2-5 prawa niniejszego oraz art. 31-33 kodeksu karnego stosuje się odpowiednio.
Art.  9.

Orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności skarbowej lub samorządowej.

Art.  10.

Karami zasadniczymi są:

1)
więzienie;
2)
areszt;
3)
grzywny.
Art.  11. 3

Grzywnę wymierzyć należy w wysokości co najmniej 500 złotych, choćby przewidziana wielokrotność nie dosięgała tej kwoty.

Art.  12. 4

§  1.
Jeżeli wymiar grzywny przewidziany jest w wielokrotności uszczuplonej kwoty podatku (opłaty), za kwotę tę przyjmuje się różnicę pomiędzy podatkiem (opłatą) należnym, a przypadającym do uiszczenia według zeznania strony.
§  2.
Należny podatek (opłatę) oblicza się od wysokości podstawy opodatkowania, ustalonej według zasad, przewidzianych w przepisach o postępowaniu podatkowym. Przy obliczeniu tego podatku (opłaty) nie przyjmuje się jednak pod uwagę procentowych podwyżek stawek z powodu nieprawidłowego prowadzenia ksiąg.
Art.  13.
§  1.
Jeżeli podstawą wymiaru kary jest wartość przedmiotu występku, wartość tę oznacza się:
1)
co do przedmiotów monopolowych - według cen monopolowych;
2)
co do innych przedmiotów - bądź według ceny rzeczywistej, stwierdzonej wiarogodnymi dokumentami, bądź według ceny dokonanego oszacowania, bądź wreszcie według ceny sprzedażnej, jeżeli przed orzeczeniem kary przedmiot sprzedano.
§  2.
Co do ceny monopolowej i szacunkowej rozstrzyga chwila popełnienia występku, a gdy jej ustalić nie można - chwila ujawnienia występku.
Art.  14. 5

Jeżeli wartości przedmiotu występku, stanowiącej podstawę wymiaru grzywny, nie można określić dokładnie, należy oznaczyć ją w przybliżeniu, a gdy i to nie jest możliwe - wymierzyć grzywnę w wysokości od 1.000 do 500.000 złotych.

Art.  15.
§  1.
Grzywna ulega zamianie na areszt.
§  2.
Jeżeli grzywnę wymierzono obok kary więzienia, zamienia się grzywnę na więzienie.
§  3.
Przy zamianie grzywny:
1) 6
przyjmuje się dzień aresztu za równoważnik grzywny od 500 do 5.000 złotych, dzień więzienia - za równoważnik grzywny od 500 do 10.000 złotych,
2)
najniższy wymiar aresztu i więzienia zastępczego wynosi jeden dzień, najwyższy - trzy lata aresztu lub dwa lata więzienia.
Art.  16.
§  1.
Karę zastępczego aresztu lub więzienia wykonywa się, jeżeli ściągnięcie grzywny bądź wymagałoby zbyt długiego czasu lub nadmiernie złożonych czynności w porównaniu z kwotą orzeczonej grzywny, bądź też naraziłoby skazanego na ruinę majątkową, bądź wreszcie - okazało się niemożliwym zarówno u skazanego, jak i u odpowiedzialnego.
§  2.
Od kary zastępczej skazany może się uwolnić w każdym czasie przez złożenie kwoty pieniężnej przypadającej jeszcze do uiszczenia.
§  3.
W razie częściowego uiszczenia grzywny, kara zastępcza ulega stosunkowemu zmniejszeniu, lecz nie poniżej jednego dnia.
Art.  17.
§  1.
W razie skazania na grzywnę można zaliczyć na poczet tej kary całkowicie lub częściowo okres tymczasowego aresztowania.
§  2.
Przepis art. 15 § 3 pkt 1) co do aresztu stosuje się odpowiednio.
Art.  18.

W razie śmierci skazanego grzywna nie obciąża spadku.

Art.  19.

Przepadek przedmiotów występku, jako karę dodatkową, orzeka się w przypadkach, określonych w prawie niniejszym.

Art.  20.
§  1.
Na rzecz Skarbu Państwa wpływają:
1)
grzywny orzeczone przez władze skarbowe i sądowe;
2)
kwoty uzyskane ze sprzedaży przedmiotów uznanych za przepadłe.
§  2.
Na rzecz samorządu terytorialnego wpływają grzywny orzeczone przez władze samorządowe.
Art.  21.
§  1. 7
Przedmiotem występku są wszelkie rzeczy, pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z występku, jak również narzędzia i materiały, które służyły lub były przeznaczone, do jego popełnienia.
§  2.
Przedmiotem występku ponadto są:
1)
opakowanie oraz wszystko to, co z przedmiotem występku zmieszano lub połączono w sposób utrudniający odłączenie bez uszczerbku dla samego przedmiotu;
2)
narzędzia i materiały, których wyrób, sprzedaż, rozpowszechnianie lub posiadanie jest wzbronione, bez względu na to, czy służyły lub były przeznaczone do popełniania występku;
3)
środki lokomocji przysposobione specjalnie do transportowania przedmiotów występku.
§  3.
Przedmioty występku podlegają przepadkowi, choćby nie były własnością sprawcy, chybaby ze względu na słuszne roszczenia interwenienta nie można było orzec przepadku.
Art.  22.
§  1.
Osoba trzecia może dochodzić swych roszczeń do przedmiotów podlegających zajęciu lub przepadkowi w drodze postępowania, określonego prawem niniejszym (interwencja).
§  2.
W razie niezgłoszenia interwencji we właściwym czasie bez własnej winy i prawomocnego orzeczenia przepadku odpowiedzialność Skarbu Państwa lub związku samorządu terytorialnego ocenia się według przepisów o niesłusznym wzbogaceniu.
§  3.
Roszczenie z tytułu niesłusznego wzbogacenia się gaśnie, jeżeli powództwa nie wytoczono w ciągu trzech miesięcy licząc od dnia, w którym powód dowiedział się o prawomocnym orzeczeniu o przepadku, nie później jednak, jak przed upływem lat dwóch od prawomocności tego orzeczenia.
Art.  23.
§  1.
Jeżeli nie można orzec przepadku przedmiotów występku, właściwa władza karząca orzeka o ściągnięciu od skazanego ich równowartości.
§  2. 8
Jeżeli równowartości nie można określić dokładnie, oznacza się ją w przybliżeniu, a gdy i to nie jest możliwe, orzeczenia równowartości należy zaniechać.
§  3.
Jeżeli w popełnieniu występku brało udział kilka osób, orzeka się przepadek równowartości w równej części od każdej z nich.
Art.  24.

