Rozdział 2 - Posiadanie wartości dewizowych i dokonywanie obrotu dewizowego. - Prawo dewizowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1983.63.288
Akt utracił moc Wersja od: 26 listopada 1983 r.
Rozdział 2
Posiadanie wartości dewizowych i dokonywanie obrotu dewizowego.
Posiadanie wartości dewizowych i dokonywanie obrotu dewizowego.
Dokonywanie obrotu dewizowego wymaga zezwolenia dewizowego z wyjątkami określonymi w przepisach ustawy.
Osoby krajowe fizyczne mogą przechowywać waluty obce na rachunkach w polskich bankach dewizowych w kraju.
Osoby krajowe będące osobami prawnymi albo organizacjami lub instytucjami nie mającymi osobowości prawnej mogą posiadać wartości dewizowe w kraju lub za granicą za zezwoleniem dewizowym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
1.
Osoby zagraniczne są obowiązane dokonywać wymiany walut obcych na walutę polską w celu pokrycia kosztów pobytu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej lub w inny sposób zapewnić pokrycie tych kosztów.2.
Osoby zagraniczne mogą posiadać w kraju wartości dewizowe przywiezione z zagranicy i rozporządzać nimi z zachowaniem przepisów ustawy oraz powrotnie wywozić je za granicę do wysokości pozostałej po potrąceniu kwot walut obcych podlegających obowiązkowej wymianie na pokrycie kosztów pobytu.3.
Osoby zagraniczne mogą posiadać w kraju również walutę polską i waluty obce uzyskane w kraju zgodnie z przepisami ustawy oraz rozporządzać nimi w kraju z zachowaniem tych przepisów.4.
Osoby zagraniczne wymienione w art. 3 pkt 5-7 oraz osoby krajowe wymienione w art. 2 pkt 4 i 5 mogą rozporządzać walutą polską pod warunkiem posiadania rachunku w polskim banku dewizowym w kraju i zgodnie z warunkami prowadzenia tego rachunku.5.
Minister Finansów po porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady i tryb wymiany walut obcych lub zapewnienia innego sposobu pokrycia kosztów pobytu przez osoby zagraniczne zwolnień od tego obowiązku oraz tryb kontroli jego wykonania, a także wypadki, w których zapłata przez osoby zagraniczne należności na rzecz osób krajowych może być dokonana w walucie polskiej tylko po udokumentowaniu jej pochodzenia z wymiany walut obcych lub z innego określonego tytułu.Osoby zagraniczne mogą przechowywać walutę polską i waluty obce na rachunkach w polskich bankach dewizowych w kraju.
Należności przypadające osobom zagranicznym w walucie polskiej, wynikające z umów lub innych tytułów zgodnych z przepisami ustawy, mogą być wpłacane na odrębne rachunki w polskich bankach dewizowych w kraju; wypłaty z tych rachunków następują za zezwoleniem dewizowym.
1.
Osoby krajowe fizyczne mogą rozporządzać w czasie pobytu za granicą na rzecz osób zagranicznych oraz tytułem darowizny na rzecz osób krajowych walutami obcymi oraz innymi wartościami dewizowymi:1)
uzyskanymi w czasie pobytu za granicą z umów o pracę i innych zajęć zarobkowych oraz nabytymi za te waluty,2)
otrzymanymi za granicą tytułem darowizny od osób zagranicznych,3)
nabytymi w kraju do swobodnego wydatkowania.2.
Osoby krajowe fizyczne są obowiązane sprowadzić do kraju pozostałość walut i innych wartości dewizowych, o których mowa w ust. 1, z chwilą zakończenia pobytu za granicą, z tym że nie później niż w terminie miesiąca powinny dokonać czynności niezbędnych do ich sprowadzenia.Osoby krajowe fizyczne, które miały miejsce zamieszkania za granicą i przybyły do kraju w celu zamieszkania, mogą posiadać oraz rozporządzać wartościami dewizowymi pozostawionymi za granicą przed przybyciem do kraju.
1.
Osoby krajowe mogą zawierać z osobami zagranicznymi umowy o tworzeniu spółek lub przedsiębiorstw z udziałem kapitału obcego:1)
w zakresie handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem - za zgodą Ministra Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Finansów,2)
w pozostałym zakresie - za zgodą właściwego organu w porozumieniu z Ministrem Finansów.2.
