Art. 245. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1953 r.

Art.  245.

§ 1. Władza odwoławcza z urzędu, niezależnie od granic odwołania:

1) uniewinnia oskarżonego, jeżeli w czynie mu przypisanym nie ma znamion przestępstwa;

2) poprawia przyjętą w orzeczeniu I instancji błędną kwalifikację czynu;

3) uchyla orzeczenie na korzyść współoskarżonych, odpowiedzialnych posiłkowo lub zastępczo, choćby nie odwołali się, jeżeli uchyliła je na korzyść jednej ze stron, która założyła odwołanie, a te same względy przemawiają za uchyleniem orzeczenia na rzecz tamtych;

4) umarza postępowanie w przypadkach, przewidzianych w art. 213 § 1 pkt 2.

§ 2. Władza odwoławcza uznaje zaskarżone orzeczenie za nieważne w całości lub w części:

1) jeżeli zapadło ono z naruszeniem właściwości rzeczowej lub względem osoby, która w danej sprawie nie podlega orzecznictwu władz skarbowych;

2) jeżeli sprawa była już prawomocnie rozstrzygnięta lub jeżeli w tej samej sprawie toczy się ważne postępowanie wcześniej wszczęte;

3) jeżeli w rozstrzygnięciu sprawy brał udział urzędnik wyłączony z mocy ustawy;

4) jeżeli strona była całkowicie pozbawiona możności obrony swych praw;

5) jeżeli oskarżonego skazano na karę w ogóle nie przewidzianą za dane przestępstwo.