W razie orzeczenia kary przepadku przedmiotu lub jego równowartości gaśnie obowiązek uiszczenia należności skarbowych.

Art.  25.

Jeżeli sprawcy nie skazano, można osobnym orzeczeniem orzec przepadek przedmiotów występku tytułem środka zabezpieczającego.

Art.  26.
§  1.
W przypadkach, wskazanych w art. 18 § 1, 20 § 2, 21 § 2, 22 § 4, 24 § 2, 29 § 2 i 30 § 2 kodeksu karnego tudzież w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, można zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary:
1)
przez wymierzenie grzywny i aresztu zamiast kary grzywny i więzienia, albo
2)
przez wymierzenie grzywny zamiast kary grzywny i aresztu, albo
3)
przez wymierzenie grzywny poniżej najniższego jej wymiaru przewidzianego w przepisach części szczegółowej.
§  2.
W przypadkach określonych w § 1 można nadto złagodzić karę:
1)
przez wymierzenie aresztu zastępczego w wymiarze niższym od przypadającego na zasadzie równoważnika ustawowego;
2)
przez zastosowanie kary dodatkowej przepadku przedmiotów występku lub ich równowartości tylko do części tych przedmiotów albo też przez całkowite zaniechanie zastosowania tej kary.
§  3.
Nadzwyczajnego złagodzenia kary dodatkowej nie stosuje się w przypadkach, gdy chodzi o przedmiot, którego posiadanie jest zabronione, albo o przedmiot mogący ułatwić ponowne popełnienie występku skarbowego.
Art.  27.
§  1.
Niezależnie od kary przewidzianej w przepisach części szczegółowej, podlega nadto karze aresztu do lat 2 lub więzienia do lat 2:
1)
kto w ciągu 5 lat po wykonaniu względem niego kary pozbawienia wolności przynajmniej w trzeciej części lub grzywny w całości za występek skarbowy popełniony umyślnie, popełni umyślnie występek tego samego rodzaju;
2)
kto popełnia występek z zakresu prawa celnego współdziałając równocześnie z dwiema lub więcej osobami;
3)
kto zaopatrzył się w broń lub inne narzędzia służące do napaści lub obrony w związku z popełnionym występkiem skarbowym;
4)
kto zapewnia sprawcy korzyść lub pokrycie strat i kosztów nawet w przypadku nieudania się zamierzonego występku oraz kto pod takim zapewnieniem popełnia lub usiłuje popełnić występek skarbowy;
5)
kto przez nadużycie stosunku zależności lub wyzyskanie krytycznego położenia nakłania inną osobę do popełnienia występku skarbowego;
6)
przestępca zawodowy, choćby nie zachodził przypadek powrotu do przestępstwa.
§  2.
Za wykonanie kary (§ 1 pkt 1) nie uważa się uiszczenia grzywny w drodze dobrowolnego poddania się karze oraz grzywny orzeczonej doraźnym nakazem karnym.
Art.  28.
§  1.
Nie można wszcząć postępowania karnego, jeżeli od dnia popełnienia występku upłynęło lat 6.
§  2.
Jeżeli występek polega na naruszeniu przepisów w zakresie podatku lub daniny (art. 2 pkt 5-7), bieg przedawnienia rozpoczyna się z końcem roku, w którym powstał obowiązek podatkowy.
§  3.
Przedawnienie przerywa każda czynność władzy, powołanej do udziału w postępowaniu karnym, podjęta przeciw sprawcy celem ustalenia występku.
Art.  29.
§  1.
Nie można wydać orzeczenia skazującego, jeżeli od dnia popełnienia występku upłynęło lat 10.
§  2.
Przepis art. 28 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art.  30.

Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego.

Art.  31.
§  1.
Nie można wykonać kary, jeżeli od dnia uprawomocnienia się orzeczenia skazującego upłynęło lat 10.
§  2.
Odpowiedzialność osoby trzeciej nie wygasa jednak w przypadkach, w których kary względem skazanego nie wykonano z powodu jego nieobecności w kraju.
§  3.
Przedawnienie nie biegnie w okresie wykonywania, odroczenia i przerwy kary albo stosowania środka zabezpieczającego.
Art.  32.
§  1.
Zatarcie skazania następuje z mocy prawa, jeżeli od wykonania, darowania lub przedawnienia kary albo od zwolnienia z zakładu zabezpieczającego upłynęło:
1)
5 lat - w przypadku skazania na grzywnę;
2)
10 lat - w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności,

niezależnie od tego, czy orzeczono kary dodatkowe.

§  2.
Jeżeli skazany przed upływem tego okresu popełnił nowe przestępstwo, zatarcie skazania następuje tylko jednocześnie co do wszystkich przestępstw.
§  3.
Jeżeli nastąpiło zatarcie skazania, skazanie uważa się za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą zwłaszcza usunięcie wpisu o skazaniu z wszelkich rejestrów karnych.
Art.  33.
§  1.
Za grzywny i koszty postępowania, nałożone na zastępcę z powodu występku skarbowego, popełnionego w zakresie załatwiania spraw cudzych, można uczynić posiłkowo odpowiedzialną zastępowaną osobę fizyczną lub prawną.
§  2.
Zastępcą jest każdy, kto załatwia sprawy cudze jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub w jakimkolwiek innym charakterze; nie jest jednak zastępcą ustawowy przedstawiciel.
§  3.
Odpowiedzialność posiłkowa zachodzi wtedy tylko, gdy osoba zastępowana odniosła z występku jakąkolwiek korzyść, albo w przypadku usiłowania, gdy korzyść taką mogłaby odnieść, gdyby występek został dokonany.
§  4.
W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie władza orzekająca może odstąpić od orzeczenia odpowiedzialności posiłkowej osoby zastępowanej lub zmniejszyć zakres jej odpowiedzialności.
Art.  34.
§  1.
Jeżeli na kilka osób nałożono odpowiedzialność posiłkową, należy bądź określić zakres odpowiedzialności każdej z nich stosownie do osiągniętych przez nią korzyści, bądź też orzec solidarną ich odpowiedzialność, jeżeli stopień udziału każdej z nich w korzyści ogólnej nie da się ustalić.
§  2.
Co do osoby, skazanej za dany występek, nie orzeka się nigdy odpowiedzialności posiłkowej.
§  3.
Co do osoby uniewinnionej można orzec odpowiedzialność posiłkową.
Art.  35.
§  1.
Odpowiedzialność posiłkowa nie ustaje w razie śmierci sprawcy po uprawomocnieniu się orzeczenia.
§  2.
Odpowiedzialność posiłkowa nie obciąża spadku.
Art.  36.
§  1. 9
Grzywnę i koszty postępowania ściąga się od odpowiedzialnego, gdy ich od skazanego ściągnąć nie można.
§  2. 10
Jeżeli od skazanego ściągnięto część grzywny lub kosztów postępowania, odpowiedzialność posiłkowa rozciąga się tylko na nie uiszczoną część należnych z tych tytułów kwot.
§  3.
Jeżeli od osoby odpowiedzialnej ściągnięto część grzywny, skazanemu wymierza się karę zastępczą tylko zamiast nie uiszczonej części grzywny.
Art.  37.

