Rozdział 4 - Obowiązek zgłaszania mienia oraz ograniczenia niektórych czynności nie stanowiących obrotu dewizowego. - Prawo dewizowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.63.288

Akt utracił moc
Wersja od: 26 listopada 1983 r.

Rozdział  4

Obowiązek zgłaszania mienia oraz ograniczenia niektórych czynności nie stanowiących obrotu dewizowego.

1.
Osoby krajowe, z wyjątkiem wymienionych w art. 2 pkt 2, 4 i 5, są obowiązane zgłosić Narodowemu Bankowi Polskiemu swoje mienie znajdujące się za granicą. Obowiązek zgłoszenia mienia Skarbu Państwa ciąży na państwowych jednostkach organizacyjnych, pod których zarządem to mienie się znajduje.
2.
Osoby zagraniczne, z wyjątkiem wymienionych w art. 3 pkt 4, 6 i 7, są obowiązane zgłosić Narodowemu Bankowi Polskiemu swoje mienie znajdujące się w kraju. Jeżeli mienie znajduje się w posiadaniu lub zarządzie innej osoby niż właściciel, obowiązek zgłoszenia ciąży na tej osobie.
3.
Zgłoszeniu podlega również utrata mienia.
4.
Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, ustala zakres i tryb wykonania obowiązków określonych w ust. 1-3.

Narodowy Bank Polski jest obowiązany przestrzegać tajemnicy o mieniu zgłoszonym w myśl art. 27 ust. 1 i 2; przepisy prawa bankowego o tajemnicy obrotów i stanów rachunków bankowych stosuje się odpowiednio.

Zawarcie w obrocie z zagranicą umowy o charakterze gospodarczym o wzajemnym nieodpłatnym świadczeniu usług lub rzeczy nie będących wartościami dewizowymi wymaga zezwolenia dewizowego; nie dotyczy to wypadków, gdy zawarcie umowy zamiany, świadczenia usług lub rzeczy jest zwyczajowo przyjęte.

1.
Przyjmowanie przez osoby krajowe nie będące osobami fizycznymi od osób zagranicznych mających siedzibę lub przebywających w kraju darowizny rzeczy nie będących wartościami dewizowymi wymaga zezwolenia dewizowego.
2.
Przyjmowanie przez osoby krajowe fizyczne od osób zagranicznych mających siedzibę lub przebywających w kraju darowizny rzeczy nie będących wartościami dewizowymi wymaga zezwolenia dewizowego, jeżeli darowizna przekracza wartość wolną od podatku od spadków i darowizn.
1.
Rozporządzanie nieodpłatnie przez osoby krajowe mieniem posiadanym za granicą, nie stanowiącym wartości dewizowych, wymaga zezwolenia dewizowego, z wyjątkiem nieodpłatnego zbywania rzeczy wywiezionych przez osoby krajowe z zachowaniem przepisów celnych.
2.
Dokonywanie przez osoby krajowe czynności zwykłego zarządu mieniem posiadanym za granicą nie wymaga zezwolenia dewizowego.
1.
Udzielenie osobie krajowej lub zagranicznej zlecenia bądź pełnomocnictwa do odbioru za granicą mienia nie stanowiącego wartości dewizowych, jak również do uzyskania stwierdzenia nabycia spadku otwartego za granicą wymaga zezwolenia dewizowego.
2.
Nie wymaga zezwolenia dewizowego udzielenie zlecenia lub pełnomocnictwa, o którym mowa w ust. 1, polskiemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu albo wskazanym przez nie pełnomocnikom.