Osoby krajowe mogą zawierać z osobami zagranicznymi umowy ustalające zasady finansowe współpracy lub kooperacji:1)
w zakresie handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem - za zgodą Ministra Handlu Zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Finansów, chyba że zasady finansowe tej współpracy są zgodne z zezwoleniem dewizowym ogólnym Ministra Handlu Zagranicznego,2)
w pozostałym zakresie - za zgodą właściwego organu w porozumieniu z Ministrem Finansów.Nie wymaga zezwolenia dewizowego:
1)
dokonywanie przez organy państwowe czynności obrotu dewizowego w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, w sprawach o wykroczenia, cywilnym i administracyjnym, z wyjątkiem czynności tego obrotu na zlecenie osób zagranicznych lub na ich rzecz, chociażby bez zlecenia, chyba że następuje zwrotne wydanie im wartości dewizowych,2)
zawieranie i wykonywanie umów o przechowanie wartości dewizowych bez prawa rozporządzania nimi,3)
rozporządzenie w testamencie wartościami dewizowymi, jak również wydanie w kraju wartości dewizowych ze spadku otwartego w kraju spadkobiercom i zapisobiercom, będącym osobami krajowymi, a także obcemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu, uprawnionemu do odbioru tych wartości z mocy umowy międzynarodowej albo na zasadzie wzajemności na rzecz spadkobierców i zapisobierców będących osobami zagranicznymi,4)
udzielanie polskim przedstawicielstwom dyplomatycznym lub urzędom konsularnym albo wskazanym przez nie pełnomocnikom zleceń lub pełnomocnictw do odbioru albo przyjęcia wartości dewizowych za granicą oraz do sprzedaży mienia posiadanego za granicą,5)
zawieranie przez osoby krajowe z osobami zagranicznymi w czasie ich pobytu w kraju umów o świadczenie rzeczy ruchomych lub usług na rzecz osób zagranicznych oraz pobieranie w kraju należności z tych umów w walucie polskiej; przepisy wydane na podstawie art. 14 ust. 5 stosuje się odpowiednio,6)
zawieranie przez osoby krajowe fizyczne z osobami zagranicznymi umów o świadczenie w kraju na rzecz osób zagranicznych za granicą usług nie związanych z handlem zagranicznym i turystyką oraz pobieranie należności z tych umów w walucie obcej za pośrednictwem banku dewizowego,7)
przyjmowanie od osób zagranicznych darowizny wartości dewizowych, z wyjątkiem przyjmowania darowizny waluty polskiej znajdującej się za granicą,8)
zawieranie przez osoby krajowe będące jednostkami gospodarki uspołecznionej z osobami zagranicznymi w czasie ich pobytu w kraju umów o pracę zgodnie z przepisami o zatrudnianiu cudzoziemców, jak również umów o świadczenie przez te osoby usług za wynagrodzeniem w walucie polskiej ustalonym zgodnie z przepisami krajowymi, bez obowiązku przekazania należności za granicę,9)
wypłacanie osobom zagranicznym w walucie polskiej w kraju:a)
należności przypadających im z umów zawartych z zachowaniem przepisów ustawy o świadczenie w kraju usług nie związanych z handlem zagranicznym lub z tytułu dokonania wynalazku albo z tytułu opublikowania lub publicznego wykonania ich utworów chronionych prawem autorskim,b)
nagród pieniężnych lub wynagrodzeń uczestników i jurorów, przypadających z konkursów lub imprez organizowanych w kraju za zezwoleniem dewizowym,c)
wygranych pieniężnych w grach losowych i totalizatorach prowadzonych przez jednostki gospodarki uspołecznionej,10)
przyjmowanie w walucie polskiej w kraju należności za usługi przewozu na trasach zagranicznych:a)
osób krajowych wyjeżdżających służbowo na podstawie zlecenia jednostki organizacyjnej dysponującej walutami obcymi na pokrycie kosztów służbowych podróży zagranicznych,b)
osób zagranicznych wyjeżdżających prywatnie polskimi lub obcymi środkami komunikacji, jeżeli waluta polska pochodzi z odsprzedaży walut obcych określonych przez Narodowy Bank Polski,c)
osób krajowych posiadających wydany w kraju przez polskie organy państwowe paszport lub dowód osobisty, wyjeżdżających prywatnie polskimi środkami komunikacji powietrznej i wodnej,11)
przyjmowanie w walucie polskiej w kraju należności od osób krajowych fizycznych za usługi przewozu przesyłek na trasach zagranicznych polskimi środkami komunikacji powietrznej, wodnej lub samochodowej albo koleją; nie dotyczy to należności za usługi przewozu przesyłek nadawanych przez osoby wyjeżdżające za granicę w celu zamieszkania,12)
przywóz do kraju wartości dewizowych przez osoby krajowe i osoby zagraniczne, z tym że przywóz waluty polskiej może nastąpić, jeżeli została ona uprzednio wywieziona za zezwoleniem dewizowym,13)
sprzedaż walut obcych i innych wartości dewizowych bankom dewizowym i uprawnionym instytucjom,14)
dokonywanie w kraju darowizny wartości dewizowych między osobami krajowymi członkami najbliższej rodziny.