Jeżeli nieletni nie ulegający karze (art. 69 § 1 kodeksu karnego), popełnił czyn zabroniony niniejszym prawem pod groźbą kary, wówczas za kwotę odpowiadającą grzywnie, którą należałoby wymierzyć za dany czyn sprawcy dorosłemu, można uczynić odpowiedzialną zastępczo osobę, pod której opieką lub nadzorem faktycznym nieletni pozostaje; kara ta nie podlega jednak zamianie na karę pozbawienia wolności.

Art.  38.
§  1.
Odpowiedzialność zastępcza nie ustaje w razie śmierci nieletniego.
§  2.
Odpowiedzialność zastępcza nie obciąża spadku.

Rozdział 2.

Wykroczenia skarbowe.

Art.  39.

Wykroczeniem skarbowym jest czyn zagrożony karą pieniężną porządkową i polegający na naruszeniu przepisów w zakresie określonym w art. 2.

Art.  40.

Przepisy art. 1-3, 14-17, 19, 26, 27, 40 § 2, 54, 55 kodeksu karnego oraz art. 5, 7, 8, 16 § 2 i 3, 17 § 1, 18, 20, 28 § 2 i 3, 30, 32 § 2 i 3 niniejszego prawa stosuje się odpowiednio do wykroczeń skarbowych. Przez wyrażenie "sąd" należy rozumieć właściwą władzę karzącą.

Art.  41.

Nie podlega karze, kto popełnia wykroczenie skarbowe za granicą.

Art.  42.
§  1.
Podżegacz i pomocnik ponoszą odpowiedzialność w granicach swego zamiaru, jeżeli wykroczenie zostało dokonane.
§  2.
Nie ma odpowiedzialności za usiłowanie.
Art.  43.
§  1. 11
Karę porządkową wymierzyć można od 200 do 50.000 złotych.
§  2. 12
Kara porządkowa ulega zamianie na areszt; przy zamianie przyjmuje się dzień aresztu za równoważnik kary pieniężnej od 200 do 2.000 złotych.
§  3.
Areszt zastępczy nie może trwać krócej niż jeden dzień i dłużej niż 3 miesiące.
§  4.
Karę aresztu zastępczego wykonywa się w razie nieściągalności kary pieniężnej lub w razie, gdyby jej ściągnięcie narażało skazanego na ruinę majątkową.
Art.  44.
§  1.
Nie ulega odpowiedzialności za wykroczenie osoba, która nie ukończyła lat 17.
§  2.
Władza karząca stosuje do takiej osoby jako środek wychowawczy upomnienie oraz oddanie pod dozór odpowiedzialny rodzicom lub innym osobom, mającym pieczę nad nieletnim.
Art.  45.
§  1.
Nie można wszcząć postępowania karnego, jeżeli od dnia popełnienia wykroczenia upłynął rok.
§  2.
Nie można wydać orzeczenia skazującego, jeżeli od dnia popełnienia wykroczenia upłynęło lat 3.
§  3.
Nie można wykonać kary, jeżeli od dnia uprawomocnienia się orzeczenia upłynęło lat 5.
Art.  46.

Zatarcie skazania następuje z mocy prawa, jeżeli od dnia odbycia, darowania lub przedawnienia kary upłynęło lat 3.

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE.

Rozdział 3.

Naruszenie przepisów w zakresie ceł.

Art.  47.
§  1.
Kto uchylając się od powinności celnej wprowadza z zagranicy na polski obszar celny lub wyprowadza z tego obszaru za granicę towar bez uiszczenia cła,

podlega karze grzywny w wysokoci od 2 do 4-krotnej kwoty należnego cła.

§  2.
Jeżeli sprawca wprowadza lub wyprowadza towar, co do którego obowiązują ograniczenia przywozowe lub wywozowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 4 do 8-krotnej kwoty należnego cła.

§  3.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
§  4. 13
Wolny obszar celny i środki przewozowe, znajdujące się w tranzycie na polskim obszarze celnym traktuje się jak zagranicę.
Art.  48.
§  1.
Kto uchylając się od powinności celnej wykracza:
1)
przeciwko ograniczeniom przewozowym;
2)
przeciwko ograniczeniom przywozowym lub wywozowym, co do towarów, na które nie ustanowiono cła,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 2-krotnej wartości towaru.

§  2.
Przepisy art. 47 § 3 i 4 stosuje się tu odpowiednio.
Art.  49.
§  1.
Kto naraża Skarb Państwa na uszczuplenie cła:
1)
przez wprowadzenie władzy w błąd;
2)
przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością;
3)
przez wyprowadzenie towaru z urzędu celnego do wolnego obrotu, choćby po dokonanej odprawie, lecz przed uiszczeniem cła,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej kwoty cła narażonego na uszczuplenie, a gdy występek mógł też spowodować naruszenie ograniczeń przywozowych i wywozowych - od 4 do 6-krotnej kwoty tego cła.

Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kar określonych w § 1, przepadkowi zaś podlega tylko towar, którego posiadanie jest zabronione.

Art.  50.
§  1.
Kto powoduje lub spowodować może naruszenie ograniczeń przewozowych albo ograniczeń przywozowych lub wywozowych co do towarów, na które nie ustanowiono cła lub od których cło uiszczono:
1)
przez wprowadzenie władzy w błąd;
2)
przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością;
3)
przez wyprowadzenie towaru z urzędu celnego do wolnego obrotu, choćby po dokonanej odprawie, lecz przed złożeniem wymaganego zezwolenia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 2-krotnej wartości towaru. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary określonej w § 1, przepadkowi zaś podlega tylko towar, którego posiadanie jest zabronione.

Art.  51.

Przepisy art. 48 i 50 stosuje się odpowiednio, jeżeli sprawca naruszył ograniczenia przywozowe lub wywozowe co do towarów, od których pobieranie ceł zostało zawieszone.

