Rozdział 10 - Dobrowolne poddanie się karze. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.84.581

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.

Rozdział  dziesiąty.

Dobrowolne poddanie się karze.

Art.  281.

§ 1. Władza skarbowa właściwa do rozstrzygania sprawy może zezwolić oskarżonemu na dobrowolne poddanie się karze, jeżeli w sprawie nie zgłoszono interwencji, a oskarżony:

a) zrzeka się wydania formalnego orzeczenia karnego,

b) składa oznaczoną w § 2 kwotę pieniężną, a w przypadku gdy przestępstwo zagrożone jest karą przepadku przedmiotów występku skarbowego - poddaje się nadto tej karze bądź karze przepadku równowartości.

§ 2. Karę pieniężną lub grzywnę składa oskarżony w wysokości:

a) najniższego wymiaru kary przy występkach zagrożonych karami ustanowionymi w wielokrotnościach;

b) podwójnego najniższego wymiaru kary przy występkach zagrożonych karami w określonych kwotach;

c) dwudziestu złotych przy wykroczeniach.

Art.  282.

§ 1. W sprawach należących do właściwości sądu na mocy art. 210 pkt 4 i 5 władza skarbowa II instancji może za zgodą prokuratora zezwolić oskarżonemu na dobrowolne poddanie się karze do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego przed sądem pierwszej instancji.

§ 2. W innych sprawach należących do właściwości sądu dobrowolne poddanie się karze jest niedopuszczalne.

Art.  283.

§ 1. Prośbę o zezwolenie na dobrowolne poddanie się karze wnosi się na piśmie albo zgłasza ustnie do protokołu.

§ 2. Do prośby załącza się kwit na wpłaconą w myśl art. 281 kwotę pieniężną.

§ 3. Prośba złożona przez pełnomocnika wystarcza, jeżeli pełnomocnictwo wyraźnie stwierdza uprawnienie do dobrowolnego poddania się karze.

§ 4. Jeżeli oskarżony pozostaje pod opieką lub kuratelą, dobrowolne poddanie się karze wymaga zgody jego prawnego zastępcy.

Art.  284.

§ 1. Władza skarbowa rozstrzyga według uznania, czy uwzględnić prośbę o dobrowolne poddanie się karze.

§ 2. Przed rozstrzygnięciem prośby władza skarbowa może przeprowadzić dochodzenie w celu dokładnego wyświetlenia sprawy oraz zażądać od oskarżonego podwyższenia złożonej kwoty i wpłacenia jej w oznaczonym terminie.

Art.  285.

§ 1. W prośbie (art. 283) może oskarżony wnosić o zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary.

§ 2. Władza skarbowa może uwzględnić ten wniosek tylko za zezwoleniem władzy bezpośrednio wyższej instancji.

§ 3. W razie uwzględnienia wniosku zwraca się oskarżonemu nadpłaconą kwotę, a ewentualnie także podlegający przepadkowi przedmiot w całości lub w części.

§ 4. Jeżeli wniosek ma widoki powodzenia, można z góry przyjąć od oskarżonego kwotę odpowiednio niższą niż wynika z art. 281.

Art.  286.

§ 1. Postanowienie o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się karze powiano zawierać określenie zarzuconego oskarżonemu czynu oraz wskazanie zastosowanego przepisu prawa materialnego.

§ 2. Dobrowolne poddanie się karze rodzi to same skutki co prawomocne orzeczenie karne od chwili doręczenia oskarżonemu odpisu postanowienia, a w razie nieuiszczenia całkowitej należnej od niego kwoty - od chwili dopłacenia różnicy.

§ 3. Jeżeli nie można doręczyć postanowienia oskarżonemu, który uiścił całą wyznaczoną mu kwotę, dobrowolne poddanie się karze uzyskuje prawomocność w ciągu miesiąca od daty wydania postanowienia.

Art.  287.

Postanowienie o odmowie zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze, nie ulega zaskarżeniu.

Art.  288.

Oskarżony może cofnąć prośbę o zezwolenie na dobrowolne poddanie się karze, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dnia złożenia prośby władza skarbowa nie doręczy mu odpisu postanowienia przewidzianego w art. 286.

Art.  289.

§ 1. Władza zarządza zwrot złożonej przez oskarżonego kwoty w przypadku:

a) odmowy zezwolenia na dobrowolne poddanie się karze;

b) nieuiszczenia w wyznaczonym terminie dopłaty (art. 286 § 2);

c) cofnięcia prośby (art. 288).

§ 2. W powyższych przypadkach dobrowolne poddanie się karze uważa się za niebyłe.