Art.  52.
§  1.
Kto w użyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub inne warunki, pod jakimi towar zwolniono od cła albo odprawiono według niższej stawki celnej lub zniżonego cła,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej kwoty nie pobranego cła. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  521. 14

§  1.
Kto w użyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub inne warunki, pod jakimi towar zwolniono od ograniczeń przywozowych lub wywozowych - podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 2-krotnej wartości towaru. Przedmiot występku podlega przepadkowi.
§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary, określonej w § 1.
Art.  53.
§  1.
Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje towar pochodzący z występku określonego w art. 47-52 albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej kwoty należnego cła albo od 1/4 do 2-krotnej wartości towaru, jeżeli na towar nie ustanowiono cła lub pobieranie cła od towaru zostało zawieszone.

§  2.
Kto nabywa, przechowuje lub transportuje towar, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien przypuszczać, że pochodzi z występku określonego w art. 47 lub 48,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kar określonych w § 1.

§  3.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  54.
§  1.
Kto przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością naraża Skarb Państwa na zwrot cła nienależny lub w wysokości wyższej niż należna,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej kwoty bezprawnie otrzymanej lub żądanej.

§  2.
Kto przy odprawie celnej towaru krajowego, przywiezionego z powrotem z zagranicy, zataja stosowaną przez Państwo pomoc finansową, którą otrzymał przy wywozie za granicę tego towaru,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej kwoty zatajonej.

Art.  55. 15

Jeżeli towar podlega opodatkowaniu, to podstawą wymiaru kary jest cło łącznie z podatkiem.

Art.  56. 16

Kto narusza przepisy prawa celnego o ewidencji towarów sprowadzonych z zagranicy na polski obszar celny,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych.

Art.  57.

Kto narusza przepisy w zakresie ceł,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 47-54 i 56, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 4.

Naruszenie przepisów o monopolu tytoniowym. 17

Art.  58.
§  1.
Kto uprawia tytoń bez zezwolenia albo pielęgnuje dziko wyrosłe rośliny tytoniowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 50 do 300 złotych za każdy rozpoczęty metr kwadratowy przestrzeni bezprawnie uprawianych. Plantacja bezprawna podlega zniszczeniu, zebrany tytoń - przepadkowi.

§  2.
Podstawą obliczenia jest:
1)
w przypadku uprawy tytoniu pomiędzy innymi roślinami - przybliżona przestrzeń gruntu, jakiej trzeba by użyć do uprawy danej ilości tytoniu, przyjmując 4 rośliny tytoniowe na metr kwadratowy przestrzeni;
2)
w przypadku dokonania zbioru tytoniu i niemożności stwierdzenia przestrzeni plantacji - waga zebranego tytoniu, przy czym za każdy rozpoczęty kilogram orzec należy karę grzywny w wysokości od 1.000 do 3.000 złotych.
§  3.
Jeżeli plantator uzyskał zezwolenie po bezprawnym rozpoczęciu uprawy tytoniu - wymierza się jedynie karę pieniężną porządkową.
§  4.
Za sprawcę uprawy tytoniu uważa się właściciela, dzierżawcę lub użytkownika gruntu, na którym rosną rośliny tytoniowe, chybaby komu innemu winę przypisać należało.
§  5.
Nie podlega karze, kto zniszczy plantację, zanim władza dowiedziała się o niej.
Art.  59.
§  1.
Kto, będąc plantatorem upoważnionym, surowiec przez siebie wytworzony zataja lub zbywa osobie trzeciej,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 1.000 do 3.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Za zatajenie uważa się również przechowywanie bez zezwolenia surowca poza obrębem zabudowań gospodarczych plantatora.
§  3.
Kary aresztu nie orzeka się wobec pomocnika i podżegacza tudzież gdy ilość zatajonego przez plantatora surowca tytoniowego nie przekracza jednego kilograma.
Art.  60.
§  1.
Kto:
1)
wbrew przepisom o monopolu tytoniowym wytwarza lub przerabia wyroby tytoniowe;
2)
zbywa wyroby tytoniowe wytworzone lub przerobione do własnego użytku;
3)
nabywa, przechowuje lub transportuje wyroby tytoniowe, pochodzące z prywatnego wyrobu lub przerobu, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 2.000 do 5.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram surowca i wyrobu. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Kary aresztu nie orzeka się, jeżeli wyroby wytwarzano z tytoniu monopolowego.
Art.  61.

Kto nie zgłasza zapasów, za które należy się dopłata z powodu podwyższenia cen wyrobów tytoniowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych wyrobów. Wyroby nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  62.

Kto wbrew przepisom o monopolu tytoniowym:

1)
wydaje lub wyprowadza z pomieszczeń monopolowych surowiec lub wyroby tytoniowe;
2)
usuwa surowiec lub wyroby tytoniowe z transportu, przeznaczonego do pomieszczeń monopolowych lub za granicę,

podlega karze grzywny w wysokości od 2.000 do 5.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram surowca lub wyrobu w ten sposób wydanego, wyprowadzonego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  63. 18

(uchylony).

Art.  64.
§  1.
Kto umyślnie i bezprawnie nabywa, przechowuje lub transportuje surowiec tytoniowy albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 3.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram.

§  2.
Kto nabywa, przechowuje lub transportuje tytoń pochodzenia zagranicznego albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega, jeżeli nie wykaże, że zachował przy tym przepisy o monopolu tytoniowym, karom określonym w art. 53 § 1 i 3.

§  3.
Wyroby polskiego monopolu tytoniowego wywiezione za granicę i wprowadzone z powrotem do kraju uważa się za tytoń pochodzenia zagranicznego.
§  4.
Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 61-63 albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1/4 do 2-krotnej wartości przedmiotu albo karze grzywny w wysokości od 1.000 do 3.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram, jeżeli przedmiotem występku jest surowiec.

§  5.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  65. 19

Kto bez zezwolenia zbywa, nabywa, przechowuje lub transportuje maszyny i narzędzia, służące do zawodowego wytwarzania wyrobów tytoniowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  66. 20

Kto bez upoważnienia sprzedaje wyroby tytoniowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  67. 21

§  1.
Kto, będąc upoważnionym sprzedawcą, zbywa wyroby monopolu tytoniowego po cenie innej niż taryfowa,

podlega karze grzywny w wysokości od 10 do 100-krotnej różnicy ceny.

§  2.
Występku tego dopuścić się może także zastępca upoważnionego sprzedawcy (art. 33 § 2).
Art.  68.

Kto posiada w obrocie handlowym wyroby tytoniowe w stanie innym, niż wypuszczone do obrotu,

podlega karze grzywny w wysokości od 500 do 5.000 zł od każdego rozpoczętego kilograma takich wyrobów. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  69.

Kto narusza przepisy o monopolu tytoniowym,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 58-68, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 5.

Naruszenie przepisów o monopolu spirytusowym. 22

Art.  70.
§  1.
Kto:
1)
wyrabia spirytus bez zezwolenia;
2)
odkaża spirytus skażony albo wydziela spirytus z produktu zawierającego spirytus skażony, albo w jakikolwiek inny sposób ukrywa lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do lat 3 i grzywny w wysokości od 20.000 do 500.000 złotych.

§  2.
Jeżeli sprawca działa w celach zarobkowych,

podlega karze więzienia do lat 5 i grzywny w wysokości od 50.000 do 1.000.000 złotych.

§  3.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  71.
§  1. 23
Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje spirytus pochodzący z niedozwolonego wyrobu, przetworzenia lub odkażenia albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze aresztu do roku i grzywny w wysokości od 20.000 do 500.000 złotych.

§  2.
Jeżeli sprawca działa w celach zarobkowych,

podlega karze więzienia do lat 3 i grzywny w wysokości od 50.000 do 1.000.000 złotych.

§  3.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  72.
§  1.
Kto zataja ilość wyrobionego, odwodnionego lub oczyszczonego spirytusu,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 20.000 do 1.000.000 złotych. Spirytus zatajony podlega przepadkowi.

§  2.
Zatajenie zachodzi w szczególności:
1)
gdy w czasie wyrobu, oczyszczania lub odwadniania uchylono spirytus spod kontroli przez odprowadzenie płynu lub pary alkoholowej albo przez jakiekolwiek inne działanie;
2)
gdy spowodowano wadliwe działanie przyrządu kontrolno-mierniczego lub korzystano z wadliwego działania tego przyrządu;
3)
gdy spirytus zmagazynowano w pomieszczeniu na ten cel nie przeznaczonym;
4)
gdy nie zapisano do ksiąg kontrolnych całej ilości alkoholu wyrobionego, oczyszczonego lub odwodnionego.
§  3.
Kary aresztu nie orzeka się, jeżeli zatajenia dokonano w sposób określony w § 2 pkt 3) i 4).
Art.  73.

Kto zmienia w użyciu przeznaczenie spirytusu w sposób uzasadniający pobranie wyższej ceny od zapłaconej,

podlega karze grzywny w wysokości od 5 do 10-krotnej różnicy ceny. Spirytus podlega przepadkowi.

Art.  74.

Kto nie zgłasza zapasów, od których należy się dopłata z powodu podwyższenia cen spirytusu lub wyrobów spirytusowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych zapasów. Zapasy nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  75.

Kto w celach zarobkowych przerabia, oczyszcza lub odwadnia spirytus bez zezwolenia,

podlega karze grzywny w wysokości od 20.000 do 500.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  76.
§  1.
Kto uruchamia przedsiębiorstwo wyrobu, oczyszczania, odwadniania lub przerobu spirytusu przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową,

podlega karze grzywny w wysokości od 5.000 do 100.000 złotych. Wyroby i produkty przygotowane podlegają przepadkowi.

§  2.
Tym samym karom podlega, kto wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu przedsiębiorstwa wyrabia, oczyszcza, odwadnia lub przerabia spirytus.
Art.  77. 24

Kto wbrew przepisom o monopolu spirytusowym:

1)
wydaje lub wyprowadza z zakładu produkcyjnego lub z pomieszczeń monopolowych spirytus,
2)
usuwa spirytus z transportu, przeznaczonego do pomieszczeń monopolowych lub innego zakładu, uprawnionego do odbioru spirytusu, albo z transportu, przeznaczonego za granicę - podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 2 do 5-krotnej najwyższej ceny monopolowej spirytusu w ten sposób wydanego, wyprowadzonego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  78.
§  1.
Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 72, 75-77 albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 5 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej spirytusu.

§  2.
Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 73 i 74 albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywy w wysokości od 2 do 10-krotnej różnicy cen spirytusu.

§  3.
Przedmiot występku podlega przepadkowi.
Art.  79. 25

(uchylony).

Art.  80.

Kto bez zgody władzy skarbowej odstępuje innej osobie spirytus, który nabył po zniżonej cenie na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej spirytusu od każdego rozpoczętego litra. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  81. 26

Kto bezprawnie wyrabia, posiada, zbywa lub nabywa urządzenia do wyrobu, oczyszczania lub odwadniania spirytusu,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 2.000 do 200.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  82. 27

Kto sprowadza na obszar niewłaściwy albo wprowadza do obrotu na obszarze niewłaściwym lub posiada na tym obszarze wyroby monopolu spirytusowego, przeznaczone do sprzedaży na określonym tylko obszarze Państwa,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  83. 28

§  1.
Kto bez zezwolenia sprzedaje spirytus lub wódkę - podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.
§  2.
Tej samej karze podlega, kto przechowuje spirytus lub wódkę w zakładzie handlowym, nie mając zezwolenia na sprzedaż tych artykułów.
Art.  84. 29

§  1.
Kto, będąc upoważnionym sprzedawcą, zbywa wyroby monopolu spirytusowego po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 10 do 100-krotnej różnicy ceny.

§  2.
Przepis art. 67 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art.  85. 30

§  1.
Kto będąc upoważnionym sprzedawcą przechowuje albo sprzedaje w zakładzie handlowym spirytus lub wódkę w stanie innym, niż wypuszczone do obrotu - podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.
§  2.
Przepis art. 67 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art.  86.
§  1.
Kto uchyla się od obowiązku mieszania spirytusu z płynnymi materiałami napędowymi,

podlega karze grzywny w wysokości od 3 do 10-krotnej ceny spirytusu, którego według przepisów użyć należało do mieszanki napędowej.

§  2. 31
Kto przy sporządzaniu materiałów napędowych używa składników niezgodnie z przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Mieszanka podlega przepadkowi, jeżeli nie można jej doprowadzić do stanu przez przepisy wymaganego.

Art.  87.

Kto narusza przepisy o monopolu spirytusowym,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 70-86, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 6.

Naruszenie przepisów o monopolu solnym.

Art.  88. 32

Kto wbrew przepisom o monopolu solnym wprowadza sól do obrotu,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej soli. Przedmiot występku podlega, przepadkowi.

Art.  89. 33

Kto usuwa z soli środek skażający albo w jakikolwiek inny sposób ukrywa lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej soli albo jednej z tych kar. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  90.

Kto zmienia w użyciu przeznaczenie soli w sposób uzasadniający pobranie wyższej ceny monopolowej od zapłaconej,

podlega karze grzywny w wysokości od 5 do 20-krotnej różnicy ceny. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  91. 34

Kto wbrew przepisom o monopolu solnym przetwarza w jakikolwiek sposób sól w celu dalszej odsprzedaży,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  92. 35

Kto wbrew przepisom o monopolu solnym usuwa sól podczas transportu,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 10-krotnej ceny monopolowej usuniętej soli. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  93.

Kto nie zgłasza zapasów, od których należy się dopłata z powodu podwyższenia cen soli,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 8-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych zapasów. Zapasy nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  94. 36

(uchylony).

Art.  95. 37

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje sól, pochodzącą z występku określonego w art. 88-93, albo pomaga do jej zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 4-krotnej najwyższej ceny monopolowej soli. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  96.

Kto bez zgody władzy skarbowej odstępuje innej osobie sól, którą nabył po zniżonej cenie na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 5-krotnej najwyższej ceny monopolowej soli od każdego rozpoczętego kilograma. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  97.

Kto sprzedaje sól po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 10 do 100-krotnej różnicy ceny.

Art.  98.

Kto narusza przepisy o monopolu solnym,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 83-97, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 7.

Naruszenia przepisów o monopolu zapałczanym i opodatkowaniu zapalniczek.

Art.  99. 38

§  1.
Kto bez zezwolenia wyrabia przedmioty, objęte monopolem zapałczanym,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 1.000.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Tym samym karom podlega, kto bez zgłoszenia wyrabia zapalniczki ze złota i srebra.
Art.  100. 39

(uchylony).

Art.  101. 40

Kto wbrew przepisom o monopolu zapałczanym:

1)
wydaje lub wyprowadza z pomieszczeń fabrycznych przedmioty, objęte przepisami o monopolu zapałczanym,
2)
usuwa takie przedmioty z transportu, przeznaczonego za granicę,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 1.000.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  102. 41

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty, pochodzące z występku, określonego w art. 99 i 101, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 500.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  103. 42

Kto posiada w obrocie handlowym zapałki w opakowaniach, nie zaopatrzonych w przepisane oznaczenia,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej wartości tych zapałek. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  104. 43

Kto zbywa, nabywa lub posiada zapalniczki, nie zaopatrzone w znak podatkowy,

podlega karze grzywny w wysokości do 2-krotnej wartości tych zapalniczek. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  105. 44

Kto posiada w obrocie handlowym kamyczki zapałowe w opakowaniach, nie zaopatrzonych w przepisane opaski,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  106.

Kto narusza przepisy o monopolu zapałczanym i opodatkowaniu zapalniczek,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 99-105, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 8.

Naruszenie przepisów o monopolu loteryjnym.

Art.  107.
§  1.
Kto:
1)
urządza lub prowadzi loterię bez zezwolenia;
2)
uczestniczy na obszarze Państwa Polskiego w działalności loterii zagranicznej;
3)
premiuje losami loteryjnymi inne transakcje;
4)
sprzedaje losy loterii państwowej po cenie innej od oznaczonej na losie albo na raty lub dniówki;
5)
sprzedaje szansę wygrania z poszczególnego losu loterii państwowej,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 1.000 do 200.000 złotych.

§  2. 45
Jeżeli loteria, urządzona bez zezwolenia, przeznaczona była na cel społeczny, sprawca podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych.
§  3.
W przypadkach, określonych w § 1 pkt 1)-3), podlegają przepadkowi losy, dokumenty i urządzenia loteryjne oraz wygrane, które na podstawie losów i dokumentów przypadają uczestnikom gry.
Art.  108. 46

Kto bez zezwolenia trudni się zawodowo sprzedażą losów loterii państwowej,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Losy nie sprzedane podlegają przepadkowi.

Art.  109. 47

Kto powiększa kapitał gry loteryjnej ponad kwotę, wskazaną w zezwoleniu,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 5-krotnej uszczuplonej opłaty skarbowej.

Art.  110.

Kto narusza przepisy o monopolu loteryjnym,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 107-109, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 9.

Naruszenie przepisów o produkcji i obrocie towarami, nie objętymi przepisami o monopolach skarbowych, a podlegającymi specjalnemu nadzorowi i odrębnemu postępowaniu podatkowemu. 48

Art.  111. 49

Kto bez zezwolenia lub zgłoszenia wyrabia lub przerabia towar,

podlega karze grzywny w wysokości od 20.000 do 1.000.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  112. 50

Kto odkaża towar albo ukrywa lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do roku i grzywny w wysokości od 10.000 do 500.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  113. 51

§  1.
Kto:
1)
uruchamia wytwórnię towaru przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;
2)
rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób towaru przed zatwierdzeniem zgłoszenia wyrobu przez władzę skarbową,

podlega karze grzywny w wysokości od 5.000 do 100.000 zł. Towar i materiały, przygotowane do jego wyrobu, podlegają przepadkowi.

§  2.
Tej samej karze podlega, kto wyrabia towar wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni.
§  3.
Przepisy §§ 1 i 2 stosuje się odpowiednio do podlegających specjalnemu nadzorowi podatkowemu zakładów przerobu, zużycia, formowania lub rozlewu towaru.
Art.  114. 52

§  1.
Kto zataja ilość lub jakość wyrobionego lub przerobionego towaru

podlega karze grzywny w wysokości od 20.000 do 1.000.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§  2.
Zatajenie zachodzi w szczególności, gdy wbrew przepisom podatkowym nie poddano zważeniu albo zmierzeniu lub nie zapisano do właściwych ksiąg całej ilości półfabrykatu lub wyrobionego towaru.
Art.  118. 54

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje towar pochodzący z występku, określonego w art. 111-114 albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 2-krotnej wartości towaru. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  119. 55

Kto wbrew przepisom podatkowym posiada w obrocie handlowym towar bez właściwych oznaczeń albo bez etykiety lub w nieprzepisowym opakowaniu,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  120. 56

Kto w obrocie handlowym wbrew przepisom podatkowym przerabia, miesza, rozlewa, przetwarza towar albo przechowuje go w stanie innym, niż wypuszczony do obrotu,

podlega karze grzywny w wysokości od 5.000 do 100.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  121. 57

Kto w miejscu wyrobu, przerobu lub magazynowania towaru:

1)
używa uszkodzonych znaków podatkowych,
2)
zdejmuje lub odkleja znaki podatkowe,
3)
przechowuje używane lub uszkodzone znaki podatkowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 5.000 do 100.000 złotych. Znaki podatkowe i towar zaopatrzony w używane znaki podatkowe podlegają przepadkowi.

Art.  126. 59

Kto narusza przepisy o produkcji i obrocie towarami, objętymi przepisami niniejszego rozdziału,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 111-114 i 118-121, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 10.

Naruszenie przepisów o obrocie papierami premiowymi.

Art.  127.

Kto:

1)
wypuszcza obligacje pożyczek premiowych;
2)
uczestniczy w niedozwolonych transakcjach obcokrajowymi papierami premiowymi,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny w wysokości od 5.000 do 100.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  128.

Kto bez zezwolenia sprzedaje papiery premiowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 100.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  129.

Kto:

1)
sprzedaje szansę wygrania na poszczególne papiery premiowe;
2)
premiuje takimi papierami inne transakcje,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  130.

Kto narusza przepisy o obrocie papierami premiowymi,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku, określonego w art. 127-129, karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział 11.

Naruszenie przepisów o podatkach pobieranych na rzecz Skarbu Państwa. 60

Art.  131.
§  1. 61
Kto zataja przed właściwą władzą skarbową przedmiot opodatkowania i z tego powodu nie bierze udziału w postępowaniu podatkowym,

podlega karze aresztu do roku lub grzywny w wysokości do 5.000.000 zł albo obu tym karom łącznie.

§  2.
Kary aresztu nie orzeka się, jeżeli narażony na uszczuplenie podatek nie przekracza kwoty 100.000 złotych
Art.  1311. 62

§  1.
Kto, będąc podatnikiem, naraża Skarb Państwa na uszczuplenie podatku w postępowaniu podatkowym lub wobec płatnika dokonującego obliczenia i poboru podatku:
1)
przez zatajanie danych, mogących mieć wpływ na ustalenie zobowiązania podatkowego lub jego wysokości;
2)
przez podanie takich danych niezgodnie z rzeczywistością,

podlega karze grzywny w wysokości do 5.000.000 złotych.

§  2.
Jeżeli sprawca występku określonego w § 1 działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary określonej w § 1.

§  3.
Jeżeli sprawca dopuści się czynu określonego w § 1 w związku z ukryciem albo nierzetelnym prowadzeniem ksiąg handlowych, ksiąg uproszczonych lub podatkowych,

podlega karze grzywny w wysokości do 10.000.000 złotych.

§  4.
Występku tego dopuścić się może także płatnik lub ustawowy przedstawiciel albo zastępca podatnika lub płatnika (art. 33 § 2).
§  5.
Jeżeli sprawca zataił (§ 1 pkt 1) swe wzbogacenie wojenne (art. 2 pkt 5 lit. d), można nadto orzec przepadek całego wzbogacenia wojennego.
Art.  132.
§  1.
Kto naraża Skarb Państwa na uszczuplenie podatku przez ukrycie lub nierzetelne prowadzenie ksiąg handlowych, ksiąg uproszczonych lub podatkowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 1.000.000 złotych.

§  2.
Tej samej karze podlega, kto bezpośrednio nadzorując prowadzenie tych ksiąg dopuszcza do ich ukrycia lub nierzetelnego prowadzenia.
Art.  133.

W przypadkach określonych w art. 131 i 132 sprawca nie ulega odpowiedzialności z art. 281 kodeksu karnego, jeżeli działał wyłącznie w celu narażenia Skarbu Państwa na uszczuplenie podatku.

Art.  134.
§  1. 63
Kto, będąc płatnikiem lub inkasentem zaniecha obowiązku obliczenia i pobrania od podatnika należności z tytułu zobowiązania podatkowego lub pobierze ją w kwocie niższej od przepisanej,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i karze grzywny w wysokości od 1 do 5-krotnej kwoty uszczuplonego podatku lub jednej z tych kar.

§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  135.
§  1. 64
Kto, będąc płatnikiem lub inkasentem nie wpłaci na rachunek władzy podatkowej pobranych od podatnika sum z tytułu zobowiązania podatkowego,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i karze grzywny w wysokości od 1 do 5-krotnego nie wpłaconego podatku.

§  2.
Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny w wysokości do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  1351. 65

Kto będąc ustanowionym jako osoba odpowiedzialna za prawidłowe obliczenie i terminowe wpłacanie podatków w jednostce gospodarki uspołecznionej, instytucji społecznej, organizacji politycznej, związku wyznaniowym lub stowarzyszeniu, nie dopełni obowiązku prawidłowego obliczenia lub nie wpłaci w przepisanym terminie należnego podatku na rachunek właściwej władzy podatkowej

podlega karze grzywny w wysokości od 5.000 - 100.000 - złotych.

Art.  1352. 66

Przepisów art. 134 i 135 nie stosuje się, jeżeli sprawca ulega odpowiedzialności z art. 1351.

Art.  136. 67

Kto wbrew przepisom o podatku obrotowym nie nabył karty rejestracyjnej na prowadzenie przedsiębiorstwa (zakładu), posiadanie składu lub wykonywanie zajęcia albo nabył taką kartę za cenę niższą od przepisanej,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 131, karze grzywny w wysokości od 1 do 5-krotnej uszczuplonej kwoty .

Art.  137. 68

Kto przez naruszenie przepisów podatkowych naraża Skarb Państwa na uszczuplenie podatku,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku, określonego w art. 131-136, karze grzywny w wysokości od 1 do 20-krotnej kwoty podatku uszczuplonego lub narażonego na uszczuplenie.

Art.  1371. 69

Kto wbrew przepisom o postępowaniu podatkowym podaje w brudnopisach, stanowiących podstawę do obliczenia liczby poszczególnych składników inwentarza lub w brudnopisach remanentu towarów, surowców i półwyrobów dane niezgodne z rzeczywistością,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 1.000.000 złotych.

Art.  138. 70

Kto utrudnia uprawnionemu organowi władzy skarbowej przeprowadzenie oględzin lokalnych, kontroli lub lustracji,

podlega karze grzywny od 1.000 do 100.000 złotych.

Art.  139. 71

§  1.
Kto wbrew przepisom o postępowaniu podatkowym nie prowadzi ksiąg handlowych, ksiąg uproszczonych lub podatkowych albo prowadząc te księgi odmawia okazania ich uprawnionemu organowi,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 100.000 złotych.

§  2.
Kto pomimo nieuznania ksiąg z powodu ich wadliwości za dowód w postępowaniu podatkowym prowadzi je nadal wadliwie,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych.

Art.  140. 72

Kto wbrew przepisom o postępowaniu podatkowym odmawia wydania rachunku, niezbędnego podatnikowi do udokumentowania w prowadzonych przez niego księgach handlowych, w księgach uproszczonych lub podatkowych - zapisów dotyczących zakupów rzeczy ruchomej lub świadczenia usług,

podlega karze aresztu do 6-ciu miesięcy i karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych lub jednej z tych kar.

Art.  141. 73

Kto, będąc podatnikiem, w księgach handlowych, księgach uproszczonych lub podatkowych zaniedba obowiązku właściwego udokumentowania zapisów, dotyczących zakupu rzeczy ruchomej lub świadczenia usług,

podlega karze grzywny w wysokości od 1.000 do 50.000 złotych.

Art.  142. 74

Kto narusza przepisy o podatkach,

podlega, o ile czyn nie stanowi występku określonego w art. 131, 1311, 132, 134-141, karze pieniężnej porządkowej.

Art.  143.

Przepisy rozdziału niniejszego dotyczące podatków stosuje się odpowiednio do zaliczek na podatek i przedpłat na poczet zaliczek.

Art.  1431. 75

Karom przewidzianym w art. 134, 135, 1351 i 142 nie podlegają przedstawiciele władz państwowych, jeżeli za czyny te przewidziana jest odpowiedzialność z innej ustawy.

Rozdział 12.

Naruszenie przepisów o opłacie skarbowej.

Art.  144. 76

W zakresie naruszenia przepisów o opłacie skarbowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 134-135, 138, 139 § 1.

Art.  145.

Kto uszczupla opłatę skarbową przez użycie skasowanego znaczka skarbowego,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 20-krotnej kwoty opłaty uszczuplonej.

Art.  146.

Kto sprzedaje skasowane znaczki skarbowe,

podlega karze grzywny w wysokości od 5 do 20-krotnej ceny, ustalonej przepisami. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  147.

Kto sprzedaje urzędowe blankiety wekslowe lub znaczki skarbowe po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 1 do 10-krotnej różnicy ceny.

Rozdział  13.

Naruszenie przepisów o daninach komunalnych.

Art.  148. 77

§  1.
W zakresie naruszenia przepisów o daninach komunalnych, określonych w art. 2 pkt 7 lit. a)-g), stosuje się odpowiednio przepisy art. 131, 1311-135, 137, 138, 139 § 1, 142, 143 i 1431.
§  2.
W zakresie naruszenia przepisów o daninie komunalnej, określonej w art. 2 pkt 7 lit. h), stosuje się odpowiednio przepisy art. 134, 135, 138, 142 i 145-147.
1 Art. 2 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ppkt 1 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
2 Art. 2 pkt 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ppkt 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
3 Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
4 Art. 12 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
5 Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
6 Art. 15 § 3 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
7 Art. 21 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
8 Art. 23 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
9 Art. 36 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
10 Art. 36 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
11 Art. 43 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
12 Art. 43 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
13 Art. 47 § 4 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
14 Art. 521 dodany przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
15 Art. 55 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
16 Art. 56 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
17 Z dniem 7 lipca 1953 r. utraciły moc przepisy dotyczące naruszenia przepisów o monopolu tytoniowym, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 dekretu z dnia 24 czerwca 1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz.U.53.34.144).
18 Art. 63 uchylony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
19 Art. 65 zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
20 Art. 66 zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
21 Art. 67 zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
22 Z dniem 7 lipca 1953 r. utraciły moc przepisy dotyczące naruszenia przepisów o monopolu spirytusowym, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2 dekretu z dnia 24 czerwca 1953 r. o wyrobie i przerobie spirytusu (Dz.U.53.34.143).
23 Art. 71 § 1 zmieniony przez pkt 2 obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 1 grudnia 1947 r. o sprostowaniu błędów (Dz.U.47.73.468).
24 Art. 77 zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
25 Art. 79 uchylony przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
26 Art. 81 zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
27 Art. 82 zmieniony przez art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
28 Art. 83 zmieniony przez art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
29 Art. 84 zmieniony przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
30 Art. 85 zmieniony przez art. 1 pkt 24 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
31 Art. 86 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
32 Art. 88 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
33 Art. 89 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
34 Art. 91 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
35 Art. 92 zmieniony przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
36 Art. 94 uchylony przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
37 Art. 95 zmieniony przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
38 Art. 99 zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
39 Art. 100 uchylony przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
40 Art. 101 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
41 Art. 102 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
42 Art. 103 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
43 Art. 104 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
44 Art. 105 zmieniony przez art. 1 pkt 32 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
45 Art. 107 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
46 Art. 108 zmieniony przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
47 Art. 109 zmieniony przez art. 1 pkt 35 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
48 Tytuł rozdziału 9 zmieniony przez art. 1 pkt 36 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
49 Art. 111 zmieniony przez art. 1 pkt 37 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
50 Art. 112 zmieniony przez art. 1 pkt 38 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
51 Art. 113 zmieniony przez art. 1 pkt 39 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
52 Art. 114 zmieniony przez art. 1 pkt 40 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
53 Art. 115-117 uchylone przez art. 1 pkt 41 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
54 Art. 118 zmieniony przez art. 1 pkt 42 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
55 Art. 119 zmieniony przez art. 1 pkt 43 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
56 Art. 120 zmieniony przez art. 1 pkt 44 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
57 Art. 121 zmieniony przez art. 1 pkt 45 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
58 Art. 122-125 uchylone przez art. 1 pkt 46 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
59 Art. 126 zmieniony przez art. 1 pkt 47 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
60 Tytuł rozdziału 11 zmieniony przez art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
61 Art. 131 dodany przez art. 1 pkt 49 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
62 Art. 1311 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 50 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
63 Art. 134 § 1 zmieniony przez art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zmianie dekretu o postępowaniu podatkowym (Dz.U.50.49.451) z dniem 11 listopada 1950 r.
64 Art. 135 § 1 zmieniony przez art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zmianie dekretu o postępowaniu podatkowym (Dz.U.50.49.451) z dniem 11 listopada 1950 r.
65 Art. 1351 dodany przez art. 40 pkt 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U.50.49.452) z dniem 11 listopada 1950 r.
66 Art. 1352 dodany przez art. 40 pkt 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U.50.49.452) z dniem 11 listopada 1950 r.
67 Art. 136 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 52 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
68 Art. 137 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 56 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
69 Art. 1371 dodany przez art. 1 pkt 57 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
70 Art. 138 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 51 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
71 Art. 139 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
72 Art. 140 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 54 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
73 Art. 141 zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 55 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
74 Art. 142 zmieniony przez art. 1 pkt 58 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
75 Art. 1431:

- dodany przez art. 1 pkt 59 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.

- zmieniony przez art. 40 pkt 2 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U.50.49.452) z dniem 11 listopada 1950 r.

76 Art. 144 zmieniony przez art. 1 pkt 60 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
77 Art. 148 zmieniony przez art. 1 pkt 61 ustawy z dnia 7 marca 1950 r. (Dz.U.50.12.116) zmieniającej nin. ustawę z dniem 8 maja 1950 r.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .